Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB3/4510-11/16-3/S/EŻ/AG
z 11 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1982/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrotu akt sprawy 15 maja 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania po stronie Spółki przychodu w wyniku przekazania przez Spółkę wspólnikowi w ramach procesu likwidacji całego majątku stanowiącego przedsiębiorstwo – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przekazania przez Spółkę wspólnikowi w ramach procesu likwidacji całego majątku stanowiącego przedsiębiorstwo.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 23 marca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Spółki indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IPPB3/4510-11/16-2/EŻ, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie opodatkowania przekazania przez Spółkę wspólnikowi w ramach procesu likwidacji całego majątku stanowiącego przedsiębiorstwo:

• odnośnie pytania dotyczącego powstania przychodu należnego w Spółce (pyt. nr 1) – za nieprawidłowe,
  

• odnośnie pytania dotyczącego przychodów i kosztów związanych z przekazaniem tego majątku przez Spółkę jej udziałowcom (pyt. nr 2) – za prawidłowe.
  
  
  

Interpretacja została skutecznie doręczona w dniu 29 marca 2016 r.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 23 marca 2016 r. znak: IPPB3/4510-11/16-2/EŻ wniósł pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej – pismo z dnia 9 maja 2016 r., znak IPPB3/4510-1-25/16-2/EŻ.

Spółka na interpretację przepisów prawa podatkowego z 23 marca 2016 r. znak: IPPB3/4510-11/16-2/EŻ złożyła skargę w dniu 31 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1982/16 uchylił ww. interpretację indywidualną.

Organ podatkowy, nie zgadzając się z powyższym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pismem z dnia 24 października 2017 r., złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 30 stycznia 2020 r. do organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 156/18, w którym Sąd oddalił skargę kasacyjną organu.

W dniu 15 maja 2020 r. doręczono prawomocny wyrok z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1982/16 oraz zwrócono akta sprawy dotyczące uchylonej interpretacji z dnia 23 marca 2016 r., znak IPPB3/4510-11/16-2/EŻ.

W wyżej powołanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że:

„(…) Zdaniem Sądu prawidłowa ocena przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego jest taka, że likwidacja Spółki w określonych sytuacjach rodzi po stronie Spółki obowiązek przekazania jej składników majątkowych wspólnikowi (art. 286 § 2 i 3 KSH). Ten pozostały majątek Spółka powinna wspólnikowi przekazać, do tego jest zobowiązana. Spółka ma zatem w ocenie Sądu zobowiązanie o charakterze niepieniężnym wobec wspólnika, gdyż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym pozostały po likwidacji majątek spółki, o którym mowa w KSH, to przedsiębiorstwo. Spółka przekazując wspólnikowi przedsiębiorstwo zaspokoi jego roszczenie właśnie o przekazanie przedsiębiorstwa. Nie jest to zatem sytuacja, o której mowa w art. 14a ust. 1 updop, który stanowi o tym, że przez wykonanie świadczenia niepieniężnego podatnik „reguluje swoje zobowiązanie”. Z przepisu art. 14a ust. 1 updop w ocenie Sądu wynika, że chodzi w nim o spełnienie świadczenia niepieniężnego w miejsce świadczenia pieniężnego, do którego podatnik był zobowiązany - świadczy o tym po pierwsze użycie sformułowania o „wysokości zobowiązania”, a po drugie - to, że przepis jako przykładowe wymienia właśnie zobowiązania o charakterze pieniężnym („w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki”, kredytu, dywidendy itd.). Przepis odnosi się też do ewentualnej różnicy pomiędzy wartością spełnianego świadczenia niepieniężnego a „wysokością zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem”. W ocenie Sądu rację na Skarżąca twierdząc, że art. 14a updop przepis art. 14a ust. 1 updop dotyczy datio in solutum, dlatego w niniejszej sprawie nie może znajdować zastosowania, ponieważ przekazanie majątku w związku z likwidacją Spółki nie stanowi wykonania świadczenia niepieniężnego w miejsce świadczenia pieniężnego, do którego dłużnik był zobowiązany (a tylko takie zobowiązanie mogło mieć swoją „wysokość”, czego wymaga art. 14 ust. 1 updop).

(…)

Wykładni art. 14a ust. 1 updop nie można dokonywać w oderwaniu od kontekstu całej ustawy o podatku dochodowym. Przedmiotem opodatkowania w świetle jej art. 1 jest natomiast dochód. Aby można było mówić o dochodzie, musi wystąpić przychód. Wydanie rzeczy, pobycie się jej - co do zasady nie może być uznane za przychód u tego, kto rzecz wydał. Tylko w bardzo specyficznej sytuacji - takiej między innymi, o jakiej mowa w art. 14a updop - wydanie rzeczy może rodzić przychód po stronie wydającego. Jest to jednak sytuacja wyjątkowa i przepisu tego nie należy interpretować rozszerzająco, w oderwaniu od kontekstu podatku dochodowego.

W sytuacji analizowanej w niniejszej sprawie przedmiotem zobowiązania Skarżącej jest wydanie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki. Przepis stanowi, że „majątek dzieli się między wspólników” - co akurat w niniejszej sprawie nie ma zastosowania, bo wspólnik jest jeden, jednak w ocenie Sądu słowa te dobrze oddają gospodarczą i prawną naturę opisywanego we wniosku zdarzenia.

Stanowisko organu, że do takiego podziału ma zastosowanie art. 14a updop jest nie do przyjęcia w szczególności dlatego, że nie dałoby się wskazać tu „wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia”, o czym stanowi art. 14a updop. Zobowiązanie Spółki to zobowiązanie od początku niepieniężne, nie ma ono „wysokości”. Użyto tu też sformułowania „reguluje (...) zobowiązanie” - a słowa „reguluje” używa się odniesieniu do kwot pieniężnych. Widać z tego wyraźnie, że intencją prawodawcy nie było zatem objęcie artykułem 14a updop tego typu sytuacji, jaką przedstawiono we wniosku - gdyż nie było tu zobowiązania, które miałoby „wysokość” i które można byłoby „regulować”.

(…)

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie rozpatrującego niniejszą sprawę przeniesienie na wspólnika likwidowanej spółki majątku pozostałego po likwidacji w oczywisty sposób nie stanowi przysporzenia dla likwidowanej Spółki. Pozbywa się ona składników majątku nic w zamian nie otrzymując. Nie uzyska i nie ma uzyskać ekwiwalentu, rekompensaty, nie ma tu i nie będzie świadczenia wzajemnego. Jest tylko ubytek - gdyż następuje ostateczne rozdysponowanie składnikami majątku likwidowanej spółki. Z gospodarczego punktu widzenia nie sposób się w związku z tym u likwidowanej Spółki dopatrywać żadnego przysporzenia, korzyści, przyrostu majątku itp. Nie ma zatem podstaw do tego, aby sytuację taką objąć podatkiem dochodowym. Treść art. 14a updop nie może być interpretowana w oderwaniu od zasad, na których oparty jest podatek dochodowy.

Art. 12 u.p.d.o.p. nie wymienia jako przychodu (dla spełniającego świadczenie) tego rodzaju świadczenia, jakie Skarżąca ma spełnić wobec swojego jedynego wspólnika. Nie można w ocenie Sądu ustawowego katalogu przychodów poddawać wykładni rozszerzającej, dodając sytuacje, które przychodem czy przysporzeniem nie są. Przez wykładnię nie można tworzyć podlegających opodatkowaniu nowych stanów faktycznych. Obowiązek podatkowy musi być wyrażony w ustawie (art. 217 Konstytucji). Skoro wprost z przepisów prawa nie wynika, aby przeniesienie przez Spółkę na wspólnika własności majątku pozostałego po przeprowadzeniu likwidacji powodowało powstanie po stronie Spółki obowiązku podatkowego, to nie można w drodze wykładni rozszerzać katalogu źródeł przychodu dla celów podatkowych.

Wydanie składników majątku likwidacyjnego wspólnikowi nie mieści się w zakresie normowania art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p.

Biorąc zatem pod uwagę to, że przekazanie majątku likwidowanej spółki wspólnikom nie zostało wprost wymienione w art. 12 updop jako źródło przychodu dla likwidowanej Spółki, oraz że art. 14a ust. 1 updop nie rozszerza pojęcia przychodu na tego rodzaju świadczenie i się do niego nie odnosi, zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego tj. art. 12 i 14a ust. 1 updop poprzez błędną ich wykładnię. Zaskarżoną interpretację na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 146 § 1 P.p.s.a. należało w odpowiedniej części uchylić.

Ponownie ustosunkowując się do wniosku o wydanie interpretacji Organ uwzględni wykładnię i stanowisko zaprezentowane przez Sąd w niniejszym wyroku”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jak wynika z Uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki pod firmą (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „Spółką”) z dnia 26 maja 2015 r. w sprawie rozwiązania spółki (…) rozwiązuje się spółkę (…) Sp. z o.o. z dniem 1 czerwca 2015 r., z którym to dniem nastąpi otwarcie likwidacji tej spółki.

Przekazanie pozostałego majątku wspólnikowi – województwu (...)– nastąpi po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli Spółki.

Po przekazaniu majątku pozostałego po likwidacji udziałowcowi, tzn. województwu (…) zarządzać nim będzie jednostka podległa województwu (…) za wynagrodzeniem.

Inne istotne uwarunkowania faktyczne:

1. przekazaniu podlegać będą umowy o dostarczanie mediów i serwis budynku będą przejęte w trybie „trójstronnego porozumienia”,
2. Likwidator w okresie likwidacji nie sprzeda istotnych składników Spółki mogących mieć wpływ na uznanie, że przekazany wspólnikowi majątek likwidowanej Spółki nie mógłby służyć dotychczasowemu przedmiotowi i zakresowi działalności,
3. Wspólnikowi Spółki zostaną przekazane następujące składniki materialne i prawa majątkowe: aktywa trwałe o wartości (…) zł (prawo wieczystego użytkowania gruntów, budynek, środki trwałe grupa 6 (instalacja pożarowa, klimatyzacja, windy, instalacja alarmowe), pełne wyposażenie kina (zestaw nagłaśniający, ekrany, projektory), należności (jeżeli wystąpią), dokumentacja związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,
4. Księgi rachunkowe przechowywane będą w jednostce podległej.
   
   

Przekazaniu przez Spółkę na rzecz jej wspólnika podlegać będzie przedsiębiorstwo. Po przekazaniu zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej działalność gospodarcza przy ich wykorzystaniu prowadzona będzie w tożsamym – co obecnie – zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie przez Spółkę wspólnikowi w ramach procesu likwidacji całego majątku stanowiącego przedsiębiorstwo skutkować będzie powstaniem na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przychodu należnego w Spółce?
2. W przypadku, gdyby organ interpretujący uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, tzn. uznał, że przekazanie majątku przez Spółkę jej udziałowcowi w związku z likwidacją Spółki, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, będzie skutkować powstaniem przychodu należnego w podatku dochodowym od osób prawnych, co będzie przychodem podatkowym i kosztem uzyskania przychodów w związku z przekazaniem tego majątku przez Spółkę jej udziałowcowi?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Jeżeli idzie o skutki likwidacji działalności oraz przekazania majątku Spółki wspólnikowi (Województwo (…)) w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zdaniem Spółki – przekazanie majątku między wspólników pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego w Spółce.

Po zakończeniu ww. czynności likwidatorzy sporządzają sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli (co z kolei nie może nastąpić przed upływem 6 miesięcy od ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli – art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1030). Majątek dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Podkreślenia wymaga fakt, że przekazanie majątku likwidowanej spółki wspólnikom nie zostało wprost wymienione w art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), jako źródło przychodu dla likwidowanej Spółki. Natomiast w doktrynie (por. Paweł Małecki, Małgorzata Mazurkiewicz, Komentarz do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, LEX 2011) oraz orzecznictwie przyjmuje się, iż treść art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „za przychód nakazuje uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r. sygn. III SA 3382/02). Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, jest przychód faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej.

Z powyższego także wynika, że powstanie przychodu wiąże się z faktycznym przysporzeniem po stronie beneficjenta. Natomiast w analizowanym przypadku, przekazanie majątku pozostałego po likwidacji Spółki Jej Udziałowcowi w trybie przewidzianym przepisami Kodeksu spółek handlowych nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. W szczególności, przekazanie majątku w związku z likwidacją nie będzie związane z wypłatą na rzecz Spółki wynagrodzenia czy też rekompensaty w jakiejkolwiek formie. W istocie w wyniku likwidacji Spółki dojdzie w szczególności do odpowiedniego zwrotu udziałowcom wcześniej wniesionych do Spółki wkładów. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż celem postępowania likwidacyjnego jest zakończenie działalności Spółki, a więc zwrot wniesionych wkładów, nie zaś generowanie przychodów. Taki też jest cel rozdysponowania majątku likwidowanej Spółki. W konsekwencji, likwidacja Spółki oraz związane z nią przekazanie majątku Spółki udziałowcowi nie spowoduje powstania po stronie Spółki faktycznego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W szczególności, z uwagi na brak jakiegokolwiek przysporzenia po stronie likwidowanej Spółki w związku z przekazaniem majątku Jej Udziałowcowi, taką podstawą nie mogą być regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do zasad ustalania przychodu/dochodu, tj. art. 7, czy też art. 9-12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miał zastosowania przepis art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. Zgodnie z nim, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Przekazanie majątku w związku z likwidacją Spółki nie stanowi wykonania świadczenia niepieniężnego związanego z regulowaniem zobowiązania pieniężnego (datio in solutum), a przepis art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. dotyczy właśnie świadczeń datio in solutum. Przekazanie majątku rzeczowego udziałowcowi Spółki nie jest uregulowaniem zobowiązania pieniężnego (na ten zakres wskazują użyte w przepisie przykłady: dywidenda, umorzenie albo zbycie w celu umorzenia udziałów (akcji)). Ponadto, pojęcie „likwidacja” nie jest wymienione wprost ani w przepisie, ani w uzasadnieniu do nowelizacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

W związku z powyższym, także w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r„ pozostaje aktualny pogląd wyrażany przez sądy administracyjne m.in. w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r. (II FSK 2844/12), zgodnie z którym „(...) dokonane w ramach likwidacji przekazanie majątku jedynemu wspólnikowi nie będzie skutkowało uzyskaniem przez nią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Kwestionując to stanowisko w oparciu o błędną wykładnię art. 12 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p.” Jak wskazano w tym wyroku, w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego wyraźnie wskazuje się, że ta sama czynność nie może wywoływać obowiązku podatkowego u dwóch stron tej czynności (stanowisko NSA wyrażone w wyrokach z dnia 8 stycznia 2015 r., II FSK 2948/12, z dnia 14 marca 2012 r., II FSK 1673/10 a także z dnia 8 lutego 2012 r„ II FSK 1384/10).

Podsumowując, przekazanie majątku przez Spółkę jej udziałowcowi w związku z likwidacją Spółki, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego w Spółce.

Ad. 2

W przypadku jednak, gdyby organ interpretujący uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, tzn. uznał, że przekazanie majątku przez Spółkę jej udziałowcowi w związku z likwidacją Spółki, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego w Spółce, Spółka będzie miała prawo rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem tego majątku.

Przychód podatkowy należy określić w oparciu o art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

W zakresie zaś kosztów uzyskania przychodów należy wskazać, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r, nie regulują wprost zagadnienia sposobu określenia kosztów uzyskania przychodu w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z tym zastosowanie znajdą zasady ogólne. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez Spółkę, kosztem uzyskania przychodu – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. – będą wydatki Spółki na nabycie tych składników majątku zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1982/16 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1.

Wobec powyższego, bezprzedmiotowe stało się rozpatrywanie sprawy w zakresie na pytania nr 2, na które Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi w przypadku uznania stanowiska dotyczącego pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.