Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.538.2020.1.JŚ
z 31 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 30 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Następnie pismem z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 30 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o pełnomocnictwo na druku PPS-1 oraz o potwierdzenia dokonania opłat.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Wnioskodawca poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją, ma zamiar świadczyć również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalem Wnioskodawcy.

W celu zapewnienia regularnej i szybkiej dostawy Wnioskodawca zatrudniać będzie dostawców na umowie zlecenia, którzy będą mieli za zadanie dowozić posiłki przygotowane przez restauracje Wnioskodawcy do miejsca wskazanego przez Klienta (dalej: Dostawcy).

Klient będzie mógł zamówić posiłek z dostawą przez aplikację mobilną lub stronę internetową Wnioskodawcy. Zamówienia będą realizowane i opłacane Online przed dokonaniem dostawy. Usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), który zawierać będzie ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach może być ona darmowa).

Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą – na etapie składania zamówienia – przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta w wysokości 0% (domyślnie zaznaczona opcja, a więc nieprzyznanie żadnego napiwku), 10%, 20% lub innej od kwoty zamówienia. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%.

W przypadku Klientów Wnioskodawcy kwoty te będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie zależeć będzie tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Napiwek nie będzie wliczony w cenę i zostanie wliczony do rachunku dopiero po jego przyznaniu przez Klienta.

Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek i w jakiej wysokości. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

1. zwyczajowo przyjętej 10%;
2. wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
3. niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
4. w ogóle nie przyznawać napiwku.
   
   

Wnioskodawca nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku.

Stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Wnioskodawca przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez Niego dostarczonych.

W związku ze zdarzeniem przyszłym powstała konieczność wystąpienia z wnioskiem, celem potwierdzenia prawidłowości przyszłych działań Wnioskodawcy w obszarze rozliczania ww. napiwków.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Wnioskodawcę dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku powoduje powstanie obowiązku po stronie Wnioskodawcy obliczenia, pobrania odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty tego napiwku?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Niego dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku nie powoduje powstania obowiązku (o którym mowa w art. 41 u.p.d.o.f.) po stronie Wnioskodawcy obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty tego napiwku, ze względu na to, że nie jest to przychód Dostawcy z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia (art. 13 pkt 8) lit a u.p.d.o.f.), a jest to przychód Dostawcy z innych źródeł (art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. ustawodawca wymienił źródła przychodów i wskazał w pkt 1 stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracą nakładczą, emeryturę lub rentę; W pkt 2 działalność wykonywaną osobiście; a w pkt 9 inne źródła.

Stosownie do art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 13 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. uznaje za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej: o.p.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym wskazał, że usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach będzie mogła być darmowa). W przypadku Klientów Wnioskodawcy kwoty napiwków będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Wnioskodawca nie będzie pobierać żadnej kwoty z przyznanych napiwków. Będzie przekazywać w całości przyznany napiwek poszczególnemu Dostawcy, który dowoził konkretne zamówienie. Ze względu na charakterystykę płatności Online, Wnioskodawca ewidencjonować będzie przyznane napiwki i przypisywać je poszczególnym Dostawcom, a następnie nie rzadziej niż raz w miesiącu będzie im przekazywać sumę zebranych napiwków. Wnioskodawca nie będzie tworzyć ogólnej puli napiwków zgromadzonych w danym okresie rozliczeniowym. Przyznane do poszczególnego zamówienia napiwki będą przypisane w systemie sprzedażowym do konkretnego Dostawcy obsługującego to zamówienie, czyli niejako czekać będą na przekazanie przez Wnioskodawcę.

Napiwki otrzymane przez pracowników lub zleceniobiorców (jak w opisanym zdarzeniu przyszłym) zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 u.p.d.o.f.) lub umowy zlecenia (art. 13 pkt 8) lit. a u.p.d.o.f.), bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.).

O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania. Powyższy pogląd ma swoje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 czerwca 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-1.4011.143.2019.4.KK.

Opisane przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe w swojej istocie jest zbliżone do sytuacji, kiedy to pracownik/zleceniobiorca bezpośrednio od klienta (bez pośrednictwa pracodawcy/zleceniodawcy) otrzymałby napiwek.

W modelowej sytuacji dostawca po odbiorze zamówionego posiłku i dostarczeniu go do klienta, może od niego otrzymać dobrowolny napiwek wypłacony w gotówce. Jednakże w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego ze względu na jedyną możliwość zapłaty za zamówienie płatnością Online, kwota napiwków najpierw musi być przekazana na konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wykazuje przyznanego przez Klienta napiwku na paragonie dla niego. Co ważne Wnioskodawca od momentu zapłaty ewentualnego napiwku przez Klienta w swoim systemie sprzedażowym przypisuje ten napiwek do Dostawcy obsługującego to zamówienie. Tak więc napiwek przyznany przez Klienta czeka na konkretnego Dostawcę do momentu jego przekazania przez Wnioskodawcę. W rzeczywistości Dostawca otrzymuje napiwek bezpośrednio od Klienta, w przekazaniu którego Wnioskodawca jedynie pośredniczy. Napiwek ten nie stanowi elementu wynagrodzenia za usługi świadczone w ramach umowy zlecenia, ponieważ nie jest przyznawany przez Wnioskodawcę – Zleceniodawcę, lecz przez Klienta.

W art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. ustawodawca zdefiniował pojęcie przychodu, które należy zastosować wobec Wnioskodawcy. Zdanie pierwsze ww. artykułu stanowi, że „za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”. Co za tym idzie za przychód Wnioskodawcy (Jego wspólników) należy uznać kwoty Mu należne. Idąc dalej można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe Wnioskodawcy w postaci chociażby środków pieniężnych. Przekładając powyższe na stan przedmiotowej sprawy nie sposób uznać za przychów Wnioskodawcy dobrowolnych i uznaniowo przyznanych Dostawcom przez Klientów napiwków. W swej istocie napiwki te nie będą miały związku z działalnością Wnioskodawcy, a więc nie będą Mu należne, ponieważ to jego Dostawcy będą w ten sposób gratyfikowani przez Klientów.

Wykonanie usługi dostarczenia posiłku we wskazane przez Klienta miejsce poza lokalami Wnioskodawcy oderwane jest od otrzymania ewentualnego napiwku, zostanie ono wykonane bez względu na to czy napiwek zostanie przez Klienta przyznany. Dodatkowo napiwek ten jest adresowany bezpośrednio do Dostawcy, a nie Wnioskodawcy.

W tym miejscu dodać należy, że Wnioskodawca nie będzie dokonywać podziału napiwków według przyjętych przez siebie zasad, lecz wypłacać je będzie według zestawienia, z którego wynika, który z Dostawców, ile i w jakiej wysokości otrzymał napiwków, które należy mu przekazać. Zatem w ocenie Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że każdy z Dostawców otrzymuje zarobione przez siebie kwoty napiwków, a w systemie podziału nie ma żadnej uznaniowości, która to przesłanka uzasadniałaby pobór podatku przez Wnioskodawcę i odprowadzenie podatku do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym, w opisanym zdarzeniu przyszłym występuje analogia do sytuacji, w której klient płaci napiwek bezpośrednio do rąk obsługującej go osoby i osoba ta nie przekazuje tego wynagrodzenia do wspólnej puli, do podziału dla wszystkich uprawnionych, lecz zatrzymuje go sobie, wówczas na zleceniodawcy (w tej sytuacji Wnioskodawcy) nie ciąży obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu. Pogląd ten został potwierdzony m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2008 r., w której stwierdził, że „odróżnić od powyższego stanu faktycznego należy natomiast okoliczność, kiedy pracownik bezpośrednio od klienta (bez pośrednictwa pracodawcy) otrzymałby napiwek. Wówczas ich wypłaty nie dokonuje pracodawca. Wartości tych napiwków nie można wtedy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy, napiwki te stanowią bowiem przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy.”

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym Dostawcom i w związku z tym możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków przyznanych im przez Klientów, a Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków i nie rzadziej niż raz w miesiącu przekaże napiwki Dostawcom, to nie sposób uznać, że przyznane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy.

Co więcej, przekazane w ten sposób napiwki nie mają związku z wykonywaniem umowy zlecenia przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy. Napiwki nie będą podlegały ingerencji Wnioskodawcy, ponieważ będzie On jedynie ich przekaźnikiem, ze względu charakter płatności online, przyznanych Dostawcom przez Klientów dobrowolnych napiwków. Skutkiem czego wartości tak przyznanych napiwków nie można zaliczyć do przychodów ze zlecenia wskazanych w art. 13 pkt 8) lit. a u.p.d.o.f. i co za tym idzie nie powodują po stronie Wnioskodawcy powstania obowiązku pobrania i odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od tych kwot.

Co prawda nie jest to objęte zakresem przedstawionego we wniosku pytania, ale wynika to z przedstawionej wyżej argumentacji, tak więc na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że w konsekwencji należy uznać, iż przekazane przez Niego kwoty napiwków poszczególnym Dostawcom stanowią dla nich przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. i podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tej ustawie, a w zeznaniu podatkowym za dany rok podatkowy podatnik (Dostawca) winien je wykazać w pozycji inne źródła i we własnym zakresie naliczyć i odprowadzić należny podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Działalność wykonywana osobiście oraz działalność gospodarcza stanowią odrębne źródła przychodów, a dochody uzyskiwane przez podatników z tych źródeł podlegają odmiennym zasadom opodatkowania. Przy czym powoływana ustawa nie definiuje działalności wykonywanej osobiście przez określenie jej cech, lecz wskazuje w art. 13, jakiego rodzaju przychody kwalifikują się do tej działalności.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Wątpliwości Wnioskodawcy w opisanych we wniosku okolicznościach budzi fakt powstania obowiązków płatnika w sytuacji gdy Jego Klient zamawiając posiłek przez aplikację mobilną lub stronę internetową z dostawą przekaże dobrowolnie i uznaniowo napiwek Dostawcy (zatrudnionego u Wnioskodawcy na umowę zlecenie). Napiwek nie będzie wliczony w cenę i zostanie wliczony do rachunku dopiero po jego przyznaniu przez Klienta. Wnioskodawca nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku. Stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Wnioskodawca przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych.

Napiwki otrzymane przez osoby zatrudnione na umowę zlecenie zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód z działalność wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania.

Podkreślenia wymaga, że określenie prawidłowego źródła przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych związanego z otrzymanym przez pracownika napiwkiem uzależnione zostało od formy otrzymania napiwku, tj. czy otrzymanie napiwku odbywa się za pośrednictwem, czy bez pośrednictwa pracodawcy (zleceniodawcy). W praktyce napiwki mogą być bowiem bezpośrednio otrzymywane przez pracowników (zleceniobiorców) od klientów lub też są gromadzone przez pracodawcę (zleceniodawcę), a następnie dzielone pracownikom według określonych reguł.

Biorąc zatem pod uwagę, że stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy, dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Wnioskodawca przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych należy powiązać to z etapem wykonywania umowy zlecenia. Taki sposób przekazywania napiwków za pośrednictwem zleceniodawcy świadczy bowiem o ich ujęciu nie tyle do wynagrodzenia, ale do realizowanych warunków wynagrodzenia wynikających z umowy zlecenia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że środki pieniężne w postaci napiwków trafiające do Wnioskodawcy jako zleceniodawcy, który następnie rozdysponowuje je w ustalony sposób wśród Dostawców, stanowią ich przychód z działalności wykonywanej osobiście. Konsekwencją takiej prawnopodatkowej kwalifikacji przychodów z tytułu otrzymywanych napiwków na podstawie umowy zlecenia, jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, płatnicy nie są obowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o które mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Płatnicy, o których mowa w art. 41 cyt. ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy).

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT -11).

Mając na uwadze powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że przychody otrzymywane z tytułu przekazywanych napiwków przez Dostawcę (zleceniobiorcę) – osobę fizyczną, z którą została zawarta umowa zlecenia należy zakwalifikować zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. W rezultacie na Wnioskodawcy spoczywać będą obowiązki płatnika wskazane art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy jako płatniku spoczywał będzie m.in. obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz przekazania pobranych kwot zaliczek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki – na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Nie mniej, powołana przez Wnioskodawcę interpretacja z dnia 21 czerwca 2019 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.143.2019.4.KK, potwierdza stanowisko organu w przedmiotowej sprawie.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku oraz jego uzupełnieniu. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno -skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będą się różniły od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zauważyć też należy, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.