Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.499.2020.1.SJ
z 3 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą pracownikom ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2019 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … (dalej „X” lub „Spółka” lub „Wnioskodawca”) podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego X w drodze utworzenia nowych udziałów oraz wyrażenia zgody na nabycie akcji i udziałów spółek w ramach podwyższenia kapitału zakładowego. Podwyższenie kapitału zakładowego zostało zarejestrowane przez Sąd rejestrowy w 2019 r. Podwyższenie kapitału zakładowego X wynikało z powierzenia Spółce realizacji strategicznych działań dotyczących sektora hotelowego, polegających na konsolidacji aktywów hotelowych, należących do Skarbu Państwa lub spółek z udziałem Skarbu Państwa, a nadto tworzenia grupy kapitałowej. W zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki Skarb Państwa – jedyny wspólnik, wniósł do Spółki wkład niepieniężny w postaci m.in. 100% udziałów spółki Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Y”). Y powstała w wyniku komercjalizacji.

Zgodnie z art. 38b ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników (Dz. U. z 2019 r., poz. 2181), w przypadku wniesienia 100% udziałów należących do Skarbu Państwa w jednoosobowej spółce Skarbu Państwa powstałej w wyniku komercjalizacji do innej jednoosobowej spółki Skarbu Państwa, uprawnionym pracownikom przysługuje ekwiwalent prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów wypłaconego przez spółkę, do której Skarb Państwa wniósł udziały.

Mając powyższe na uwadze, Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników X w 2019 r. podjęło uchwałę w sprawie udzielenia zgody na nabycie udziałów własnych bez wynagrodzenia, a także uchwałę w sprawie dobrowolnego umorzenia udziałów własnych bez wynagrodzenia, obniżenia kapitału zakładowego, utworzenia i użycia kapitału rezerwowego. Kwota uwolniona w wyniku obniżenia kapitału zakładowego została wpłacona na kapitał rezerwowy, utworzony w celu wypłaty ekwiwalentu uprawnionym pracownikom Y. Powstanie Grupy Kapitałowej X miało na celu skonsolidowanie bazy hotelowo-rekreacyjnej należącej do Skarbu Państwa lub spółek z udziałem Skarbu Państwa w ramach jednego podmiotu. Celem Spółki jest utworzenie silnego i profesjonalnego polskiego podmiotu hotelowego, konkurencyjnego w branży, sprawnie zarządzającego bazą obiektów poprzez wdrażanie nowoczesnych procedur, poprawę rentowności, czy dostosowanie standardu hotelu do ewentualnego wprowadzenia marki hotelowej. Podwyższenie kapitału zakładowego służy realizacji wizji X jako lidera rynku hotelarskiego w Polsce pod względem jakości, rentowności oraz udziału w rynku. Zgodnie z przyjętymi założeniami, X ma skupiać kilkadziesiąt obiektów hotelowych w segmencie od ekonomicznego do obiektów o kategoryzacji 5-cio gwiazdkowej, w głównych miastach Polski i znanych miejscowościach wypoczynkowych. Należy wskazać, że konsolidacja oparta została na wynikach przeprowadzonych analiz ekonomicznych, zaś jej głównym celem jest zwiększenie pozycji konkurencyjnej i przychodów Spółki oraz utworzonej Grupy Kapitałowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przychód uprawnionych pracowników w postaci ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z wypłatą uprawnionym pracownikom ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów, Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązanym do poboru zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest prawidłowa, czy Wnioskodawca obliczając zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien pomniejszyć przychód uprawnionego pracownika z tytułu ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów o koszty uzyskania przychodów?
4. Czy w przedstawionym stanie faktycznym wartość wypłaconego ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?
5. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 4 jest prawidłowa, czy wartość ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia, w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, oznaczone we wniosku nr 1, 2, 3. Natomiast w zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, oznaczonych we wniosku nr 4 i 5 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów stanowi dla uprawnionych pracowników przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 179, z późn. zm., dalej: „Ustawa PIT”).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 38b ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników (Dz. U. z 2020 r., poz. 284, z późn. zm.) (dalej: „Ustawa o komercjalizacji”), wynagrodzenie należne z tytułu umorzenia akcji stanowi ekwiwalent prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. W związku z wniesieniem wszystkich akcji jednoosobowej spółki Skarbu Państwa do innej jednoosobowej spółki Skarbu Państwa, uprawnieni pracownicy nie mają już możliwości skorzystania z przysługującego im prawa nabycia akcji skomercjalizowanej spółki, więc w zamian ustawodawca przyznał im prawo do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego od spółki, do której wniesione zostały akcje skomercjalizowanego podmiotu.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 2 Ustawy o komercjalizacji, ilekroć w Ustawie o komercjalizacji mowa jest o statucie, akcjach, akcjonariuszach i walnym zgromadzeniu – rozumie się przez to odpowiednio umowę lub akt założycielski, udziały, wspólników i zgromadzenie wspólników.

W myśl art. 18 Ustawy PIT, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. W przepisie tym użyto zwrotu „w szczególności”, co oznacza, że jest to katalog otwarty, do którego można zaliczyć również inne prawa majątkowe, niewymienione w tym przepisie.

Pojęcie prawa majątkowego nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, ani w przepisach prawa cywilnego. W doktrynie wskazuje się natomiast, że przez „prawa” należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Prawa podmiotowe można zaś podzielić na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu (por. Komentarz do art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT, Komentarz, Wydanie V, Lex 2015).

W myśl art. 38c Ustawy o komercjalizacji, prawo do nieodpłatnego nabycia akcji podlega dziedziczeniu. Jest to więc prawo wchodzące do spadku po pracowniku. Ma ono również wymiar majątkowy, jako że jest uwarunkowane ekonomicznym interesem uprawnionego pracownika.

W ocenie Wnioskodawcy, zarówno prawo do nieodpłatnego nabycia akcji, jak również ekwiwalent tego prawa należy uznać za uprawnienie pracownika, które pozostaje w ścisłym związku z ekonomicznym interesem i majątkiem tego pracownika, a zatem są to prawa majątkowe, o których mowa w art. 18 Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawa do nieodpłatnego nabycia akcji, ani ekwiwalentu tego prawa nie można uznać za kapitały pieniężne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych należy uznać dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również:

1. dywidendy z akcji złożonych przez członków pracowniczych funduszy emerytalnych na rachunkach ilościowych,
2. oprocentowanie udziałów członkowskich z nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach,
3. podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki,
4. wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b.
   
   

Kapitały pieniężne należy zdefiniować jako czysty majątek w postaci zasobów pieniężnych, przechowywanych w różnej formie, w tym również istniejących w postaci praw do kapitału innych podmiotów, które same w sobie przynoszą ich posiadaczowi przychód (por. Komentarz do art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych [w:] A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT, Komentarz, Wydanie V, Lex 2015).

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez uprawnionego pracownika opisanego wyżej ekwiwalentu nie skutkuje dla tego pracownika uzyskaniem przychodu z kapitałów pieniężnych ponieważ:

• posiadanie prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów (akcji) nie przynosi samo w sobie uprawnionemu pracownikowi żadnego przychodu. Dopiero gdyby skorzystał on z przysługującego mu prawa i nabył udziały (akcje) swojego pracodawcy, wówczas posiadanie tych udziałów (akcji) mogłoby skutkować osiągnięciem przychodów i byłyby to przychody z kapitałów pieniężnych. W konsekwencji otrzymanie ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia akcji (udziałów) również nie może stanowić przychodu z kapitałów pieniężnych,
  

• wypłata ekwiwalentu związana jest z posiadaniem przez osobę, na rzecz której wypłacany jest ekwiwalent statusu uprawnionego pracownika w myśl Ustawy o komercjalizacji, nie zaś statusu udziałowca (akcjonariusza),
  

• wartość ekwiwalentu nie jest w żaden sposób powiązana z zyskiem wypracowanym przez spółkę, stanowi natomiast równowartość tzw. wynagrodzenia umorzeniowego, tj. wartości, po której umorzono udziały (akcje).
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ekwiwalent prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów stanowi prawo majątkowe zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1423/09, w którym Sąd stwierdził: „W związku z tym, że ekwiwalent za nieodpłatne nabycie akcji wypłaca spółka przejmująca akcje wobec tego w przypadku gdy spółka ta wypłaci lub postawi do dyspozycji podatnika ekwiwalent w postaci należnego wynagrodzenia z tytułu umorzenia akcji, stanowić to będzie przychód z praw majątkowych, który podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 45 ust. 1 ustawy”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wartość ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia udziałów stanowi dla uprawnionych pracowników przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT.

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien On jako płatnik na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 42 Ustawy PIT pobrać od wypłacanych ekwiwalentów zaliczki na podatek dochodowy, stosując najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1 (tj. polskim rezydentom podatkowym), są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ww. ustawy oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 42 ust. 1 Ustawy PIT, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na mocy art. 41 ust. 1a Ustawy PIT, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Odnośnie terminów przekazania informacji, art. 42g Ustawy PIT stanowi, że płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

• urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym,
  

• podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
  
  

Mając na uwadze zacytowane wyżej przepisy dotyczące obowiązków płatnika oraz stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien pobrać od wypłacanych uprawnionym pracownikom ekwiwalentów prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów zaliczkę według stawki najniższej w skali określonej w art. 27 ust. 1 Ustawy PIT. Następnie Wnioskodawca powinien przekazać kwotę pobranej zaliczki, na właściwy rachunek, zaś do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, powinien przesłać do właściwego urzędu skarbowego roczną deklarację o pobranych zaliczkach w roku podatkowym, jak również przesłać imienną informację o wysokości dochodu podatnikowi – do końca lutego oraz właściwemu dla tego podatnika urzędowi skarbowemu – do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, obliczając zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 Ustawy PIT, Wnioskodawca nie powinien pomniejszyć przychodu uprawnionego pracownika z tytułu ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów o koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 41 ust. 1 Ustawy PIT, płatnik dokonujący świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 osobom określonym w art. 3 ust. 1, powinien przed obliczeniem zaliczki pomniejszyć dokonywane świadczenie o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 Ustawy PIT, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust 9a;
2. z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód;
4. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód;
5. z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2;
6. z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uzyskanych na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika lub opłacone przez podatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
   
   

Należy wskazać, że w powyższym katalogu nie wymieniono kosztów uzyskania przychodów, które byłyby określone dla wypłat przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 Ustawy PIT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, obliczając zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 Ustawy PIT Wnioskodawca nie powinien pomniejszyć przychodu uprawnionego pracownika z tytułu ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów o koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą pracownikom ekwiwalentu prawa do nieodpłatnego nabycia udziałów jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2020 r., poz. 1426).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłego będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.