Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.64.2017.9./S/ŁS
z 8 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 808/18 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływy 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 23 czerwca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację znak: 0115-KDIT2-2.4011.64.2017.2.ŁS, w której uznał Jej stanowisko za nieprawidłowe, stwierdzając, m.in. że przedawnienie zobowiązania Wnioskodawczyni spowodowało powstanie po Jej stronie przychodu podatkowego w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten powstał w momencie przedawnienia zobowiązania, w wysokości zadłużenia, które było wymagalne na moment przedawnienia.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 23 czerwca 2017 r. znak: 0115-KDIT2-2.4011.64.2017.2.ŁS złożyła skargę z dnia 25 lipca 2017 r. (data wpływu 31 lipca 2017 r.).

W odpowiedzi na skargę z dnia 25 sierpnia 2017 r., znak 0115-KDIT2-2.4011.64.2017.5.ŁS Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Bk 1206/17 oddalił skargę na wydaną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 23 czerwca 2017 r. znak: 0115-KDIT2-2.4011.64.2017.2.ŁS.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Bk 1206/17, Wnioskodawczyni złożyła skargę kasacyjną z dnia 4 lutego 2018 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Pismem z dnia 6 marca 2018 r. znak 0110-KWR4.4021.19.2018.1.RB organ, wniósł odpowiedź na skargę kasacyjną Wnioskodawczyni.

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 808/18 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony przez Wnioskodawczynię wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Bk 1206/17 oraz uchylił interpretację indywidualną z dnia 23 czerwca 2017 r. znak: 0115-KDIT2-2.4011.64.2017.2.ŁS.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku przy piśmie z dnia 6 sierpnia 2020 r. zwrócił do tut. organu akta sprawy (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.).

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 23 25 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W nakazie zapłaty z dnia 9 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni została zobowiązana przez Sąd Rejonowy w X. do zapłaty w postępowaniu upominawczym na rzecz P. w W. kwoty … zł. Z treści pozwu wynikało, że Wnioskodawczyni oraz S. S.A. zawarli w dniu 26 lutego 2007 r. umowę bankową o numerze …, na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, jednocześnie Wnioskodawczyni zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie. Umowa ta nie została zawarta na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Według strony pozywającej dowodem na powyższe jest wyciąg z ksiąg rachunkowych P. w W. i ewidencji analitycznej z dnia …. Ponieważ strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, wierzyciel pierwotny S. S.A. w dniu .... zawarł z P. w W. umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Dalej z treści pozwu wynika, że zadłużenie strony pozwanej, stanowiące wartość przedmiotu sporu, wynosi … zł. w tym należność główna w wysokości … zł oraz odsetki w wysokości … zł, na które składają się przejęte w drodze cesji należności głównej wynikające ze wskazanej wyżej umowy oraz pozostałe koszty naliczane przez stronę powodową. Wnioskodawczyni wniosła zarzuty do postanowienia i podniosła zarzut przedawnienia wierzytelności. Pismem z dnia …. firma P. w W. poinformowała Sąd Rejonowy, że wnosi o cofnięcie pozwu i umorzenie postępowania. W pismach … oraz … z dnia …. firma K. S.A. poinformowała Wnioskodawczynię, że uznała zarzut przedawnienia jako zasadny. Ponadto stwierdziła, że rezygnuje z dochodzenia przedawnionego zobowiązania i w związku z tym kwota ta będzie stanowiła przychód opodatkowany na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie firma P. w W. przysłała informację PIT-8C, z której wynika, że przychodem jest przedawniona wierzytelność w kwocie … zł, wskazując w piśmie z dnia …. swoje wewnętrzne numery spraw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniższa opinia zaprezentowana przez Wnioskodawczynię ­ na temat niezaistnienia po Jej stronie trwałego przysporzenia majątkowego w wyniku zrzeczenia się przeterminowanego roszczenia przez wierzyciela wtórnego ­ jest zgodna z obowiązującym prawem, a w związku z tym czy fakt zrzeczenia się tego roszczenia przez firmę windykacyjną nie upoważnia jej do wystawienia Wnioskodawczyni informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie nastąpiło po Jej stronie trwałe przysporzenie majątkowe i nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu, tak jak to występuje w przypadku umorzenia przez bank. Tylko S. S.A. miał podstawę prawną do wystawienia PIT-8C gdyby umorzył przedawnioną wierzytelność, a nie obecny wierzyciel. Jak wynika z orzecznictwa sądowego w przypadku przedawnionych roszczeń przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń powstaje z pierwszym dniem po upływie terminu przedawnienia (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2966/08). Instytucja przedawnienia uregulowana została w art. 117-125 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 117 § 1 Kodeksu z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, przy czym po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań. Istota przedawnienia polega zatem na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, ten przeciwko komu kieruje się roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem tego roszczenie przedawnione nie gaśnie, a jedynie nie będzie mogło być przymusowo zrealizowane. Sąd bowiem oddali powództwo uprawnionego w razie upływu terminu przedawnienia i gdy dłużnik podniesie zarzut przedawnienia. Nadto roszczenie takie jest nadal uznawane za prawnie istniejące. Znajduje to przede wszystkim wyraz w tym, że dłużnik, który po upływie terminu przedawnienia spełnił świadczenie, nie może następnie żądać jego zwrotu, chociażby nie był świadomy upływu terminu przedawnienia i związanych z tym skutków prawnych. Spełnił on bowiem należne w świetle prawa zobowiązanie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że mimo rezygnacji przez nowego wierzyciela z dochodzenia przedawnionego długu, zobowiązanie nadal istnieje i dłużnik ma obowiązek wykonać ciążące na nim zobowiązanie, natomiast wierzyciel nie może dochodzić przymusowego jego wykonania. Z uwagi więc na fakt, że mimo przedawnienia zobowiązania może to zobowiązanie wypełnić, jego korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia.

Wobec powyższego, w związku z przedawnieniem zobowiązania kredytowego, nie nastąpiło po stronie Wnioskodawczyni trwałe przysporzenie majątkowe i nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu, tak jak to występuje w przypadku umorzenia wierzytelności przez bank, bowiem samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w tym przypadku nie wystąpił obowiązek wystawienia informacji PIT-8C przez firmę windykacyjną, a Wnioskodawczyni nie uzyskała przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołuje się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 czerwca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-608/16-3/BC oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2015 r. nr IPPB4/4511-765/15-2/MP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 808/18.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustęp 2 powyższego przepisu stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1 ww. ustawy) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Na podstawie art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika ze stanu faktycznego, w nakazie zapłaty z dnia 9 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni została zobowiązana przez Sąd Rejonowy w X. do zapłaty w postępowaniu upominawczym na rzecz P. w W. kwoty … zł. Z treści pozwu wynikało, że Wnioskodawczyni oraz S. S.A. zawarli w dniu … umowę bankową o numerze …, na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, jednocześnie Wnioskodawczyni zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie. Umowa ta nie została zawarta na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Według strony pozywającej dowodem na powyższe jest wyciąg z ksiąg rachunkowych P. w W. i ewidencji analitycznej z dnia … Ponieważ strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, wierzyciel pierwotny S. S.A. w dniu … zawarł z P. w W. umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Dalej z treści pozwu wynika, że zadłużenie strony pozwanej, stanowiące wartość przedmiotu sporu, wynosi … zł. w tym należność główna w wysokości … zł oraz odsetki w wysokości … zł, na które składają się przejęte w drodze cesji należności głównej wynikające ze wskazanej wyżej umowy oraz pozostałe koszty naliczane przez stronę powodową. Wnioskodawczyni wniosła zarzuty do postanowienia i podniosła zarzut przedawnienia wierzytelności. Pismem z dnia .... firma P. w W. poinformowała Sąd Rejonowy, że wnosi o cofnięcie pozwu i umorzenie postępowania. W pismach … oraz … z dnia …. firma K. S.A. poinformowała Wnioskodawczynię, że uznała zarzut przedawnienia jako zasadny. Ponadto stwierdziła, że rezygnuje z dochodzenia przedawnionego zobowiązania i w związku z tym kwota ta będzie stanowiła przychód opodatkowany na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie firma P. w W. przysłała informację PIT-8C, z której wynika, że przychodem jest przedawniona wierzytelność w kwocie … zł, wskazując w piśmie z dnia …. swoje wewnętrzne numery spraw.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 808/18 stwierdził, że w rozpoznanej sprawie – we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – Zainteresowana, Skarżąca wskazała: że obciążające ją zobowiązanie cywilnoprawne uległo przedawnieniu wobec czego wierzyciel zobowiązania we wszczętym postępowaniu przed sądem powszechnym cofnął w tym przedmiocie pozew, wniósł o umorzenie postępowania sądowego, poinformował, że uznaje zarzut przedawnienia jako zasadny oraz że rezygnuje z dochodzenia przedawnionego zobowiązania.

Ponadto, Sąd wskazał, że przywoływane przedawnienie zobowiązania - w tym świadczenia, długu - cywilnoprawnego posiada w odniesieniu do niniejszej interpretacyjnej sprawy podatkowej charakter elementu stanu faktycznego, ponieważ nie może być w niej przedmiotem: postępowania dowodowego, którego w postępowaniu interpretacyjnym się nie prowadzi, jak również merytorycznego rozpoznania i orzekania. Podatkowy organ interpretacyjny, Skarżąca jak również Sąd pierwszej instancji nie upatrują też znaczenia podatkowego w przyczynach i okolicznościach niespornego w opisanym wyżej kontekście przedawnienia ale w oświadczeniu wierzyciela, zgodnie z którym uznaje on zarzut przedawnienia jako zasadny i w związku z tym rezygnuje z dochodzenia przedawnionego zobowiązania. W powyższym aspekcie podkreślić również należy – zdaniem Sądu – że wierzyciel oświadczył dłużniczce, że rezygnuje z dochodzenia przedawnionego długu, nie poinformował jej natomiast, że nie przyjmie od niej zapłaty przedawnionego zobowiązania, czyli nie przyjmie wykonania zobowiązania „naturalnego”. Konstatacja taka wynika wprost z treści wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie niniejszej.

Sąd wyjaśnił także, że na podstawie art. 117 § 1 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Ponadto, § 2 ww. przepisu stanowi, że po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał też, że po upływie terminu przedawnienia zobowiązanie cywilnoprawne nie wygasa, zaistniały stan tego zobowiązania powoduje niemożność dochodzenia jego wykonania przez wierzyciela (System Prawa Cywilnego pod redakcją W. Czachórskiego i Z. Radwańskiego, tom III, s. 63 – 64, Warszawa 1981 r.). Istota przedawnienia polega na tym, że po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia powołując się na upływ tego czasu. Roszczenie przedawnione jednak nie wygasa, lecz przekształca się w tzw. „roszczenie niezupełne”, które nie może być zasądzone i przymusowo wyegzekwowane (A. Brzozowski w: Kodeks Cywilny, Komentarz, pod redakcją K. Pietrzykowskiego, tom I, s. 326 – 327, Warszawa 1999 r.).

Zdaniem Sądu zgodnie z art. 11 ust. 1 (u.p.d.o.f.), podatkowo znaczącym przychodem jest (między innymi) wartość „innych” nieodpłatnych świadczeń. W opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego - jak trafnie orzekł Trybunał Konstytucyjny - przywołane „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości. Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne stanowiło przychód, jest wystąpienie przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., K 7/13, Dz. U. z 2014 r. poz. 947).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego: oświadczenie wierzyciela, że uznaje zarzut przedawnienia, cofa pozew i nie będzie dochodził przedawnionego zobowiązania cywilnoprawnego nie tworzy po stronie dłużnika stanu otrzymania przychodu w postaci wartości nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Sądu treść przywoływanej informacji wierzyciela względem dłużnika, wokół której toczył się w istocie spór prawny w sprawie, nie jest tożsama z - ewentualną - odmową przyjęcia przedawnionego długu, to znaczy nie dotyczy przypadków dobrowolnego wykonania przedawnionego zobowiązania, które wobec upływu terminu przedawnienia stało się zobowiązaniem „niezupełnym”, czy też „naturalnym”. Przedawnione roszczenie wierzyciela dotyczy zobowiązania, które nie wygasło z powodu przedawnienia ale które w przypadku podniesienia przez dłużnika uzasadnionego zarzutu przedawnienia nie będzie mogło zostać zasądzone i przymusowo wyegzekwowane. Analizowane stanowisko wierzyciela – w opinii Sądu – nie powoduje więc po stronie dłużnika jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego o określonej wartości. Jeżeli stanowi uznanie uzasadnionego zarzutu przedawnienia, to jest potwierdzeniem niemożności prawnego dochodzenia przedawnionego długu; nie oznacza jednak odmowy przyjęcia świadczenia z przedawnionego zobowiązania, to jest nieaprobowania dobrowolnego wykonania przedawnionego – „naturalnego”, „niezupełnego” z tego powodu – istniejącego nadal zobowiązania.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia jak i stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 808/18 stwierdzić należy, że samo przedawnienie zobowiązania, które nie skutkuje jego wygaśnięciem, nie powoduje powstania przychodu w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie wystąpił obowiązek wystawienia informacji PIT-8C przez firmę windykacyjną.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.