2020.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.671.2020.1.KO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.671.2020.1.KO
z 24 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 27 lipca 2020 r. identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-UPP…), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą członkom Stowarzyszenia ekwiwalentu z tytułu wykorzystywania przez nich samochodu osobowego niestanowiącego własności Stowarzyszenia (pytanie Nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), w związku z czym pismem z dnia 7 lipca 2020 r., Nr 0114-KDIP2-1.4010.171.2020.2.KS oraz Nr 0113-KDIPT2-1.4011.437.2020.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 7 lipca 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 20 lipca 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia ePUAP-UPD…). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 27 lipca 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie, zwane dalej „Stowarzyszeniem”, „Podatnikiem” lub „Wnioskodawcą”, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych dochodów (rezydencja podatkowa), gdzie prowadzi:

działalność gospodarczą nastawioną na zysk (w szczególności - wynajem nieruchomości oraz organizacja szkoleń) jak również
mającą nieodpłatny, bądź odpłatny charakter działalność statutową (co do zasady nienastawioną na osiągnięcie zysku).

Podczas realizacji celów gospodarczych oraz celów statutowych zarówno pracownicy, jak i członkowie Stowarzyszenia odbywają podróże służbowe, podczas których wykorzystywane są przez nich samochody osobowe (w rozumieniu art. 4a pkt 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej: „Ustawa CIT”) niestanowiące własności Podatnika. Stowarzyszenie dokonuje, na podstawie dokumentów stanowiących rozliczenie podróży (dalej: „RP”) pracownika lub członka Stowarzyszenia, wypłaty ekwiwalentu z tytułu wykorzystywania przez:

pracownika Stowarzyszenia lub
członka Stowarzyszenia,

samochodu osobowego niestanowiącego własności Stowarzyszenia (dalej: Ekwiwalent).

Wartość wypłacanego na rzecz członka Stowarzyszenia lub pracownika Stowarzyszenia za dany okres rozliczeniowy (miesiąc) Ekwiwalentu nie przekracza iloczynu:

liczby przejechanych w danym okresie rozliczeniowym przez pracownika lub członka Stowarzyszenia kilometrów samochodem osobowym niestanowiącym własności Podatnika (prywatna własność lub współwłasność pracownika lub członka Stowarzyszenia);
stawki maksymalnej za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonej w § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (dalej: „Rozporządzenie MI”).

Należy przy tym podkreślić, że:

w ramach dokumentów RP ujęta jest potwierdzona przez Stowarzyszenie na koniec każdego miesiąca ewidencja przebiegu pojazdu, zawierająca co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis osoby upoważnionej w imieniu Stowarzyszenia oraz dane Stowarzyszenia;
Stowarzyszenie dopuszcza możliwość indywidualnego określania elementu kalkulacyjnego Ekwiwalentu, tj. stawki za 1 km przebiegu pojazdu, dla konkretnego pracownika lub członka Stowarzyszenia - z tym zastrzeżeniem, że stawka ta nie przekracza maksymalnej wartości, wyznaczonej przez Rozporządzenie MI;
pracownicy Stowarzyszenia zatrudnieni są na podstawie umowy u pracę w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: „KP”);
członkowie Stowarzyszenia, zgodnie ze statutem Stowarzyszenia:
- posiadają czynne i bierne prawo wyborcze do władz Stowarzyszenia;
- mają prawo podejmowania inicjatyw i zgłaszania wniosków dotyczących działalności Stowarzyszenia;
- zobowiązani są przestrzegać postanowień Statutu oraz uchwał władz Stowarzyszenia;
- zobowiązani są brać czynny udział w pracach Stowarzyszenia oraz regularnie płacić składki członkowskie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 lipca 2020 r. wskazano, że realizacja celów gospodarczych Stowarzyszenia odbywa się poprzez realizację wszelkich czynności związanych z Jego działalnością komercyjną (w szczególności wynajem nieruchomości), natomiast pod pojęciem realizacji celów statutowych Stowarzyszenia należy rozumieć realizację celów wymienionych w statucie (m.in. realizacja projektów lokalnych i ogólnopolskich). Stowarzyszenie pokrywając wydatki poniesione przez pracownika w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego niebędącego własnością Stowarzyszenia działa na podstawie przepisów ogólnych dot. zwrotu tych kosztów, nie posiada w tym zakresie regulacji wewnętrznych; podkreślić przy tym należy, że brak zwrotu wydatków, o którym mowa powyżej mógłby spowodować po stronie Stowarzyszenia powstanie przychodu podatkowego z tzw. nieodpłatnych świadczeń. Stowarzyszenie nie dokonywało zmian w umowach o pracę w zakresie miejsca pracy. Stowarzyszenie traktuje każdy wyjazd pracownika poza miejsce jego pracy jako wyjazd służbowy (delegację); od strony technicznej – wyrażenie zgody na wyjazd pracownika polega na podpisaniu druku delegacji przez przedstawiciela Stowarzyszenia (bezpośredni przełożony jako osoba delegująca), a także:

Stowarzyszenie nie zawiera umów dot. wykorzystania prywatnych samochodów na cele służbowe (potwierdzeniem zgody jest podpis bezpośredniego przełożonego na delegacji oraz na załączniku dot. ewidencji kosztów podróży pracownika);

Stowarzyszenie nie akceptuje i nie uwzględnia w ewidencji księgowej jako kosztowych dowodów księgowych żadnych dokumentów dot. zakupów do samochodów prywatnych (jedyny koszt po stronie Stowarzyszenia to koszt delegacji i zwrot kosztów na podstawie ewidencji przejazdu);

Stowarzyszenie wypłaca ekwiwalent za diety w wysokości zgodnej z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, natomiast koszty podróży w większości również do wysokości zgodnie z ww. rozporządzeniem (zdarzają się sytuacje, w których kwoty wypłacane pracownikom jako zwrot za używanie prywatnego samochodu są niższe niż stawka maksymalna wyznaczona ww. rozporządzeniem).

Co do zasady podróże służbowe członków Stowarzyszenia nie odbywają się w celu osiągnięcia przychodu (przychody uzyskiwane są z najmu nieruchomości oraz z otrzymanych dywidend). Każdy wyjazd i zwrot za podróż odbywa się tylko za realizację celów statutowych tzn. udział w posiedzeniu Zarządu lub udział w realizacji zadań statutowych, m.in. realizacja projektów ogólnopolskich i lokalnych. Niemniej jednak wskazać należy, że realizowane przez Stowarzyszenie projekty mogą być dotowane (przychód).

Statut Stowarzyszenia nie reguluje kwestii zobowiązania Stowarzyszenia do wypłaty członkom Stowarzyszenia Ekwiwalentu z tytułu użytkowania prywatnych samochodów w związku z wyjazdami służbowymi w sprawach Stowarzyszenia. Z członkami Stowarzyszenia nie są zawierane umowy cywilnoprawne, np. umowy o dzieło lub zlecenia na wykonanie podróży służbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wypłacony pracownikowi Stowarzyszenia Ekwiwalent stanowi koszt uzyskania przychodu Stowarzyszenia, a dokumentem księgowym będącym podstawą ujęcia kosztu podatkowego w księgach podatkowych Stowarzyszenia jest dokument RP?
Czy wypłacony członkowi Stowarzyszenia Ekwiwalent stanowi koszt uzyskania przychodu Stowarzyszenia, a dokumentem księgowym będącym podstawą ujęcia kosztu podatkowego w księgach podatkowych Stowarzyszenia jest dokument RP?
Czy od wypłacanego pracownikowi Stowarzyszenia Ekwiwalentu Stowarzyszenie jest obowiązane jako płatnik pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT)?
Czy od wypłacanego członkowi Stowarzyszenia Ekwiwalentu Stowarzyszenie jest obowiązane jako płatnik pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 4 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytań Nr 1 i 2 dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stowarzyszenie nie jest obowiązane jako płatnik pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) od wypłacanego członkowi Stowarzyszenia Ekwiwalentu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9, źródłem przychodu są tzw. „inne źródła” (tj. przysporzenia, które nie mogą być jednoznacznie zakwalifikowane do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów).

Stosownie do art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Na podstawie art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji I funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Nie ulega zatem wątpliwości, że wypłaty Ekwiwalentu dokonywane na rzecz członków Stowarzyszenia - należy potencjalnie zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 20 Ustawy PIT (przychody z innych źródeł), ponieważ nie sposób przypisać tych przysporzeń do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 Ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Ponadto, w myśl art. 21 ust. 13 Ustawy PIT - przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Stosownie do § 2 Rozporządzenia MI (do którego odsyła wspomniany powyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 Ustawy PIT), koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które nie mogą być wyższe niż:

dla samochodu osobowego:
1. o pojemności skokowej silnika do 903 cm³ - 0,5214 zł;
2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³ - 0,8358 zł;
dla motocykla - 0,2302 zł;
dla motoroweru - 0,1382 zł.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa w odniesieniu do kwestii używania przez członków Stowarzyszenia samochodów prywatnych w celach służbowych do jazd pozamiejscowych, tj. poza siedzibą Wnioskodawcy oraz związanego z tymi jazdami zwrotu członkom Stowarzyszenia poniesionych kosztów w oparciu o ewidencję przebiegu pojazdu (tzw. kilometrówkę) wskazać należy, że przychód do opodatkowania po stronie członków Stowarzyszenia nie wystąpi.

Powyższa konstatacja jest poparta dwoma istotnymi przesłankami:

zgodnie z informacjami przedstawionymi w opisie sprawy - wartość Ekwiwalentu nie przekracza iloczynu: maksymalnej stawki za 1 km przebiegu określonego w Rozporządzeniu Ml oraz liczby przejechanych w danym okresie rozliczeniowym przez członka Stowarzyszenia kilometrów samochodem osobowym niestanowiącym własności Podatnika (prywatna własność lub współwłasność członka Stowarzyszenia);
otrzymane przez członków Stowarzyszenia świadczenia nie są przez nich zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, a zwracane wydatki są przez nich ponoszone w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do art. 42a ust. 1 Ustawy PIT - osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Zważywszy, że wypłacany członkom Stowarzyszenia Ekwiwalent należy potencjalnie zaliczyć do innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 Ustawy PIT - na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Stowarzyszenie nie byłoby obowiązane pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od Ekwiwalentu nawet w sytuacji, gdyby przychód ten po stronie członka Stowarzyszenie nie mógłby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT. Wypłata Ekwiwalentu następowałaby wówczas w kwocie brutto, zaś członek Stowarzyszenia samodzielnie dokonywałby rozliczenia powyższych dochodu w zeznaniu podatkowym i zapłaty podatku (stosownie do art. 42a ust. 1 Ustawy PIT - obowiązkiem Stowarzyszenia byłoby wystawienie Informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym PIT-11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 – działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Ponadto ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy jako źródło przychodu, z którego przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wymienia inne źródła.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Stowarzyszenie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych dochodów (rezydencja podatkowa), gdzie prowadzi działalność gospodarczą nastawioną na zysk (w szczególności - wynajem nieruchomości oraz organizacja szkoleń) jak również mającą nieodpłatny bądź odpłatny charakter działalność statutową (co do zasady nienastawioną na osiągnięcie zysku).

Podczas realizacji celów gospodarczych oraz celów statutowych członkowie Stowarzyszenia odbywają podróże służbowe, podczas których wykorzystywane są przez nich samochody osobowe (w rozumieniu art. 4a pkt 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) niestanowiące własności Stowarzyszenia. Stowarzyszenie dokonuje, na podstawie dokumentów stanowiących rozliczenie podróży członka Stowarzyszenia, wypłaty ekwiwalentu z tytułu wykorzystywania przez członka Stowarzyszenia, samochodu osobowego niestanowiącego własności Stowarzyszenia.

Wartość wypłacanego na rzecz członka Stowarzyszenia za dany okres rozliczeniowy (miesiąc) Ekwiwalentu nie przekracza iloczynu:

liczby przejechanych w danym okresie rozliczeniowym przez członka Stowarzyszenia kilometrów samochodem osobowym niestanowiącym własności Stowarzyszenia (prywatna własność lub współwłasność członka Stowarzyszenia);
stawki maksymalnej za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonej w § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

W ramach dokumentów RP ujęta jest potwierdzona przez Stowarzyszenie na koniec każdego miesiąca ewidencja przebiegu pojazdu, zawierająca co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis osoby upoważnionej w imieniu Stowarzyszenia oraz dane Stowarzyszenia.

Stowarzyszenie dopuszcza możliwość indywidualnego określania elementu kalkulacyjnego Ekwiwalentu, tj. stawki za 1 km przebiegu pojazdu, dla konkretnego członka Stowarzyszenia - z tym zastrzeżeniem, że stawka ta nie przekracza maksymalnej wartości, wyznaczonej przez Rozporządzenie MI.

Członkowie Stowarzyszenia zgodnie ze statutem Stowarzyszenia:

posiadają czynne i bierne prawo wyborcze do władz Stowarzyszenia;

mają prawo podejmowania inicjatyw i zgłaszania wniosków dotyczących działalności Stowarzyszenia;

zobowiązani są przestrzegać postanowień Statutu oraz uchwał władz Stowarzyszenia;

zobowiązani są brać czynny udział w pracach Stowarzyszenia oraz regularnie płacić składki członkowskie.

Realizacja celów gospodarczych Stowarzyszenia odbywa się poprzez realizację wszelkich czynności związanych z Jego działalnością komercyjną (w szczególności wynajem nieruchomości), natomiast pod pojęciem realizacji celów statutowych Stowarzyszenia należy rozumieć realizację celów wymienionych w statucie (m.in. realizacja projektów lokalnych i ogólnopolskich). Stowarzyszenie nie dokonywało zmian w umowach o pracę w zakresie miejsca pracy.

Podróże odbywane przez członków Stowarzyszenia nie mają charakteru jazd lokalnych. Członkowie Stowarzyszenie są członkami organów Stowarzyszenie (np. Walne Zgromadzenie, Rada Nadzorcza, Zarząd lub organy Stowarzyszenia np. zarządy oddziałów okręgowych lub mniejszych oddziałów). We władzach naczelnych, tj. Zarząd, część Rady Nadzorczej oraz część Walnego Zgromadzenia członkowie związani są ze Stowarzyszeniem również stosunkiem pracy. Podróże odbywane przez członków Stowarzyszenia są związane jedynie z posiedzeniami tzw. „małych” zarządów (oddziały mniejsze lub okręgowe). Co do zasady podróże służbowe członków Stowarzyszenia nie odbywają się w celu osiągnięcia przychodu (przychody uzyskiwane są z najmu nieruchomości oraz z otrzymanych dywidend). Każdy wyjazd i zwrot za podróż odbywa się tylko za realizację celów statutowych, tzn. udział w posiedzeniu Zarządu lub udział w realizacji zadań statutowych, m.in. realizacja projektów ogólnopolskich i lokalnych. Niemniej jednak realizowane przez Stowarzyszenie projekty mogą być dotowane (przychód). Statut Stowarzyszenia nie reguluje kwestii zobowiązania Stowarzyszenia do wypłaty członkom Stowarzyszenia Ekwiwalentu z tytułu użytkowania prywatnych samochodów w związku z wyjazdami służbowymi w sprawach Stowarzyszenia. Z członkami Stowarzyszenia nie są zawierane są umowy cywilnoprawne, np. umowy o dzieło lub zlecenia na wykonanie podróży służbowej.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez członków Stowarzyszenia, pełniących funkcje w zarządzie, radzie nadzorczej, komisji rewizyjnej lub innym organie stanowiącym, będącym osobą prawną tego Stowarzyszenia, z tytułu świadczeń, o których mowa we wniosku, winien zostać zaliczony do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy przepis nie ma jednakże zastosowania do tych członków samorządu zawodowego, którzy nie są członkami Organów Stowarzyszenia. Świadczenia z tytułu kosztów podróży, nie stanowią dla tych członków przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te zaliczyć należy natomiast do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

–do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Stosownie do art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy konieczne jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyodrębnił dwa rodzaje podróży: „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie.

Należy zatem rozważyć zakres pojęcia „podróż” zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym zwrot ten nie został zdefiniowany ani w ustawie podatkowej, ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) – podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca, bez dookreślenia tego pojęcia przez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też przez zdefiniowanie kierunku podróży.

W połączeniu z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne staje się, aby podróż odbywana była w celu uzyskania przychodów i aby wydatki z tego tytułu nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodu.

Stosując reguły wykładni systemowej zewnętrznej należy przyjąć, że pojęcie „podróży służbowej” zostało zdefiniowane w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1976 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.), gdzie stanowi się, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Niemniej jednak jest to definicja, która może być odnoszona tylko do „podróży służbowej” pracowników, a nie do podróży osoby niebędącej pracownikiem.

Zauważyć też należy, że podróż służbowa realizowana jest w ramach stosunku pracy, którego definicję zawiera art. 22 § 1 Kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Umówione miejsce świadczenia pracy jest więc istotnym elementem stosunku pracy, zaś jej wykonywanie poza wyznaczonym miejscem odbywa się na polecenie pracodawcy.

Warto podkreślić, że ustawa podatkowa dla zastosowania analizowanego zwolnienia nie wprowadza warunku, że podróż służbowa musi być dokonana w celu osiągnięcia przychodów.

Ponadto należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, zgodnie z którym aby osoba niebędąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest odbycie przez nią podróży oraz ustalenie, że celem tej podróży jest osiągnięcie przychodu. Przy tym, zdaniem sądów, podróż, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy nie może być utożsamiana z podróżą służbową. Skoro bowiem ustawodawca w sposób odmienny określił podróż służbową i podróż osoby niebędącej pracownikiem, to w ramach zabiegów interpretacyjnych znaczenia tych pojęć nie można zrównywać.

W wyroku z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1446/16, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że wykładnia językowa nie uzasadnia dookreślenia pojęcia „podróż” poprzez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość, czy też poprzez zdefiniowanie kierunku podróży. W połączeniu z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne jest, aby podróż odbywana była w celu uzyskania przychodów i aby wydatki z tego tytułu nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodu.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy zatem uznać, że skoro przedmiotowe przejazdy członków Stowarzyszenia nie mają charakteru jazd lokalnych to spełniają definicję podróży, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że zwolnieniem uregulowanym w treści ww. przepisu objęte są diety i inne należności za czas podróży do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167). Ww. rozporządzenie reguluje m.in. zasady rozliczania podróży służbowych.

Zgodnie z § 2 przywołanego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości (§ 4 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Przy tym, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że jeżeli należności wypłacone przez Stowarzyszenie są wyższe od limitów określonych w stosownych przepisach, to nadwyżka ponad te limity podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, co zarazem oznacza, że od dochodów uzyskanych ponad te limity, przez członków organów stanowiących, Wnioskodawca, jako płatnik zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego należnych zaliczek na podatek dochodowym od osób fizycznych. W myśl bowiem art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 1 płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Ponadto stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy podatkowej w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Obowiązki płatnika nie ciążą jednakże na Wnioskodawcy, w sytuacji wypłacenia ww. świadczeń w kwotach wyższych od limitów na rzecz członków Stowarzyszenia niewchodzących w skład organów stanowiących. W takiej bowiem sytuacji zadania sprowadzają się wyłącznie do przekazania ww. członkom oraz właściwemu miejscowo naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o wysokości uzyskanego przez tych członków przychodu z innych źródeł przychodu.

Stosownie bowiem do treści z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin