Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.566.2020.1.ISL
z 10 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 czerwca 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-…) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na studia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 3 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, której przedmiotem, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jest 62.01.Z, 47.41.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z. Wnioskodawca opodatkowany jest na zasadach ogólnych, ewidencję księgową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczy zdarzenia przyszłego, tj. zamiaru rozpoczęcia studiów zaocznych magisterskich na kierunku zarządzanie w październiku 2020 r. Plan studiów z podziałem na semestry to: I semestr - Biznes międzynarodowy, Kształtowanie kadry menedżerskiej, Marketing usług, Metodologia badań naukowych, Prawo gospodarcze, Przywództwo i motywowanie, Współczesne nurty i koncepcje zarządzania; II semestr - Zarządzanie procesami, Zarządzanie logistyczne, Współczesne nurty w ekonomii, Technologie informacyjne w marketingu, Rachunkowość zarządcza, Marketing międzynarodowy i komunikacja kulturowa, Grupy kapitałowe i sieci międzyorganizacyjne, Ekonometria; III semestr - Etyka i społeczna odpowiedzialność biznesu, Seminarium magisterskie, Strategie biznesu; IV semestr: Seminarium magisterskie, Praca magisterska, Projektowanie systemów zarządzania. Przedmiotowe studia mają bezpośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wiedza zdobyta na ww. zajęciach wpłynie na sposób prowadzenia działalności gospodarczej, której celem jest zwiększenie przychodów. Istnieje bezpośredni związek pomiędzy prowadzoną działalnością a tematyką zajęć na studiach. Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą zajmuje się projektowaniem i implementacją systemów ERP, tj. systemów do zarządzania wewnętrznymi procesami w firmie. W związku z powyższym, wiedza z zakresu zarządzania procesami, prawa gospodarczego oraz projektowania systemów zarządzania zwiększy stopień Jego wiedzy i wykształcenia, a tym samym przyczyni się do osiągania wyższych przychodów. Wnioskodawca podejmował już współpracę z podmiotami zagranicznymi i zamierza ją kontynuować. W związku z powyższym przedmioty, takie jak biznes międzynarodowy, marketing międzynarodowy i komunikacja kulturowa są bezpośrednio związane z profilem Jego działalności. Ponadto, Wnioskodawca w prowadzonej działalności zarządza zespołami deweloperskimi w ramach doradztwa z dziedziny IT. W tym celu jest Mu niezbędne zwiększenie wiedzy z zakresu kształtowania kadry menedżerskiej, przywództwa i motywowania, współczesnych nurtów i koncepcji zarządzania, rachunkowości zarządczej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z tematyką studiów, jakie planuje w przyszłości podjąć. W związku z powyższym, studia te są niezbędne dla Niego, celem utrzymania na stałym poziomie przychodów uzyskiwanych do tej pory, a także zwiększenia Jego kwalifikacji. Powyższe pozwala na jednoznaczny wniosek, ze koszt uzyskania przychodu w postaci poniesienia kosztów czesnego, zakupu literatury fachowej, zakupu biletów komunikacji miejskiej, celem dotarcia do miejsca prowadzenia zajęć, przyczyni się do utrzymania przychodu Wnioskodawcy na poziomie, który do tej pory uzyskiwał, a nawet może się przyczynić do zwiększenia generowania przychodu. Co więcej, art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), stanowiący enumeratywne negatywne wyliczenie kosztów, które polski ustawodawca nie uznaje za koszty uzyskania przychodów, nie wymienia wydatków na edukację przedsiębiorcy, zatem koszty studiów magisterskich stanowią koszt uzyskania przychodu, tym bardziej, że są bezpośrednio związane z profilem prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Ponadto, wydatek na studia magisterskie nie ma charakteru osobistego, Wnioskodawca powyżej udowodnił, że profil prowadzonej działalności jest bezpośrednio związany z tematyką i specyfiką studiów. Wnioskodawca wyraża chęć podnoszenia swoich kwalifikacji, gdyż jest to jedyny sposób na zwiększenie uzyskiwanego przychodu. Wnioskodawca powyższe argumentuje opinią Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2012 r., Nr ILPB1/415-1243/11-2/AA, w odpowiedzi na wniosek w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na studia doktoranckie udzielił pozytywnej odpowiedzi: „Mając na uwadze powyższe, jeżeli program podjętych studiów doktoranckich jest bezpośrednio związany z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, a zdobyta wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu (np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez Wnioskodawczynię usług), ewentualnie w zachowaniu źródła tego przychodu, nie ma przeszkód prawnych, aby zaliczyć wydatki związane z tymi studiami (opłaty za poszczególne semestry, zakup materiałów dydaktycznych i inne obligatoryjne koszty związane bezpośrednio ze studiami) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te, jako przydatne do prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, jednak pod koniecznym warunkiem ich należytego udokumentowania”. Z kolei w innej indywidualnej interpretacji indywidualnej Nr IBPBI/1/415-1496/14/WRZ, z dnia 9 marca 2015 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zwraca uwagę, że: „w przypadku działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę - m.in. w zakresie świadczenia usług informatycznych, należy podkreślić, że ww. studia informatyczne pozwolą Mu ugruntować już posiadaną wiedzę, a także nabyć dodatkowe umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Powyższe z pewnością przełoży się na jakość świadczonych usług informatycznych u obecnych, jak i przyszłych klientów oraz przyczyni się do większego zainteresowania usługami Wnioskodawcy w kręgu przyszłych usługobiorców, dla których posiadanie odpowiedniego kierunkowego wyższego wykształcenia jest podstawą do nawiązania współpracy”. Stanowisko wnioskodawcy we wniosku do powyższej indywidualnej interpretacji podatkowej zostało uznane za prawidłowe. W ww. interpretacji organ podatkowy zwrócił uwagę, że studia nie mogą posiadać charakteru ogólnego, a ich tematyka musi być bezpośrednio związana z profilem prowadzonej działalności gospodarczej, inaczej mogą zostać uznane za wydatek osobisty. W niniejszym wniosku Wnioskodawca uzasadnił, że przedmioty w toku studiów są bezpośrednio związane z Jego działalnością gospodarczą. Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej podkreśla, że w celu zaliczenia studiów do kosztów uzyskania przychodu musi zostać spełniony nie tylko warunek z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także bezpośredni związek studiów z profilem prowadzonej działalności gospodarczej. W niniejszym wniosku zostały spełnione obie przesłanki. Celem zapewniania jednolitości stosowania przepisów prawa podatkowego, co zwiększa poziom zaufania obywateli do organów administracji, Wnioskodawca uważa za poprawne zaliczenie kosztów studiów magisterskich na kierunku zarządzanie do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, którą prowadzi. Wnioskodawca udowodnił, że program studiów jest bezpośrednio związany z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, co wielokrotnie było podnoszone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydanych indywidualnych interpretacjach podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu nauki na studiach zaocznych (czesne za studia na kierunku zarządzanie, koszty literatury specjalistycznej, koszty biletów komunikacji miejskiej, celem przemieszczania się do miejsca prowadzenia zajęć), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o który będą mogły być pomniejszone przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty z tytułu nauki na studiach zaocznych, tj. koszty czesnego, koszty literatury specjalistycznej, koszty biletów komunikacji miejskiej, celem przemieszczania się do miejsca prowadzenia zajęć, są bezpośrednio związane z modelem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ponadto, koszty edukacji przedsiębiorcy nie widnieją w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Spełnienie powyższych dwóch przesłanek w ocenie Wnioskodawcy oznacza, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może ww. koszty zakwalifikować w przyszłości jako koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz, czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, że sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ww. ustawy) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że od 3 kwietnia 2018 r Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, której przedmiotem zgodnie Polską Klasyfikacją Działalności jest 62.01.Z, 47.41.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z. Opodatkowany jest na zasadach ogólnych, ewidencję księgową prowadzi w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą zajmuje się projektowaniem i implementacją systemów ERP, tj. systemów do zarządzania wewnętrznymi procesami w firmie. Zamierza rozpocząć studia zaoczne magisterskie na kierunku zarządzanie w październiku 2020 r. Wiedza z zakresu zarządzania procesami, prawa gospodarczego oraz projektowania systemów zarządzania zwiększy stopień Jego wiedzy i wykształcenia. Wnioskodawca podejmował już współpracę z podmiotami zagranicznymi i powyższe zamierza kontynuować, w związku z tym przedmioty, takie jak biznes międzynarodowy, marketing międzynarodowy i komunikacja kulturowa są bezpośrednio związane z profilem Jego działalności. Ponadto, Wnioskodawca w prowadzonej działalności zarządza zespołami deweloperskimi w ramach doradztwa z dziedziny IT. W tym celu jest Mu niezbędne zwiększenie wiedzy z zakresu kształtowania kadry menedżerskiej, przywództwa i motywowania, współczesnych nurtów i koncepcji zarządzania, rachunkowości zarządczej. Studia te są niezbędne dla Wnioskodawcy, celem utrzymania na stałym poziomie przychodów uzyskiwanych do tej pory, a także zwiększenia Jego kwalifikacji. Koszty uzyskania przychodu w postaci czesnego, zakupu literatury fachowej, zakupu biletów komunikacji miejskiej, celem dotarcia do miejsca prowadzenia zajęć, przyczynią się do utrzymania przychodu Wnioskodawcy na poziomie, który do tej pory uzyskiwał, a nawet mogą się przyczynić do zwiększenia generowania przychodów.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że jeśli – tak jak wskazał Wnioskodawca – wydatki z tytułu nauki na studiach zaocznych (czesne na studia na kierunku zarządzanie, koszty literatury specjalistycznej, koszty biletów komunikacji miejskiej, celem przemieszczania się do miejsca prowadzenia zajęć) związane będą ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są Wnioskodawcy potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i będą mieć związek z tą działalnością, to można uznać, że wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z istniejącym już źródłem przychodu i będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła. Ponadto, wskazane we wniosku wydatki nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, wydatki poniesione na studia zaoczne, jako przydatne do wykonywania działalności gospodarczej, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Podkreślić jednakże należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Tutejszy Organ zastrzega również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.