Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.309.2020.1.NL
z 11 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2020 r. (data wpływu 27 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wartość nowego odcinka sieci, zbudowanego przez inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, stanowić będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa sieci wzrośnie lub Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wartość nowego odcinka sieci, zbudowanego przez inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, stanowić będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa sieci wzrośnie lub Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, świadczy usługi dostarczania ciepła, a także ciepłej wody użytkowej za pośrednictwem sieci miejskiej. Ponadto, Spółka zajmuje się stałą obsługą instalacji, w tym dokonywaniem bieżących napraw czy też zmian w instalacji.

W celu realizacji swoich zadań Spółka wykorzystuje sieci cieplne, które są własnością Spółki i ujmowane są przez Spółkę jako środki trwałe podlegające amortyzacji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

W praktyce prowadzonej działalności gospodarczej Spółki (jak również innych spółek z tej branży), występują sytuacje w których sieć przesyłowa Spółki koliduje z innymi inwestycjami realizowanymi przez podmioty trzecie (inwestorów).

W takich sytuacjach podmioty trzecie, w związku z realizacją własnych projektów inwestycyjnych, zwracają się do Spółki z prośbą o wyrażanie zgody na zmianę przebiegu fragmentu sieci ciepłowniczej, tak aby nie kolidowała ona z realizowaną przez nich budową/ inwestycją.

Przebudowa sieci odbywa się kosztem i staraniem inwestora. Po zakończeniu przebudowy inwestor przekazuje na rzecz Spółki nowo wybudowane odcinki sieci, bez dodatkowego wynagrodzenia.

W ramach omawianej przebudowy występują sytuację w których zmienia się długości sieci, jej przekrój, technologia wykonania i inne parametry techniczne.

Sieć przed przebudową jest w pełni funkcjonalna i zdatna do użytku, a prace inwestora mają na celu jedynie usunięcie kolizji umożliwiającej mu budowę, a następnie odtworzenie dotychczasowej funkcjonalności i użyteczności sieci. Zmiana długości sieci oraz zmiana miejsca przez które przebiega wykonany fragment sieci podyktowana jest interesem inwestora i nie wpływa na zwiększenie wartości użytkowej sieci. Zdolność wytwórcza sieci nie zostaje zmieniona, tj. ilość odbiorców zasilanych z sieci oraz ilość produkowanego ciepła pozostaje na dotychczasowym poziomie. Fakt, że sieć może zostać wykonana w nowszej technologii, wynika z obiektywnych przesłanek, tj. postępu techniki i obecnie stosowanych materiałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość nowego odcinka sieci, zbudowanego przez inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, stanowić będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa sieci wzrośnie lub Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych?
2. Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna (tj. powstanie przychód podatkowy dla Wnioskodawcy), to czy Spółka będzie mogła zaliczyć niezamortyzowaną wartość zlikwidowanego odcinka sieci do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wartość początkowa przebudowanej sieci wzrośnie o wartość nieodpłatnego świadczenia?
   
   

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Pomimo, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie” to zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

W kontekście powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym przebudowa sieci, dokonywana jest przede wszystkim w interesie i na rzecz inwestorów a nie na rzecz Spółki. Sieć nie zmienia swojej funkcjonalności, nawet jeśli przebudowa prowadzi do zmiany parametrów (np. zmiany jej przebiegu) czy dochodzi również do użycia nowych materiałów, technologii.

W interpretacjach organów podatkowych dominuje stanowisko, że przebudowa dokonana jest w interesie inwestora, zatem nie stanowi przychodu podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółki, właściciela środka trwałego.

Powyższe stanowisko potwierdza szereg interpretacji indywidualnych i można stwierdzić, że jest to aktualnie dominujące stanowisko.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 26 listopada 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.413.2019.1.JS uznał za prawidłowe stanowisko w którym wskazano, że „Wartość odcinka Nowego Odcinka Linii, zbudowanego przez Kopalnię w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, (...) nie będzie stanowić przychodu dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865).”

„(...) w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa Linii nie wzrośnie oraz Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.”

„(...) inicjatorem przebudowy Linii, w zakresie Udostępnionego Odcinka Linii była Kopalnia. To właśnie jej celem było usunięcie kolizji - dzięki czemu będzie ona miała możliwość rozbudowania odkrywki węgla brunatnego - a nie Wnioskodawcy. Zachowanie Spółki sprowadzało się jedynie do „godzenia się” na wykonywane prace. Gdyby nie potrzeba ze strony Kopalni, Wnioskodawca nie byłby zainteresowany przebudową Linii, w zakresie Udostępnionego Odcinka Linii, która przed rozpoczęciem prac mających na celu usunięcie kolizji była w pełni funkcjonalna i zdatna do użytku. Ponadto wspomnieć należy o tym, że mimo iż zgodnie z umową w ramach usunięcia kolizji Spółka nie poniosła żadnych kosztów, to jednak przebudowa Linii, w zakresie Udostępnionego Odcinka Linii będzie skutkować wzrostem wydatków na eksploatację, spowodowanym wydłużeniem jej długości (m.in. koszty pomiarów uziemień, badań termowizyjnych, zabezpieczeń antykorozyjnych słupów i fundamentów, koszty oblotów, koszty obchodów, koszty wycinek drzew i krzewów). Wynika to z faktu, iż jak to zostało wskazane powyżej długość Nowego Odcinka Linii z przyczyn oczywistych będzie dłuższa niż długość Zlikwidowanego Odcinka Linii. W związku z przebudową Spółka poniesie również straty na przesyły wynikające z konieczności chwilowego wyłączenia Linii w ramach (...). Biorąc pod uwagę powyższe trudno dopatrywać się korzyści Wnioskodawcy w przeprowadzeniu przedmiotowej przebudowy Linii, w zakresie Udostępnionego Odcinka Linii.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wartość Nowego Odcinka Linii po usunięciu kolizji, zbudowanego przez Kopalnię, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy nieodpłatnego świadczenia i w konsekwencji nie będzie przychodem dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Zgodnie z powyższą interpretacją warto mieć na uwadze, że nawet fakt, iż linia po przebudowie może ulec wydłużeniu, nie wpływa na powstanie przychodu po stronie właściciela sieci.

Stanowisko to potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 czerwca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.144.2020.1.SG, zgodnie z którą „(...) wykonane przez Kontrahenta prace polegające na przebudowie istniejących środków trwałych Spółki nie będą prowadziły do wzrostu ich wartości początkowej i tym samym nie powstanie dla Spółki, a tym samym dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 listopada 2017 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.240.2017.2.KP zwraca również uwagę na inną ważną kwestię, a mianowicie, że nawet fakt zastosowania nowszej technologii przy przebudowie sieci, nie powoduje powstania przychodu po stronie Spółki, właściciela sieci ,,(...) z uwagi na fakt, że prace wykonane na rzecz Inwestora mają na celu odtworzenie sieci (w sensie funkcjonalnym i użytkowym) i w ich wyniku nie zwiększy się wartość użytkowa sieci, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przysporzenie w postaci korzyści znajdującej odzwierciedlenie w jej majątku. Odtworzenia odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli byłby on dłuższy, bądź wykonany w innej technologii lub z innych materiałów niż fragment pierwotny, a nie pozyskał żadnej nowej funkcjonalności, nowego przeznaczenia, czy możliwości szerszego niż przed przebudową wykorzystania, nie należy traktować w kategorii przysporzenia.

Innymi słowy, skoro - w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym - nie dochodzi do wzrostu wartości przebudowanej sieci (nie dochodzi do jej ulepszenia, które powoduje wzrost wartości użytkowej tego składnika majątku) - bowiem samo odtworzenie odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli będzie on dłuższy lub wykonany w nowszej technologii, to nie jest ulepszenie środka trwałego - to trudno jest mówić o powstaniu przychodu z tego tytułu.

Tym samym, w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie można mówić o otrzymaniu przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń”.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji indywidualnej z 18 grudnia 2012 r., Znak: IPPB5/423-1119/12-2/KS.

Podsumowując, niezależnie od tego czy w trakcie przebudowy, sieć zostanie wydłużona, czy też zostanie zastosowana nowsza technologia, nowsze materiały, przychód po stronie właściciela sieci nie powstanie. Tego rodzaju przebudowy są bowiem przeprowadzane z uwagi na interes danego inwestora.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że tego rodzaju prace co do zasady nie powodują wzrostu wartości użytkowej sieci ani nie przysparzają funkcjonalności sieci. Ponadto w ich wyniku nie są tworzone nowe możliwości przyłączenia usługobiorców, ani nie zostają obniżone koszty eksploatacji czy też przepustowość sieci. Zastosowanie nowszych materiałów do przebudowy sieci wynika z postępu technologicznego, co wiąże się z tym, że zmieniają się materiały dostępne na rynku i ogólnie stosowane przy tego typu przebudowach.

W zakresie podatkowych kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca zauważa, że powyżej cytowane interpretacje indywidualne w sposób wyraźny potwierdzają, że prowadzone prace polegające na przebudowie sieci nie będą prowadziły do wzrostu ich wartości początkowej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak powstania przychodu w sposób oczywisty potwierdza brak wzrostu wartości początkowej środka trwałego.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.413.2019.1.JS „Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, że w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa linii nie wzrośnie oraz, że Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych - należało uznać za prawidłowe.”

W związku z powyższym, po stronie Spółki, właściciela sieci, nie powstanie przychód. Konsekwentnie nie powstaną również koszty podatkowe, a wartość środka trwałego (sieci) nie ulegnie zwiększeniu. Ponadto nie powstanie również obowiązek wpisania do ewidencji środków trwałych nowego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406) przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stanowiąc o nieodpłatnych świadczeniach, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalenia ich wartości (art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednakże, ugruntowana linia orzecznictwa wskazuje, że przez nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie w majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody.

Ocena kwestii powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymaga zatem zbadania, czy sytuacja zaistniała po stronie podatnika wiąże się z uzyskaniem przez niego określonej korzyści majątkowej, bez konieczności świadczenia ekwiwalentnego. W szczególności, istotna jest analiza charakteru czynności, w której uczestniczy podatnik - ustalenie, czy należy ona do czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał m.in., że jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która świadczy usługi dostarczania ciepła, ciepłej wody użytkowej za pośrednictwem sieci miejskiej a także zajmuje się stałą obsługą instalacji, w tym dokonywaniem bieżących napraw czy też zmian w instalacji. W celu realizacji swoich zadań Spółka wykorzystuje sieci cieplne, które są własnością Spółki. W praktyce prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, występują sytuacje w których sieć przesyłowa Spółki koliduje z innymi inwestycjami realizowanymi przez podmioty trzecie. W takich sytuacjach podmioty trzecie, w związku z realizacją własnych projektów inwestycyjnych, zwracają się do Spółki z prośbą o wyrażanie zgody na zmianę przebiegu fragmentu sieci ciepłowniczej, tak aby nie kolidowała ona z realizowaną przez nich budową/ inwestycją. Przebudowa sieci odbywa się kosztem i staraniem inwestora. Po zakończeniu przebudowy inwestor przekazuje na rzecz Spółki nowo wybudowane odcinki sieci, bez dodatkowego wynagrodzenia.

W ramach omawianej przebudowy występują sytuację w których zmienia się długości sieci, jej przekrój, technologia wykonania i inne parametry techniczne. Sieć przed przebudową jest w pełni funkcjonalna i zdatna do użytku, a prace inwestora mają na celu jedynie usunięcie kolizji umożliwiającej mu budowę, a następnie odtworzenie dotychczasowej funkcjonalności i użyteczności sieci. Zmiana długości sieci oraz zmiana miejsca przez które przebiega wykonany fragment sieci podyktowana jest interesem inwestora i nie wpływa na zwiększenie wartości użytkowej sieci. Zdolność wytwórcza sieci nie zostaje zmieniona, tj. ilość odbiorców zasilanych z sieci oraz ilość produkowanego ciepła pozostaje na dotychczasowym poziomie. Fakt, że sieć może zostać wykonana w nowszej technologii, wynika z obiektywnych przesłanek, tj. postępu techniki i obecnie stosowanych materiałów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że prace inwestora mają na celu jedynie usunięcie kolizji umożliwiającej mu budowę, a następnie odtworzenie dotychczasowej funkcjonalności i użyteczności sieci i w ich wyniku nie zwiększy się wartość użytkowa sieci, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przysporzenie w postaci korzyści znajdującej odzwierciedlenie w jego majątku. Odtworzenia odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli byłby on dłuższy, wykonany w innej technologii lub z innych materiałów niż fragment pierwotny, a nie pozyskał żadnej nowej funkcjonalności, nowego przeznaczenia, czy możliwości szerszego niż przed przebudową wykorzystania, nie należy traktować w kategorii przysporzenia.

Innymi słowy, skoro - w przedmiotowym opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – nie dochodzi do wzrostu wartości przebudowanej sieci (nie dochodzi do jej ulepszenia, które powoduje wzrost wartości użytkowej tego składnika majątku) - bowiem samo odtworzenie odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli będzie on dłuższy lub wykonany w nowszej technologii, to nie jest ulepszenie środka trwałego - to trudno jest mówić o powstaniu przychodu z tego tytułu.

Tym samym, w analizowanym opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie można mówić o otrzymaniu przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podatkowy.

Natomiast odnosząc się do drugiej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, tj. wskazania, czy w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa sieci wzrośnie lub Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych należy wskazać, że w myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy środkami trwałymi, które podlegają amortyzacji, są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Natomiast zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z ulepszeniem mamy więc do czynienia w sytuacjach, w których następuje:

1. przebudowa - zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny;
2. rozbudowa - powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;
3. adaptacja - przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych;
4. rekonstrukcja - odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;
5. modernizacja - unowocześnienie środka trwałego, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.
   
   

Jednocześnie konieczne jest spełnienie dwóch dodatkowych warunków:

1. suma poniesionych wydatków musi przekraczać 10.000 zł oraz
2. wydatki te muszą powodować wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
   
   

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie usunięcie kolizji przez inwestora nie stanowi ulepszenia, bowiem nie spowodowało to wzrostu wartości użytkowej odcinka sieci, nie wzrosła również funkcjonalność odcinka sieci ani jej przepustowość.

Zatem główna przesłanka do zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, wymieniona w art. 16g ust. 13 ww. ustawy nie została w rozpatrywanej sprawie spełniona. Prace wykonane przez inwestora mają na celu jedynie przywrócenie odcinka sieci do stanu poprzedniego w znaczeniu funkcjonalnym i użytkowym, tak aby była ona kompletna i zdatna do użytku, a nie jej ulepszenie. W wyniku prac inwestora zmieniła się wyłącznie długość sieci i trasa przebiegu sieci, co było spowodowane potrzebą usunięcia kolizji.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania nowego środka trwałego, gdyż nowy odcinek sieci nie spełnia kryterium kompletności (a jest to jeden z obligatoryjnych warunków uznania składnika majątku za środek trwały), wymienionego w definicji środka trwałego w art. 16a ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym w związku z usunięciem kolizji wartość początkowa odcinka sieci nie wzrośnie, a Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 uznano za prawidłowe.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 jest prawidłowa, Organ nie udziela odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku Nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi na ww. pytanie wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania Nr 1 za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.