Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.447.2020.2.JK
z 18 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 7 lipca 2020 r. nr 0112.KDIL2-1.4011.447.2020.1.JK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane w dniu 7 lipca 2020 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 15 lipca 2020 r. Natomiast w dniu 21 lipca 2020 r. wniosek został uzupełniony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem sądu Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie – rekompensatę z tytułu utraty wartości nieruchomości od Zakładu Energetycznego w (…).

Zainteresowany wraz z żoną (…) zawarli również ugodę o odszkodowanie za bezumowne korzystanie z przesyłu za okres 10 lat wstecz (kwota 13 tys. zł).

Zakład Energetyczny w (…) wystawił małżonkom PIT-11 uznając tą kwotę za podlegającą opodatkowaniu.

Wnioskodawca wraz z żoną nie mogą się na to zgodzić. Ich zdaniem, a także Naczelnego Sądu Administracyjnego kwota ta nie może podlegać opodatkowaniu. Jest to rekompensata za utraconą wartość nieruchomości. Nieruchomość małżonków jest bardzo blisko linii wysokiego napięcia. Zainteresowany nie jest pewien, czy nie za blisko. Nie zna przepisów odnośnie usytuowania takiej linii o takim napięciu. Linia ta budowana była w latach 80-tych XX wieku. Wtedy nikt nie pytał czy wolno, czy nie. Wnioskodawca wie jedno – że taka budowla nie jest obojętna dla zdrowia. Nikt jeszcze konkretnie tego nie określił. Zakazów jest dużo. Małżonkowie nie mogą nawet wiaty garażowej wybudować, a nawet składować materiałów na swoje wymogi. Gdyby Zainteresowany wiedział, że takie odszkodowanie może być opodatkowane wystąpiłby o znacznie wyższą kwotę.

Wnioskodawca nadmienia, że Zakład Energetyczny ma obecnie pełne prawo korzystać z drogi dojazdowej, którą małżonkowie sami własnym kosztem wybudowali, a za co nie otrzymali żadnej kwoty. Nie wolno nic wybudować, nie wolno sadzić wysokich drzew i jest wiele innych ograniczeń, co wiąże się z poważnym obniżeniem wartości, w razie sprzedaży. Ewentualny nabywca wszystko brałby pod uwagę. Obecnie jest to teren zagospodarowany, służący także jako podwórko i plac zabaw dla wnuków, ale czy bezpieczny – tego Wnioskodawca nie wie.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że:

• nieruchomość gruntowa, na której została wybudowana linia wysokiego napięcia nie wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym,
• zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w (…) na rzecz (…) S.A. w (…) została ustanowiona służebność przesyłu, obciążająca nieruchomość, której Wnioskodawca jestem współwłaścicielem wraz ze swoją żoną (…) oraz zostało zasądzone od (…) S.A. na rzecz małżonków jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie tej służebności. Następnie została zawarta ugoda o wypłatę z tego tytułu wynagrodzenia, ale za 10 lat wstecz. Jednakże, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, w tym m.in. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 23.01.2013 r. sygn. akt I SA/Bk 434/12, służebność przesyłu jest odmianą służebności gruntowej. Sąd dodał również, że zastąpienie w prawie cywilnym służebności gruntowej służebnością przesyłu ustanowioną w związku z budową lub użytkowaniem urządzeń (sieci) nie zmieniło ani celu, ani treści tych służebności.
• wynagrodzenie będące przedmiotem zapytania (za bezumowne korzystanie z przesyłu okres 10 lat wstecz) Wnioskodawca uzyskał w dniu 26.09.2019 r.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie wypłacone na podstawie ugody z Zakładem Energetycznym za bezumowne korzystanie z przesyłu za okres 10 lat wstecz jest zwolnione z obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zgadza się on z decyzją o opodatkowaniu, ponieważ jest to analogiczne jak zasądzone odszkodowanie tytułem utraty wartości nieruchomości. Jest to odszkodowanie za 10 lat wstecz. Jest to zgodne z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 styczni 2017 r. sygn. II FSK 3779/14.

Wnioskodawca któremu jako współwłaścicielowi nieruchomości obciążonej służebnością przesyłu, na rzecz którego zostało ustanowione postanowieniem sądu jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie tej służebności, a następnie na podstawie ugody między (…) a Zainteresowanym i jego żoną, zostało wypłacone dodatkowe wynagrodzenie z tego tytułu, ale za 10 lat wstecz, uważa, że jest ono zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120a updof.

W dniu 18.10.2014 r. weszła w życie nowelizacja w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń wypłacanych właścicielom nieruchomości z tytułu ustanowienia służebności przesyłu. Dzięki tej nowelizacji zwolnieniem od podatku zostali objęci wszyscy właściciele nieruchomości będący osobami fizycznymi niezależnie od tego czy grunt objęty służebnością wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, czy też jest np. gruntem przeznaczonym pod zabudowę, czyli niezależnie od przeznaczenia gruntu.

Na gruncie przepisów podatkowych, za przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 updof, należy uznać otrzymane przez podatnika wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu. Wynagrodzenie takie stanowi u niego przychód z tzw. innych źródeł, określony w art. 20 ust. 1 updof. Od tego przychodu podatnik nie musi jednak płacić podatku, z uwagi na to, że jest on objęty zwolnieniem podatkowym z art. 21 ust. 1 pkt 120a updof.

Zgodnie z treścią przywołanego przepisu, wolne od podatku dochodowego jest wynagrodzenie otrzymane za ustanowienie służebności przesyłu w rozumieniu prawa cywilnego.

Wnioskodawca podkreśla, że w myśl art. 3051 KC, nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia przesyłowe, tzw. służebnością przesyłu, czyli prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń.

Ustanowienie służebności przesyłu może nastąpić z inicjatywy własciciela nieruchomości lub firmy przesyłowej, w drodze umowy stron albo w postępowaniu sądowym, a właścicielowi obciążonej nieruchomości przysługuje z tego tytułu wynagrodzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Ustawodawca tak bowiem sformułował wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą.

Nie jest bowiem możliwe, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi.

Przychody z innych źródeł, co do zasady podlegają opodatkowaniu, z wyjątkiem przypadków, w których ustawodawca zwalnia tego rodzaju przychody z opodatkowania bądź w stosunku do których przewidział zaniechanie poboru podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, na której została wybudowana linia wysokiego napięcia. Wnioskodawcy zostało wypłacone jednorazowe odszkodowanie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu. Dodatkowo Zainteresowany na podstawie ugody z Zakładem Energetycznym uzyskał wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości za 10 lat wstecz. Przedmiotowa nieruchomość nie wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy otrzymane wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości w przeszłości podlega zwolnieniu z opodatkowania. Jako podstawę zwolnienia Zainteresowany podał zarówno art. 21 ust. 1 pkt 120 i art. 21 ust. 1 pkt 120a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

– w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 i 2348 oraz z 2019 r. poz. 270, 492 i 801).

Powołany wyżej przepis art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Wskazać przy tym należy, że ww. zwolnienie przysługuje tylko i wyłącznie posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, którego to pojęcia ustawa o podatku dochodowym nie definiuje. W celu wyjaśnienia tej kwestii odsyła jednak, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 333, z późn. zm.).

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 1 pkt 120a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego jest wynagrodzenie otrzymane za ustanowienie służebności przesyłu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

Przytoczony powyżej przepis (art. 21 ust. 1 pkt 120a) został dodany przez art. 2 pkt 8 lit. i) ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) i wszedł w życie z dniem 4 października 2014 r. Jednocześnie, zgodnie z art. 14 ww. ustawy zmieniającej ten przepis w brzmieniu nadanym tą ustawą, ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

W wyroku Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2775/15, sąd wskazał, że wprowadzenie z dniem 4 października 2014 r. punktu 120a do art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu: „Wolne od podatku dochodowego jest wynagrodzenie otrzymane za ustanowienie służebności przesyłu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego”, zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy, miało jedynie na celu doprecyzowanie już istniejących regulacji, eliminujące istniejące lub potencjalne wątpliwości związane z aktualnym brzmieniem oraz zakresem stosowania przepisów, których dotyczą (por. wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 938/13)”.

Przepis art. 285 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), stanowi, że nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Zgodnie z art. 305¹ Kodeksu cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego to urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne.

Stosownie do art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Stosownie do art. 305² § 1 ww. Kodeksu, jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem. Jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu (art. 305² § 2 Kodeksu cywilnego).

Jak wynika z powołanych przepisów, służebność przesyłu jest ustanawiana na rzecz przedsiębiorcy za odpowiednim wynagrodzeniem należnym od przedsiębiorcy na rzecz właściciela nieruchomości obciążonej. Wymaga to zawarcia stosownej umowy przez zainteresowane strony albo wydania konstytutywnego orzeczenia sądu (postanowienia) zapadającego na wniosek strony występującej z roszczeniem o ustanowienie służebności przesyłu.

Zgodnie z treścią wniosku, Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu oraz wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości w przeszłości.

Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy ma charakter obligacyjny, podczas gdy ustanowienie służebności to ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego. Czym innym jest wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości, a czym innym jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie służebności gruntowej, w tym służebności przesyłu, zgodnie z art. 305¹ i następnymi Kodeksu cywilnego. Są to dwie odrębne od siebie instytucje. Powyższe potwierdza również wyrok NSA sygn. akt II FSK 1685/17 z dnia 6 czerwca 2019 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 224 § 2 i art. 225 Kodeksu cywilnego, w przypadku zaistnienia wymienionych tam okoliczności samoistny posiadacz obowiązany jest względem właściciela m.in. do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy. Podzielając stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którymi „wynagrodzenie to nie stanowi odszkodowania, lecz sposób regulowania stosunków między właścicielem a nieuprawnionym posiadaczem, ochronę interesów właściciela i przywracania zakłóconej równowagi między tymi podmiotami. Wynagrodzenie z art. 224 § 1 i art. 225 Kodeksu cywilnego, ułatwia właścicielowi osiągnięcie celu gospodarczego polegającego na zrównaniu jego stanu majątkowego (w zakresie ograniczonym jednak do skutków wynikających z prawa własności określonej rzeczy) do poziomu, który można byłoby osiągnąć, gdyby właściciel z niej mógł korzystać. Przepisy art. 224 § 2 i art. 225 ww. Kodeksu w zakresie wymienionych w nich roszczeń wyłączają inne podstawy odpowiedzialności posiadacza wobec właściciela (wyrok SN z dnia 9 czerwca 2000 r., sygn. akt IV CKN 1159/00). Zarówno powstanie roszczenia o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, jak i wysokość wynagrodzenia nie zależy od tego, czy właściciel w rzeczywistości poniósł jakiś uszczerbek, a posiadacz uzyskał jakąś korzyść. O wysokości należnego właścicielowi wynagrodzenia decydują stawki rynkowe za korzystanie z danego rodzaju rzeczy i czas posiadania rzeczy przez adresata roszczenia (tak wyrok SN z dnia 15 kwietnia 2004 r., sygn. akt IV CK 273/03). Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie nie jest i nie może być odszkodowaniem z tytułu pozbawienia posiadania rzeczy, wiąże się bowiem z faktem wykonywania posiadania samoistnego (art. 225 Kodeksu cywilnego), a nie wyrządzenia szkody w jakiejkolwiek postaci. Zatem, w świetle przepisów ustawy Kodeks cywilny, przysługujące, na mocy art. 224 § 2 i art. 225 Kodeksu cywilnego, od samoistnego posiadacza wynagrodzenie, nie jest naprawieniem szkody wyrządzonej właścicielowi lecz wynagrodzeniem zapłaty za korzystanie z jego rzeczy, którą posiadacz musiałby uiścić właścicielowi, gdyby jego posiadanie oparte było na istniejącej podstawie prawnej; a więc tym co uzyskałby właściciel, gdy rzecz oddał w odpłatne korzystanie na podstawie ważnego stosunku prawnego.

Przyznane Wnioskodawcy wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości w przeszłości nie może zatem korzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie zostało wypłacone z tytułu ustanowienia służebności gruntowej. Również nie jest możliwe zastosowanie w tym przypadku zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 120a ww. ustawy, gdyż nie jest to wynagrodzenie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy prawne stwierdzić należy, że otrzymane wynagrodzenie z tytułu korzystania z nieruchomości w przeszłości stanowi dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przychodu tego nie ma zastosowania wskazane przez Zainteresowanego (we wniosku) zwolnienie z opodatkowania określone w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak również – wskazane przez niego w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku – zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 120a ustawy. W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na koniec należy wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie natomiast zastosowania dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.