Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.473.2020.2.JM
z 4 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podstawy opodatkowania i wystawienia faktury w związku ze zwrotem paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, objętą zakresem wniosku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podstawy opodatkowania i wystawienia faktury w związku ze zwrotem paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, objętą zakresem wniosku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej wysyłkowej poprzez popularne platformy internetowe. Dokonując na nich zakupu klienci będący podatnikami VAT czasami zapominają zaznaczyć opcję „prośba o fakturę”, co skutkuje wystawieniem przez Spółkę do takiej transakcji paragonu fiskalnego bez NIP. Swój błąd kupujący często uzmysławia sobie już po otrzymaniu towaru (a wraz z nim paragonu). Chce wówczas odesłać paragon i wysuwa pod adresem Wnioskodawcy roszczenie aby Wnioskodawca zrobił zwrot do tego paragonu, a następnie wystawił fakturę do dokonanej wcześniej dostawy towaru. Do tej pory stanowisko firmy jest takie, iż żądania klientów stoją w sprzeczności z przepisami art. 106b. ust. 5 ustawy o VAT. Coraz częściej jednak klienci udowodniają, że jest to praktyka powszechnie stosowana w sprzedaży wysyłkowej i odmowa Wnioskodawcy skutkować będzie zaniechaniem składania zamówień i dalszej współpracy handlowej w przyszłości. Wnioskodawcy zależy na utrzymaniu i wzroście zawieranych transakcji poprzez platformy internetowe, także na dobrych recenzjach ze strony dotychczasowych i przyszłych odbiorców.

W odpowiedzi na wezwanie 0113-KDIPT1-3.4012.473.2020.1JM UNP: 1049943 z dnia 14.08.2020 r. Wnioskodawca wyjaśnia:

I.1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

I.2. Sprzedaż, objęta zakresem wniosku będzie dokonywana na rzecz nabywców, będących podatnikami podatku od towarów i usług, którzy przy składaniu zamówienia nie zgłosili żądania otrzymania faktury VAT i nie podali swojego NIP.

I.3. W związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży, objętej zakresem wniosku przy zastosowaniu kasy rejestrującej, skutkującej wystawieniem paragonów fiskalnych bez NIP nabywców, Wnioskodawca otrzymuje od tych nabywców żądania wystawienia na ich rzecz faktur z wykazanymi NIP-ami ww. nabywców.

I.4. Wraz ze zwrotem paragonu nie nastąpi fizyczny zwrot towaru do Wnioskodawcy.

I.5.

I.6. Nabywcy będący podatnikami podatku od towarów i usług chcą odsyłać Wnioskodawcy sam paragon fiskalny. Spółka miałaby dokonywać zwrotu towarów na nim zaewidencjonowanych w sposób wirtualny (ale przy zachowaniu wymogów formalnych z § 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących [Dz.U. z 2019 r., poz. 816] zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie kas”. Czyli towar pozostawałby u nabywcy, a dzięki dokumentom byłby „wirtualnie” przyjmowany na magazyn. Następnie do tej transakcji wystawiana byłaby faktura z wykazanym NIP-em nabywcy (co skutkowałoby też „wirtualnym” wyjściem tego towaru z magazynu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy możliwe jest skorygowanie obrotu zaewidencjonowanego na kasie fiskalnej o wartość ww. paragonu a następnie wystawienie faktury o takiej samej wartości, do tej samej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), przy zachowaniu wymogów formalnych § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas, możliwe jest wystawienie faktury do tej samej transakcji. Opisywane zdarzenie gospodarcze nosi znamiona oczywistej pomyłki w ewidencji, która, gdyby sprzedaż była dokonywana w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Spółki nie miałaby miejsca, albo byłaby od razu wykryta. Wymaganie od klientów odsyłania towaru i zakup nowego, tak aby zastosowanie miał § 3 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kas niesie taki sam skutek podatkowo-gospodarczy a wiąże się z niepotrzebnymi komplikacjami dla nabywcy (który musi odsyłać towar).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 1b ustawy, w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U., poz. 816, z późn. zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia określa jakie elementy zawiera paragon fiskalny w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii.

Jak wynika z § 3 ust. 4 rozporządzenia w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

1. błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku należnego);
2. krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego potwierdzającego dokonanie sprzedaży, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.
   
   

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, podatnik ewidencjonuje przy użyciu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości (§ 3 ust. 5 rozporządzenia).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1520, z późn. zm.) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej wysyłkowej poprzez platformy internetowe. Dokonując na nich zakupu klienci będący podatnikami VAT czasami zapominają zaznaczyć opcję „prośba o fakturę”, co skutkuje wystawieniem przez Spółkę do takiej transakcji paragonu fiskalnego bez NIP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorygowania podstawy opodatkowania i wystawienia faktury w związku ze zwrotem paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, objętą zakresem wniosku.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że w związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży, objętej zakresem wniosku przy zastosowaniu kasy rejestrującej, skutkującej wystawieniem paragonów fiskalnych bez NIP nabywców, Wnioskodawca otrzymuje od tych nabywców żądania wystawienia na ich rzecz faktur z wykazanymi NIP-ami ww. nabywców. Nabywcy będący podatnikami podatku od towarów i usług chcą odsyłać Wnioskodawcy sam paragon fiskalny.

Spółka stoi na stanowisku, że przy zachowaniu wymogów formalnych § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas, możliwe jest wystawienie faktury do tej samej transakcji. Opisywane zdarzenie gospodarcze nosi znamiona oczywistej pomyłki w ewidencji.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę błędów tj. zaewidencjonowania sprzedaży dokonywanej na rzecz nabywców, będących podatnikami podatku od towarów i usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej zakończonej wystawieniem paragonów fiskalnych bez NIP nabywców w pierwszej kolejności należy ocenić, czy tego typu błędy mogą być korygowane w trybie przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jednocześnie należy wskazać, że co prawda w rozpatrywanym przypadku Wnioskodawca nie realizuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ani na rzecz rolników ryczałtowych, lecz na rzecz podatników podatku VAT, to pomimo że nie ciąży na nim obowiązek rejestrowania takiej sprzedaży na kasie rejestrującej, to Wnioskodawca dokonuje takiego ewidencjonowania dobrowolnie.

Zasady korygowania ewidencji prowadzonej na kasie rejestrującej określa m.in. cyt. wyżej przepis § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Natomiast jak już wcześniej wskazano zgodnie z § 3 ust. 5 rozporządzania w przypadku, o którym mowa w ust. 4, podatnik ewidencjonuje przy użyciu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

W pierwszej kolejności oceny wymaga zatem to, czy ww. błędy dotyczące zaewidencjonowania sprzedaży dokonywanej na rzecz nabywców, będących podatnikami podatku od towarów i usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej zakończonej wystawieniem paragonów fiskalnych bez NIP mogą stanowić oczywiste omyłki, o których mowa w ww. przepisach. Należy podkreślić, że ewidencja, o której mowa w ww. przepisie dot. błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży, tj. wartości sprzedaży brutto i wysokości podatku należnego, co wynika wprost z zapisu z § 3 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia i wymaga ponownego zaewidencjonowania sprzedaży w prawidłowej wysokości – § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia. Ww. ewidencja dotyczy zatem oczywistych pomyłek, które odnoszą się do wartości i przedmiotu sprzedaży. Nie można przyjąć, że korygowanie numeru NIP poprzez jego „uzupełnienie” (wobec braku tego numeru na paragonie) będzie stanowiło „oczywistą omyłkę” w zakresie wartości i przedmiotu sprzedaży, którą można zniwelować poprzez ujęcie w ww. ewidencji i ponowne zewidencjonowanie na kasie rejestrującej, a więc udokumentowanie kolejnym paragonem fiskalnym.

Brak numeru NIP nabywcy na paragonie fiskalnym nie stanowi zatem oczywistej omyłki, o której mowa w ww. § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, która mogłaby być ujęta w tej ewidencji.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach sprzedaż, objęta zakresem wniosku będzie dokonywana na rzecz nabywców, będących podatnikami podatku od towarów i usług, którzy przy składaniu zamówienia nie zgłosili żądania otrzymania faktury VAT i nie podali swojego NIP. W związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży, objętej zakresem wniosku przy zastosowaniu kasy rejestrującej, skutkującej wystawieniem paragonów fiskalnych bez NIP nabywców, Wnioskodawca otrzymuje od tych nabywców żądania wystawienia na ich rzecz faktur z wykazanymi NIP-ami ww. nabywców. Nabywcy będący podatnikami podatku od towarów i usług chcą odsyłać Wnioskodawcy sam paragon fiskalny.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Natomiast stosownie do cytowanego wyżej przepisu § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż, objęta zakresem wniosku będzie dokonywana na rzecz nabywców, będących podatnikami podatku od towarów i usług. W związku z okolicznością, że sprzedaż, objęta zakresem wniosku nie będzie realizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ani na rzecz rolników ryczałtowych, to Wnioskodawca nie będzie miał w ogóle obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wydawania nabywcom wydrukowanych dokumentów.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że ze względu na fakt, iż ewidencja, o której mowa w § 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia służy do korygowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży, tj. wartości sprzedaży brutto i wysokość podatku należnego, brak jest podstaw do ujmowania w niej zdarzeń, w których na paragonie fiskalnym nie był wskazany NIP nabywcy. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie uprawniony do skorygowania podstawy opodatkowania.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jak wcześniej wskazano ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Należy zauważyć, że po dokonaniu zakupu podatnik nie może ponownie dokonywać wyboru, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika.

Jak zostało wskazane powyżej, w chwili nabycia towarów i usług przez podatnika, wskazuje on w jakim charakterze dokonuje tego nabycia. Jeśli występuje on jako podatnik VAT, to przedstawia sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy, jeżeli paragon nie zawiera NIP, to brak jest podstaw do wystawienia do niego faktury z NIP.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku z brakiem podstaw do ujmowania w ewidencji, o której mowa w § 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia zdarzeń, w których na paragonie fiskalnym nie był wskazany NIP nabywcy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do skorygowania podstawy opodatkowania w związku ze zwrotem paragonu dokumentującego sprzedaż objętą zakresem wniosku, a z uwagi na brak numeru NIP nabywcy na paragonie fiskalnym Wnioskodawca w świetle powołanego wyżej przepisu art. 106b ust. 5 ustawy nie będzie uprawniony do wystawienia faktury zawierającej prawidłowy NIP do takiego paragonu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.