Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.311.2020.1.IZ
z 16 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2020 r. (data wpływu 13 lipca 2020 r.), uzupełnionym 15 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione, po dniu uzyskania zezwolenia, na rozbudowę i modernizację nabytych już środków trwałych mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia SSE, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, pomimo że wydatki na nabycie tych środków trwałych nie zostały zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione, po dniu uzyskania zezwolenia, na rozbudowę i modernizację nabytych już środków trwałych mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia SSE, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, pomimo że wydatki na nabycie tych środków trwałych nie zostały zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia udzielonego spółce w dniu 26 lipca 2016 r. Zezwolenie dotyczy działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego. Na tej podstawie spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej jako: „updop”). W związku z prowadzoną działalnością na terenie strefy Spółka nabywa zarówno nowe jak i używane środki trwałe. Ponadto Spółka ponosi nakłady o znacznych kwotach na rozbudowę i modernizację zakupionych środków trwałych. Spółka jest klasyfikowana jako duży przedsiębiorca. W związku z tym zgodnie z § 6 ust. 7 rozporządzenia rady ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej jako: „rozporządzenie SSE”), uznanie poniesionych przez dużych przedsiębiorców wydatków na zakup środków trwałych za wydatki kwalifikowane wymaga, aby zakupione środki trwałe były nowe. Spółka jak wskazano powyżej jest klasyfikowana jako duży przedsiębiorca. Dlatego też wydatki poniesione przez Spółkę na zakup używanych środków trwałych nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych. Poza zakupem samych środków trwałych Spółka ponosi również nakłady na rozbudowę i modernizację wskazanych środków. W związku z tym, Spółka powzięła wątpliwość, czy istnieje możliwość zaliczenia wydatków na rozbudowę i modernizację używanych środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych wskazanych w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione, po dniu uzyskania zezwolenia, na rozbudowę i modernizację nabytych już środków trwałych mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia SSE, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, pomimo że wydatki na nabycie tych środków trwałych nie zostały zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na rozbudowę i modernizację używanych środków trwałych mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia SSE stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Nakłady przeznaczone przez Wnioskodawcę na rozbudowę i modernizację istniejących środków trwałych wchodzą w zakres pojęcia, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia SSE.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482).

Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność w strefie jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wysokość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu SSE.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia SSE, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Spółka ma na celu zaliczenie wydatków na rozbudowę i modernizację istniejących środków trwałych do kosztów kwalifikowanych.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców
6. - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
7. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 7 rozporządzenia SSE, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Pojęcie modernizacji nie jest zdefiniowane. Można wskazać, że „modernizacja to zmiana środka trwałego, która podnosi jego wartość techniczną i użytkową. Aby więc poniesione wydatki zakwalifikować do ulepszenia środka trwałego wystarczające jest stwierdzenie, że występuje chociażby jeden z ww. elementów ulepszenia. (...) W wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 maja 2010 r., sygn. ITPB3/423-109b/10/AW).

Koszty poniesione na modernizację istniejących już środków trwałych zostaną uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w sytuacji, gdy będą to koszty poniesione na modernizację środków trwałych związanych z prowadzoną przez przedsiębiorcę inwestycją strefową. W stanie faktycznym wskazanym przez Spółkę taka sytuacja ma miejsce.

Nakłady na modernizację dokonywane są na środki trwałe służące takiej inwestycji. Ponadto, spełnione są również pozostałe warunki, tj. dane wydatki są kosztem inwestycji, są ponoszone w trakcie obowiązywania zwolnienia strefowego oraz w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy. Dodatkowo wydatki te przeznaczane są na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE. W zaistniałej sytuacji nie jest istotnym fakt, czy istniejący już środek trwały został przez Wnioskodawcę nabyty w przeszłości jako nowy środek trwały czy też jako używany. Jak wynika z literalnego brzmienia § 6 ust. 7 rozporządzenia SSE, ograniczenie dotyczące dużych przedsiębiorców odnosi się wyłącznie do wydatków na nabycie środka trwałego, a nie na jego późniejszą modernizację. Rozporządzenie w odniesieniu do kosztów poniesionych przez przedsiębiorcę na modernizację nabytych już środków trwałych nie uzależnia możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów inwestycji od stanu, w jakim nabyto środek trwały. Jedynym wymaganiem wskazanym przez rozporządzenie jest to, aby na dzień ponoszenia wydatków związanych z modernizacją lub rozbudową środków trwałych stanowiły one środki trwałe przedsiębiorcy. W związku z powyższym należy podkreślić, że przepisy nie zabraniają kwalifikacji wydatków na rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych, które są podstawą do zwolnienia z opodatkowania, nawet w sytuacji, gdy wydatki przeznaczone na nabycie wskazanych środków trwałych nie mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą. Podobne stanowisko zostało zajęte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 maja 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-217/09/AM, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 marca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1907/10/AK oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 15 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.25.2017.1.AB.

Podsumowując, nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na rozbudowę i modernizację posiadanych już środków trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w ramach zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 482 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie, art. 17 ust. 4 updop, stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 121, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (…) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Przy czym, jak wynika z § 3 ust. 4 Rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. (…)

Natomiast, zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Ww. przepisy określają następujące warunki do uznania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. muszą być poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. muszą być poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. muszą być przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.
   
   

Należy również zwrócić uwagę na § 6 ust. 7 Rozporządzenia, w myśl którego środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika że dotyczy on wydatków wskazanych w § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia, a więc nie dotyczy pozostałych wydatków wskazanych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w związku z prowadzoną działalnością na terenie strefy Spółka nabywa zarówno nowe jak i używane środki trwałe. Ponadto Spółka ponosi nakłady o znacznych kwotach na rozbudowę i modernizację zakupionych środków trwałych. Spółka jest klasyfikowana jako duży przedsiębiorca. W związku z tym zgodnie z § 6 ust. 7 rozporządzenia SSE, uznanie poniesionych przez dużych przedsiębiorców wydatków na zakup środków trwałych za wydatki kwalifikowane wymaga, aby zakupione środki trwałe były nowe. Spółka jak wskazano powyżej jest klasyfikowana jako duży przedsiębiorca. Dlatego też wydatki poniesione przez Spółkę na zakup używanych środków trwałych nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych. Poza zakupem samych środków trwałych Spółka ponosi również nakłady na rozbudowę i modernizację wskazanych środków. W związku z tym, Spółka powzięła wątpliwość, czy istnieje możliwość zaliczenia wydatków na rozbudowę i modernizację używanych środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych wskazanych w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie nakłady na rozbudowę i modernizację środków trwałych, o których mowa we wniosku zostaną poniesione przez Spółkę w ramach posiadanego zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej i realizowanie będą na terenie tej strefy, a ww. środki trwałe stanowią i będą stanowić środek trwały w Spółce, to wydatki jakie zostaną poniesione na rozbudowę i modernizację tych środków mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w ramach zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym, wydatki te mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w ramach przysługującego Spółce limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto zaznaczyć należy, że tutejszy organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest władny rozstrzygnąć, czy dany środek trwały został zmodernizowany czy wyremontowany. W takiej sytuacji niniejsza interpretacja indywidualna opiera się wyłącznie na stanowisku Spółki przyporządkowanemu opisanemu we wniosku stanowi faktycznemu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.