INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu 13 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczek, których przedmiot w chwili zawarcia umów znajdować się będzie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań.

W przyszłości Spółka zamierza zaciągać pożyczki, na podstawie podpisywanych w tym zakresie umów, od podmiotu grupowego „Mx”, tj. osoby prawnej mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii (dalej także: „Mx” ). Spółka będzie płacić odsetki od tych pożyczek na rzecz „Mx” .

„Mx” , jako podmiot wyspecjalizowany w zarządzaniu finansami, w ramach swojej działalności gospodarczej zapewnia obsługę finansową podmiotom z grupy „M”, w tym m.in. udziela pożyczek, przyjmuje depozyty, świadczy usługi nettingu, obsługuje transakcje w ramach cash poolingu. W ramach tej działalności „Mx” udziela lub będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład grupy kapitałowej, w związku z czym pożyczka/pożyczki udzielane na rzecz Spółki nie będą czynnością jednorazową lub sporadyczną. „Mx” nie ma siedziby, miejsca zarządzania, ani nie prowadzi jakiekolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. „Mx” jest podmiotem powiązanym ze Spółką, jednakże nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki.

„Mx” nie jest bankiem, ale faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej. Działalność w tym zakresie nie została wskazana w dokumentach założycielskich „Mx” , ze względu na brak takiego wymogu w prawie brytyjskim, niemniej została potwierdzona w treści raportu audytorów z badania sprawozdania finansowego „Mx” . Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, natomiast „Mx” jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii.

Co do zasady, umowy pożyczki będą zawierane przez Spółkę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a pieniądze będące przedmiotem tych umów w dniu ich zawarcia znajdować się będą w Polsce. Niemniej, mogą także zdarzyć się sytuacje, gdy umowa pożyczki zostanie podpisana poza terytorium kraju i pieniądze, w momencie jej zawarcia, znajdować się będą na zagranicznych rachunkach bankowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym pożyczki zaciągane przez Spółkę od „Mx” będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej także: PCC) w Polsce...

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na wskazane wyżej pytanie w odniesieniu do opodatkowania pożyczek, których przedmiot w chwili zawarcia umów znajdować się będzie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast w zakresie opodatkowania pożyczek, których przedmiot w chwili zawarcia umów znajdować się będzie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dnia 12 października 2011 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/436-141/11-2/WS.

Zdaniem Wnioskodawcy, iż w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdować się będą w momencie zawarcia umów poza terytorium Polski, a umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą, pożyczki te nie będą podlegać opodatkowaniu PCC w Polsce ze względu na regulacje zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o PCC.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, opodatkowaniu PCC podlegają czynności cywilnoprawne, w tym pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Mając na uwadze literalne brzmienie powyższego przepisu, zdaniem Spółki, dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych wystarczające będzie, aby jedno z dwóch powyższych kryteriów było spełnione (na zasadzie alternatywy), przy czym drugie z nich wymagać będzie spełnienia łącznie dwóch przestanek (siedziba nabywcy oraz miejsce dokonania czynności muszą znajdować się w Polsce). Jeżeli zatem, w przypadku drugiego kryterium, zostanie spełniona tylko jedna z wymienionych przesłanek, nie powstanie obowiązek podatkowy w PCC.

W celu więc ustalenia, czy konkretna umowa pożyczki zawierana przez Spółkę z „Mx” podlegać będzie PCC, w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce, w którym – w momencie zawarcia umowy pożyczki – będą się znajdować pieniądze stanowiące jej przedmiot.

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku stwierdzenia zaistnienia powyższych przesłanek, dla celów ustalenia zasad opodatkowania tych pożyczek PCC, zachodzi konieczność analizy pozostałych przepisów ustawy o PCC (w tym także powoływanych i analizowanych wyżej przepisów dotyczących zwolnienia z tego podatku bądź wyłączenia z zastosowania przepisów tej ustawy).

Natomiast w sytuacji, gdy w chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalenia wymagać będzie, czy spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek, tj. czy zarówno miejsce zamieszkania lub siedziby pożyczkobiorcy, jak i miejsce zawarcia umowy pożyczki znajduje się w kraju. Pożyczka będzie zatem podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w przypadku gdy:

1. pożyczkobiorca będzie posiadał siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a
2. umowa pożyczki zawarta będzie na terytorium kraju.

Dla opodatkowania pożyczki PCC natomiast, warunki te muszą zostać spełnione kumulatywnie. W konsekwencji, jeśli spełniony zostanie tylko jeden z nich, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki udzielonej Wnioskodawcy przez „Mx” będą znajdowały się w chwili zawarcia umowy za granicą i umowa zostanie zawarta za granicą to czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu PCC w Polsce (nie będą objęte zakresem ustawy o PCC).

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych. m. in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2010 r., sygn. IPPB2/436-13/10-2/AF,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. ILPB2/436-187/09-3/AJ,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. IPPB2/436-373/08-2/MZ,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2008 r., sygn. IPPB2/436-48/08-4/MZ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 5, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zaciągnąć pożyczkę od spółki mającej siedzibą w Wielkiej Brytanii. Umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą, zaś środki wypłacane tytułem pożyczki znajdować się będą na zagranicznych rachunkach bankowych. Pożyczkodawca nie jest bankiem, ale faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek, przyjmowaniu depozytów, świadczeniu usługi nettingu, obsłudze transakcji w ramach cash poolingu.

Skoro zatem w analizowanej sprawie nie został spełniony kumulatywnie zapis art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisane we wniosku umowy pożyczek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych, należy stwierdzić, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.