Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.258.2020.3.AG
z 10 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty odliczonego podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty odliczonego podatku VAT.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wraz z mężem właścicielką gospodarstwa rolnego o pow. 51,47 ha. Gospodarstwo składa się z gruntów rolnych i siedliska z budynkami. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. W latach 2010-2011 dokonała inwestycji w budynki i ośrodek gospodarczy.

1. Budowa magazynu płodów rolnych 362 628,00 PLN netto, 81 944,74 VAT, zakończona dnia 22 marca 2011 r.
2. Budowa silosów do zboża wraz z płytą fundamentową 78 264 PLN netto, 17 477,76 VAT, zakończona dnia 22 marca 2011 r.
3. Wykonanie placu manewrowego z kostki brukowej 152 468 PLN netto, 33 994,64 VAT, zakończona dnia 7 lutego 2011 r.
   
   

W roku 2018 Wnioskodawczyni osiągnęła wiek emerytalny i w roku 2019 przeszła na emeryturę.

Wnioskodawczyni wraz z mężem planują przekazać swoje gospodarstwo synowi w następujący sposób:

• grunty orne w dzierżawę na 10 lat,
• budynki gospodarcze i plac manewrowy w użyczenie na 10 lat.
  
  

Syn posiada własne gospodarstwo i jest czynnym podatnikiem VAT. Grunty i budynki wraz z placem manewrowym będzie wykorzystywał do opodatkowanej produkcji rolnej. Budynki i plac manewrowy stanowią odrębną część gospodarstwa.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że pytanie dotyczy wyłącznie korekty odliczonego podatku VAT dotyczącego budynków gospodarczych i placu manewrowego. W rozumieniu przepisów prawa budowlanego plac manewrowy stanowi budowlę. Od wydatków na wybudowanie budynków i placu manewrowego przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Działalność rolnicza nie podlega przepisom o podatku dochodowym i środki trwałe nie podlegają amortyzacji. Wszystkie budynki będące przedmiotem wniosku, tj. hala magazynowa, dwa silosy zbożowe na fundamencie i plac manewrowy zostały oddane do użytku 22 marca 2011 r. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie środków trwałych. Pytanie nie dotyczy korekty odliczonego podatku VAT od wydatków na nabycie gruntu rolnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie musiała dokonać korekty odliczonego VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ budynki i plac manewrowy przejmuje syn i będzie w nich kontynuował produkcję opodatkowaną nie należy dokonywać korekty VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest wraz z mężem właścicielką gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. W latach 2010-2011 dokonała inwestycji w budynki i ośrodek gospodarczy. Planują m.in. użyczyć synowi budynki gospodarcze i plac manewrowy na okres 10 lat. W rozumieniu przepisów prawa budowlanego plac manewrowy stanowi budowlę. Od wydatków na wybudowanie budynków i placu manewrowego przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wszystkie budynki będące przedmiotem wniosku, tj. hala magazynowa, dwa silosy zbożowe na fundamencie i plac manewrowy zostały oddane do użytku w dnia 22 marca 2011 r.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą obowiązku korekty odliczonego podatku VAT od wydatków na wybudowanie przedmiotowych budynków i placu manewrowego.

Należy zauważyć, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok umowy najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno użyczającego, jak i biorącego w użyczenie – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z przepisu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) – użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Istotnymi cechami takiej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Natomiast, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle analizy przywołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony podatnik nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni planuje użyczyć synowi budynki gospodarcze i plac manewrowy na okres 10 lat. Od wydatków na wybudowanie budynków i placu manewrowego przysługiwało Zainteresowanej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie ma miejsca dostawa towarów, gdyż Wnioskodawczyni jedynie użycza synowi budynki i plac manewrowy. Tak więc w dalszym ciągu pozostaje właścicielem przekazanych do używania ww. budynków i budowli. Istotą dostawy towarów jest natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż wyżej przywołany art. 7 ust. 1 ustawy stanowi o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. W przedstawionym we wniosku opisie, wraz z udostępnieniem budynków i budowli, nie dochodzi do przeniesienia na syna prawa do rozporządzania budynkami i budowlą jak właściciel. Oznacza to, że oddanie rzeczy do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług. Zatem obowiązek ewentualnego opodatkowania usługi nieodpłatnego użyczenia budynków i budowli wystąpi pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest przede wszystkim ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają natomiast tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że użyczenie przez Wnioskodawczynię synowi budynków i budowli, tj. hali magazynowej, dwóch silosów zbożowych na fundamencie oraz placu manewrowego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta – jak wynika z wniosku – będzie świadczona na podstawie umowy użyczenia, która jest czynnością nieodpłatną. Jednakże czynność ta nie będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne udostępnienie budynków i budowli nie będzie miało wpływu na przyszłe obroty Wnioskodawczyni jako podmiotu użyczającego budynki i budowlę. To syn jako korzystający z ww. budynków i budowli czerpał będzie ewentualne korzyści z tytułu używania budynków i budowli. Trudno więc uznać, że czynność ta dokonywana jest na cele związane z działalnością rolniczą Wnioskodawczyni. Ponadto z tytułu wybudowania budynków i budowli, które są przedmiotem użyczenia, przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowej sytuacji mamy więc do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem budynków i budowli do celów innych niż prowadzona działalność rolnicza Wnioskodawczyni (do celów działalności odrębnego podmiotu – syna) i Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy wybudowaniu ww. budynków i budowli. Zatem wypełnione zostały przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Ponadto budynki i budowla, które stanowią przedmiot użyczenia synowi wybudowane zostały do prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności rolniczej. Z tytułu ich wybudowania odliczony został podatek VAT. W konsekwencji, czynność nieodpłatnego użyczenia budynków i budowli synowi stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z zastosowaniem art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Tak więc użyczenie budynków i budowli synowi powoduje konieczność opodatkowania według właściwej stawki i zapłaty podatku VAT z tytułu tej czynności, gdyż nie korzysta ona ze zwolnienia od podatku, i przepisy, dla tej czynności, nie przewidują stawki obniżonej.

W odniesieniu do korekty podatku VAT odliczonego od wybudowanych budynków i budowli należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że podstawowym warunkiem dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku od towarów i usług oraz czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem).

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekt określony został w art. 91 ust. 3-9 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności miał prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności niedających prawa do odliczenia podatku VAT.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a następnie zmieniło się to prawo, podatnik dokonuje korekty podatku.

Tak więc aby rozstrzygnąć o obowiązku korekty podatku VAT od wybudowanych przez Wnioskodawczynię budynków i budowli, o których mowa we wniosku konieczna jest w tym przypadku odpowiedź na pytanie czy zmieni się przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności niedających prawa do odliczenia podatku VAT.

W świetle przedstawionego stanu prawnego i opisu sprawy należy stwierdzić, że wobec użyczenia synowi budynków i budowli dochodzi do wykonania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Oddane do użytkowania w 2011 r. budynki i budowla, będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie nastąpi więc zmiana przeznaczenia i wykorzystywania ww. budynków i budowli.

Skoro więc nie nastąpi zmiana wykorzystywania wybudowanych przez Wnioskodawczynię budynków i budowli, to użyczenie ich nie będzie się wiązało dla Wnioskodawczyni z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z wybudowanymi budynkami i budowlą do celów prowadzonego przez Wnioskodawczynię (czynnego podatnika podatku VAT) gospodarstwa rolnego.

Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty odliczonego podatku VAT w związku z użyczeniem synowi przedmiotowych budynków i budowli.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.