Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.186.2020.3.OK
z 9 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2020 r. (data nadania 1 września 2020 r., data wpływu 7 września 2020 r.) na wezwanie z dnia 18 sierpnia 2020 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.186.2020.2.OK, 0113-KDIPT2-3.4011.493.2020.3.JŚ (data nadania 18 sierpnia 2020 r., data odbioru 26 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy z tytułu przekazania Udziałowcowi majątku w postaci Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki, powstanie dla Spółki przychód do opodatkowania na podstawie art. 14a ust. 1 updop - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy z tytułu przekazania Udziałowcowi majątku w postaci Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki, powstanie dla Spółki przychód do opodatkowania na podstawie art. 14a ust. 1 updop.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (z o.o.) z siedzibą w Polsce, podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, dalej zwaną „Spółką”. Przedmiotem działalności Spółki jest, w szczególności, realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

Udziałowcami w Spółce są dwie osoby fizyczne będące polskimi rezydentami podatkowymi. Większościowy udziałowiec Spółki, dalej zwany „Udziałowcem”, objął udziały w Spółce na skutek wniesienia, w dniu 30 listopada 2011 r., wkładu niepieniężnego. Przedmiotem wkładu niepieniężnego było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, które prowadził w ramach prowadzonej przez siebie indywidualnej działalności gospodarczej. Głównym składnikiem majątkowym wniesionego do Spółki przedsiębiorstwa, stanowiącym ponad 96% wartości przedsiębiorstwa, była nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem (domem) mieszkalnym z dwoma lokalami mieszkalnymi, w stanie deweloperskim, nie oddanym do użytkowania, zwana dalej „Nieruchomością”. W zamian za wniesiony wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa Udziałowiec objął udziały w kapitale zakładowym Spółki o wartości nominalnej równej wartości rynkowej wniesionego wkładu (1.700.000,00 zł). Wartość rynkowa Nieruchomości wyniosła, zgodnie z aktem notarialnym przenoszącym przedsiębiorstwo, 1.636.000,00 zł, z czego 450.000,00 zł przypadało na wartość gruntu. Określona została ona według wynikającej z operatu szacunkowego wartości rynkowej domu oraz wartości rynkowej gruntu, na którym dom był posadowiony.

W dacie wniesienia aportu powyższy dom nie był jeszcze oddany do użytku. Po otrzymaniu wkładu niepieniężnego Spółka wykończyła sukcesywnie oba lokale, ponosząc stosowne tego koszty, i uzyskała pozwolenie na ich użytkowanie. Nieruchomość (powyższe lokale) przeznaczona była na sprzedaż; w ewidencji księgowej Spółka traktowała (i traktuje) Nieruchomość jako towar handlowy przeznaczony do sprzedaży. W 2015 i krótki okres w 2016 r. lokale były przedmiotem tymczasowego wynajmu. Z uwagi na trudność w sprzedaży lokali, tj. uzyskanie za nie godziwej ceny, Udziałowiec rozważa obecnie likwidację Spółki. W związku z tą likwidacją nastąpiłby podział majątku likwidowanej Spółki pomiędzy wspólników, w ramach którego Udziałowiec otrzymałby Nieruchomość. Na moment planowanej likwidacji, majątek Spółki (Nieruchomość) zostałby zatem wyceniony według wartości rynkowej i wydany Udziałowcowi w naturze, bez spieniężania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu przekazania Udziałowcowi majątku w postaci Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki, powstanie dla Spółki przychód do opodatkowania na podstawie art. 14a ust. 1 updop?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 byłaby twierdząca, to jaki koszt uzyskania przychodu należałoby przyporządkować powyższemu przychodowi?
3. Jaka będzie podstawa opodatkowania, a jednocześnie podstawa poboru podatku zryczałtowanego przez Spółkę jako płatnika, z tytułu wydania Udziałowcowi Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki, w tym, jak określić koszt objęcia przez Udziałowca udziałów w Spółce na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 50a updof?

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i 2, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 3 odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Przekazanie Udziałowcowi majątku rzeczowego w związku z likwidacją Spółki nie kreuje obowiązku podatkowego dla Spółki w trybie art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm., dalej: „updop”).

Stosownie do art. 14a ust. 1 updop, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Z przepisu art. 14a updop nie wynika wprost, aby przekazanie składników majątku spółki na rzecz udziałowca spółki kapitałowej w związku z zakończeniem jej funkcjonowania powodowało powstanie po jej stronie obowiązku rozliczenia podatku dochodowego. Co więcej, art. 12 ust. 1 updop, stanowiący katalog przysporzeń (przychodów) podlegających opodatkowaniu, nie wymienia przychodu z tytułu przekazania udziałowcom likwidowanej spółki kapitałowej majątku takiej spółki. Podział majątku pomiędzy udziałowców likwidowanej spółki kapitałowej nie stanowi dla takiej spółki źródła jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. Przysporzenie takie uzyskują natomiast udziałowcy otrzymujący taki majątek. Stanowisko takie wyraża dominująca linia orzecznicza sadów administracyjnych, przykładowo, wyroki WSA z 19 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Łd 146/16), z 20 września 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 3036/16), z 5 września 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2625/16).

Z perspektywy systemowej należy podkreślić, że likwidacja spółki kapitałowej jest opodatkowana u jej udziałowców, zatem to udziałowcy [tutaj: Udziałowiec] będą podatnikami od przychodu z tytułu otrzymanych w związku z likwidacją spółki kapitałowej [Spółki] składników jej majątku. Przychodem będzie wartość rynkowa otrzymanych składników majątku. Trudno przyjąć, że ta sama wartość byłaby jeszcze raz przychodem w Spółce. W konsekwencji, przekazanie Nieruchomości Udziałowcowi przez Spółkę nie może być uznane, z perspektywy Spółki, za przychód stanowiący źródło dochodu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Tym samym, po stronie Spółki nie zrodzi się obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu przekazania Nieruchomości Udziałowcowi.

W ww. wyroku WSA w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2016 r. sąd stwierdził, że: „Po pierwsze, uzasadnienie do zmian podatku dochodowego od osób prawnych, do którego tak istotną a wręcz rozstrzygającą wagę przykłada organ, wskazuje, że intencją ustawodawcy było ujednolicenie skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu m.in. likwidacji spółki. Nie sposób jednak nie zauważyć, że sytuacja taka literalnie nie została objęta dyspozycja przepisu art. 14a updop. Jak podnosi się w piśmiennictwie wynikać z tego może, że intencją prawodawcy było pozostawienie przekazania składników majątku wspólnikowi spółki w wyniku jej likwidacji jako czynności niepowodującej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie likwidowanej spółki (...). Nie można przecież wnioskować faktów zakładanych, zdarzeń leżących u podstaw proponowanych zmian w ustawie podatkowej, które nie zostały jednakowoż uzewnętrznione w przeprowadzonej zmianie prawa przez ustawodawcę, iż także i one są objęte zakresem tej zmiany skoro w przyjętej definitywnie regulacji je pominięto (...). Podsumowując należy zatem stwierdzić, że prawidłowe jest stanowisko skarżącej, zgodnie z którym dokonane w ramach likwidacji przekazanie majątku wspólnikom - udziałowcom nie będzie skutkowało uzyskaniem przez nią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych”.

Brak podstaw do opodatkowania spółki kapitałowej z powyższego tytułu stwierdził również NSA w wyroku z 30 sierpnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 2353/16). NSA zauważył, że do zastosowania art. 14a updop dochodzi w sytuacji kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:

1. musi istnieć stosunek zobowiązaniowy oraz
2. zobowiązanie musi być uregulowane przez wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Ponadto, aby można było mówić o dochodzie, musi wystąpić przychód. Wydanie rzeczy nie jest przychodem dla podmiotu, który wydał rzecz.

W powyższych wyrokach wskazuje się, że zgodnie z poglądami doktryny, według kodeksu spółek handlowych wydanie wspólnikom majątku w toku likwidacji nie jest uregulowaniem zobowiązania, ale czynnością o odmiennym, szczególnym charakterze prawnym. Co więcej, w przypadku wydania przez spółkę kapitałową aktywów jej udziałowcom, nie sposób mówić o jakimkolwiek przysporzeniu tej pierwszej, co jest podstawowym warunkiem powstania przychodu w świetle art. 12 updop, czyli przepisu określającego podstawowe zasady rozpoznawania przychodów przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Należy w tym miejscu podkreślić, że art. 14a updop stanowi wyjątek względem tego ostatniego. Nieuwzględnienie w jego literalnym brzmieniu likwidacji świadczy zatem o braku możliwości jej opodatkowania w myśl obowiązującej w prawie podatkowym zasady, zgodnie z którą wyjątki nie podlegają rozszerzaniu.

Powyższe tezy znajdują również akceptację w wyrokach WSA w Gdańsku z dnia 8 lutego 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 1218/16) oraz NSA z dnia 29 maja 2019 r. (sygn. akt II FSK 2078/17). NSA w powyższym wyroku, po pierwsze, w pełni podzielił wykładnię przepisu art. 14a ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 updop dokonaną w wyroku tego Sądu z 30 sierpnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 2353/16), przejmując zawartą w nim argumentację jako własną, a po drugie, powołał się na jeszcze inny wyrok NSA - wyrok z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. II FSK 2844/12), który mimo tego, że dotyczył poprzedniego stanu prawnego, zdaniem NSA, zachowuje aktualność również w obowiązującym stanie prawnym. NSA w wyroku z 14 stycznia 2015 r. stwierdził, że „Wydanie majątku wspólnikom w ramach likwidacji spółki przewidzianej przepisami Kodeksu spółek handlowych, które zasadniczo jest ostatnią czynnością poprzedzającą wykreślenie spółki z rejestru, odnosi ten skutek, że z momentem jego dokonania spółka zostaje rozwiązana i ustaje jej byt jako osoby prawnej. Tak więc w momencie ukształtowania się zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych oraz powstania obowiązku zadeklarowania i uiszczenia podatku, podatnik zobowiązany do jego zapłaty może już nie istnieć. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie może natomiast zostać wszczęte przed dniem doręczenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, nie ma zaś możliwości takiego doręczenia, jeśli podatnik już nie istnieje. Konkludując, skoro z przepisów prawa nie wynika wprost, aby przekazanie majątku spółki na rzecz wspólnika w związku z jej likwidacją, o którym mowa w art. 286 § 1 k.s.h. powodowało powstanie po stronie spółki obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw do rozszerzenia katalogu przychodów zamieszczonego w art. 12 ust. 1 updop o przychód z tego tytułu z powołaniem się na art. 14 ust. 1 updop. Możliwość taką wyklucza również okoliczność, że do zapłaty podatku w związku z tą czynnością zobowiązany jest wspólnik, na rzecz którego majątek został przekazany. Przekazanie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki nie stanowi odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 14 ust. 1 updop ponieważ jest to czynność prawna jednostronna, a przy tym nieodpłatna, ponieważ dokonując jej spółka nie otrzymuje niczego w zamian”.

Mając na uwadze powyższe, nie sposób jest tu zatem przyjąć, że racjonalny ustawodawca nakazałby zapłatę podatku przez likwidowaną spółkę kapitałową od ostatniego zdarzenia kończącego byt prawny spółki, jakim jest wydanie majątku pozostałego po likwidacji i spłacie zobowiązań likwidowanej spółki kapitałowej. Co istotne nie byłoby już podatnika (w dacie płatności podatku byłby już wykreślony przez KRS), gdyż wydanie majątku poprzedzi bezpośrednio wykreślenie Spółki z rejestru spółek. Likwidator po pierwsze nie mógłby zapłacić podatku ze względów formalnych, jako że brak jest ku temu podstawy prawnej aby likwidator płacił podatek za zlikwidowaną spółkę kapitałową, po drugie likwidator nie może mieć już do dyspozycji żadnych wolnych środków pieniężnych jako, że wykorzystał je do spłaty zobowiązań oraz wydał je wspólnikom, o ile wolne środki pieniężne zostałyby po spłacie lub zabezpieczeniu wierzycieli.

W przypadku zatem uznania, że podział majątku generuje powstanie przychodu dla Spółki, doszłoby do nieprzywidzianej przez prawa sytuacji gdzie podatek ten nie miałby przez kogo zostać odprowadzony. Dopuszczając możliwość powstania przychodu w wyniku podziału majątku, tj. w okresie już po sporządzeniu sprawozdania likwidacyjnego należałoby otworzyć po raz kolejny księgi Spółki, aby zaewidencjonować takie zdarzenie gospodarcze, czego z kolei nie przewidują przepisy o rachunkowości.

Spółka, jako jednostka w rozumieniu ustawy o rachunkowości, otwiera księgi w związku z rozpoczęciem likwidacji oraz zamyka je w razie zakończenia likwidacji (art. 12 ustawy o rachunkowości). Zamknięcie ksiąg w związku z zakończeniem likwidacji następuje na dzień określony w art. 288 Kodeksu spółek handlowych, tj. na dzień poprzedzający podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Na ten dzień sporządza się sprawozdanie likwidacyjne. Po tym dniu jednostka nie prowadzi już ksiąg ani nie rozpoczyna się kolejny rok obrotowy ani kolejny rok podatkowy. W okresie po tym dniu następuje jedynie podział majątku między wspólników oraz wykreślenie spółki z rejestru. Gdyby w tym okresie były prowadzone księgi to musiałoby być sporządzone kolejne sprawozdanie oraz musiałoby by być ono zatwierdzone, czego ani Kodeks spółek handlowych ani ustawa o rachunkowości nie przewidują. Ponadto, to właśnie sprawozdanie likwidacyjne jest jedynym sprawozdaniem jakie należy zgłosić do sądu rejestrowego wraz z wnioskiem o wykreślenie spółki z rejestru.

Sprawozdanie likwidacyjne jest zatem ostatnim sprawozdaniem za ostatni okres powadzenia ksiąg i ewidencji księgowych oraz podatkowych. W tym sprawozdaniu wykazuje się należne i zapłacone ostatnie podatki, w tym podatek dochodowy. Nie może zatem w tym okresie powstawać przychód podatkowy gdyż brak jest ustawowych instrumentów do obliczenia dochodów oraz kosztów, a updop nakazuje określać dochód na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg. Księgi zaś nie są już prowadzone, gdyż sporządzenie sprawozdania likwidacyjnego wyłącza dalsze prowadzenie ksiąg.

Celem postępowania likwidacyjnego jest zakończenie działalności danej jednostki, a w rezultacie zwrot wspólnikom wniesionych wkładów, nie zaś generowanie przychodów i powiększenie aktywów podatnika tej jednostki. Taki też jest cel rozdysponowania majątku likwidowanej spółki.

W konsekwencji, reasumując, likwidacja Spółki oraz związane z nią przekazanie Nieruchomości Udziałowcowi nie powinno, w ocenie Spółki, powodować powstania po stronie Spółki przychodu w trybie art. 14a ust. 1 updop.

Ad. 2.

Jedynym przepisem w updop regulującym kwestię określenia kosztu uzyskania przychodu w związku z przychodem powstałym na gruncie art. 14a ust. 1 updop jest art. 15 ust. 1i updop. W świetle tegoż przepisu, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług

• pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Odnosząc powyższe do stanu przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, kosztem uzyskania przychodu dla Spółki byłaby zatem, w ocenie Spółki, wartość rynkowa przekazywanej Udziałowcowi Nieruchomości, pomniejszona o ewentualny podatek od towarów i usług naliczony od przekazania Nieruchomości, o ile takowy podatek byłby należny. W sytuacji, gdy przekazanie Udziałowcowi Nieruchomości podlegałaby zwolnieniu z VAT wówczas wierzytelność należna Udziałowcowi z tytułu podziału majątku likwidowanej Spółki, będąca jednocześnie, z perspektywy likwidowanej Spółki, zobowiązaniem Spółki do wydania Udziałowcowi przysługującego mu majątku (Nieruchomości) w związku z likwidacją Spółki, byłaby równa wartości rynkowej Nieruchomości. W rezultacie, potencjalny przychód Spółki, określony na podstawie art. 14a ust. 1 updop - w wysokości wartości rynkowej Nieruchomości, równy byłby kosztowi uzyskania przychodu, w wyniku czego dochód do opodatkowania byłby równy zeru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia czy z tytułu przekazania Udziałowcowi majątku w postaci Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki, powstanie dla Spółki przychód do opodatkowania na podstawie art. 14a ust. 1 updop (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Jednocześnie zauważyć należy, że z uwagi na uznanie za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 1, bezprzedmiotowa jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 2. Wnioskodawca oczekuje bowiem na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania jego stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Wskazać także trzeba, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem (w tym tej części stanowiska, która dotyczy obowiązków likwidatora wynikających z innych przepisów) nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Ponadto należy wskazać, że interpretacja odnosi się tylko do Wnioskodawcy, tym samym nie wywołuje skutków podatkowych po stronie akcjonariuszy/udziałowców Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu pandemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.