Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.112.2020.1.AD
z 27 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2020 r. (data wpływu – 6 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Wielkiej Brytanii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lutego zmarł ojciec Wnioskodawcy. Dnia 11 marca 2020 r. w kancelarii prawnej został odczytany testament, na podstawie którego łącznie ze swoimi trzema siostrami Wnioskodawca został wskazany jako spadkobierca majątku.

Ponieważ spadek po ojcu Wnioskodawcy zostanie opodatkowany w Anglii, Wnioskodawca chciałby skorzystać ze zwolnienia z płacenia podatku spadkowego dla najbliższej rodziny. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu ustalenia daty, od której będzie liczony okres 6 miesięcy, w ciągu których należy złożyć deklarację SD-Z2.

Proces dziedziczenia w Anglii przebiega w sposób odmienny od tego obowiązującego w Polsce. Odczytanie testamentu nie ma żadnej mocy prawej. Całość procesu spadkowego przejmuje osoba zwana „Executor”, tutaj – prawniczka z kancelarii prawej, która odpowiedzialna jest za ocenę wartości majątku, spłatę długów i zapłatę podatku skarbowego. Egzekutor odpowiada za przesłanie odpowiednich dokumentów do „probate court”, czyli sądu spadkowego. Dopiero po uzyskaniu decyzji sądu spadkowego majątek wcześniej pomniejszony o podatek skarbowy i wszelkie opłaty, może być przekazany spadkobiercom. Do momentu decyzji sądu spadkowego Wnioskodawca nie ma więc dokładnych danych co będzie stanowiło jego część spadku po ojcu. Wg informacji od egzekutora, najwcześniejszy termin orzeczenia sądu spadkowego dla sprawy Wnioskodawcy to październik 2020 r.

Wnioskodawca od 11 stycznia 2019 r. posiada zgodę na pobyt stały w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy polski urząd skarbowy uzna datę decyzji sądu spadkowego w Anglii jako datę uprawomocnienia nabycia spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako datę uprawomocnienia się spadku, do której będzie obowiązywał termin 6 miesięcy, w ciągu których Wnioskodawca powinien złożyć deklarację SD-Z2, to data z jaką zostanie wydana decyzja sądu spadkowego w Anglii; czyli data zakończenia „probate”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami, podatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez spadkobiercę – który w chwili otwarciu spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Na podstawie art. 5 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Art. 9 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy wynika, że do pierwszej grupy podatkowej zalicza się – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie do treści art. 17a ust. 1 ww. ustawy, Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 12 lutego zmarł ojciec Wnioskodawcy. Dnia 11 marca 2020 r. w kancelarii prawnej został odczytany testament, na podstawie którego łącznie ze swoimi trzema siostrami Wnioskodawca został wskazany jako spadkobierca majątku. Spadek po ojcu Wnioskodawcy zostanie opodatkowany w Anglii. Proces dziedziczenia w Anglii przebiega w sposób odmienny od tego obowiązującego w Polsce. Odczytanie testamentu nie ma żadnej mocy prawej. Całość procesu spadkowego przejmuje prawniczka z kancelarii prawej, która odpowiedzialna jest za ocenę wartości majątku, spłatę długów i zapłatę podatku skarbowego (egzekutor). Egzekutor odpowiada za przesłanie odpowiednich dokumentów do sądu spadkowego. Dopiero po uzyskaniu decyzji sądu spadkowego majątek wcześniej pomniejszony o podatek skarbowy i wszelkie opłaty, może być przekazany spadkobiercom. Do momentu decyzji sądu spadkowego Wnioskodawca nie ma dokładnych danych co będzie stanowiło jego część spadku. Wg informacji od egzekutora, najwcześniejszy termin orzeczenia sądu spadkowego dla sprawy Wnioskodawcy to październik 2020 r. Wnioskodawca od 11 stycznia 2019 r. posiada zgodę na pobyt stały w Polsce.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.), przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem podlegającym przepisom prawa spadkowego.

W myśl art. 66a ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. z 2015 r., 1792), prawo właściwe dla spraw spadkowych określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (Dz. Urz. UE L 201 z 27.07.2012, str. 107, z późn. zm.).

Z art. 20 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 4 lipca 2012 r. nr 650/2012 w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (Dz. Urz. UE L 201 z 27.07.2012, str. 107, ze zm.) wynika, że prawo wskazane przez niniejsze rozporządzenie stosuje się niezależnie od tego, czy jest ono prawem państwa członkowskiego.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 ww. Rozporządzenia, jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, prawem właściwym dla ogółu spraw dotyczących spadku jest prawo państwa, w którym zmarły miał miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci.

Przechodząc do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego wskazać należy, iż spadek po ojcu Wnioskodawcy zostanie opodatkowany w Anglii, a dysponentem masy spadkowej jest prawniczka z kancelarii prawej, która zajmuje się przeprowadzeniem postepowania spadowego. W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie posiadałaby innych (np. przelew bankowy dokumentujący przelanie kwoty spadku) wcześniejszych dokumentów (dowodów), z których wynikałoby, iż Wnioskodawca nabył spadek (w jakiej części) to dopiero w momencie zakończenia procedury i przekazania Wnioskodawcy jego części spadku – w świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – powstałaby dla niego obowiązek podatkowy.

W rozpatrywanej sprawie – jak wynika to z wniosku – zostanie wydane orzeczenie sądu spadkowego stwierdzające prawo Wnioskodawcy do spadku oraz określające masę spadkową. Zatem w świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy powstanie dla Wnioskodawcy z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu o nabyciu spadku. Tym samym, od tej daty należy zgłosić w terminie 6 miesięcy nabycie spadku właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Dodatkowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia zdarzenia oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.