Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.403.2020.4.EC
z 8 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2020 r. (data wpływu 26 maja 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 28 sierpnia 2020 r. (data nadania 31 sierpnia 2020 r., data wpływu 3 września 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 21 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP1-1.4012.306.2020.2.AKA, 0114-KDIP3-1.4011.403.2020.3.EC (data doręczenia 26 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków za nabywane towary objęte mechanizmem podzielonej płatności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków za nabywane towary objęte mechanizmem podzielonej płatności.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data nadania 21 sierpnia 2020 r., data doręczenia 26 sierpnia 2020 r.) Nr 0114-KDIP1-1.4012.306.2020.2.AKA, 0114-KDIP3-1.4011.403.2020.3.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 28 sierpnia 2020 r. (data nadania 31 sierpnia 2020 r., data wpływu 3 września 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X. Produkuje i sprzedaje pomoce dydaktyczne, m.in. tablice szkolne. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane.

Do produkcji zakupuje surowce od dostawców zagranicznych i krajowych. Od niektórych dostawców krajowych otrzymuje faktury w walucie euro (taka jest umowa miedzy nimi). Na tych fakturach kwota netto i kwota VAT są wykazane w EUR i PLN (przeliczone na PLN zgodnie z zasadami), dodatkowo faktury takie bywają objęte mechanizmem podzielonej płatności w zależności od kwoty faktury i rodzaju nabywanych towarów czy usług.

W takim przypadku, Wnioskodawca dokonuje zapłaty za taką fakturę w ten sposób, że płatność kwoty netto zlecana jest w walucie obcej czyli w euro (zgodnie z umową). Jest to zwykły przelew z firmowego rachunku walutowego Wnioskodawcy na rachunek walutowy kontrahenta ujawniony na tzw. białej liście podatników prowadzonej przez KAS. Podatek VAT natomiast zostaje zapłacony w PLN drugim przelewem. Wnioskodawca dokonuje go ze swojego firmowego rachunku w PLN na rachunek rozliczeniowy VAT dostawcy - również z listy KAS. Zapłata kwoty VAT dokonywana jest (jak wcześniej Wnioskodawca zaznaczył) w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym to jako podatnik Wnioskodawca wskazuje:

1. kwotę odpowiadającą całości kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
2. numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność;
3. numer, za pomocą którego dostawca towaru lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP1-1.4012.306.2020.2.AKA, 0114-KDIP3-1.4011.403.2020.3.EC Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że:

• Kontrahenci Wnioskodawcy wystawiają na jego rzecz faktury VAT za towary i usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o PTU.
• Wartość poszczególnych otrzymywanych od kontrahentów faktur stanowi ogółem kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 - Prawo przedsiębiorców - Dz.U. z 2019, poz. 1292 ze zm. tj. przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty (przeliczaną na PLN wg średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.)
• Podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca opłaca wg art. 30c obecnie obowiązującej ustawy o PDOF - tzw. stały 19% podatek liniowy. Dla celów działalności (i rozliczeń podatkowych) prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.
• Wydatki związane z płatnościami, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ustawy o PDOF.
• Wydatki te mają związek z osiągnięciem przychodu, z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dokonanie zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności - jeśli przepisy tego wymagają - w taki sposób, że kwota netto jest wpłacana zwykłym przelewem w EURO na konto nabywcy ujawnione w wykazie KAS, a VAT wykazany na fakturze zostaje zapłacony w złotówkach drugim przelewem na rachunek rozliczeniowy VAT dostawcy ujawniony w wykazie KAS (gdy dostawcą jest również polski czynny podatnik VAT, a czynności będące przedmiotem transakcji są opodatkowane na terytorium RP)

1. uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia VAT z tak opłaconej faktury i nie naraża Wnioskodawcy na dodatkowe sankcje?,
2. uprawnia Wnioskodawcę do zaliczenia takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (pkt 2). Natomiast na pytanie dotyczące podatku od towarów i usług (pkt 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób zapłaty opisany i stosowany przez Wnioskodawcę w rozliczeniach z niektórymi dostawcami w przypadku dostaw objętych mechanizmem podzielonej płatności jest prawidłowy i uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia VAT naliczonego, nie naraża go na dodatkowe sankcje oraz uprawnia Wnioskodawcę do zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• być należycie udokumentowany,
  

• nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Na mocy art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1018) ustawodawca wprowadził w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zmiany w art. 22p ust. 1 i ust. 2, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

I tak stosowanie do art. 22p ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.):

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów: „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielnej płatności (art. 22p ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.).

Jednocześnie na mocy art. 2 pkt 2 lit. b) ww. nowelizacji dodany został art. 22p ust. 4, zgodnie z którym przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Ustawą z dnia 5 czerwca 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym i innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz,. 1065) zmieniono brzmienie art. 22p ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub
   
2. została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:
   1. służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub
      
   2. wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub
      
   3. prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym
      

– jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub

3. została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub
   
4. wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.
   
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej, w przypadku gdy w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. podatnik dokonał płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy zmienianej w art. 5, przepisów art. 22p ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, oraz art. 15d ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 2, nie stosuje się.

Stosownie do art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zgodnie z treścią art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1751), do ustawy o podatku od towarów i usług został dodany art. 108a ust. 1a, zgodnie z którym, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Jak wynika z objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z 29 czerwca 2018 r., w sprawie stosowania mechanizmu podzielonej płatności podstawowym założeniem mechanizmu podzielonej płatności jest rozdzielenie zapłaty należności przelewem na dwa strumienie:

• kwotę odpowiadającą kwocie podatku VAT wykazywanej na fakturze, która trafia na specjalny rachunek dostawcy, zwany rachunkiem VAT, oraz
  

• kwotę odpowiadającą wartości sprzedaży netto wykazanej na fakturze, która jest przelewana na rachunek rozliczeniowy/(…)powiązany z rachunkiem VAT.
  
  
  

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - produkuje i sprzedaje pomoce dydaktyczne, m.in. tablice szkolne. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane.

Wnioskodawca dokonuje zapłaty za taką fakturę w ten sposób, że płatność kwoty netto zlecana jest w walucie obcej czyli w euro (zgodnie z umową). Jest to zwykły przelew z firmowego rachunku walutowego Wnioskodawcy na rachunek walutowy kontrahenta ujawniony na tzw. białej liście podatników prowadzonej przez KAS. Podatek VAT natomiast zostaje zapłacony w PLN drugim przelewem. Wnioskodawca dokonuje go ze swojego firmowego rachunku w PLN na rachunek rozliczeniowy VAT dostawcy - również z listy KAS. Zapłata kwoty VAT dokonywana jest (jak wcześniej Wnioskodawca zaznaczył) w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności. Kontrahenci Wnioskodawcy wystawiają na jego rzecz faktury VAT za towary i usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o PTU.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że jeżeli w istocie zapłata za zakupione towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zostanie dokonana przy wykorzystaniu mechanizmu podzielonej płatności, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (tj. art. 108a ust. 1a i następne ustawy o podatku od towarów i usług) to od 1 stycznia 2020 r. na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wydatki poniesione z ww. tytułu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.