Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.268.2020.2.EB
z 8 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 1 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 14 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania z tytułu wywłaszczenia działek (...) pod budowę drogi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania z tytułu wywłaszczenia działek (...) pod budowę drogi. Wniosek uzupełniono w dniu 14 sierpnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ewentualnego obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy wywłaszczonych działek rolnych: (...).

Wnioskodawca jest rolnikiem, który prowadzi gospodarstwo rolne wraz z żoną. Gospodarstwo to Wnioskodawca otrzymał umową o dożywocie z dnia 20 marca 1997 r. od matki (...).

W czerwca roku 2006 Wnioskodawca, zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W skład gospodarstwa Wnioskodawcy wchodzą działki (...), zakupione na powiększenie istniejącego gospodarstwa, dnia 11 grudnia 2013 r. Działki te wchodzą w skład małżeńskiej wspólności majątkowej.

Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów w celu przygotowania ww. działek do sprzedaży.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Do momentu wywłaszczenia Wnioskodawca dokonywał zbioru płodów rolnych z ww. działek, które w całości przeznaczał na własne potrzeby.

Działki te były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W dniu wywłaszczenia przedmiotowe działki nie były objęte planem zagospodarowania przestrzennego w Urzędzie Gminy. Wnioskodawca nigdy nie występował o taki plan.

Przedmiotowe działki oznaczone są jako ziemia IIIb, IVa, IVb klasy bonitacyjnej.

Wnioskodawca otrzymał decyzję wywłaszczeniową oraz decyzję o przyznanym odszkodowaniu, kwota odszkodowania jeszcze nie wpłynęła.

Na podstawie decyzji Wojewody (...) z dnia 12 sierpnia 2019 r. działki zostały podzielone na mniejsze części i przeznaczone pod budowę drogi (...). Zabrano je wbrew woli Wnioskodawcy i Jego żony z rygorem natychmiastowej wykonalności bez możliwości odwołania się od decyzji.

Na wniosek GDDKiA (...) wydano decyzję o warunkach zabudowy i o planie zagospodarowania terenu, a cała procedura odbyła się bez zgody Wnioskodawcy pomijając Jego interes.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie zajmuje się obrotem nieruchomościami i nie dokonywał sprzedaży innych działek, aby nie pomniejszać gospodarstwa. Działki przedmiotowe nie są zabudowane, nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wniosek uzupełniono w dniu 14 sierpnia 2020 r. o następujące informacje:

1. Wnioskodawca oświadcza, że przed dokonaniem wywłaszczenia przedmiotowych działek (...) nie zostały wydane dla nich decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Przy nabyciu przedmiotowych działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
3. Do wywłaszczenia ww. nieruchomości doszło na podstawie decyzji (...) z dnia 12 sierpnia 2019 r. znak (...), o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi ekspresowej (...), odcinek: węzeł „(...)”, wydanej przez Wojewodę (...) na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (...).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z otrzymanym odszkodowaniem za niezabudowane działki rolne (...) Wnioskodawca nie musi rozliczyć się z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wojewoda (...) wydając decyzję wywłaszczeniową na wniosek GDDKiA (...) i plan zagospodarowania terenu pominął Wnioskodawcę jako stronę i doprowadził do sytuacji, w której jest poszkodowany. Na rynku nieruchomości na terenie zamieszkania Wnioskodawcy występuje niedobór ziemi rolnej, cena znacząco wzrosła więc otrzymane odszkodowanie nie umożliwi odtworzenia sytuacji majątkowej sprzed wywłaszczenia.

Wnioskodawca nadal prowadzi gospodarstwo rolne i zabranie ziemi, podział na kilka mniejszych części hamuje rozwój gospodarstwa. Budowana droga (...) utrudniła dostęp do pozostałych działek. Przy obecnych wielkogabarytowych sprzętach części, które pozostały w gospodarstwie straciły na przydatności i wartości.

Działki rolne (...) nie posiadają miejscowego planu zagospodarowania terenu w Urzędzie Gminy. Wnioskodawca nigdy nie występował o taki plan. Nie są one działkami zabudowanymi ani budowlanymi. Plan wydano na wniosek GDDKiA (...).

Powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku ustawy, dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane.

Wnioskodawca uważa, że ustawa ta całkowicie zwalnia Wnioskodawcę od zapłaty podatku od towarów i usług (pod. VAT).

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez teren budowlany rozumie się grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Ponieważ brak jest miejscowego planu zagospodarowania terenu w Urzędzie Gminy Wnioskodawca powinien być zwolniony od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w (...) w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, natomiast odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podkreślenia wymaga, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z treścią przepisu w brzmieniu stosowanym do 30 czerwca 2020 r. przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, że działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. W przypadku zatem, gdy dostawy gruntu należącego do przedsiębiorstwa rolnego i wykorzystywanego w działalności rolniczej, dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, to czynność ta realizowana jest w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez tego podatnika.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia. Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem, który prowadzi gospodarstwo rolne wraz z żoną. Gospodarstwo to Wnioskodawca otrzymał umową o dożywocie z dnia 20 marca 1997 r. od matki (...). W czerwca roku 2006 Wnioskodawca, zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W skład gospodarstwa Wnioskodawcy wchodzą działki (...), położone na terenie gm. (...), zakupione na powiększenie istniejącego gospodarstwa, dnia 11 grudnia 2013 r. Działki te wchodzą w skład małżeńskiej wspólności majątkowej.

Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów w celu przygotowania ww. działek do sprzedaży. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Do momentu wywłaszczenia Wnioskodawca dokonywał zbioru płodów rolnych z ww. działek, które w całości przeznaczał na własne potrzeby.

Działki te były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W dniu wywłaszczenia przedmiotowe działki nie były objęte planem zagospodarowania przestrzennego w Urzędzie Gminy. Wnioskodawca nigdy nie występowała o taki plan.

Przedmiotowe działki oznaczone są jako ziemia IIIb, IVa, IVb klasy bonitacyjnej. Wnioskodawca otrzymał decyzję wywłaszczeniową oraz decyzję o przyznanym odszkodowaniu, kwota odszkodowania jeszcze nie wpłynęła.

Na podstawie decyzji Wojewody działki zostały podzielone na mniejsze części i przeznaczone pod budowę drogi (...). Zabrano je wbrew woli Wnioskodawcy i Jego żony z rygorem natychmiastowej wykonalności bez możliwości odwołania się od decyzji.

Na wniosek GDDKiA wydano decyzję o warunkach zabudowy i o planie zagospodarowania terenu, a cała procedura odbyła się bez zgody Wnioskodawcy pomijając Jego interes.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie zajmuje się obrotem nieruchomościami i nie dokonywał sprzedaży innych działek, aby nie pomniejszać gospodarstwa. Działki przedmiotowe nie są zabudowane, nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca oświadcza, że przed dokonaniem wywłaszczenia przedmiotowych ww. działek nie zostały wydane dla nich decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przy nabyciu przedmiotowych działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Do wywłaszczenia ww. nieruchomości doszło na podstawie decyzji nr (...) z dnia 12 sierpnia 2019 r., o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi ekspresowej (...), odcinek: węzeł „(...)”, wydanej przez Wojewodę (...) na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (...).

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w związku z otrzymanym odszkodowaniem za niezabudowane działki rolne (...) Wnioskodawca nie musi rozliczyć się z podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT istotne jest, aby prowadził on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero wówczas można zastosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem ustalić czy w odniesieniu do dostawy przedmiotowych działek (...) z tytułu wywłaszczenia za odszkodowaniem, Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku VAT.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca będąc rolnikiem, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT działki (...) użytkował rolniczo. Należy zatem stwierdzić, że okoliczności wskazują na ścisły związek ww. działki rolnej z działalnością rolniczą Wnioskodawcy, którą prowadzi jako zarejestrowany, czynny podatnik VAT. Działki stanowiły zatem w momencie dostawy składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza. Powyższe oznacza, że dostawa wywłaszczonych działek niezabudowanych (...), nie następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, lecz stanowi zbycie dokonane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (działalności rolniczej), w zamian za odszkodowanie za wywłaszczone działki, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa działek niezabudowanych (...) użytkowanych rolniczo i stanowiących część gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, w zamian za odszkodowanie, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że o przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Według regulacji art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych,

‒ z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Z art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wynika, że odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

W analizowanej sprawie, niezabudowane działki (...) na moment wywłaszczenia (dostawy) – jak wskazał Zainteresowany we wniosku – nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Na podstawie decyzji Wojewody (...) z dnia 12 sierpnia 2019 r. działki zostały podzielone na mniejsze części i przeznaczone pod budowę drogi (...). Zabrano je wbrew woli Wnioskodawcy i Jego żony z rygorem natychmiastowej wykonalności bez możliwości odwołania się od decyzji.

Na wniosek GDDKiA (...) wydano decyzję o warunkach zabudowy i o planie zagospodarowania terenu, a cała procedura odbyła się bez zgody Wnioskodawcy pomijając Jego interes. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, przed dokonaniem wywłaszczenia przedmiotowych działek (...) nie zostały wydane dla nich decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Bez znaczenia dla takiego rozstrzygnięcia pozostaje wydanie decyzji wywłaszczeniowej Wojewody (…) i przeznaczenia ww. działek w celu budowy odcinka drogi expressowej. Jak wskazano powyżej, zmiana przeznaczenia wywłaszczanych nieruchomości z rolnych na przeznaczone pod zabudowę odbywa się w tym samym momencie, w którym te nieruchomości stają się z mocy prawa własnością jednostki samorządu terytorialnego. Zmiana ta nie wystąpiłaby, gdyby nie doszło do czynności wywłaszczenia, zatem w momencie ich dostawy (wywłaszczenia) działki stanowiły działki rolne niezabudowane.

Zatem dostawa przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności działek (...), jako gruntu nieprzeznaczonego pod zabudowę jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to analiza zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stała się bezzasadna.

Zatem, analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przeniesienia udziałów w prawie własności niezabudowanych działek (...) stanowiących część gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, w zamian za odszkodowanie w trybie wywłaszczenia, w związku z ich przeznaczeniem pod inwestycję drogową podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże z uwagi na okoliczność, że opisane działki, będące przedmiotem dostawy do momentu wywłaszczenia stanowiły teren niezabudowany nieobjęty planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla których do momentu wywłaszczenia nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ich sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem Wnioskodawca z tytułu otrzymania odszkodowania za niezabudowane ww. działki nie musi rozliczyć się z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Jak wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie może wywierać skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Tut. Organ informuje, że art. 2 pkt 15 ustawy od dnia 1 lipca 2020 r. obowiązuje w brzmieniu następującym: działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.