Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.174.1.2020.NL
z 4 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 07 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy do wydatków z tytułu przeprawy promowej, z której korzysta pracownik Spółki wraz z samochodem osobowym, należy zastosować limit 25% dotyczący wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 lipca 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy do wydatków z tytułu przeprawy promowej, z której korzysta pracownik Spółki wraz z samochodem osobowym, należy zastosować limit 25% dotyczący wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w zakresie świadczenia usług produkcji balkonów, okien, balustrad i innych elementów stolarki budowlanej.

Na rzecz kontrahentów zagranicznych ze Szwecji lub z Danii, Wnioskodawca świadczy różnego rodzaju usługi m.in. usługi montażu balkonów, usługi koordynacji projektów, usługi konstrukcyjne, usługi wynajmu pracowników. W związku ze świadczeniem ww. usług pracownicy Wnioskodawcy wykorzystują samochody osobowe, użytkowane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu bądź stanowiące własność Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, a samochody osobowe, wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, mogą być również wykorzystywane do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Podczas podróży z Polski do Szwecji lub z Polski do Danii, pracownicy Wnioskodawcy, w ramach wyboru optymalnej trasy podróży, korzystają wielokrotnie z przeprawy promowej jako pasażerowie zmotoryzowani.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ponoszonych wydatków z tytułu przeprawy promowej w świetle art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca, mając wątpliwości czy opisane powyżej wydatki z tytułu przeprawy promowej należy objąć limitowaniem w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego do celów mieszanych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51, przyjął za zasadne postępowanie ostrożnościowe, w związku z którym, wydatki z tytułu przeprawy promowej były traktowane jako koszty używania samochodów osobowych i tym samym 25% poniesionych wydatków z tytułu przeprawy promowej nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy do wydatków z tytułu przeprawy promowej, z której korzysta pracownik Spółki wraz z samochodem osobowym, należy zastosować limit 25% dotyczący wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu przeprawy promowej nie stanowią wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego i nie powinny być objęte limitem kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 16 ust.1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza limit, zgodnie z którym nie stanowi kosztów uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Inaczej mówiąc, powyższy przepis wprowadza regułę ograniczającą w sposób ryczałtowy zaliczane do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania samochodu osobowego do tzw. celów mieszanych. Jeśli samochody osobowe są wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko 75% poniesionych wydatków związanych używaniem samochodu osobowego.

Na podstawie art. 16 ust. 5f uznaje się, że w przypadku nieprowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, samochody osobowe są wykorzystywane również od celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane z wydatkami z tytułu przeprawy promowej pojawiły się z uwagi na fakt, iż przepisy nie definiują pojęcia kosztów używania samochodu osobowego. Tymczasem dla prawidłowego zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 istotną kwestią jest prawidłowe zakwalifikowanie ponoszonych wydatków jako kosztów używania samochodu osobowego. Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pi/sjp/uzyc:2534172.html) „używać” znaczy:

• „zastosować coś jako środek, narzędzie”,
• „skorzystać z czyichś usług, czyjejś pomocy”,
• „wziąć coś jako lekarstwo, używkę, napój”,
• „zrobić z czegoś użytek” (..).
  
  

Na podstawie powyższej definicji można stwierdzić, iż wydatki związane z używaniem samochodu osobowego to wydatki na posługiwanie się tym samochodem, wykorzystywanie go w celu wykonania określonych czynności, robienie użytku z tego samochodu. Wszystko to wiąże się zatem z aktywnym wykorzystywaniem samochodu jako środka, narzędzia, przynoszącego określony pożytek. Tymczasem podczas przeprawy promowej samochód osobowy nie jest w żaden sposób eksploatowany, wykorzystywany przez kierowcę. Zarówno pracownik Spółki jak i samochód osobowy są tylko transportowani przez prom w miejsce docelowe przeprawy. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak czynnego wykorzystywania, posługiwania się samochodem osobowym podczas przeprawy promowej należy uznać, iż kategoria wydatków z tytułu przeprawy promowej nie powinna być zaliczana do kosztów używania samochodu osobowego. Wydatki z tytułu przeprawy promowej nie znalazły się również w przykładowym katalog wydatków eksploatacyjnych, który został zawarty w Objaśnieniach podatkowych z dnia 9 kwietnia 2020 r. „Wykorzystywanie samochodu osobowego w prowadzonej działalności - zmiany w podatkach dochodowych od 2019 roku”. Na podstawie pkt 4.3. ww. Objaśnień podatkowych, do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego objętych limitowaniem w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego do celów mieszanych, zalicza się np. wydatki ponoszone na:

• nabycie paliw silnikowych;
• serwis samochodu,
• wymianę opon,
• myjnię,
• naprawy i części zamienne,
• wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy,
• opłaty za przejazd autostradą,
• badania diagnostyczne,
• abonament radiowy wyłącznie za radio wykorzystywane w samochodzie,
• czynsz najmu/dzierżawy garażu/miejsca postojowego/parkingu;
• remont powypadkowy samochodu.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki z tytułu kosztów przeprawy promowej pracownika Spółki wraz z samochodem osobowym nie mieszczą się w kategorii kosztów używania samochodu osobowego i tym samym nie powinny być objęte limitem kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Kwalifikowanie wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów

lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. W katalogu tym znajdują się m.in. wydatki dotyczące używania przez podatnika samochodu osobowego, i tak stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

W związku z powyższym, przepisy ograniczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej oraz dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodów osobowych.

Powyższe ma zastosowanie do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego wykorzystywanego dla tzw. celów mieszanych, do kosztów podatkowych. Dotyczy to samochodów osobowych wpisanych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ale również używanych przez podatnika np. na podstawie umowy leasingu czy umowy najmu. Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% poniesionych wydatków, jeżeli wykorzystuje ten samochód również do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością, czyli również do celów prywatnych. Okoliczność, że samochód jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą powoduje,

że z kosztów podatkowych wyłączono 25% poniesionych wydatków.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „wydatków z tytułu używania samochodów”.

Przyjęty w orzecznictwie sposób interpretacji tego pojęcia, którego istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu „używanie”, wobec nieistnienia jego legalnej definicji, wskazuje na konieczność odwołania się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego. Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom IV, s. 322-323) „używać” to „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”. Przytoczona definicja wskazuje zatem na aspekt czynny, skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie, nie odnosi się natomiast do przyczyn, podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś, wykorzystywania czegoś.

Tym samym, wydatki związane z używaniem samochodu osobowego to wydatki na posługiwanie się tym samochodem, wykorzystywanie go. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodu osobowego zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne (koszty zakupu paliwa, oleju napędowego, gazu), jak również inne koszty wynikające z używania samochodu do celów podróży służbowej jak np. opłaty za przejazd autostradami, mostami, opłaty parkingowe, opłaty za przeprawy promowe.

Mając na uwadze powyższe oraz kierując się wykładnią językową art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, że kosztami związanymi z używaniem samochodu osobowego to koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne.

Biorąc pod uwagę powyższe, opłaty za przeprawy promowe wiążą się nierozerwalnie z używaniem samochodu (zostały poniesione w celu przetransportowania samochodu promem), są to wydatki dotyczące eksploatacji samochodu osobowego, a zatem wydatki te objęte są limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie mogą być w całości zaliczone do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W związku z powyższym, za błędne należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki z tytułu przeprawy promowej nie stanowią wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego i nie powinny być objęte limitem kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, odnosząc się do stwierdzenia Wnioskodawcy, że Wydatki z tytułu przeprawy promowej nie znalazły się również w przykładowym katalogu wydatków eksploatacyjnych, który został zawarty w Objaśnieniach podatkowych z dnia 9 kwietnia 2020 r. „Wykorzystywanie samochodu osobowego w prowadzonej działalności - zmiany w podatkach dochodowych od 2019 roku”. Na podstawie pkt 4.3. ww. Objaśnień podatkowych, do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego objętych limitowaniem w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego do celów mieszanych, zalicza się np. wydatki ponoszone na:

• nabycie paliw silnikowych;
• serwis samochodu,
• wymianę opon,
• myjnię,
• naprawy i części zamienne,
• wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy,
• opłaty za przejazd autostradą,
• badania diagnostyczne,
• abonament radiowy wyłącznie za radio wykorzystywane w samochodzie,
• czynsz najmu/dzierżawy garażu/miejsca postojowego/parkingu,
• remont powypadkowy samochodu
  
  

Organ pragnie zauważyć, iż z tak sformułowanego objaśnienia wynika, że zawarty w nim katalog określonych rodzajów wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodu osobowego do celów mieszanych nie ma charakteru wyczerpującego, co oznacza, że należą do nich także inne koszty, o ile związane są z wykorzystywaniem samochodu osobowego do celów mieszanych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.