Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.539.2020.1.MS
z 31 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r. oraz data wpływu 30 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy przekazane środki pieniężne w postaci dobrowolnych napiwków od klientów stanowi dla Zainteresowanych przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy przekazane środki pieniężne w postaci dobrowolnych napiwków od klientów stanowi dla Zainteresowanych przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne pismami z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r. oraz data wpływu 30 czerwca 2020 r.), Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku złożonym przez

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  

Pana B,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  

Pana P,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  

Pana D,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  

Pana J.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz Zainteresowani (dalej: Zainteresowani) są osobami fizycznymi będącymi komandytariuszami Spółki Komandytowej (dalej: Spółka). Zainteresowani są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Spółka poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją ma zamiar świadczyć również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalami Spółki. W celu zapewnienia regularnej i szybkiej dostawy Spółka zatrudniać będzie dostawców na umowie zlecenia, którzy będą mieli za zadanie dowozić posiłki przygotowane przez restauracje Spółki do miejsca wskazanego przez Klienta (dalej: Dostawcy). Klient będzie mógł zamówić posiłek z dostawą przez aplikację mobilną lub stronę internetową Spółki. Zamówienia będą realizowane i opłacane online przed dokonaniem dostawy. Usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), który zawierać będzie ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach może być ona darmowa). Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą – na etapie składania zamówienia – przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta w wysokości 0% (domyślnie zaznaczona opcja, a więc nie przyznanie żadnego napiwku), 10%, 20% lub innej od kwoty zamówienia. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%. W przypadku Klientów Spółki kwoty te będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie zależeć będzie tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Napiwek nie będzie wliczony w cenę i zostanie wliczony do rachunku dopiero po jego przyznaniu przez Klienta. Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek i w jakiej wysokości.

Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

1. zwyczajowo przyjętej 10%,
2. wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%,
3. niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%,
4. w ogóle nie przyznawać napiwku.
   
   

Spółka nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Spółki. Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku. Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Spółka przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku będą stanowić dla Zainteresowanych, przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku nie będą stanowić dla Zainteresowanych przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426; dalej: u.p.d.o.f.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Źródłami przychodów w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Spółka jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikami spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tak jak ma to miejsce w przypadku Zainteresowanych.

Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym wskazał, że usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach będzie mogła być darmowa). W przypadku Klientów Spółki kwoty napiwków będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Spółka nie będzie pobierać żadnej kwoty z przyznanych napiwków. Będzie przekazywać w całości przyznany napiwek poszczególnemu Dostawcy, który dowoził konkretne zamówienie. Ze względu na charakterystykę płatności online, Spółka ewidencjonować będzie przyznane napiwki i przypisywać je poszczególnym Dostawcom, a następnie nie rzadziej niż raz w miesiącu będzie im przekazywać sumę zebranych napiwków. Spółka nie będzie tworzyć ogólnej puli napiwków zgromadzonych w danym okresie rozliczeniowym. Przyznane do poszczególnego zamówienia napiwki będą przypisane w systemie sprzedażowym do konkretnego Dostawcy obsługującego to zamówienie, czyli niejako czekać będą na przekazanie przez Spółkę. W modelowej sytuacji Dostawca po odbiorze zamówionego posiłku i dostarczeniu go do klienta, może od niego otrzymać dobrowolny napiwek wypłacony w gotówce. Jednakże w przedstawionym przez Zainteresowanych opisie zdarzenia przyszłego ze względu na jedyną możliwość zapłaty za zamówienie płatnością online to napiwek musi być przekazany na konto Spółki. Spółka nie wykazuje przyznanego przez Klienta napiwku na paragonie dla niego. Co ważne Spółka od momentu zapłaty ewentualnego napiwku przez Klienta w swoim systemie sprzedażowym przypisuje ten napiwek do Dostawcy obsługującego to zamówienie. Tak więc, napiwek przyznany przez Klienta czeka na konkretnego Dostawcę do momentu jego przekazania przez Spółkę. W rzeczywistości Dostawca otrzymuje napiwek bezpośrednio od Klienta, w przekazaniu którego Spółka jedynie pośredniczy.

W art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., ustawodawca zdefiniował pojęcie przychodu, które należy zastosować wobec Zainteresowanych.

Zdanie pierwsze ww. artykułu stanowi, że „za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.” Co za tym idzie za przychód Zainteresowanych (komandytariuszy Spółki) należy uznać kwoty należne Spółce. Idąc dalej można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe Spółki w postaci chociażby środków pieniężnych. Przekładając powyższe na stan przedmiotowej sprawy nie sposób uznać za przychów Zainteresowanych dobrowolnych i uznaniowo przyznanych Dostawcom przez Klientów napiwków. W swej istocie napiwki te nie będą miały związku z działalnością Spółki, a więc nie będą jej należne, ponieważ to jej Dostawcy będą w ten sposób gratyfikowani przez Klientów. Wykonanie usługi dostarczenia posiłku we wskazane przez Klienta miejsce poza lokalami Spółki oderwane jest od otrzymania ewentualnego napiwku, zostanie ono wykonane bez względu na to czy napiwek zostanie przez Klienta przyznany. Dodatkowo napiwek ten jest adresowany bezpośrednio do Dostawcy, a nie Spółki. W tym miejscu dodać należy, że Spółka nie będzie dokonywać podziału napiwków według przyjętych przez siebie zasad, lecz wypłacać je będzie według zestawienia, z którego wynika, który z Dostawców, ile i w jakiej wysokości otrzymał napiwki, które należy mu przekazać. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że każdy z Dostawców otrzymuje zarobione przez siebie kwoty napiwków, a w systemie podziału nie ma żadnej uznaniowości. Nie sposób uznać, że przyznane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Spółki, co za tym idzie nie można przypisać tych kwot jako przychodów podatkowych Zainteresowanych na bazie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Zainteresowanych, w świetle ww. przepisów u.p.d.o.f., za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy uznać konkretne, wymierne, definitywne, co najmniej wymagalne przysporzenie majątkowe związanie z prowadzoną działalnością w związku, z którym po stronie podatnika pojawia się pewna wartość majątkowa. W ocenie Zainteresowanych, z tytułu otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku a następnie przekazanie w całości tych środków Dostawcy (bez jakiejkolwiek ingerencji ze strony Spółki) po stronie Spółki, w tym po stronie Zainteresowanych, nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego, o którym była mowa powyżej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe będą pozwalały określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym Dostawcom i w związku z tym możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków przyznanych im przez Klientów, a Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków i nie rzadziej niż raz w miesiącu przekaże napiwki Dostawcom, to nie sposób uznać, że przyznane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Spółki i co za tym idzie nie będą stanowić dla Zainteresowanych przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.; dalej ksh), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do treści art. 102 ksh, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Wskazać należy, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, nie są zatem podatnikami podatku dochodowego, a dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, że w myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Przy czym, zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka lecz poszczególni jej wspólnicy. Zatem na nich, a więc na poszczególnych wspólnikach będących osobami fizycznymi, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z powyższym, dochody z udziału w spółce komandytowej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziałów.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

W świetle ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy uznać konkretne, wymierne, definitywne, co najmniej wymagalne przysporzenie majątkowe związanie z prowadzoną działalnością, w związku z którym po stronie podatnika pojawia się pewna wartość majątkowa.

W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter). Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podmiotu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowani są osobami fizycznymi będącymi komandytariuszami Spółki Komandytowej. Spółka prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Spółka poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją ma zamiar świadczyć również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalami Spółki. W celu zapewnienia regularnej i szybkiej dostawy Spółka zatrudniać będzie Dostawców na umowie zlecenia, którzy będą mieli za zadanie dowozić posiłki przygotowane przez restauracje Spółki do miejsca wskazanego przez Klienta. Klient będzie mógł zamówić posiłek z dostawą przez aplikację mobilną lub stronę internetową Spółki. Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą – na etapie składania zamówienia – przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%. Spółka nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Spółki. Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku. Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Spółka przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, jak wynika ze złożonego wniosku, stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, tj. Dostawcom i w związku z tym możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków, a Zainteresowani będący wspólnikami spółki osobowej nie będą pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków, a na podstawie stosowanego przez Spółkę systemu sprzedażowego i generowanych okresowych raportów Spółka rozliczać się będzie z Dostawcą z napiwków poprzez przekazanie mu kwot będących sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych, to nie sposób uznać, że pozostawiane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Zainteresowanych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku nie będą stanowić dla Zainteresowanych, przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.