Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.389.2020.2.MAZ
z 9 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2020 r. (data wpływu – 9 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku czynności wycofania z majątku Spółki lokalu i jego dostawy na rzecz jednego ze wspólników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku czynności wycofania z majątku Spółki lokalu i jego dostawy na rzecz jednego ze wspólników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dwóch wspólników prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej pod nazwą … Spółka Jawna (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka zajmuje się serwisem i naprawą artykułów gospodarstwa domowego oraz handlem częściami do AGD. Spółka powstała w 2001 [r.] z przekształcenia spółki cywilnej. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Na przestrzeni lat Spółka zgromadziła niewypłacony zysk, który wcześniej został opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych – każdy ze wspólników opodatkował swoją część zysku brutto.

Jednym ze składników majątku spółki jest lokal użytkowy położony w … wraz z udziałem wynoszącym … w prawie współwłasności części wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali oraz w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu pod budynkiem, oznaczonych numerami … (dalej jako: „lokal”). Lokal jest częścią budynku, który został wybudowany przez Spółkę wraz z innymi osobami fizycznymi oraz jest użytkowany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej oraz stanowi amortyzowany środek trwały – data przyjęcia do używania: 31-10-2005.

Do 04-04-2013 [r.] Spółka posiadała 1/3 udziału w budynku, w którym znajduje się lokal; dnia 04-04-2013 [r.] aktem notarialnym zawarta została umowa zniesienia współużytkowania wieczystego gruntu i współwłasności budynku i ustanowienia odrębnej własności lokali, gdzie Spółka nabyła prawo odrębnej własności lokalu.

Lokal w 2019 roku został wyceniony przez rzeczoznawcę majątkowego.

Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową budynku, w którym znajduje się przedmiotowy lokal użytkowy.

Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie ww. lokalu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej lokalu.

Przedmiotowy lokal użytkowy był i jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiotowy lokal nie był wykorzystywany do sprzedaży zwolnionej z VAT.

Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu ze Spółki majątku o wartości dwukrotnie przekraczającej wartość lokalu w ten sposób, że jeden ze wspólników otrzyma tylko środki pieniężne, a drugi ze wspólników otrzyma własność lokalu. Wycofanie lokalu ze Spółki do majątku prywatnego będzie nieodpłatne, tj. na podstawie uchwały o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników.

Wycofany lokal ze Spółki do majątku prywatnego będzie służył działalności opodatkowanej VAT. Przeniesienie własności lokalu na rzecz jednego ze wspólników odbędzie się na podstawie uchwały o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników, podjętej w formie aktu notarialnego (nie będzie to umowa darowizny). Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę w formie aktu notarialnego o wycofaniu ze Spółki majątku o wartości dwukrotnie przekraczającej wartość lokalu w ten sposób, że jeden ze wspólników otrzyma tylko środki pieniężne, a drugi ze wspólników otrzyma własność lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa lokalu na rzecz jednego ze wspólników Spółki będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lokalu na rzecz jednego ze wspólników będzie korzystała ze zwolnienia określonego w ustawie z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej jako: „VAT”) podlega odpłatna dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatne towarów na cele osobiste wspólników, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia tych towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy VAT).

Wg podatnika, przy przekazaniu lokalu na rzecz jednego ze wspólników dochodzi do dostawy towaru.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 [ustawy VAT], przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Wg Spółki przekazanie lokalu wspólnikowi nie jest pierwszym zasiedleniem, ponieważ Spółka użytkuje lokal od 2005 roku, tj. prawie 15 lat po jego wybudowaniu, najpierw jako współwłaściciel budynku, a od 2013 roku jako jedyny właściciel lokalu.

W związku z powyższym Spółka nie dokona dostawy w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a po 15 latach od dnia pierwszego zasiedlenia.

Czyli, ponieważ dostawa nie będzie wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a także nie będzie dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od dnia pierwszego zasiedlenia, to dostawa lokalu na rzecz jednego ze wspólników będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którymi wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Pod pojęciem „wytworzenie nieruchomości”, zdefiniowanym w art. 2 pkt 14a ustawy, rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Jednym ze składników majątku Wnioskodawcy jest lokal, będący częścią budynku wybudowanego przez Spółkę wraz z innymi osobami fizycznymi. Lokal – przyjęty do używania w październiku 2005 r. – stanowi amortyzowany środek trwały i jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. W kwietniu 2013 r. zniesione zostało współużytkowanie wieczyste gruntu i współwłasność budynku, a ustanowiona została odrębna własność lokali, w wyniku czego Spółka nabyła prawo odrębnej własności lokalu. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową budynku, w którym znajduje się lokal. Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie lokalu – w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych – w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej lokalu. Przedmiotowy lokal był i jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiotowy lokal nie był wykorzystywany do sprzedaży zwolnionej z VAT. Wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu lokalu z majątku Spółki i przeniesieniu go na rzecz jednego ze wspólników. Wycofanie lokalu z majątku Spółki będzie nieodpłatne. Wycofany ze Spółki lokal będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii zwolnienia od podatku czynności wycofania z majątku Spółki lokalu i jego dostawy na rzecz jednego ze wspólników.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że z własnością lokalu związane jest prawo użytkowania wieczystego gruntu. Wskazane jest zatem odniesienie do pojęcia „użytkowanie wieczyste gruntu”, zdefiniowanego w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145; dalej jako: „Kc”).

Stosownie do art. 232 § 1 Kc, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

W granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać – art. 233 Kc.

Zgodnie z art. 235 § 1 Kc, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości – art. 237 Kc.

Mając powyższe na uwadze, w kwestii bytu prawnego gruntu będącego w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy, należy odwołać się do przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, z takiego zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Przechodząc z kolei do zagadnienia odpłatnej dostawy towarów zauważyć należy, że odpłatności (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Również świadczenie o charakterze rzeczowym może stanowić wynagrodzenie. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności itp., będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem w tym wypadku do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

W niniejszej sprawie wycofanie lokalu z majątku Spółki i przekazanie go do majątku prywatnego jednego ze wspólników ma nastąpić nieodpłatnie. Spółka zatem nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu przeniesienia lokalu do majątku prywatnego jednego ze wspólników. Zatem czynność przeniesienia własności majątku rzeczowego (lokalu) tej Spółki nastąpi bez jakiejkolwiek odpłatności, tj. zostanie wykonana bez wynagrodzenia.

Jednakże w myśl regulacji zawartej w art. 7 ust. 2 ustawy, w pewnych określonych w tym przepisie przypadkach, również nieodpłatną dostawę towarów należy uznać za spełniającą definicję odpłatnej dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak wynika bowiem z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności m.in. na rzecz wspólnika, z tym wszakże zastrzeżeniem, że podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, aby doszło do uznania czynności nieodpłatnego przekazania towarów za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów, musi zostać spełniony kluczowy warunek, że przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar (lub jego części składowe), w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu. Przy tym

dokonującym nieodpłatnego przekazania musi być podatnik podatku od towarów i usług, a przekazane przez tego podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy dokonującym nieodpłatnego przekazania jest czynny podatnik VAT, nieruchomość przekazywana należy do przedsiębiorstwa Spółki oraz – jak wskazał Wnioskodawca – w związku z budową budynku, w którym znajduje się lokal, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie – stosownie do art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy – dojdzie do nieodpłatnej dostawy towaru (lokalu), którą należy uznać za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem w przypadku wycofania lokalu ze Spółki i przekazania go do majątku prywatnego jednego ze wspólników, z uwagi na to, że mimo nieodpłatnego charakteru tej czynności będzie ona uznana za odpłatną dostawę towaru, dojdzie do jego sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

Wobec powyższego niezbędne będzie zatem rozstrzygnięcie, czy czynność nieodpłatnego wycofania lokalu z majątku Spółki i jego dostawa na rzecz jednego ze wspólników, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uregulowania zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak podał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie lokalu, przekraczających 30% jego wartości początkowej. Przy tym lokal został przyjęty do użytkowania w październiku 2005 r., a od 2013 r. Spółka jest jedynym właścicielem lokalu. Tym samym w niniejszej sprawie nie dojdzie do spełnienia definicji pierwszego zasiedlenia, zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy. Ponadto okres między pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu będzie znacznie dłuższy niż 2 lata, wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy. Wobec powyższe nie zaistnieją przesłanki negatywne, uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując – w związku z powyższym czynność wycofania lokalu z majątku Spółki i jego dostawa na rzecz jednego ze wspólników będzie spełniała warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być  zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej  rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.