Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.466.2020.1.MD
z 31 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 11 stycznia 2016 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności, przeniesienia własności lokalu mieszkalnego i sprzedaży (akt notarialny ...) Wnioskodawca nabył nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego o pow. 37,10 m². Wcześniej zawarł umowę deweloperską dotyczącą tej nieruchomości (w marcu 2015 r.). Mieszkanie zakupił w stanie deweloperskim za kwotę 170.000,00 zł. Na zakup uzyskał kredyt hipoteczny w banku A w kwocie 171.000,00 zł (kredyt z 10% wkładem własnym). W ramach kredytu 2 transze (18.000,00 łącznie) były przeznaczone na wykończenie mieszkania, bank rozliczał Wnioskodawcę z wykorzystania transzy.

W 2018 r. z uwagi na rosnące potrzeby mieszkaniowe (Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną, posiada córkę w wieku 11 lat, która zaczyna dorastać i przebywa u Wnioskodawcy przez ok. 12 dni w miesiącu) Wnioskodawca zdecydował się sprzedać mieszkanie i wymienić je na większe. Wnioskodawcy udało się znaleźć nabywcę, który był skłonny w ramach umowy przedwstępnej przekazać w ramach zaliczki kwotę niezbędną do spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie nieruchomości, co warunkowało powodzenie transakcji (Wnioskodawca nie był w stanie spłacić kredytu ze środków własnych, a jego spłata była konieczna dla uwolnienia zabezpieczenia hipotecznego nieruchomości).

W dniu 19 listopada 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości uzyskując zaliczkę w kwocie 160.000,00 zł, która została w całości przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego dla celów uwolnienia nieruchomości od zobowiązań (w umowie przedwstępnej określono, że kupujący wpłaci zaliczkę bezpośrednio na konto techniczne banku, które służy do spłaty kredytu). Spłata kredytu hipotecznego była również niezbędna do osiągnięcia zdolności kredytowej na zakup nowej nieruchomości (z tytułu sprzedaży nieruchomości po uwzględnieniu kosztów spłaty kredytu Wnioskodawca nie uzyskał środków, które pozwoliłyby mu na nabycie jakiejkolwiek nieruchomości).

Umowę przyrzeczoną Wnioskodawca zawarł w dniu 11 stycznia 2019 r. i w jej wyniku uzyskał pozostałą kwotę z ceny sprzedaży, tj. 100.000,00 zł. Łączna kwota sprzedaży mieszkania wynosiła więc 260.000 zł, przy czym pieniądze, które Wnioskodawca otrzymał jako sprzedający, to tylko 100.000,00 zł, resztą ceny zbycia kupujący zwolnił zabezpieczenie hipoteczne nieruchomości bezpośrednio z bankiem, który udzielił Wnioskodawcy kredytu. Cena zbycia mieszkania, tj. 260.000 zł, wynikała dodatkowo z faktu, iż mieszkanie było w pełni wykończone i umeblowane, co podnosiło jego wartość (wskazuje na to protokół przekazania nieruchomości, gdzie określony jest stan wyposażenia i umeblowania mieszkania – umeblowane w całości, gotowe do natychmiastowego zamieszkania). Jeszcze w trakcie negocjacji z kupującym, ale przed podpisaniem jakiejkolwiek umowy Wnioskodawca zawarł w dniu 25 września 2018 r. umowę rezerwacyjną dotyczącą nowego mieszkania. Umowa ta nie niosła za sobą innych skutków niż rezerwacja możliwości zakupu nieruchomości.

W dniu 7 stycznia 2019 r., będąc już pewnym sprzedaży posiadanego lokalu mieszkalnego Wnioskodawca podpisał umowę deweloperską na nowe mieszkanie o pow. 55,17 m². Nowe mieszkanie nabył ostatecznie w dniu 15 listopada 2019 r. za cenę 300.000,00 zł na podstawie aktu notarialnego (…). W tym przypadku korzystał z kredytu hipotecznego w B, który uzyskał w dniu 22 stycznia 2019 r. (kredyt z 10% wkładem własnym – wkład własny: 34.000 zł). Kredyt był możliwy do uzyskania jedynie po spłacie wszystkich wcześniejszych zobowiązań (dla uzyskania zdolności kredytowej), co Wnioskodawca uczynił ze środków, które uzyskał ze sprzedaży poprzedniego mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeznaczenie kwoty 300.000,00 zł na zakup lokalu mieszkalnego, które miało na celu zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i zostało zrealizowane w terminie wynikającym z treści 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawnia Wnioskodawcę do zwolnienia podatkowego określonego tym przepisem, w przypadku gdy środki na wydatek pochodzą z zaciągniętego kredytu hipotecznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działanie nacechowane było intencjonalnością i wynikało wyłącznie z potrzeby zaspokojenia rosnących potrzeb mieszkaniowych, czego już dowodzi choćby przedstawiona chronologia zdarzeń. Zbycie jednej nieruchomości podyktowane więc było zamiarem nabycia kolejnej, o wyższej wartości. Przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków w kwocie 300.000,00 zł na nabycie nowej nieruchomości wypełniało znamiona wydatków na własne cele mieszkaniowe i zostało zrealizowane w terminie wynikającym z przepisu art. art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co więcej przekraczało kwotę przychodu uzyskanego w wyniku wcześniejszego odpłatnego zbycia wcześniej posiadanej nieruchomości, a zatem uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia podatkowego.

Nie jest przy tym istotnym, iż kwota wydatku w przeważającej części wynikała z udzielonego Wnioskodawcy kredytu hipotecznego. Jak słusznie zauważa Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej nr 0113-KDIPT2-2.4011.209.2020.2.KR z dnia 27 maja 2020 r. „zaciągnięcie kredytu nie stanowi przychodu, a jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na sfinansowanie” zakupu nieruchomości. Podobnie więc, jak dla oceny organów podatkowych nie ma znaczenia źródło finansowania zakupu zbywanej nieruchomości i konieczność spłaty zaciągniętego na ten cel zobowiązania, tożsamo należy traktować wydatek, o ile spełnia on cel wyszczególniony w przepisie i poniesiony został w terminie z niego wynikającym.

Biorąc pod uwagę treść przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, w wysokości wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, a takim jest zakup nowej nieruchomości, będą predysponowały Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie literalne brzmienie cyt. przepisu może prowadzić do wniosku, iż warunkiem zwolnienia jest wydatkowanie „przychodu uzyskanego ze zbycia tej nieruchomości”, czyli środków pochodzących wprost z transakcji sprzedaży, jednakowoż pozostawałoby to w opozycji do reguły racjonalnego prawodawcy. Tego rodzaju ujęcie warunków ulgi dyskryminowałoby osoby, dla których źródłem finansowania zakupu nieruchomości były środki pozyskane w ramach umowy kredytu hipotecznego i prowadziłoby do złamania zawartej w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. zasady równości obywateli wobec prawa. Determinowanie możliwości skorzystania z ulgi tożsamością środków stanowiących przychód w istocie uniemożliwiałoby podatnikowi korzystającemu z kredytu skorzystanie ze zwolnienia, w związku z tym, że środkami tymi w pierwszej kolejności musi on zaspokoić wierzyciela, którym jest bank udzielający kredytu.

Co więcej Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 159/2018 z dnia 9 stycznia 2020 r. argumentował, iż wykładnia językowa art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie pozwala na konstatację, iż dla skorzystania ze zwolnienia musi istnieć chronologia zdarzeń (najpierw odpłatne zbycie, a następnie poniesienie wydatków na własne cele mieszkaniowe), a interpretację tego przepisu wspiera wykładnia celowościowa, wedle której zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. jest normą celu społecznego (socjalnego), która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli. Celem wprowadzenia tego przepisu było preferowanie przeznaczenia przez podatników środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Ustawodawca, przyjmując taką regulację, wyznaczył cel – podejmowanie przez podatników inwestycji mieszkaniowych służących zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych, który ze względów społecznych, nawet kosztem zasady równości podatkowej, zasługuje na preferencyjne potraktowanie podatkowe. Skoro zaś NSA wskazuje na konieczność uzupełnienia wykładni językowej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. o argumenty natury celowościowej, wskazując na cel jako istotę regulacji jest oczywistym, iż w kontekście tego celu nie można ograniczać prawa do zwolnienia podatkowego tożsamością środków, które stanowiły przychód ze zbycia nieruchomości. Innymi słowy wykładnia celowościowa analizowanego przepisu nakazuje przyjąć, że zwolnienie podatkowe przysługuje, gdy podatnik przeznacza oznaczone przychody na cele wskazane w tym przepisie i w terminach w nim zakreślonych, co nie oznacza, by wyłącznie te same fizycznie pieniądze pochodzące wprost z oznaczonego źródła przychodu były zwolnione od podatku dochodowego (Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 529/11 dotyczący uchylonego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a u.p.d.o.f., analogicznego w swej istocie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Jednakże, w świetle treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z istoty rozwiązania zawartego w ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że aby dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł korzystać z przedmiotowego zwolnienia, podatnik winien wydatkować przychód uzyskany ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe. Warunek wydatkowania dotyczy więc przychodu ze sprzedaży, a nie jakichkolwiek posiadanych przez podatnika środków finansowych.

Według art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie (art. 21 ust. 25a powołanej ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. A zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki – wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego – należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 11 stycznia 2016 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności, przeniesienia własności lokalu mieszkalnego i sprzedaży (akt notarialny ...) Wnioskodawca nabył nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego o pow. 37,10 m². Wcześniej zawarł umowę deweloperską dotyczącą tej nieruchomości (w marcu 2015 r.). Mieszkanie zakupił w stanie deweloperskim za kwotę 170.000,00 zł. Na zakup uzyskał kredyt hipoteczny w banku A w kwocie 171.000,00 zł (kredyt z 10% wkładem własnym). W ramach kredytu 2 transze (18.000,00 łącznie) były przeznaczone na wykończenie mieszkania, bank rozliczał Wnioskodawcę z wykorzystania transzy. W 2018 r. z uwagi na rosnące potrzeby mieszkaniowe (Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną, posiada córkę w wieku 11 lat, która zaczyna dorastać i przebywa u Wnioskodawcy przez ok. 12 dni w miesiącu) Wnioskodawca zdecydował się sprzedać mieszkanie i wymienić je na większe. Wnioskodawcy udało się znaleźć nabywcę, który był skłonny w ramach umowy przedwstępnej przekazać w ramach zaliczki kwotę niezbędną do spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie nieruchomości, co warunkowało powodzenie transakcji (Wnioskodawca nie był w stanie spłacić kredytu ze środków własnych, a jego spłata była konieczna dla uwolnienia zabezpieczenia hipotecznego nieruchomości). W dniu 19 listopada 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości uzyskując zaliczkę w kwocie 160.000,00 zł, która została w całości przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego dla celów uwolnienia nieruchomości od zobowiązań (w umowie przedwstępnej określono, że kupujący wpłaci zaliczkę bezpośrednio na konto techniczne banku, które służy do spłaty kredytu). Spłata kredytu hipotecznego była również niezbędna do osiągnięcia zdolności kredytowej na zakup nowej nieruchomości (z tytułu sprzedaży nieruchomości po uwzględnieniu kosztów spłaty kredytu Wnioskodawca nie uzyskał środków, które pozwoliłyby mu na nabycie jakiejkolwiek nieruchomości). Umowę przyrzeczoną Wnioskodawca zawarł w dniu 11 stycznia 2019 r. i w jej wyniku uzyskał pozostałą kwotę z ceny sprzedaży, tj. 100.000,00 zł. Łączna kwota sprzedaży mieszkania wynosiła więc 260.000 zł, przy czym pieniądze, które Wnioskodawca otrzymał jako sprzedający, to tylko 100.000,00 zł, resztą ceny zbycia kupujący zwolnił zabezpieczenie hipoteczne nieruchomości bezpośrednio z bankiem, który udzielił Wnioskodawcy kredytu. Cena zbycia mieszkania, tj. 260.000 zł, wynikała dodatkowo z faktu, iż mieszkanie było w pełni wykończone i umeblowane, co podnosiło jego wartość (wskazuje na to protokół przekazania nieruchomości, gdzie określony jest stan wyposażenia i umeblowania mieszkania – umeblowane w całości, gotowe do natychmiastowego zamieszkania). Jeszcze w trakcie negocjacji z kupującym, ale przed podpisaniem jakiejkolwiek umowy Wnioskodawca zawarł w dniu 25 września 2018 r. umowę rezerwacyjną dotyczącą nowego mieszkania. Umowa ta nie niosła za sobą innych skutków niż rezerwacja możliwości zakupu nieruchomości. W dniu 7 stycznia 2019 r., będąc już pewnym sprzedaży posiadanego lokalu mieszkalnego Wnioskodawca podpisał umowę deweloperską na nowe mieszkanie o pow. 55,17 m². Nowe mieszkanie nabył ostatecznie w dniu 15 listopada 2019 r. za cenę 300.000,00 zł na podstawie aktu notarialnego (…). W tym przypadku korzystał z kredytu hipotecznego w B, który uzyskał w dniu 22 stycznia 2019 r. (kredyt z 10% wkładem własnym – wkład własny: 34.000 zł). Kredyt był możliwy do uzyskania jedynie po spłacie wszystkich wcześniejszych zobowiązań (dla uzyskania zdolności kredytowej), co Wnioskodawca uczynił ze środków, które uzyskał ze sprzedaży poprzedniego mieszkania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2019 r. lokalu mieszkalnego stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku, w którym miało miejsce nabycie do dnia sprzedaży nie upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisie i dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Jako uprawniającą do zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy jedynie tą część środków uzyskanych ze sprzedaży w dniu 11 stycznia 2019 r. lokalu mieszkalnego, która została wpłacona deweloperowi tytułem częściowej zapłaty za nabyty w dniu 15 listopada 2019 r. lokal mieszkalny. Natomiast część środków przeznaczonych na sfinansowanie zakupu lokalu mieszkalnego pochodzących z zaciągniętego kredytu hipotecznego, nie uprawnia Wnioskodawcy do ww. zwolnienia, ponieważ pochodzą one z innego niż sprzedaż źródła. Wobec nich warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy nie zostały spełnione, gdyż środki te nie stanowiły przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowego lokalu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków oraz interpretacji wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osądzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.