Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.281.2020.1.MS
z 4 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o Covid-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o Covid-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest przedsiębiorcą, którego głównym przedmiotem działalności jest produkcja broni i amunicji wykonywana na podstawie udzielonej na okres 50 lat koncesji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Spółka jest wskazana w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 listopada 2015 r. w sprawie wykazu przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo - obronnym. Wykonywanie zadań na rzecz obronności Państwa nadzoruje Minister ds. Obrony Narodowej. Od strony nadzoru właścicielskiego zarówno Wnioskodawca, jak i jego główny akcjonariusz którym jest spółka X S.A. (posiada 73,95% udziałów) należą do Y S.A., której głównym akcjonariuszem jest Z S.A. i Skarb Państwa - Minister Aktywów Państwowych.

Spółka posiada Zezwolenie z 4 lipca 2018 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”, „Zezwolenie”), na podstawie którego prowadzi ona działalność strefową. Jako przedmiot działalności Wnioskodawcy określony w Zezwoleniu za pomocą kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2015 (dalej: „PKWiU”) wymienione są m.in. główne rodzaje prowadzonej działalności Spółki klasa PKWiU 25.40 - Broń i amunicja, 25.11 - Konstrukcje metalowe i ich części oraz inne klasy PKWiU, których udział w działalności nie jest tak istotny. Spółka nie posiada oddziałów, zakładów ani innych form prowadzenia działalności poza SSE bowiem całość jej działalności prowadzona jest na terenie SSE podstrefa N. Zatrudnienie według stanu na dzień 1 maja 2020 r. wynosiło 640 osób czyniąc Wnioskodawcę największym pracodawcą w N. Miejscem pracy ww. pracowników jest znajdujący się w całości na terenie SSE kompleks nieruchomości należących do Spółki, w których znajdują się - wydział obróbki mechanicznej i powierzchniowej, wydział montażu, narzędziownia, hartownia, krajalnia, stacja prób, laboratorium badawcze, magazyny, budynek administracyjny i in. Spółka podkreśla w tym miejscu iż:

• nie zatrudnia pracowników, których miejsce pracy znajduje się poza obszarem SSE, oraz
• nie zatrudnia pracowników świadczących pracę wyłącznie w ramach działalności nie będącej działalnością strefową (zwolnioną).
  
  

Działając w celu ochrony i utrzymania wskazanych wyżej miejsc pracy, po zweryfikowaniu, iż Spółka spełnia kryteria art. 15g ustawy z dnia 7 marca 2020 r. o Szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 i innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. 2020 r. poz. 374 z późń. zm. dalej jako: „Ustawa o COVID”) zdecydowano o złożeniu wniosku o instrument wsparcia, o którym mowa w tym przepisie tj. dofinansowaniu do wynagrodzeń pracowników z tytułu obniżenia wymiaru czasu pracy. Z reprezentatywnymi organizacjami związkowymi (tj. M, Związek Zawodowy, ZOZ) zawarto 7 maja 2020 r. obowiązujące od 1 maja 2020 r. porozumienie w którym określono że:

• porozumienie obowiązuje w okresie od 1 maja 2020 r. do 31 lipca 2020 r.,
• wymiar czasu pracy wskazanych w porozumieniu grup zawodowych pracowników w ww. okresie ulega skróceniu o 6,25% etatu,
• obniżonym wymiarem czasu pracy objęte są następujące grupy zawodowe: wszyscy pracownicy zatrudnieni w Spółce w pełnym wymiarze czasu pracy, z wyłączeniem osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym i znacznym w związku z art. 15 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz.U. 2020 r. poz. 426), matek karmiących w związku z art. 187 Kodeksu Pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1495 z późń. zm), pracowników zatrudnionych w „budynku 250” przy produkcji materiałów wybuchowych w warunkach niebezpiecznych (mających z tego tytułu inny niż 8 godzinny wymiar czasu pracy),
• mimo obniżenia wymiaru czasu pracowników ich wynagrodzenie w ww. okresie nie będzie zmniejszone.
  
  

Następnie wnioskiem z 20 maja 2020 r. Spółka wystąpiła do Wojewódzkiego Urzędu Pracy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej jako: „Dofinansowanie”) na okres trzech miesięcy (maj, czerwiec, lipiec) z tytułu obniżonego wymiaru czasu pracy dla 535 pracowników. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez Wojewódzki Urząd Pracy Spółka zawarła dwustronną Umowę. Zgodnie z Umową na okres od 1 maja 2020 r. do 31 lipca 2020 r. przyznane zostało dofinansowanie wynagrodzeń wskazanych we wniosku 535 pracowników w kwocie 3 183 080,73 zł, oraz kwota 561 496,17 zł na pokrycie należnych od pracodawcy od kwoty dofinansowania składek na ubezpieczenia społeczne. Łączna kwota dofinansowania wynosi 3 744 576,90 zł.

W okresie otrzymywania Dofinasowania obowiązuje zakaz wypowiadania umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie pobierania świadczeń.

Istotnym z punktu widzenia wnioskowanej interpretacji jest, iż zgodnie z § 5 umowy „Zwrot Środków” „Niewykorzystana przez Beneficjenta część Dofinansowania podlega zwrotowi na rachunek Wojewódzkiego Urzędu Pracy w terminie 30 dni od końca okresu na który przyznano dofinansowanie”. W związku z powyższym na Spółce w podanym terminie ciąży obowiązek rozliczenia przyznanych środków, w tym m.in. zwrotu kwoty niewykorzystanej. Niewykorzystana kwota Dofinansowania będzie podlegać zwrotowi, między innymi w przypadku pracowników, na których zgodnie z umową przyznano Dofinansowanie, a następnie w toku okresu dofinansowania otrzymali oni zwolnienia lekarskie i w konsekwencji zamiast zakładanej wysokości wynagrodzenia od pracodawcy, na które otrzymał on dofinansowanie, otrzymywali w okresie Dofinasowania świadczenie chorobowe finansowane w całości lub w części przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca pragnie zatem zaznaczyć, iż przychód z tytułu przyznanego mu Dofinasowania nie ma charakteru definitywnego bezzwrotnego świadczenia, bowiem niewykorzystana kwota przekazanego dofinansowania będzie podlegać zwrotowi w momencie rozliczenia w wymaganym w umowie terminie.

W dniu 4 czerwca 2020 r. na rachunek bankowy Spółki wpłynęła kwota przyznanego przez Wojewódzki Urząd Pracy Dofinasowania do wynagrodzeń pracowników oraz należnych od pracodawcy składek ZUS w części dotyczącej wynagrodzeń za miesiące maj 2020 r. oraz czerwiec 2020 r. (I i II transza). Pozostała kwota Dofinasowania dotycząca miesiąca lipca 2020 r. (III transza) zostanie Spółce przekazana w terminie późniejszym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymany przez Spółkę przychód z tytułu Dofinansowania do wynagrodzeń pracowników w związku z obniżeniem wymiaru czasu pracy, o którym mowa w art. 15g ustawy z dnia 7 marca 2020 r. o Szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 i innych chorób zakaźnych, oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. 2020 r. poz. 374 z póżń. zm.) podlega w całości zaliczeniu do przychodów „strefowych”, a w konsekwencji winien zostać w całości uwzględniony w kalkulacji dochodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2019 r. poz. 865 ze zm.; dalej: „UPDOP”) ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. 2017 r., poz. 1010 ze zm., dalej: „Ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4 Ustawy o SSE.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie, uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 Ustawy o SSE).

Zwolnienie podatkowe, o jakim jest mowa w art. 12 Ustawy o SSE, w przypadku osób prawnych, uregulowane zostało w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, zgodnie z którym, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie, art. 17 ust. 4 UPDOP stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z powyższego wynika, że dochód przedsiębiorcy prowadzącego działalność strefową podlega zwolnieniu podatkowemu w przypadku gdy spełnia łącznie dwa warunki:

1. został osiągnięty na terenie strefy,
2. przedmiot działalności z którego pochodzi dochód został ujęty w Zezwoleniu za pomocą właściwego kodu PKWiU.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, iż przyznana przez Wojewódzki Urząd Pracy kwota dofinansowania do wynagrodzeń pracowników w miesiącach maj - lipiec 2020 r. stanowi przychód na gruncie UPDOP. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 UPDOP, przychodami (...) są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne. W oparciu o regulacje zamieszczone w przepisach wskazanej wyżej Ustawy o COVID, a także w oparciu o przepisy z innych ustaw wydanych na okoliczność epidemii COVID wskazać należy, że w tychże ustawach nie ustanowiono zwolnienia z podatku dochodowego CIT dla środków służących dofinansowaniu wynagrodzeń pracowniczych, w tym w szczególności na zasadach art. 15g Ustawy o COVID. Takowego zwolnienia nie ustanowiono również w ocenie Wnioskodawcy w przepisach UPDOP. W ocenie Spółki do tychże środków nie ma w szczególności zastosowanie zwolnienie z podatku ustanowione dla dotacji otrzymanych z budżetu państwa lub z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, ponieważ dofinansowania tego w ocenie Wnioskodawcy nie można uznać za dotację. Z tego też względu środki służące dofinansowaniu do wynagrodzeń pracowniczych oraz dla składek ubezpieczenia społecznego obciążających pracodawcę abstrahując od kwestii prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej stanowią przychód podatkowy tegoż pracodawcy. Jeśli ocena organu interpretacyjnego we wskazanym zakresie jest inna aniżeli ocena Wnioskodawcy celowe będzie wskazanie przepisu UPDOP wskazującego w tym zakresie na możliwość:

• nie zaliczania kwoty Dofinansowania do przychodów podatkowych lub,
• zwolnienia otrzymanej kwoty z podatku dochodowego.
  
  

Jednocześnie, w tym miejscu należy zauważyć, iż istotnym z punktu widzenia dalszych rozważań jest iż, udzielając wyjaśnień w zakresie kwalifikacji przychodu z tytułu Dofinansowania na gruncie przepisów Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości na łamach Serwisu Internetowego Ministerstwa Finansów wskazano:

Otrzymane dofinansowanie ze środków FGŚP do kosztów wynagrodzeń pracowników oraz składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy, spełnia definicję przychodów określoną w art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351 z póżń. zm. - dalej jako UoR).

Z uwagi na fakt, iż powyższe dofinasowanie otrzymują jednostki, których w następstwie wystąpienia COVID-19, pracownicy objęci są przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, dofinansowanie to pośrednio związane jest z działalnością operacyjną tych jednostek.

W związku z powyższym równowartość otrzymanych środków pieniężnych z tytułu tego dofinansowania wskazane jest odnieść na zwiększenie pozostałych przychodów operacyjnych, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości.

Wnioskodawca zwraca w tym miejscu uwagę, że mimo iż powyższe wyjaśnienie tyczy przepisów UoR istotnym jest fakt, iż sam Minister Finansów stwierdził w ramach powyższego wyjaśnienia, że kwota dofinansowania związana jest z działalnością operacyjną jednostki, która ją uzyskuje. W konsekwencji: jeżeli wszyscy pracownicy, na których uzyskano Dofinasowanie zatrudnieni są na terenie SSE, jednocześnie brak jest pracowników zatrudnionych wyłącznie przy działalności opodatkowanej, kwota Dofinansowania jako związana z działalnością operacyjną prowadzoną w SSE winna być alokowana w ramach kalkulacji dochodu korzystającego ze zwolnienia o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP.

W doktrynie i orzecznictwie sądowym podkreśla się zarazem, że niezależnie od powyższego dochód czyniący zadość wymogom art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w strefie, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej. Dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z działalności są dochody w postaci należności uzyskiwanych od kontrahentów, jeżeli zakres świadczonych w ramach umów czynności objęty jest zakresem zezwolenia (wyrok WSA w Krakowie I SA/Kr 815/11).

Zakwalifikowanie danych czynności do działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy może nastąpić wówczas, gdy pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek, a zatem wówczas, gdy stanowią one integralną część działalności strefowej (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 września 2015 r., II FSK 1766/13; z 9 sierpnia 2017 r., II FSK 1853/15; z 15 lutego 2018 r., II FSK 1276/16). Istotne jest też, by spełniony został wymóg subsydiarności.

Mając na względzie powyższe otrzymane przez Spółkę Dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników tyczy wprowadzonego Ustawą o COVID w związku z epidemią SARS COV-2 instrumentu wsparcia w utrzymaniu miejsc pracy, które w przypadku Spółki znajdują się wyłącznie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej SSE.

Ustawodawca wprowadzając rozwiązanie polegające na udzieleniu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych podkreślił, w ramach oceny skutków wprowadzanej regulacji, że zasadniczym celem projektu ustawy nowelizującym ustawę z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, jak również dokonanie zmian w 59 innych ustawach jest wprowadzenie wielu rozwiązań szczególnych mających łagodzić negatywne skutki społeczno-gospodarcze wynikające z pandemii COVID-19. Wydaje się, iż założony cel ustawy może być osiągnięty, aczkolwiek w sytuacji wysokiej niepewności co do dalszego rozwoju pandemii oraz bardzo szybkich działań podjętych w Polsce, i nie zawsze skoordynowanych działań prowadzonych przez państwa UE, nie można wykluczyć konieczności szybkiego zmodyfikowania zaproponowanych obecnie rozwiązań (Por. Ocena skutków rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw wraz z autopoprawką druki 299 i 299-A str. 1). Z powyższego jednoznacznie wynika, że pandemia ma charakter nieoczekiwany, nieprzewidywalny a Ustawa o COVID w ramach, której został wprowadzony przewidziany w art. 15g instrument w postaci Dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z tytułu zmniejszenia wymiaru czasu pracy została 1 wprowadzona do porządku prawnego celem „łagodzenia negatywnych skutków społeczno-gospodarczych wynikających z pandemii COVID-19”. Ustawa o COVID oraz towarzyszące jej przepisy stały się trwałym elementem realiów rzeczywistości prawno-społeczno-gospodarczej w odpowiedzi na nieoczekiwaną pandemię określanym potocznie jako „Tarcza Antykryzysowa”. W momencie, gdy kolejno Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2020r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego (Dz.U. 2020r. poz. 433), Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz.U. z 2020r. poz. 491) obowiązującego od 20 marca 2020 r. do odwołania, wszyscy przedsiębiorcy w Polsce w tym przedsiębiorcy działający na terenie SSE funkcjonują w warunkach pandemii dla łagodzenia skutków, której wprowadzono w ramach ww. Tarczy rozwiązania przewidziane ww. Ustawą COVID w tym dofinansowanie ze środków FGŚP do wynagrodzeń pracowników. Spółka ubiegając się o wsparcie w postaci Dofinansowania po pierwsze spełniła wskazane w art. 15g Ustawy warunki uprawniające do jego otrzymania w postaci:

• posiadania statusu przedsiębiorcy zgodnie z ustawą prawo przedsiębiorcy, czynnego prowadzenia działalności gospodarczej,
• spadku o ok. 82% przychodów ze sprzedaży w stosunku do okresu 01-03/2019 r.,
• działania w celu utrzymania/zabezpieczenia miejsc pracy własnych pracowników pracujących wyłącznie na terenie SSE,
• zmniejszając wymiar czasu pracy o 6,25% ograniczono w Spółce ryzyko zakażenia COVID-19, bowiem wcześniejsze opuszczenie miejsca pracy ogranicza ruch osobowy pracowników przy wejściu/wyjściu ze Spółki, nie ma tu bowiem ryzyka bezpośredniego kontaktu z pracownikami rozpoczynającymi kolejną zmianę. Ograniczenie kontaktów i natężenia ruchu osobowego służy ochronie przychodów, a w konsekwencji posiadanych miejsc pracy co jest naturalną reakcją ochroną biorąc pod uwagę funkcjonowanie w ramach pandemii.
  
  

Spółka pragnie w tym miejscu ponownie podkreślić, że z chwilą ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii, epidemia ta stała się immanentnym (nieodłącznym) elementem prowadzonej działalności gospodarczej, która w przypadku Spółki prowadzona jest wyłącznie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej SSE. Wszyscy pracownicy uczestniczą przy tym w generowaniu produkcji strefowej, nie ma bowiem pracowników zatrudnionych wyłącznie przy działalności opodatkowanej. Uzyskanie przychodu w postaci Dofinasowania jest jedynie wtórnym efektem w stosunku do prowadzenia działalności gospodarczej wskazanej w Zezwoleniu w czasie ogłoszonej ww. Rozporządzeniem epidemii, w związku z którą wprowadzono działania osłonowe w postaci uzyskanego przez Spółkę Dofinansowania. Przedsiębiorca działający i zatrudniający pracowników wyłącznie na terenie SSE nie może ani przewidzieć podobnych zdarzeń o charakterze jednorazowym, incydentalnym, nieoczekiwanym, których efekty w tym konsekwencje dla przychodów strefowych, miejsc pracy (mają charakter nieprzewidywalny i są całkowicie akcesoryjnie bowiem towarzyszą one prowadzonej działalności.

Na moment wydania Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE przedsiębiorca strefowy zobowiązuje się do:

• poniesienia określonego w Zezwoleniu poziomu nakładów inwestycyjnych (wydatków strefowych) oraz
• zwiększenia liczby miejsc pracy związanych z działalnością o dodatkową ilość określoną w Zezwoleniu, oraz utrzymania wszystkich posiadanych miejsc pracy, oraz
• prowadzenia działalności strefowej w ramach określonych w zezwoleniu grup klasyfikacji PKWiU.
  
  

Podkreślenia wymaga tu, iż na etapie ubiegania się, a następnie uzyskania Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE Wnioskodawca nie mógł przewidzieć:

• jednorazowego zdarzenia w postaci wystąpienia stanu zagrożenia epidemicznego, oraz epidemii - zdarzenia te związane są bowiem nieodzownie z faktem prowadzenia działalności gospodarczej w tym wyłącznie na terenie SSE,
• towarzyszącego mu immanentnie, niejako w sposób przyczynowo-skutkowy jednorazowego zdarzenia w postaci wprowadzenia przez Ustawę o COVID instrumentu Dofinasowania ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do Wynagrodzeń pracowników (w przypadku Wnioskodawcy zatrudnionych wyłącznie na terenie SSE), jest to element łagodzenia skutków epidemii dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w tym wyłącznie na terenie TSSE jak czyni to Wnioskodawca,
• faktu, iż w wyniku epidemii COVID-19, nastąpi spadek przychodów Wnioskodawcy o 82%, który dla zrealizowania wskazanego w wydanym Spółce w 2018 r. Zezwoleniu nadrzędnego warunku utrzymania posiadanych miejsc pracy przez okres obowiązywania Zezwolenia, implikował będzie spełnienie warunku dla uzyskania instrumentu pomocowego w postaci dofinansowania do wynagrodzeń pracowników w celu utrzymania posiadanych miejsc pracy,
• zarówno Polska Klasyfikacja Działalności (PKD), jak i co istotne Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) nie przewidują przy tym możliwości prowadzenia działalności w zakresie pozyskiwania Dofinasowania do wynagrodzeń pracowników (w przypadku Spółki zatrudnionych wyłącznie na obszarze SSE), co oznacza że takiego odrębnego grupowania dla tego rodzaju przychodów nie można było wpisać do wniosku na etapie wnioskowania o Zezwolenie (2018 r). Takiego grupowania nie przewidziano przyjmując, iż otrzymanie tego rodzaju wsparcia wiąże się akcesoryjnie z działalnością operacyjną przedsiębiorcy (co podkreślił sam MF odpowiadając na ww. zagadnienie w zakresie UoR), która w przypadku Wnioskodawcy jest zarazem wykonywana na terenie SSE (przez objętych dofinansowaniem pracowników zatrudnionych wyłącznie na terenie SSE).
  
  

Analiza powyższych uwarunkowań prowadzi jednoznacznie do jedynej racjonalnej konstatacji, iż zarówno kwota przychodu, która wpłynęła na rachunek bankowy Spółki w dniu 4 czerwca 2020 r. w postaci Dofinansowania do wynagrodzeń pracowników za miesiące maj-czerwiec 2020 r. (l i II transza) jak i pozostała do otrzymania kwota Dofinasowania do wynagrodzeń pracowników za lipiec 2020 r. są elementem wtórnym prowadzonej działalności gospodarczej wskazanej w Zezwoleniu i nie wykraczają poza działalność wskazaną w Zezwoleniu. W konsekwencji uzyskana kwota Dofinasowania podlega zaliczeniu do przychodów osiąganych na terenie SSE (tzw. strefowych/zwolnionych), natomiast wynagrodzenia pracowników (w przypadku Spółki wszyscy są zatrudnieni na terenie SSE) podlegają zaliczeniu do kosztów działalności prowadzonej na terenie SSE (strefowej/zwolnionej).

Oczywistym jest bowiem, że samo skorzystanie z instrumentu wprowadzonego w ramach tzw. Tarczy Antykryzysowej, jakim jest przewidziane w art. 15g Dofinansowanie nie generuje u Wnioskodawcy nowego rodzaju działalności gospodarczej, który musiałby zostać wyszczególniony w ramach kodów PKWiU w posiadanym Zezwoleniu. Dofinasowanie adekwatnie do samej epidemii COVID-19 to jednorazowy, doraźny instrument pomocniczy towarzyszący pomocniczo prowadzeniu działalności gospodarczej w przypadku dotknięcia skutkami epidemii. A contrario gdyby Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej wyłącznie na obszarze SSE, nie obowiązywał stan epidemii, w następstwie skutków której wprowadzono ww. Dofinasowanie, lub Spółka nie spełniałaby warunków do uzyskania wsparcia nie zaistniałby efekt w postaci ww. przychodu nieodzownie związanego z samym faktem prowadzenia działalności dedykowanego ochronie posiadanych w ramach jej prowadzenia miejsc pracy. Wszyscy zatrudnieni w Spółce pracownicy, na których uzyskano Dofinasowanie uczestniczą w ramach realizacji codziennych zadań m. in. w produkcji broni i amunicji PKWiU 25.40, bądź to jako pracownicy bezpośrednio produkcyjni, bądź też jako pośrednio produkcyjni związani z konstrukcją/technologią/rozwojem/kontrolą jakości wyrobów strefowych i ogólnym funkcjonowaniem Spółki (działy księgowe/administracyjne itp.). Otrzymana kwota Dofinansowania do wynagrodzeń analizując zagadnienie przez pryzmat wykładni funkcjonalnej, gospodarczej oraz celowościowej (wobec braku literalnych regulacji) dedykowana jest łagodzeniu skutków prowadzenia działalności gospodarczej (w przypadku Spółki objętej Zezwoleniem) w warunkach epidemii COVID determinującej spadek przychodów z działalności gospodarczej (wskazanej w Zezwoleniu w ramach grupowań PKWiU) celem utrzymania w tych trudnych warunkach prowadzenia działalności posiadanych miejsc pracy.

Wnioskodawca podkreśla, że zarówno zdarzenie w postaci samej pandemii jak i towarzyszącego jej Dofinsowania nie znajduje precedensu. Ma to swoje odzwierciedlenie również w braku wskazania stanowiska organów interpretacyjnych i orzecznictwa sądowego w zakresie alokacji przychodu z tytułu Dofinansowania przy kalkulacji dochodu o którym mowa w art. 17 ust. 34 u.p.d.o.p. Z tych względów za celowe uznano działanie polegające na zwróceniem się w tym zakresie o interpretacje indywidualną w ramach przedmiotowego wniosku. Nie mniej jednak Wnioskodawca zwraca w tym miejscu uwagę, iż jego własne stanowisko w zakresie pytania zadanego we składanym wniosku znajduje szerokie uznanie w najnowszej praktyce orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego w zakresie pojęcia dochodów z działalności gospodarczej osiąganych na terenie SSE, którą przedstawiono poniżej.

W wyroku z 9 stycznia 2020 r. sygn. II FSK 312/18 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że:

Należy także zauważyć, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. nie mówi o dochodach ze sprzedaży towarów i usług, ale o „dochodach uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia”, który to zwrot jest niewątpliwe szerszy aniżeli zwrot - dochód ze sprzedaży towarów i usług. W ocenie NSA trzeba zatem przyjąć, że produkcja obejmuje nie tylko wytworzenie produktu finalnego ale wszystkie działania, które w sposób bezpośredni do wytworzenia tego produktu prowadzą.

W wyroku z 9 lipca 2019 r. sygn. II FSK 3433/18 Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił natomiast:

Dochód czyniący zadość wymogom art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w strefie, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 lutego 2018 r. sygn. II FSK 245/16 podkreślono:

Dochodem z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. są wszelkie przysporzenia wynikające z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE o ile tytuł ich otrzymania zawiera się w zakresie przedmiotowym działalności określonej w zezwoleniu.

Przenosząc powyższe na grunt pytania zadanego w przedmiotowym wniosku wskazać należy, iż celem zabezpieczenia i utrzymania posiadanych miejsc pracy znajdujących się wyłącznie na terenie SSE Spółka po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku otrzymała Dofinansowanie, którego celem jest utrzymanie dotychczasowego poziomu produkcji (przychodów) i zatrudnienia, aby złagodzić (zrekompensować) skutki nieoczekiwanej epidemii w tym spadek przychodów z działalności wymienionej w ramach grupowań PKWiU wskazanych w posiadanym Zezwoleniu. W pełni uzasadniona jest zatem alokacja tej kwoty do przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie uzyskanego Zezwolenia uwzględnianych w kalkulacji dochodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 482, z późn. zm. dalej: „ustawa o SSE”).

Zgodnie z ww. przepisem, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zasady zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego Zezwolenia.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jak wynika z powyższych przepisów omawiane zwolnienie jest formą pomocy publicznej, której celem jest skłonienie przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przepisy te wyznaczają jednocześnie granice korzystania z tej pomocy. Zarówno art. 12 ustawy o SSE, jak i art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, odwołujący się w swej treści do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, wiążą prawo do zwolnienia z posiadaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz respektowaniem warunków określonych w tym zezwoleniu.

Oznacza to, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie strefy, stosownie do uzyskanego zezwolenia na prowadzenie działalności w granicach strefy. Jeżeli zatem dany rodzaj działalności gospodarczej nie został wymieniony w zezwoleniu, to uzyskany z tej działalności dochód nie korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Zgodnie z art. 15zzb ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm. zwana dalej: „ustawą o COVID”) o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (wprowadzonego ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw), starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4 zdanie pierwsze oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne w przypadku spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19.

W myśl art. 15g ust. 1 ustawy o COVID, przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2020 r. poz. 1057) oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, państwowa lub prowadzona wspólnie z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego instytucja kultury, w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), u której wystąpił spadek przychodów w następstwie wystąpienia COVID-19, a także kościelna osoba prawna działająca na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, oraz jej jednostka organizacyjna, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia СОVID-19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10. Przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266 i 321) od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 (art. 15g ust. 2 ustawy o Covid-19).

Zgodnie z art. 31q ust. 1 ustawy o COVID, koszty, o których mowa w art. 15zzb-15zze oraz art. 15zze2, oraz koszty ich obsługi są finansowane w roku 2020 ze środków Funduszu Pracy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w ramach kwot ujętych w planie finansowym Funduszu Pracy na rok 2020.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie Zezwolenia. Z działalności prowadzonej na podstawie Zezwolenia Spółka osiąga zatem dochody zwolnione z opodatkowania.

Działając w celu ochrony i utrzymania miejsc pracy, po zweryfikowaniu, że Spółka spełnia kryteria art. 15g ustawy z dnia 7 marca 2020 r. o Szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 i innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zdecydowano o złożeniu wniosku o dofinansowaniu do wynagrodzeń pracowników z tytułu obniżenia wymiaru czasu pracy.

Spółka wystąpiła do Wojewódzkiego Urzędu Pracy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na okres trzech miesięcy (maj, czerwiec, lipiec) z tytułu obniżonego wymiaru czasu pracy dla 535 pracowników. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez Wojewódzki Urząd Pracy Spółka zawarła dwustronną Umowę. Zgodnie z Umową na okres od 1 maja 2020 r. do 31 lipca 2020 r. przyznane zostało dofinansowanie wynagrodzeń dla 535 pracowników.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy środki otrzymane z FGŚP na podstawie art. 15g ustawy o COVID, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Analizują powyższe przepisy wskazać należy, że co do zasady wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednocześnie, skoro kwota dofinansowania stanowi przychód przedsiębiorcy podlegający opodatkowaniu, to wydatki nią sfinansowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają warunki wskazane w art. 15 ust. 1 updop.

Natomiast w przypadku, kiedy wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały dofinansowane, nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, dofinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 12 ust. 4 pkt 6a updop). Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie poniósł wydatków na pokrycie wynagrodzeń pracowników. Nie doszło do uszczuplenia zasobów majątkowych Wnioskodawcy działającego na terenie SSE. Wydatki te zostały pokryte z innego źródła niż dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z tym, dofinansowanie wynagrodzeń pracowników nie stanowi przychodu z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Potwierdzenie prezentowanego stanowiska znajduje się w odpowiedzi na zapytanie poselskie z 3 lipca 2020 r. nr PG7.054.2.2020, w którym Minister Finansów stwierdził: (…) dofinansowania do wynagrodzeń pracowników nie można uznać za przychód z działalności strefowej, gdyż nie jest to koszt kwalifikowany dla celów pomocy „strefowej”.

Tym samym, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o Covid-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.