Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.485.2020.4.ABU
z 15 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 sierpnia 2020 r. znak: 0111-KDIB2-2.4014.122.2020.2.MM, 0111-KDIB2-2.4014.161.2020.2.MM, 0111-KDIB3-1.4012.485.2020.3.ABU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowy zakres obejmuje świadczenie usług telewizji cyfrowej, telefonii komórkowej i dostępu do Internetu. Spółka planuje zawarcie ze spółką od niej zależną (dalej: Kontrahent) kompleksowej ramowej umowy obejmującej świadczenie przez Spółkę na rzecz Kontrahenta usług finansowych - udzielanie pożyczek oraz przyjmowanie depozytów (dalej: Umowa). Kontrahent prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji filmów na rynku polskim oraz produkcji i koprodukcji filmów. U podstaw ww. zamierzeń leży to, że Kontrahent, w związku z prowadzoną działalnością, posiada okresowe nadwyżki bądź niedobory środków finansowych, zaś Spółka posiada nadwyżki finansowe, które planuje udostępniać za wynagrodzeniem w miarę potrzeb Kontrahenta. Spółka jest też stroną umowy cash poolingu zawartej w grupie podmiotów powiązanych (dalej: Grupowy Cash Pooling) umożliwiającej korzystne deponowanie środków, co pozwala jej na zaoferowanie Kontrahentowi usługi przyjmowania depozytów za wynagrodzeniem na warunkach atrakcyjnych dla obu stron.

Na podstawie Umowa Spółka będzie zobowiązana do:

• przyjęcia nadwyżek środków pieniężnych Kontrahenta na posiadany rachunek bankowy,
• ulokowania środków zdeponowanych przez Kontrahenta na rachunku utworzonym w związku z Grupowym Cash Poolingiem,
• naliczania oraz wypłacania Kontrahentowi odsetek od zdeponowanych środków na warunkach określonych w Umowie,
• przyjmowania od Kontrahenta zgłoszeń o zapotrzebowaniu na finansowanie w formie pożyczki,
• zapewnienia Kontrahentowi finansowania w formie pożyczki w ramach dostępnych środków,
• naliczania oraz pobierania od Kontrahenta odsetek od udzielonych pożyczek.
  
  

Umowa określa zasady zgłaszania zapotrzebowania na pożyczki, warunki rozliczeń realizowanych na podstawie Umowy. Zgodnie z tymi warunkami z tytułu udzielonych pożyczek Kontrahent uiszczać ma na rzecz Spółki wynagrodzenie w postaci odsetek kalkulowanych na podstawie ustalonej w Umowie stawki procentowej oraz kwoty zadłużenia. Stawka procentowa, o której mowa, kalkulowana jest jako suma stopy bazowej WIBOR1M oraz ustalonej przez strony marży i prowizji. Z tytułu złożonych depozytów Kontrahentowi są natomiast należne odsetki wyliczone według stawki wskazanej w Umowie od zdeponowanej kwoty. Stawka ta kalkulowana jest jako suma stopy bazowej WIBOR1M i marży, pomniejszonej o prowizję należną Spółce. Przyjęte przez strony stawki, o których mowa powyżej, odpowiadają stawkom rynkowym, przy czym w odniesieniu do depozytów ich wysokość określona została na podstawie wysokości oprocentowania uzyskiwanego przez Spółkę z lokowania środków na podstawie Grupowego Cash Poolingu, pomniejszanego o prowizję Spółki, która stanowi wynagrodzenie Spółki za świadczone przez nią usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.):

Czy w związku z czynnościami realizowanymi na podstawie Umowy, obejmującymi udzielenie pożyczek i przyjmowanie depozytów, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy, uzupełnione pismem z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.):

Czynności wymagane dla realizacji Umowy nie są wykonywane przez bank prowadzący rachunek Spółki, ale bezpośrednio przez Spółkę. Wymaga to od niej zaangażowania odpowiednich zasobów kadrowych odpowiedzialnych za weryfikację dostępnych nadwyżek finansowych Spółki i możliwość realizacji pożyczek, na które zapotrzebowanie zgłosił Kontrahent, realizowanie na rzecz Kontrahenta wypłat ww. pożyczek, rozliczanie dokonywanych wpłat i naliczanie odsetek. Ww. usługi mają być świadczone wielokrotnie w okresie obowiązywania Umowy.

Realizacja opisywanej Umowy przez Spółkę nie różni się więc ani co do celów przyświecających Spółce, ani sposobu jej działania od realizacji innych świadczeń na rzecz kontrahentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ona świadczenie dla Kontrahenta usług udzielania pożyczek oraz pobierania i dalszego deponowania nadwyżek finansowych Kontrahenta. Podkreślić przy tym trzeba, że celem przyjmowania depozytów od Kontrahenta nie jest pozyskanie potrzebnych jej środków przez Spółkę (i w konsekwencji nie jest ono realizowane na zlecenie Spółki), ale świadczenie na rzecz Kontrahenta i na jego zlecenie usług związanych z odpłatnym deponowaniem ww. środków. Wysokość odsetek naliczanych zarówno w odniesieniu do pożyczek, jak i do depozytów pozwala Spółce na uzyskanie odpowiedniego zysku z tytułu realizacji ww. czynności.

Zasadne jest więc przyjęcie, że czynności określone w Umowie realizowane są przez Spółkę w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a więc mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej Spółki i jako takie podlegają VAT. Fakt, że czynności te nie mieszczą się w zakresie podstawowej działalności Spółki, obejmującej działalność w obszarze telewizji płatnej, nie zmienia powyższej kwalifikacji.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 i pkt 40 ustawy o VAT zwolnione z opodatkowania tym podatkiem są:

• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę,
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.
  
  

Usługi realizowane na podstawie Umowy mieszczą się w ww. zakresie usług zwolnionych.

Spółka oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Uzupełniając swoje stanowisko w sprawie Spółka wskazuje, że zgodnie z argumentacją zaprezentowaną we wniosku w związku z realizacją na rzecz Kontrahenta usług wskazanych w Umowie, tj. udzielania pożyczek i przyjmowania nadwyżek finansowych Kontrahenta, powstaje po jej stronie obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT, przy czym usługi te mieszczą się w zakresie usług zwolnionych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i pkt 40 ustawy o VAT.

W związku z tym, że opisane we wniosku usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, nie będą one opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji - niezależnie od funkcji, jaką Spółka pełni w odniesieniu do usług wskazanych w Umowie - po jej stronie nie będzie powstawał w związku z ich realizacją obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazuje również, że:

• jest ona czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług
• zgodnie z zaprezentowanym stanem faktycznym Umowa pomiędzy Spółką a Kontrahentem określając warunki świadczenia usług przez Spółkę wskazuje, że nadwyżki finansowe Kontrahenta przyjęte przez Spółkę będą następnie deponowane na rachunku bankowym Spółki utworzonym w związku z Grupowym Cash Poolingiem i jako takie stanowić będą część środków wykorzystywanych do zarządzania płynnością finansową Grupy. Nadwyżki finansowe będą przekazywane Spółce i wycofywane przez Kontrahenta w każdym czasie, zgodnie z jego zapotrzebowaniem i na jego zlecenie.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem - przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Natomiast depozyt, według Słownika Języka Polskiego oznacza przedmioty lub pieniądze oddane na przechowanie na warunkach określonych w umowie; też: przechowywanie przedmiotów lub pieniędzy przez osobę lub instytucję, której je powierzono.

W efekcie przyjęcie depozytu stanowi świadczenie polegające na przyjęciu rzeczy bądź środków pieniężnych w zamian za określone w umowie wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta w formie odsetek wyliczonych według stawki wskazanej w Umowie od zdeponowanej kwoty.

Z opisu sprawy wnika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowy zakres obejmuje świadczenie usług telewizji cyfrowej, telefonii komórkowej i dostępu do Internetu. Spółka planuje zawarcie ze spółką od niej zależną (dalej: Kontrahent) kompleksowej ramowej umowy obejmującej świadczenie przez Spółkę na rzecz Kontrahenta usług finansowych - udzielanie pożyczek oraz przyjmowanie depozytów. Spółka jest też stroną umowy cash poolingu zawartej w grupie podmiotów powiązanych (dalej: Grupowy Cash Pooling) umożliwiającej korzystne deponowanie środków, co pozwala jej na zaoferowanie Kontrahentowi usługi przyjmowania depozytów za wynagrodzeniem na warunkach atrakcyjnych dla obu stron.

Na podstawie Umowy Spółka będzie zobowiązana do:

• przyjęcia nadwyżek środków pieniężnych Kontrahenta na posiadany rachunek bankowy,
• ulokowania środków zdeponowanych przez Kontrahenta na rachunku utworzonym w związku z Grupowym Cash Poolingiem,
• naliczania oraz wypłacania Kontrahentowi odsetek od zdeponowanych środków na warunkach określonych w Umowie,
• przyjmowania od Kontrahenta zgłoszeń o zapotrzebowaniu na finansowanie w formie pożyczki,
• zapewnienia Kontrahentowi finansowania w formie pożyczki w ramach dostępnych środków,
• naliczania oraz pobierania od Kontrahenta odsetek od udzielonych pożyczek.
  
  

Zgodnie z tymi warunkami z tytułu udzielonych pożyczek Kontrahent uiszczać ma na rzecz Spółki wynagrodzenie w postaci odsetek kalkulowanych na podstawie ustalonej w Umowie stawki procentowej oraz kwoty zadłużenia. Z tytułu złożonych depozytów Kontrahentowi są natomiast należne odsetki wyliczone według stawki wskazanej w Umowie od zdeponowanej kwoty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w związku z czynnościami realizowanymi na podstawie Umowy, obejmującej udzielenie pożyczek i przyjmowanie depozytów, po stronie Wnioskodawcy powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności udzielania pożyczek oraz przyjmowania depozytów przez Wnioskodawcę, polegających na udzieleniu oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy oraz przyjmowaniu środków pieniężnych w ramach depozytu na warunkach określonych w osobnej umowie za wynagrodzeniem spełniają przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu.

W konsekwencji, na podstawie powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynności udzielania pożyczek oraz przyjmowania depozytów przez Wnioskodawcę, polegających na udzieleniu oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy oraz przyjmowaniu środków pieniężnych w ramach depozytu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy – zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynności udzielania pożyczek oraz przyjmowania depozytów przez Wnioskodawcę, polegających na udzieleniu oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy oraz przyjmowaniu środków pieniężnych w ramach depozytu stanowią czynności mieszczące się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – udzielania pożyczek oraz przyjmowania depozytów przez Wnioskodawcę, polegających na udzieleniu oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy oraz przyjmowaniu środków pieniężnych w ramach depozytu korzystać będą ze zwolnienia z podatku od towarów i usług odpowiednio na podstawie tych przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze powyższe, interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do Kontrahenta (Pożyczkodawcy).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformacyjnego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.