Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.122.2020.3.MM
z 16 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.), uzupełnionym 18 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy w związku z przyjmowaniem depozytów w ramach świadczonych usług finansowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy w związku z przyjmowaniem depozytów w ramach świadczonych usług finansowych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 10 sierpnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.122.2020.2.MM, 0111-KDIB2-2.4014.161.2020.2.MM, 0111-KDIB3-1.4012.485.2020.3.ABU wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 18 sierpnia 2020 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący spółką akcyjną (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowy zakres obejmuje świadczenie usług telewizji cyfrowej, telefonii komórkowej i dostępu do Internetu. Spółka planuje zawarcie ze spółką od niej zależną (dalej: Kontrahent) kompleksowej ramowej umowy obejmującej świadczenie przez Spółkę na rzecz Kontrahenta usług finansowych – udzielanie pożyczek oraz przyjmowanie depozytów (dalej: Umowa). Kontrahent prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji filmów na rynku polskim oraz produkcji i koprodukcji filmów. U podstaw ww. zamierzeń leży to, że Kontrahent, w związku z prowadzoną działalnością, posiada okresowe nadwyżki bądź niedobory środków finansowych, zaś Spółka posiada nadwyżki finansowe, które planuje udostępniać za wynagrodzeniem w miarę potrzeb Kontrahenta. Spółka jest też stroną umowy cash poolingu zawartej w grupie podmiotów powiązanych (dalej: Grupowy Cash Pooling) umożliwiającej korzystne deponowanie środków, co pozwala jej na zaoferowanie Kontrahentowi usługi przyjmowania depozytów za wynagrodzeniem na warunkach atrakcyjnych dla obu stron.

Na podstawie Umowy Spółka będzie zobowiązana do:

• przyjęcia nadwyżek środków pieniężnych Kontrahenta na posiadany rachunek bankowy,
• ulokowania środków zdeponowanych przez Kontrahenta na rachunku utworzonym w związku z Grupowym Cash Poolingiem,
• naliczania oraz wypłacania Kontrahentowi odsetek od zdeponowanych środków na warunkach określonych w Umowie,
• przyjmowania od Kontrahenta zgłoszeń o zapotrzebowaniu na finansowanie w formie pożyczki,
• zapewnienia Kontrahentowi finansowania w formie pożyczki w ramach dostępnych środków,
• naliczania oraz pobierania od Kontrahenta odsetek od udzielonych pożyczek.
  
  

Umowa określa zasady zgłaszania zapotrzebowania na pożyczki, warunki rozliczeń realizowanych na podstawie Umowy. Zgodnie z tymi warunkami z tytułu udzielonych pożyczek Kontrahent uiszczać ma na rzecz Spółki wynagrodzenie w postaci odsetek kalkulowanych na podstawie ustalonej w Umowie stawki procentowej oraz kwoty zadłużenia. Stawka procentowa, o której mowa, kalkulowana jest jako suma stopy bazowej WIB0R1M oraz ustalonej przez strony marży i prowizji. Z tytułu złożonych depozytów Kontrahentowi są natomiast należne odsetki wyliczone według stawki wskazanej w Umowie od zdeponowanej kwoty. Stawka ta kalkulowana jest jako suma stopy bazowej WIBOR1M i marży, pomniejszonej o prowizję należną Spółce. Przyjęte przez strony stawki, o których mowa powyżej, odpowiadają stawkom rynkowym, przy czym w odniesieniu do depozytów ich wysokość określona została na podstawie wysokości oprocentowania uzyskiwanego przez Spółkę z lokowania środków na podstawie Grupowego Cash Poolingu, pomniejszanego o prowizję Spółki, która stanowi wynagrodzenie Spółki za świadczone przez nią usługi.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Umowa pomiędzy Spółką a Kontrahentem określając warunki świadczenia usług przez Spółkę wskazuje, że nadwyżki finansowe Kontrahenta przyjęte przez Spółkę będą następnie deponowane na rachunku bankowym Spółki utworzonym w związku z Grupowym Cash Poolingiem i jako takie stanowić będą część środków wykorzystywanych do zarządzania płynnością finansową Grupy. Nadwyżki finansowe będą przekazywane Spółce i wycofywane przez Kontrahenta w każdym czasie, zgodnie z jego zapotrzebowaniem i na jego zlecenie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w związku z czynnościami realizowanymi na podstawie Umowy, obejmującymi udzielanie pożyczek i przyjmowanie depozytów, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają w szczególności pożyczki i depozyty nieprawidłowe. Podstawą opodatkowania w przypadku, w którym wysokość świadczeń nie jest znana przy zawarciu umowy, jest każdorazowa płatność. Podatkowi temu nie podlegają jednak czynności cywilnoprawne (inne niż umowa spółki i jej zmiany) w zakresie, w jakim opodatkowane są podatkiem VAT albo przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku VAT z tytułu dokonania tej czynności (art. 2 pkt 4 ustawy o PCC).

Odnosząc czynności realizowane przez Spółkę na podstawie Umowy do ww. regulacji zauważyć należy, że mieszczą się one w zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych określonych w art. 1 pkt 1 ustawy o PCC. Dla oceny zasadności ich opodatkowania tym podatkiem konieczna jest więc weryfikacja tego, czy podlegają one wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, a więc czy są one opodatkowane VAT lub jedna ze stron zwolniona jest z podatku VAT z tytułu ich dokonania.

W odniesieniu do projektowanej umowy celem Spółki jest:

• w odniesieniu do udostępniania środków – wykorzystanie posiadanych zasobów w celu osiągnięcia dodatkowych przychodów,
• w odniesieniu do przyjmowania depozytów – uzyskanie dodatkowych dochodów z zarządzania tymi środkami.
  
  

Czynności wymagane dla realizacji Umowy nie są wykonywane przez bank prowadzący rachunek Spółki, ale bezpośrednio przez Spółkę. Wymaga to od niej zaangażowania odpowiednich zasobów kadrowych odpowiedzialnych za weryfikację dostępnych nadwyżek finansowych Spółki i możliwość realizacji pożyczek, na które zapotrzebowanie zgłosił Kontrahent, realizowanie na rzecz Kontrahenta wypłat ww. pożyczek, rozliczanie dokonywanych wpłat i naliczanie odsetek. Ww. usługi mają być świadczone wielokrotnie w okresie obowiązywania Umowy.

Realizacja opisywanej Umowy przez Spółkę nie różni się więc ani co do celów przyświecających Spółce, ani sposobu jej działania od realizacji innych świadczeń na rzecz kontrahentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ona świadczenie dla Kontrahenta usług udzielania pożyczek oraz pobierania i dalszego deponowania nadwyżek finansowych Kontrahenta. Podkreślić przy tym trzeba, że celem przyjmowania depozytów od Kontrahenta nie jest pozyskanie potrzebnych jej środków przez Spółkę (i w konsekwencji nie jest ono realizowane na zlecenie Spółki), ale świadczenie na rzecz Kontrahenta i na jego zlecenie usług związanych z odpłatnym deponowaniem ww. środków. Wysokość odsetek naliczanych zarówno w odniesieniu do pożyczek, jak i do depozytów pozwala Spółce na uzyskanie odpowiedniego zysku z tytułu realizacji ww. czynności.

Usługi wynikające z Umowy, niezależnie od tego, że mieszczą się w zakresie usług wymienionych w art. 1 pkt 1 ustawy o PCC, jako usługi podlegające ustawie o VAT, w odniesieniu do których zastosowanie znajduje zwolnienie z opodatkowania tym podatkiem, nie będą podlegały opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym, że opisane we wniosku usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, nie będą one opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji – niezależnie od funkcji, jaką Spółka pełni w odniesieniu do usług wskazanych w Umowie – po jej stronie nie będzie powstawał w związku z ich realizacją obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji, przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej skutków podatkowych jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy w związku z przyjmowaniem depozytów w ramach świadczonych usług finansowych. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy w związku z udzielaniem pożyczek w ramach świadczonych usług finansowych została zawarta w odrębnej interpretacji z 16 września 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.161.2020.3.MM. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana odrębna interpretacja z 15 września 2020 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.485.2020.4.ABU.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki;
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Depozyt nieprawidłowy został uregulowany w art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm.), zgodnie z którym – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Do przyjęcia depozytu nieprawidłowego nie jest konieczne wyraźne zastrzeżenie tego w umowie, niemniej dla zastosowania art. 845 Kodeksu cywilnego konieczne jest ustalenie, że przechowawca uprawniony został do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne − sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa depozytu nieprawidłowego podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na przechowawcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć z Kontrahentem kompleksową ramową umowę obejmującą świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta usług finansowych. Na podstawie ww. umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany m.in. do przyjmowania od Kontrahenta w depozyt nadwyżek finansowych. Środki pieniężne będą zdeponowane przez Wnioskodawcę na jego rachunku bankowym utworzonym w związku z Grupowym Cash Poolingiem, w którym uczestniczy Wnioskodawca i będą stanowić część środków wykorzystywanych do zarządzania płynnością finansową Grupy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, to czy w związku z czynnościami realizowanymi na podstawie umowy obejmującymi przyjmowanie depozytów po jego stronie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca może rozporządzać oddanymi mu na przechowanie środkami pieniężnymi, gdyż wykorzystywane są one w systemie zarządzania płynnością finansową Grupy, to w omawianej sprawie mamy do czynienia z depozytem nieprawidłowym. Oznacza to, że na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynność ta winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a obowiązek uiszczenia tego podatku zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy ciąży na przechowawcy depozytu nieprawidłowego czyli Wnioskodawcy.

Jednakże niezależnie od powyższego należy podkreślić, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

I tak na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a.w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b.jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z uwzględnieniem wyjątków wskazanych w tym przepisie).

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy depozytu nieprawidłowego, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

W interpretacji indywidualnej z 15 września 2020 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.485.2020.4.ABU w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że cyt.: „ (…) Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – (…) przyjmowania depozytów przez Wnioskodawcę, polegających na (…) przyjmowaniu środków pieniężnych w ramach depozytu korzystać będą ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (…)”.

Zatem, skoro omawiane czynności obejmujące przyjmowanie depozytów będą podlegały zwolnieniu z podatku od towarów i usług, to do umowy depozytu nieprawidłowego znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania określone w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na przechowawcy (Wnioskodawcy) nie będzie zatem z tego tytułu ciążył obowiązek podatkowy.

Reasumując, w związku z przyjmowaniem przez Wnioskodawcę depozytów w ramach umowy obejmującej świadczenie usług finansowych, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Powyższe wynika z faktu, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania wynikające z art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.