2020.09.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.569.2020.1.MK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.569.2020.1.MK
z 8 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w następującym obszarze:

14.12. Z Produkcja odzieży roboczej

14.13. Z Produkcja pozostałej odzieży wierzchniej,

14.19. Z Produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży,

47.71.Z Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

47.78.Z Sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, 47.82.Z Sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach, 47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

68.20. Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, 73.11.Z Działalność agencji reklamowych,

74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania

Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 roku, poz. 1387 ze zm.).

Wnioskodawczyni opodatkowuje swoje dochody według stawki 19%, tj. na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą z wykorzystaniem nieruchomości gruntowych i budynkowych stanowiących wyłączną własność Wnioskodawczyni:

Nieruchomość zabudowana nr 1 to prawo własności gruntu i prawo własności budynku wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr .... Nieruchomość jest położona w ..., przy ul. .... Przy nabyciu Nieruchomości nr 1 w 2007 roku Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 1 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 1, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 1 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku.
Nieruchomość zabudowana nr 2 to prawo własności gruntu i prawo własności budynku handlowo-usługowego wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr .... Nieruchomość jest położona w ..., przy ul. .... Przy nabyciu Nieruchomości nr 2 w 2009 roku Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 2 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 2, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 2 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku zakupionego w 2009 roku. Na Nieruchomości nr 2 został następnie wzniesiony budynek (de facto była to rozbudowa budynku, zakupionego w 2009 roku), stanowiący odrębny środek trwały, oddany do użytku w dniu 30.06.2014 roku. Przy wybudowaniu tego budynku Wnioskodawczyni korzystała z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek ten podlega amortyzacji (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w dniu 30.06.2014 roku, stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).
Nieruchomość nr 3, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr ... nie jest zabudowana - jest to prawo własności gruntu. Sposób korzystania - BP (Zurbanizowane tereny niezabudowane). Nieruchomość jest położona w ..., przy ul. ... (bez numeru). Przy nabyciu Nieruchomości nr 3 w 2013 roku Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 3 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową Nieruchomości nr 3, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości nr 3. Nieruchomość nr 3 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Nieruchomości nr 3 jest to prawo własności gruntu).
Nieruchomość gruntowa nr 4, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr ... jest zabudowana. Sposób korzystania - B (Tereny Mieszkaniowe). Nieruchomość jest położona w ..., przy ul. .... Przy nabyciu Nieruchomości nr 4 w 2015 roku Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 4 Wnioskodawczyni ponosiła wydatki zwiększające wartość początkową Nieruchomości nr 4, ale ich wartość nie przekraczała 30% wartości początkowej Nieruchomości nr 4. Wnioskodawczyni skorzystała z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy dokonywaniu ww. wydatków. Nieruchomość nr 4 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlega amortyzacji). Wnioskodawczyni dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w 2015 roku, stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

Wnioskodawczyni rozpoczęła w 2020 roku proces zmiany formy prawnej prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zmiana ta zostanie dokonana z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań przedsiębiorstwa poprzez przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie art. 5841 i nast. ustawy z dnia 15 września 2000 roku - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 roku, poz. 505 ze zm.). Zgodnie z art. 584(1) ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. 2019 roku, poz. 505 ze zm.), przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru. Spółce przekształconej będą przysługiwały wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego przedsiębiorstwa. Poza kwestiami formalnymi nie ulegną zmianie dotychczasowe zasady współpracy z kontrahentami. Nowopowstała spółka ma również pozostać podmiotem zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem.

Wnioskodawczyni przygotuje plan przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejestrowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółki przekształconej), a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis Spółki przekształconej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać wszystkie wykorzystywane w działalności gospodarczej Nieruchomości nr 1 )-4) powyżej z ewidencji środków trwałych i przekazać je do majątku osobistego. W przypadku opisanego wyżej wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawczyni planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza bowiem w przyszłości wynajmować Nieruchomości nr 1)-4) powyżej na rzecz spółki przekształconej. Nieruchomości nr 1 )-4) powyżej nie będą wykorzystywane na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wszystkie Nieruchomości nr 1 )-4) powyżej wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do majątku osobistego, zostałoby niezwłocznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i byłoby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności gospodarczej. Nieruchomości nr 1 )-4) powyżej wprowadzone do nowej jednoosobowej działalności gospodarczej mogłyby być także wynajmowane lub dzierżawione na rzecz innych podmiotów. Wnioskodawczyni będzie wystawiała spółce przekształconej lub ewentualnie innym podmiotom faktury VAT i opodatkowywała najem/dzierżawę podatkiem VAT według stawki 23%. Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają względy ochrony majątku Wnioskodawczyni oraz zamiar ewentualnego dopuszczenia do przedsiębiorstwa sukcesorów Wnioskodawczyni (umożliwienie płynnej sukcesji pokoleniowej - przekazania udziałów w spółce członkom rodziny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym czynność wycofania przez Wnioskodawczynię Nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku osobistego w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność wycofania przez Wnioskodawczynię Nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku osobistego w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez wytworzenie nieruchomości rozumie się - w świetle art. 2 pkt 14a ustawy - wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Jak wynika z treści art. 7 ust. 2 ustawy, przesłanka do opodatkowania nieodpłatnego przekazania nieruchomości wystąpi nie tylko w sytuacji, gdy przy jej nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ale również wówczas, gdy prawo takie przysługuje w związku z nabyciem lub wytworzeniem części składowych tej nieruchomości. Przesłanka do opodatkowania wystąpi zatem również w przypadku, gdy w ramach modernizacji wykonane zostaną ulepszenia nieruchomości, od których przysługuje prawo do odliczenia, a fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości towaru.

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy, warto odwołać się również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Kuchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans-Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Jak wynika z powyższego, kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało - w całości lub w części - prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Za prawidłowością takiego rozstrzygnięcia przemawia zarówno treść przywołanych wyżej przepisów, jak i wskazane orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który opowiada się za opodatkowaniem podatkiem VAT nieodpłatnych dostaw tych towarów, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tylko takie rozwiązanie pozwala bowiem zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Natomiast, stosownie do art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6 %:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni rozpoczęła proces przekształcenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: spółka przekształcona). Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać Nieruchomość z ewidencji środków trwałych do majątku osobistego. Po przekształceniu, nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywana na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni będzie wystawiała spółce przekształconej faktury VAT i opodatkowywała ten najem podatkiem VAT według stawki 23%. Wnioskodawczyni oddając w najem składniki majątku po ich wycofaniu z ewidencji środków trwałych, nie utraci statusu podatnika podatku VAT. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu za wynagrodzeniem (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy są opodatkowane podatkiem VAT. Należy zatem stwierdzić, że na gruncie podatku VAT w istocie nie dojdzie do wycofania ww. Nieruchomości z działalności, a jedynie nastąpi reorganizacja prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Ponadto, mając na uwadze, że tzw. „wycofanie” Nieruchomości z działalności nie stanowi dostawy towaru, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie znajdą zastosowania stawki podatku ani też zwolnienie z podatku VAT.

W sytuacji gdy przekazywany majątek będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, w analizowanym przypadku do świadczenia usług najmu na rzecz powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa spółki, to przekazanie takie nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług - nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i nie podlega postanowieniom ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku udokumentowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej fakturą VAT.

Reasumując - czynność polegająca na wycofaniu przez Wnioskodawczynię Nieruchomości, która w dalszym ciągu będzie przez Nią wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT - nie będzie stanowić na gruncie ustawy dostawy towarów ani świadczenia usług, a co za tym idzie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie znajdzie również zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż przedmiotowy majątek nie zostanie przekazany i wykorzystywany na cele osobiste Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W związku z tym najem nieruchomości, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy zauważyć, że planowany przez Wnioskodawczynię wynajem Nieruchomości będzie wypełniać określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej i będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że w przedmiotowym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż nie nastąpi tutaj dostawa towaru na cele osobiste Wnioskodawczyni. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, opisane Nieruchomości po wycofaniu z działalności gospodarczej, nie zostaną przekazane i wykorzystywane na cele osobiste Wnioskodawczyni. Przedmiotowe Nieruchomości będą wykorzystywane do działalności gospodarczej w zakresie wynajmu opodatkowanego VAT.

Zatem, czynność polegająca na wycofaniu przez Wnioskodawczynię Nieruchomości od nr 1do nr 4, które będą przez Wnioskodawczynię wykorzystywane na cele najmu, a więc do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – nie będzie stanowić na gruncie ustawy dostawy towarów ani świadczenia usług, a co za tym idzie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin