2020.09.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.310.2020.1.IM
z 7 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka może dokonać odliczenia Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka przez ogólny czas pracy dla potrzeb określenia Kosztów Zatrudnienia rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji Spółki, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka może dokonać odliczenia Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka przez ogólny czas pracy dla potrzeb określenia Kosztów Zatrudnienia rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji Spółki, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest jednym z największych producentów systemów aluminiowych w Polsce. Systemy tworzone przez Spółkę stanowią rozwiązania energooszczędne oraz przyjazne dla środowiska. Konstrukcje stosowane są do budowy drzwi, okien, fasad, ścian działowych oraz osłonowych i wielu innych elementów architektonicznych.

Dynamiczne zmiany upodobań konsumentów oraz rozwój branży budowlanej powodują konieczność wprowadzania na rynek nowych produktów oraz rozwijanie istniejących poprzez nie tylko znaczącą poprawę ich parametrów, ale również projektowanie zupełnie nowych rozwiązań, zarówno w obrębie całych profili, jak i wybranych ich części, a także motywują Spółkę do rozwoju wewnętrznych procesów produkcyjnych. Wnioskodawca zarówno analizuje wymagania odbiorców zgłaszane Spółce, jak również analizuje ofertę produktową konkurencji, a także popyt na swoje produkty i usługi w Polsce i za granicą - mając na celu rozwój oraz ulepszanie oferowanych rozwiązań. W związku z powyższym, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”) (dalej: „Działalność B+R”).

Spółka zatrudnia pracowników zaangażowanych w realizację Działalności B+R na podstawie umów o pracę oraz umowy zlecenie (dalej: „Specjaliści B+R”). W związku z tym, Spółka ponosi na rzecz poszczególnych Specjalistów B+R koszty z tytułów należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej łącznie: „Koszty Zatrudnienia”), obejmujące: wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę, wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy zlecenie, premie, nagrody, a także składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”). W szczególności, Spółka zamierza w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Zatrudnienia skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 - 1a ustawy o CIT. Na tej podstawie Spółka planuje odliczyć Koszty Zatrudnienia poniesione na rzecz danego Specjalisty B+R za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego Specjalisty B+R przeznaczony na faktyczną realizację Działalności B+R/wykonanie usługi w zakresie Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy tego Specjalisty B+R w miesiącu / pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia w danym miesiącu - za który Spółka jest zobowiązana wypłacić wynagrodzenie zasadnicze zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu Kosztów Zatrudnienia niezwiązanych z Działalnością B+R Spółki). Przez ogólny czas pracy w danym miesiącu Spółka rozumie czas pracy zgodnie z przepisami prawa pracy.

Wypłata premii uznaniowych oraz nagród wynika z obowiązujących regulaminów wynagradzania oraz z indywidualnych umów z pracownikami.

Spółka zamierza dokonać odliczenia zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o CIT, a w szczególności zaznacza, że:

prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,
w ewidencji rachunkowej Spółka wyodrębniła koszty kwalifikowane związane z realizacją Działalności B+R i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których Działalność B+R jest i będzie realizowana,
jeśli w 2019 r. i w latach następnych Spółka będzie uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,
Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu,
Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT,
Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT,
Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Wniosek ma na celu potwierdzenie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka może dokonać odliczenia Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka przez ogólny czas pracy dla potrzeb określenia Kosztów Zatrudnienia rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji Spółki, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka może dokonać odliczenia Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R w części dotyczącej realizacji działalności B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka przez ogólny czas pracy dla potrzeb określenia Kosztów Zatrudnienia rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji Spółki, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Uzasadnienie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. oznaczały:

badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. przez prace rozwojowe należało rozumieć nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Natomiast zgodnie z nowelizacją art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy o CIT, która weszła w życie z dniem 1 października 2018 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2018 poz. 1669), badania naukowe definiowane w art. 4a pkt 27 ustawy o CIT jako badania podstawowe i badania aplikacyjne należy rozumieć odpowiednio zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2018 poz. 1668, dalej: „Prawo o SWiN”). W konsekwencji, na gruncie znowelizowanego art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, badania naukowe to:

badania podstawowe - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania aplikacyjne - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT znowelizowanego razem z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o SWiN. Tym samym, prace rozwojowe na gruncie ustawy o CIT oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, realizowana przez Spółkę Działalność B+R stanowi i będzie stanowić również w przyszłości działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Jak zostało wskazane, Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT, a ponadto Spółka spełnia wymogi wskazane w art. 18d ust. 4-8 oraz 18e ustawy o CIT. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT poniesionych na Działalność B+R.

W celu realizacji Działalności B+R, Spółka zatrudnia Specjalistów B+R, którzy są faktycznie zaangażowani w wykonywanie Działalności B+R. Ponadto Spółka rozważa w przyszłości ewentualne zatrudnianie dodatkowych pracowników na podstawie umowy o pracę, a także umów zlecenie oraz umów o dzieło z osobami fizycznymi, które będą angażowane w Działalność B+R. W konsekwencji, Spółka ponosiła, ponosi i będzie ponosić Koszty Zatrudnienia Specjalistów B+R.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Koszty Zatrudnienia obejmują:

wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę,
wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy zlecenie,
premie uznaniowe,
nagrody,
a także składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Jednocześnie, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Koszty Zatrudnienia stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz w art. 13 pkt 8 lit. a, a także koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Na gruncie art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, podatnik może odliczyć należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a oraz kosztów sfinansowanych przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu. Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik może odliczyć należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz kosztów sfinansowanych przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jedynie w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka zamierza zaliczać do kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2 pkt 1-1a ustawy o CIT jedynie tę część Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R, jaka odpowiada ich faktycznemu uczestnictwu czasowemu w Działalności B+R w ich ogólnym czasie pracy w danym miesiącu/ w ogólnym czasie przeznaczonym na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenie w danym miesiącu.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do odliczenia kosztów ponoszonych w związku z zatrudnieniem Specjalistów B+R zgodnie z ich faktycznym zaangażowaniem w Działalność B+R.

Ponadto, Spółka zamierza odliczać w uldze B+R Koszty Zatrudnienia obejmujące premie uznaniowe oraz nagrody dotyczące wyłącznie Działalności B+R. W ocenie Spółki, Ulga B+R umożliwia odliczenie jedynie kosztów faktycznie ponoszonych w związku z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej przez podatników, a zatem w przypadku, gdy ponoszone wydatki odnoszą się w całości działalności badawczo-rozwojowej, to w całości podlegają odliczeniu w ramach Ulgi B+R. Poszczególne składniki wynagrodzeń wiążą się z realizowaną Działalnością B+R w Spółce ze względu na fakt, iż stanowią dodatkowe podziękowanie Spółki za wysokie zaangażowanie pracowników w ramach realizacji czynności B+R, a także mają na celu zwiększenie ich motywacji w przyszłości w ramach realizowanych przez nich Prac B+R. Natomiast ewentualne wydatki ponoszone przez podatników na działalność niezwiązaną z działalnością badawczo-rozwojową nie mogą podlegać odliczeniu w ramach Ulgi B+R - tym samym powinny zostać wyłączone w celu niedokonania nieuzasadnionego odliczenia.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia całości Kosztów Zatrudnienia obejmujących premie uznaniowe oraz nagrody dotyczące wyłącznie Działalności B+R, ponieważ wówczas Spółka odliczy w uldze B+R wyłącznie koszty związane z Działalnością B+R. W niniejszej sytuacji nie zaistnieje odliczenie kosztów kwalifikowanych niezwiązanych z Działalnością B+R, a zatem Spółka skorzysta z Ulgi B+R wyłącznie w odniesieniu do tych kosztów, które faktycznie dotyczą Działalności B+R.

Ponadto, Spółka podkreśla, że zaproponowane podejście jest zgodne ze stanowiskiem wielokrotnie potwierdzonym w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, por. m.in.:

interpretacja z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.322.2018.3.JS, w której organ zgodził się ze stanowiskiem spółki, zgodnie z którym:
Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń Pracowników B+R w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w normie czasu pracy, określoną przepisami prawa pracy, pracownika w danym miesiącu. Na tej podstawie Spółka wyłączy odpowiednią część Kosztów Wynagrodzeń niedotyczącą Działalności B+R.
interpretacja z dnia 5 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.346.2018.2.JS, zgodnie z którą:
Za koszty kwalifikowane (w myśl art. 18d ust. 1 pkt 1 i 1a) należy uznać należności ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 updof oraz art. 13 pkt 8 updof (pytanie Nr 2 pkt a i pkt b) w części, w której pracownicy faktycznie wykonują zadania w ramach realizacji prac B+R.

Dodatkowo, możliwość odliczania w uldze B+R różnego rodzaju premii w momencie ich faktycznej wypłaty potwierdzone zostało w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lipca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.202.2018.JS).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Spółka może dokonać odliczenia Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 2

Wnioskodawca wskazuje, iż termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany zarówno w ustawie o CIT jak i w ustawie o PIT. Z tego względu, dla potrzeb prawidłowego ustalenia wysokości kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, w ocenie Spółki celem skorzystania z ulgi B+R konieczne jest odwołanie do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.). Na gruncie wskazanego przepisu: „czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy”.

Zgodnie z powyższym, czasem pracy jest czas, w jakim pracownik wykonuje zadania zlecone przez pracodawcę, a zatem nie może być czasem pracy czas, w którym pracownik jest poza dyspozycją pracodawcy. W konsekwencji, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą być zaliczane do czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, iż art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, stanowi podstawę uprawniającą Spółkę do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych i na tej podstawie odliczenia w uldze B+R tej części Kosztów Zatrudnienia Specjalistów B+R oraz należnych od nich składek za dany miesiąc, która dotyczy realizacji Działalności B+R przez danego Specjalistę B+R w tym miesiącu w czasie w jakim pozostawał do dyspozycji pracodawcy - tj. w części proporcjonalnie odpowiadającej stosunkowi czasu poświęconego realizacji Działalności B+R do pozostawania do dyspozycji pracodawcy (tj. Spółki), czyli czasu nieobejmującego urlopu oraz innych usprawiedliwionych nieobecności.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 oraz art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy o CIT, Wnioskodawca przez ogólny czas pracy dla potrzeb określenia Kosztów Zatrudnienia rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji Spółki, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Powyższe podejście jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w następujących indywidualnych interpretacjach podatkowych:

z dnia 22 maja 2020 r. o sygnaturze 0111-KDIB 1-3.4010.147.2020.1.IM,
z dnia 16 grudnia 2019 r. o sygnaturze 0111-KDIB 1-3.4010.449.2019.2. JKT,
z dnia 22 maja 2019 r. o sygnaturze 0111-KDIB 1-3.4010.115.2019.1.MO.

We wskazanych interpretacjach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawców, analogicznym do prezentowanego powyżej przez Wnioskodawcę, i odstąpił od uzasadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin