Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.224.2020.1.OK
z 9 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 ustawy o CIT i, tym samym, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 ustawy o CIT i, tym samym, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT oraz czy w celu niepobrania podatku u źródła od opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego, Spółka jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji Kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X p. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) z siedzibą w Polsce należy do międzynarodowej grupy Y. (dalej: Grupa Y.). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa wyrobów farmaceutycznych i medycznych.

Grupa Y. wdrożyła na poziomie globalnym pozapłacowy system motywacji pracowników „(…)” (dalej: System motywacyjny), którego głównym celem jest zwiększenie zaangażowania pracowników w wykonywane obowiązki, pobudzenie kreatywności zatrudnionych osób, wzrost innowacyjności, poprawę efektywności ich pracy i umocnienie więzi z pracodawcą oraz ich identyfikacji z celami biznesowymi i strategią firmy.

Istotą Programu motywacyjnego jest umożliwienie osobom pracującym w spółkach należących do Grupy Y. (w tym w Spółce) przyznawania innym pracownikom, pozapłacowych gratyfikacji z tytułu uzyskania przez tych pracowników określonych osiągnięć w pracy, wykazania się solidnością lub kreatywnością lub innymi działaniami, które w ocenie przełożonych odzwierciedlają najważniejsze wartości biznesowe Grupy Y. i zasługują na uznanie.

System motywacyjny został wdrożony na podstawie umowy zawartej pomiędzy Z. a firmą W., z siedzibą w (…), Stany Zjednoczone, adres: (…), numer identyfikacji podatkowej: (…) (dalej: „Kontrahent”). Na podstawie zawartej umowy w ramach Grupy Y. została uruchomiona specjalna platforma internetowa za pośrednictwem, której realizowany jest Program motywacyjny (dalej: Platforma internetowa).

Realizowanie Programu motywacyjnego wygląda w następujący sposób:

• Pracownik, który uzna, że innym pracownik zasłużył na gratyfikację za wyniki i osiągnięcia w pracy może za pośrednictwem Platformy internetowej:
  
  • przesłać pracownikowi wyrazy uznania za jego zaangażowanie i wykonaną pracę - Platforma internetowa umożliwia wysyłanie tzw. recognition cards, czyli pochwał i wyrazów uznania związanych z wynikami pracy, gratulacji i życzeń z okazji rocznic (takie wyrazy uznania lub życzenia mogą być również wysyłane pomiędzy pracownikami tego samego szczebla);
  • przyznać temu pracownikowi punkty wymienialne na towary (taką możliwość mają osoby na stanowiskach kierowniczych w stosunku do podległych im pracowników). Każdy z przyznanych punktów posiada swoja określoną wartość wyrażoną w PLN.
• W celu przyznania pracownikowi punktów, przełożony składa za pośrednictwem Platformy internetowej wniosek o przyznanie danemu pracownikowi określonej liczby punktów.
• Po złożeniu wniosku, na Platformie internetowej pracownikowi są przyznawane punkty. Pracownik otrzymuje informację o przyznanych punktach za pośrednictwem Platformy internetowej. Przyznane punkty są widoczne dla tego pracownika na Platformie internetowej.
• Pracownik któremu zostały przyznane Punkty w ramach Systemu motywacyjnego, może wymienić te punkty na określone towary wskazane w katalogu zawartym na dedykowanej w tym celu stornie internetowej. Oferta Kontrahenta przewiduje wymianę otrzymanych punktów motywacyjnych na szeroki asortyment towarów (np.: sprzęt AGD, zabawki, akcesoria i sprzęt turystyczny lub sportowy, kosmetyki i perfumy). Możliwa jest również wymiana przyznanych punktów przez pracownika na kartę podarunkową, którą można wręczyć (przekazać) innej osobie. Taka karta upoważnia jej posiadacza do otrzymania towarów wskazanych na dedykowanej stronie internetowej w granicach wartości posiadanej karty.
  
• Przyznane punkty mogą być wykorzystane przez wyróżnionego pracownika od razu albo mogą być gromadzone przez dłuższy czas. Otrzymane punkty nie tracą ważności i mogą być zrealizowane w późniejszym okresie. Wyłącznie od decyzji pracownika zależy kiedy wykorzysta on uzyskane punkty oraz na jakie towary zostaną te punkty wymienione. W praktyce może więc teoretycznie zaistnieć również sytuacja, że pracownik nigdy nie wykorzysta zgromadzonych punktów.
  
  

Kontrahent obciąża Spółkę z tytułu punktów przyznanych na rzecz pracowników Spółki w ramach Systemu motywacyjnego na podstawie wystawionej faktury (obciążenie jest dokonywane w walucie obcej). Wysokość faktury jest uzależniona od ilości przyznanych w danym miesiącu na rzecz pracowników Spółki punktów w ramach Programu motywacyjnego. Jednocześnie Kontrahent przesyła Spółce miesięczne zestawienie potwierdzające ilość przyznanych pracownikom Spółki punktów, które stanowiły podstawę do kalkulacji wynagrodzenia.

Wysokość wystawionej faktury nie jest uzależniona od tego, czy przyznane punkty zostały faktycznie wykorzystane przez pracowników (tj. czy za te punkty zostały nabyte produkty wskazane na dedykowanej w tym celu stronie internetowej). Obciążenie następuje z tytułu przyznania samych punktów niezależnie do faktu ich wykorzystania. Na podstawie wystawionych faktur, Spółka dokonuje płatności należnego wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta.

Kontrahent nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 ustawy o CIT i, tym samym, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?
2. Czy w celu niepobrania podatku u źródła od opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego, Spółka jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji Kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przyznanych punktów w ramach Systemu motywacyjnego nie stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 2 ustawy o CIT i, tym samym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

W celu niepobrania podatku u źródła od opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułów przyznanych punktów w ramach Systemu motywacyjnego, Spółka nie jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji Kontrahenta.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych przez nich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego).

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się między innymi dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1 -4 (przychody uzyskane za pośrednictwem zakładu położonego w Polsce, z nieruchomości położonej w Polsce, z papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych, przeniesienie własności udziałów i akcji, praw w spółce osobowej).

W odniesieniu do określonej kategorii dochodów, uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników zagranicznych, przepisy ustawy o CIT wprowadzają po stronie polskiego podmiotu dokonującego wypłat takich dochodów obowiązek pobrania podatku u źródła w chwili wypłaty tych należności na rzecz podmiotu zagranicznego i przekazania pobranego podatku do właściwego urzędu skarbowego. Zasada ta została uregulowana w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT zgodnie z którym, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT przekracza kwotę 2 000 000 zł, osoby dokonujące wypłat należności są obowiązane jako płatnicy pobrać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 (tj. 20%) lub art. 22 ust. 1 (tj. 19%) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - przepisy przewidują dwa szczególne wyjątki od tej zasady, dla zastosowania których niezbędne jest spełnienie określonych warunków. Stosowanie regulacji art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zostało wyłączone do 31 grudnia 2020 r. na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. poz. 2545 oraz z 2019 r. poz. 1203 i 2528 z póżn. zm.).

W świetle powyższego, w przypadku dokonywania przez polskich podatników CIT wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, przepisy ustawy o CIT nakładają na nich obowiązek pobrania podatku u źródła. Natomiast ewentualne niepobranie podatku u źródła lub zastosowanie preferencyjnej stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest uzależnione od spełnienia określonych warunków wskazanych w ustawie o CIT. W konsekwencji dla oceny, czy Spółka jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych pracownikom Spółki w ramach Programu motywacyjnego, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy wypłaty te są dokonywane z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W art. 22 ust. 1 ustawy o CIT zostały wymienione przychody z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Nie ulega wątpliwości, iż wypłaty dokonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przyznania punktów na rzecz pracowników Spółki w ramach Programu motywacyjnego nie stanowią płatności z tytułu dywidend oraz udziałów w zyskach osób prawnych. Tym samym, płatności te nie będą podlegał podatkowi u źródła na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT zostały natomiast wymienione następujące przychody:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że wypłaty dokonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego, które mogą być następnie wymienione na towary:

• nie stanowią płatności z tytułu odsetek ani opłat z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
  

• nie stanowią opłat z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej, sportowej,
  

• nie stanowią opłat za wywóz ładunków i pasażerów oraz opłat uzyskanych przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.
  
  
  

Mając na uwadze charakter i specyfikę wypłat dokonywanych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych pracownikom Spółki w ramach Programu motywacyjnego należy więc rozstrzygnąć, czy wypłacane należności stanowią przychody z tytułu tzw. usług niematerialnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, czyli świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Spółka dokonuje płatności na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych pracownikom Spółki w ramach Programu motywacyjnego. Pracownik któremu zostały przyznane Punkty w ramach Systemu motywacyjnego, może wymienić te punkty na określone towary z katalogu zawartego na dedykowanej w tym celu stornie internetowej. W praktyce możliwa jest również wymiana przyznanych punktów przez pracownika na kartę podarunkową, którą można wręczyć innej osobie. Taka karta upoważnia jej posiadacza do otrzymania towarów wskazanych na dedykowanej stronie internetowej w granicach wartości posiadanej karty. Płatność dokonywana przez Spółkę na rzecz Kontrahenta jest niezależna od faktu, czy pracownik dokonał wymiany punktów na towary, a jeżeli takiej wymiany dokonał, to wysokość opłaty nie jest w żaden sposób uzależniona od tego, na jakie produktu zostały wymienione punkty.

Świadczenie w postaci przyznania punktów wymienialnych na towary nie zostało wskazane wprost w katalogu usług zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Nie można bowiem uznać, że przyznanie przez Kontrahenta na rzecz pracownika Spółki punktów, które pracownik ten może następnie wymienić na wybrane przez siebie towary, stanowi usługę doradczą, księgową, badania rynku, usługę prawną, reklamową, usługę zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługę rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu lub usługę gwarancji i poręczeń.

Ponadto, w ocenie Spółki świadczenie Kontrahenta w postaci przyznania punktów, które pracownicy Spółki mogą wymienić na towary nie stanowi również świadczenia o charakterze podobnym do świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, czyli świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W celu ustalenia wykładni pojęcia „świadczeń o podobnym charakterze” w drodze wykładni systemowej warto się posłużyć wypracowanym na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT orzecznictwem sądów administracyjnych. Tytułem przykładu Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z 5 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 2369/15) wskazał następujące cechy charakterystyczne dla tego typu usług:

„W aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowię świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych”.

W świetle powyższego, nie każde świadczenie o charakterze niematerialnym będzie automatycznie stanowiło „świadczenie o podobnym charakterze” i, tym samym, zawierało się w katalogu świadczeń objętych obowiązkiem pobrania podatku u źródła. Jak wyraźnie zostało wskazane w przytoczonym wyroku NSA, aby dane świszczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT stanowiło świadczenie o podobnym charakterze, musi ono posiadać elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w tym przepisie i jednocześnie elementy te muszą przeważać nad pozostałymi cechami tego świadczenia (cechami świadczeń nie wymienionych w tym przepisie).

W ocenie Spółki, świadczenie Kontrahenta w postaci przyznania punktów wymienialnych na towary nie posiada w sobie elementów charakterystycznych dla świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Świadczenie to nie ma w szczególności żadnych cech charakterystycznych dla usług doradczych, usług zarządzania i kontroli lub usług przetwarzania danych, a nawet jeżeli w ocenie Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej w omawianym świadczeniu Kontrahenta można się doszukać jakichkolwiek cech usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, to na pewno nie mają one charakteru przeważającego.

W konsekwencji, powyższego, należy uznać, iż opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przyznania pracownikom Spółki punktów, które mogą być wymienione na towary, nie stanowią wynagrodzenia z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, płatności te nie podlegają podatkowy u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustaw o CIT.

Obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT wymóg uzyskania przez polskiego podatnika CIT certyfikatu rezydencji zagranicznego kontrahenta występuje w przypadku, gdy polski podatnik chce zastosować do wypłat dokonywanych na rzecz tego kontrahenta preferencyjne regulacje w zakresie stawki podatku u źródła lub zastosować zwolnienie albo wyłączenie z takiego podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 26 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie) albo na podstawie przepisów ustawy CIT (art. 26 ust. 1c i 1d). Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o CIT zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową albo zastosowania zwolnienia przewidzianego w ustawie o CIT jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (oraz przy spełnieniu innych warunków wskazanych w przepisach prawa).

Mając na uwadze fakt, iż płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta w ogóle nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce na podstawie przepisów ustawy o CIT (tj. nie zawierają się w katalogach świadczeń podlegających podatkowi u źródła zawartych w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 2 ustawy o CIT ), Spółka nie musi stosować postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo zwolnień od podatku u źródła przewidzianych w ustawie o CIT. Tym samym. Spółka nie jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji Kontrahenta w celu niepobierania podatku u źródła z tytułu opłat dokonywanych na rzecz Kontrahenta.

Podsumowanie

Podsumowując, w świetle treści przepisów ustawy o CIT oraz utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych nie ulega wątpliwości, iż:

• opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przyznanych punktów w ramach Systemu motywacyjnego nie stanowią wypłaty należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT i, tym samym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT;
  

• w celu niepobrania podatku u źródła od opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przyznanych punktów w ramach Systemu motywacyjnego, Spółka nie jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji Kontrahenta.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia czy opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 ustawy o CIT i, tym samym, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Jednocześnie zauważyć należy, że z uwagi na uznanie za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 1, tj. uznania że opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przyznanych punktów w ramach Systemu motywacyjnego nie stanowią wypłaty należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT i, tym samym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, bezprzedmiotowa pozostaje ocena stanowiska Wnioskodawcy dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 2 w zakresie ustalenia, czy w celu niepobrania podatku u źródła od opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu punktów przyznanych w ramach Systemu motywacyjnego, Spółka jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji Kontrahenta.

Końcowo należy poinformować, że w Obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 lipca 2020 r., poz. 1406 w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został ogłoszony jednolity tekst ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu pandemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.