2020.08.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.651.2020.1.ICZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.651.2020.1.ICZ
z 26 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z … (data wpływu ….) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu tej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe), w odniesieniu do której upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu … do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu tej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe), w odniesieniu do której upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (pytanie nr 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

… z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą w … jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z danymi zawartymi w Krajowym Rejestrze Sądowym przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest: …, działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura.

Począwszy od deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2003 r. Spółka przenosi nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym na następny okres rozliczeniowy (w szczególności, w deklaracji VAT-7 złożonej przez Spółkę za miesiąc styczeń 2003 r. została wykazana kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy).

Jednocześnie, w określonych okresach rozliczeniowych kwota podatku naliczonego z tytułu nabyć towarów i usług była wyższa od kwoty podatku należnego (por. uwagi poniżej), co wobec nie występowania przez Spółkę o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy w okresie od stycznia 2003 r. (por. uwagi poniżej), prowadziło do powiększania kwoty przedmiotowej nadwyżki.

Ponieważ zadane w niniejszym wniosku pytania dotyczą prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przenoszonej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe) począwszy od deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2003 r., Spółka nie odnosi się w poniższym opisie do okresów rozliczeniowych poprzedzających styczeń 2003 r.

Należy przy tym wyjaśnić, że przynajmniej od stycznia 2003 r. Spółka:

(i) pozostawała nieprzerwanie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny;

(ii) nie zawieszała wykonywania działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., nabywane przez Spółkę towary i usługi były wykorzystywane przez Spółkę do:

(i) wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju, lub

(ii) świadczenia usług poza terytorium kraju.

Należy wyjaśnić, że kwoty podatku naliczonego wynikające z nabycia przez Spółkę towarów i usług wykorzystywanych przez Spółkę do świadczenia usług poza terytorium kraju mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., zarówno w deklaracji VAT-7 za styczeń 2003 r. jak też w deklaracjach VAT-7 za wszystkie kolejne okresy rozliczeniowe Spółka wykazywała podatek naliczony.

Biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika przy tym, że w następujących okresach rozliczeniowych Spółka wykonywała czynności opodatkowane na terytorium kraju lub świadczyła usługi poza terytorium kraju:

(i) styczeń 2003 r. - październik 2004 r.;

(ii) grudzień 2004 r. - marzec 2005 r.;

(iii) grudzień 2011 r.;

(iv) luty 2012 r. - maj 2012 r.;

(v) wrzesień 2013 r.;

(vi) maj 2016 r. - do chwili obecnej (w tym zakresie por. również tabelę, w której przedstawiono wybrane elementy rozliczenia podatku VAT w poszczególnych okresach rozliczeniowych wynikające ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7).

Dla uniknięcia wszelkich wątpliwości wyjaśnia się również, iż biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika, że w następujących okresach rozliczeniowych Spółka nie wykonywała czynności opodatkowanych na terytorium kraju, a także nie dokonywała dostaw towarów czy świadczenia usług poza terytorium kraju:

(i) listopad 2004 r.;

(ii) kwiecień 2005 r. – listopad 2011 r.;

(iii) styczeń 2012 r.;

(iv) czerwiec 2012 r. - sierpień 2013 r.;

(v)październik 2013 r. - kwiecień 2016 r. (w tym zakresie por. również tabelę, w której przedstawiono wybrane elementy rozliczenia podatku VAT w poszczególnych okresach rozliczeniowych wynikające ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7).

Biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika także, że w następujących okresach rozliczeniowych kwota podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług (z tytułu nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych oraz nabycia towarów i usług pozostałych) była wyższa od kwoty podatku należnego (przy czym w określonych okresach rozliczeniowych kwota podatku należnego była równa zero):

(i) styczeń 2003 r. - wrzesień 2004 r.;

(ii) listopad 2004 r.;

(iii) luty 2005 r. - kwiecień 2016 r.;

(iv) czerwiec 2016 r. - styczeń 2019 r.;

(v) marzec 2019 r. - do daty złożenia niniejszego wniosku (w tym zakresie por. również tabelę, w której przedstawiono wybrane elementy rozliczenia podatku VAT w poszczególnych okresach rozliczeniowych wynikające ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7).

Należy przy tym wskazać, że w odniesieniu do określonej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, przenoszonej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe) począwszy od deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2003 r., upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło).

Biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., Spółka nie występowała o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy.

Spółka rozważa wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przenoszonej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe) począwszy od deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2003 r.

Dla uniknięcia wszelkich wątpliwości, poniżej Spółka przedstawia tabelę, w której, biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., przedstawiono kwoty deklarowane przez Spółkę w poszczególnych okresach rozliczeniowych wynikające ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 w zakresie:

(i) podatku należnego;

(ii) podstawy opodatkowania wykazanej w pozycji deklaracji VAT-7: „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju” z tytułu świadczenia przez Spółkę usług poza terytorium kraju;

(iii) podatku naliczonego (z tytułu nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych oraz nabycia towarów i usług pozostałych);

(iv) nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Tabela – załącznik PDF

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka ma prawo do zwrotu tej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe), w odniesieniu do której upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia?
W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 (w szczególności w przypadku przyjęcia, że w analizowanym przypadku zastosowanie powinny znaleźć reguły przedawnienia przewidziane w przepisach Ordynacji podatkowej), czy pięcioletni okres przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w odniesieniu do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka ma prawo do zwrotu tej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe), w odniesieniu do której upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia.
W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 (w szczególności w przypadku przyjęcia, że w analizowanym przypadku zastosowanie powinny znaleźć reguły przedawnienia przewidziane w przepisach Ordynacji podatkowej), pięcioletni okres przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w odniesieniu do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia.

UZASADNIENIE

I. Uwagi o charakterze ogólnym

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Przepis art. 87 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W świetle art. 87 ust. 5a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy o VAT, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

II. Ad pytanie nr 1

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w odniesieniu do określonej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, przenoszonej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe) począwszy od deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2003 r., upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło).

Jak zostało również podniesione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, przynajmniej od stycznia 2003 r. Spółka:

(i) pozostawała nieprzerwanie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny;

(ii) nie zawieszała wykonywania działalności gospodarczej.

Należy przy tym wyjaśnić, iż jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika, że w następujących okresach rozliczeniowych Spółka nie wykonywała czynności opodatkowanych na terytorium kraju, a także nie dokonywała dostaw towarów czy świadczenia usług poza terytorium kraju:

(i) listopad 2004 r.;

(ii) kwiecień 2005 r. - listopad 2011 r.;

(iii)styczeń 2012 r.;

(iv) czerwiec 2012 r. - sierpień 2013 r.;

(v) październik 2013 r. - kwiecień 2016 r.

Z przepisów ustawy o VAT wynika, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości (por. art. 99 ust. 12 ustawy o VAT).

Jak podkreślają komentatorzy: „(...) ustawodawca nie interesuje się przyczynami powstania nadwyżki - może ona wystąpić z wielu powodów, takich jak np. skumulowanie zapasów materiałów lub środków obrotowych w danym miesiącu, dokonanie poważnych zakupów inwestycyjnych, kryzys sprzedaży itd. Bez względu na przyczyny powstania tej nadwyżki reguły dotyczące możliwości jej rozliczenia są, co do zasady, takie same.” (por. T. Michalik, VAT. Komentarz, 2019, wydanie elektroniczne).

W świetle przytoczonego wyżej art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Nie ulega przy tym wątpliwości, że sama nadwyżka podatku naliczonego nad należnym nie jest zobowiązaniem podatkowym w rozumieniu art. 5 Ordynacji podatkowej. Biorąc pod uwagę całokształt wskazanych powyżej przepisów, należy uznać, że ustawodawca nie wprowadził wprost regulacji dotyczących terminów przedawnienia prawa przenoszenia do rozliczenia na następne okresy rozliczeniowe nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Ani przepisy ustawy o VAT ani Ordynacji podatkowej nie przewidują bowiem terminu, z którym można byłoby wiązać rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy (jak wskazano powyżej, przepisy Ordynacji podatkowej odnoszą się wyłącznie do instytucji przedawnienia zobowiązania podatkowego).

Przepisy prawa podatkowego nie przewidują również regulacji ograniczających czasowo możliwość uzyskania zwrotu takiej nadwyżki, pod warunkiem, że była ona wykazana w ramach deklaracji przed upływem 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do odliczenia (por. art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

Za takim poglądem przemawiają między innymi opinie przedstawicieli doktryny prawa podatkowego. W szczególności, jak podkreśla A. Bartosiewicz w komentarzu do art. 87 ustawy o VAT: „Wprowadzona w polskiej ustawie zasada przenoszenia nadwyżki podatku na kolejne okresy rozliczeniowe nie wydaje się w żaden sposób ograniczona czasowo. W sytuacji występowania permanentnej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym możliwe jest stale przenoszenie, praktycznie w nieskończoność, nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.” (por. A. Bartosiewicz, VAT Komentarz, 2019, wydanie elektroniczne).

W ocenie Spółki, pewne argumenty za stanowiskiem prezentowanym przez Spółkę w zakresie pytania nr 1 można znaleźć również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej „Dyrektor KIS”).

W szczególności, należy wskazać, że w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2017 r., sygn. …, Dyrektor KIS przyjął, iż: „(...) przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.” Jednocześnie, jak zostało podkreślone przez Dyrektora KIS w przedmiotowej interpretacji indywidualnej: „(...) jeżeli Wnioskodawca spełnia określone przepisami warunki, to ma również prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z bieżącej deklaracji VAT, w której została rozliczona kwota nadwyżki z poprzedniej deklaracji. Bez znaczenia dla takiego rozstrzygnięcia pozostaje fakt, że w przedmiotowej sprawie po raz pierwszy kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym została wykazana w deklaracji podatkowej ponad 5 lat wcześniej, jeżeli Wnioskodawca cały czas aktywnie prowadzi działalność, i wykazuje w deklaracjach podatek należny i naliczony. W rozliczeniu za bieżący okres rozliczeniowy nie mamy bowiem do czynienia z nadwyżką podatku naliczonego nad należnym za okres rozliczeniowy sprzed pięciu lat, tylko z kwotą nadwyżki wynikającą z poprzedniej deklaracji VAT. W przedmiotowej sprawie na kwotę podatku naliczonego w danym miesiącu składa się bowiem kwota bieżącego podatku naliczonego (wynikająca z bieżących faktur dokumentujących nabycie towarów i usług) oraz kwota nadwyżki z poprzedniej deklaracji. Wnioskodawca jest zatem uprawniony do rozliczenia z bieżącym podatkiem należnym zarówno bieżącego podatku naliczonego jak i nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w miesiącu poprzedzającym dany miesiąc (wykazanej w tej deklaracji jako kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy), a w przypadku spełnienia warunków uprawniony jest również do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z danej deklaracji podatkowej (w której to deklaracji rozliczona została nadwyżka podatku naliczonego nad należnym wynikająca z poprzedniej deklaracji).”

Podobne konkluzje zawarte zostały w następujących interpretacjach indywidualnych:

(i) interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia … r., sygn. …;

(ii) interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia … r., sygn. ….

Tym samym, w świetle praktyki interpretacyjnej Dyrektora KIS, aby dokonać oceny czy podatnik ma prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy w oparciu o przepisy art. 87 ustawy o VAT należy wziąć pod uwagę szereg czynników związanych z sytuacją podatnika występującego o zwrot bezpośredni. Z uwagi na powyższe, w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka przedstawiła tabelę, w której, biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., przedstawiono kwoty deklarowane przez Spółkę w poszczególnych okresach rozliczeniowych wynikające ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 w zakresie:

(i) podatku należnego;

(iii) podatku naliczonego (z tytułu nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych oraz nabycia towarów i usług pozostałych);

(iv) nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Należy przy tym zauważyć, że w przywołanych wyżej interpretacjach indywidualnych, Dyrektor KIS wskazał, że istotną okolicznością dla rozstrzygnięcia danej sprawy było nieprzerwane prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej i wykazywanie przez niego na bieżąco zarówno podatku naliczonego, jak i podatku należnego w składanych deklaracjach.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (co potwierdza w szczególności przedstawiona tam tabela, o której mowa powyżej), biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika, że w określonych okresach rozliczeniowych (wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) Spółka nie wykonywała czynności opodatkowanych na terytorium kraju, a także nie dokonywała dostaw towarów czy świadczenia usług poza terytorium kraju. Jednocześnie, należy podkreślić, że przynajmniej od stycznia 2003 r. Spółka pozostawała nieprzerwanie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz nie zawieszała wykonywania działalności gospodarczej. Zaznaczyć również należy, że biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., Spółka składała deklaracje VAT-7 za wszystkie okresy rozliczeniowe.

Mając na uwadze powyższe, Spółka prezentuje stanowisko, iż Spółka ma prawo do zwrotu tej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe), w odniesieniu do której upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia.

Zgodnie z prawem unijnym powstała nadwyżka podatku podlegającego odliczeniu nad podatkiem należnym, co do zasady, podlega zwrotowi na rzecz podatnika. Jest to fundamentalne prawo podatnika wypływające wprost z zasady prawa do odliczenia podatku zapłaconego w poprzedniej fazie obrotu. Jak stwierdził Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu z 25 października 2001 r. (C-78/00, Commission of the European Communities v. Italian Republic), „zwrot nadwyżki VAT jest fundamentalnym czynnikiem zapewniającym zachowanie zasady neutralności wspólnego systemu VAT. Warunki nie mogą podważać tej zasady poprzez zmuszenie podatnika do ponoszenia całości lub częściowego ciężaru podatku”.

Dodatkowo wskazać też należy, że stosownie do art. 2a Ordynacji podatkowej, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

III. Ad pytanie nr 2

Nadwyżka podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy nie podlega zwrotowi sensu stricto. Można przyjąć, że w takim przypadku mamy do czynienia z tzw. „zwrotem pośrednim”, który „materializuje się” w rozliczeniu tej nadwyżki w kolejnych okresach rozliczeniowych, bez względu na wynik tego rozliczenia - zobowiązanie podatkowe, nadwyżka podatku do zwrotu bezpośredniego, bądź też kolejna nadwyżka podatku naliczonego do przeniesienia. Terminem takiego „zwrotu pośredniego” jest zatem termin, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona.

Zdaniem Spółki, w przypadku gdyby Dyrektor KIS nie podzielił stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania nr 1 należy przyjąć, że pięcioletni okres przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w odniesieniu do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym nadwyżka ta została rozliczona, niezależnie od wyniku tego rozliczenia. Tym samym, w ocenie Spółki, termin w jakim przedawnia się kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, należy liczyć z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym taka nadwyżka została rozliczona.

Podsumowując, w przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 (w szczególności w przypadku przyjęcia, że w analizowanym przypadku zastosowanie powinny znaleźć reguły przedawnienia przewidziane w przepisach Ordynacji podatkowej), pięcioletni okres przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w odniesieniu do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast według art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Stosownie do zapisu art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Przy czym, w myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W przypadku, gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio (art. 87 ust. 5a ustawy).

Zauważyć należy, że przepis art. 86 ust. 19 oraz art. 87 ust. 5a ustawy pozwala podatnikom, którzy w danym okresie w ogóle nie dokonywali żadnych czynności opodatkowanych w kraju, ani za granicą, na uzyskanie zwrotu bezpośredniego podatku naliczonego. Zwrot następuje na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową.

Ponadto dokonując wykładni przepisu art. 86 ust. 19 ustawy, trzeba mieć na uwadze, że polski ustawodawca posłużył się zwrotem „może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy”. Czyli, co istotne nie jest to nakaz ustawodawcy do konkretnego zachowania się podatnika, a uprawnienie, z którego podatnik może skorzystać, ale nie musi. Zatem skoro przepis art. 86 ust. 19 ustawy nie nakazuje do bezwzględnego przenoszenia podatku do rozliczenia na następne okresy rozliczeniowe (po spełnieniu określonych warunków), to nie można interpretować go rozszerzająco i niejako zmuszać podatnika, aby postąpił zgodnie z jego dyspozycją. Przepis stwarza możliwość określonego zachowania, ale go nie wymusza, wybór każdorazowo należy do podatnika.

Ww. przepisy wprowadzają zatem dwie równorzędne zasady postępowania z powstałą nadwyżką podatku. Możliwe jest bowiem przeniesienie jej na następne okresy rozliczeniowe, albo otrzymanie jej zwrotu na rachunek bankowy. Wybór sposobu postępowania pozostawiony został podatnikowi. Cytowany wyżej art. 87 ust. 1 ustawy, nie zabrania również rozbicia kwoty nadwyżki na dwie części, z których jedna podlegać będzie zwrotowi z urzędu skarbowego, zaś druga przeniesiona zostanie na kolejny okres rozliczeniowy. Powyższe oznacza, że uprawniony jest zarówno pierwszy sposób postępowania (przeniesienie na następny okres), drugi sposób postępowania (wystąpienie o zwrot), jak i oba te sposoby jednocześnie.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2–10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.

Istotnym jest, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, kwota zwrotu różnicy podatku, kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 99 ust. 12 ustawy, kształtuje się za dany okres rozliczeniowy w następstwie zestawienia w ramach deklaracji, kwot podatku należnego i podatku naliczonego.

Z przepisów tych wynika zatem, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, kwota zwrotu różnicy podatku, kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, konstytuuje się z mocy prawa za dany okres rozliczeniowy, którym w ustawie jest miesiąc, a wyjątkowo kwartał.

Zgodnie z treścią art. 70 § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznacza termin płatności zobowiązania podatkowego (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności Spółki jest działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura.

Jednocześnie, w określonych okresach rozliczeniowych kwota podatku naliczonego z tytułu nabyć towarów i usług była wyższa od kwoty podatku należnego, co wobec nie występowania przez Spółkę o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy w okresie od stycznia 2003 r., prowadziło do powiększania kwoty przedmiotowej nadwyżki.

Przynajmniej od stycznia 2003 r. Spółka:

pozostawała nieprzerwanie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny;
nie zawieszała wykonywania działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podaje, że biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., nabywane przez Spółkę towary i usługi były wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju, lub świadczenia usług poza terytorium kraju.

Kwoty podatku naliczonego wynikające z nabycia przez Spółkę towarów i usług wykorzystywanych przez Spółkę do świadczenia usług poza terytorium kraju mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

(i) styczeń 2003 r. - październik 2004 r.;

(ii) grudzień 2004 r. - marzec 2005 r.;

(iii) grudzień 2011 r.;

(iv) luty 2012 r. - maj 2012 r.;

(v) wrzesień 2013 r.;

(vi) maj 2016 r. - do chwili obecnej.

Biorąc pod uwagę okres od stycznia 2003 r., ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika, że w następujących okresach rozliczeniowych Spółka nie wykonywała czynności opodatkowanych na terytorium kraju, a także nie dokonywała dostaw towarów czy świadczenia usług poza terytorium kraju:

listopad 2004 r.;
kwiecień 2005 r. – listopad 2011 r.;
styczeń 2012 r.;
czerwiec 2012 r. - sierpień 2013 r.;
październik 2013 r. - kwiecień 2016 r.

W odniesieniu do określonej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, przenoszonej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe) począwszy od deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2003 r., upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło).

Od stycznia 2003 r., Spółka nie występowała o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy ma prawo do zwrotu tej części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przeniesionej przez Spółkę na następny okres rozliczeniowy (okresy rozliczeniowe), w odniesieniu do której upłynął okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym przeniesiona nadwyżka została rozliczona (z uwzględnieniem okresu rozliczeniowego, w którym takie rozliczenie nastąpiło), niezależnie od wyniku tego rozliczenia.

Należy podkreślić, że w rozpatrywanej sprawie – jak wynika z opisu sprawy – od momentu powstania ponad 5 lat temu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, Wnioskodawca nieprzerwanie prowadzi działalność gospodarczą – pozostawał nieprzerwanie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie zawieszał wykonywania działalności gospodarczej. W ramach tej działalności Wnioskodawca dokonywał zakupów związanych z prowadzoną działalnością, ujmując w składanych deklaracjach VAT-7 podatek naliczony VAT wynikający z faktur dokumentujących te zakupy i bieżąco wykazuje podatek naliczony jak i należny.

Zatem, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi cały czas działalność gospodarczą, z której wykazuje w deklaracji podatkowej podatek należny i naliczony lub naliczony, jest uprawniony do rozliczenia w deklaracji za dany okres rozliczeniowy nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w poprzedniej deklaracji jako „kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy”. Wnioskodawca może również w kolejnych deklaracjach uwzględniać kwotę nadwyżki z poprzednich deklaracji wykazanych w nich jako „kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy”, bądź ma również prawo, przy spełnieniu określonych przepisami warunków, do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z bieżącej deklaracji VAT, w której została rozliczona kwota nadwyżki z poprzedniej deklaracji.

Bez znaczenia dla takiego rozstrzygnięcia pozostaje fakt, że w przedmiotowej sprawie po raz pierwszy kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym została wykazana w deklaracji podatkowej ponad 5 lat wcześniej, jeżeli Wnioskodawca pozostawał nieprzerwanie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie zawieszał wykonywania działalności gospodarczej. W rozliczeniu za bieżący okres rozliczeniowy nie mamy bowiem do czynienia z nadwyżką podatku naliczonego nad należnym za okres rozliczeniowy sprzed pięciu lat, tylko z kwotą nadwyżki wynikającą z poprzedniej deklaracji VAT. W przedmiotowej sprawie na kwotę podatku naliczonego w danym miesiącu składa się bowiem kwota bieżącego podatku naliczonego (wynikająca z bieżących faktur dokumentujących nabycie towarów i usług) oraz kwota nadwyżki z poprzedniej deklaracji. Wnioskodawca jest zatem uprawniony do rozliczenia z bieżącym podatkiem należnym zarówno bieżącego podatku naliczonego jak i nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w miesiącu poprzedzającym dany miesiąc (wykazanej w tej deklaracji jako kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy), a w przypadku spełnienia warunków uprawniony jest również do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z danej deklaracji podatkowej (w której to deklaracji rozliczona została nadwyżka podatku naliczonego nad należnym wynikająca z poprzedniej deklaracji).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, której Wnioskodawca oczekiwał wyłącznie w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Dodatkowo należy wskazać, że nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji prawidłowość dokonanych przez Wnioskodawcę wyliczeń zawartych w tabeli przedstawionej w opisie sprawy. Prawidłowość powyższych rozliczeń może być zweryfikowana jedynie w postępowaniu podatkowym. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić ponadto należy, że ewentualna ocena zasadności zwrotu podatku leży w kompetencji właściwego miejscowo i rzeczowo dla nabywcy organu podatkowego pierwszej instancji (Naczelnika Urzędu Skarbowego, Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin