Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.218.2020.2.BKD
z 11 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2020 r. (który w tym samym dniu wpłynął za pośrednictwem platformy e-puap), uzupełnionym 21 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłata licencyjna za wiedzę specjalistyczną, będzie uznawana za koszt bezpośrednio związany z odpowiednio wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłata licencyjna za wiedzę specjalistyczną, będzie uznawana za koszt bezpośrednio związany z odpowiednio wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 3 sierpnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.218.2020.1.BKD wezwano do jego uzupełnienia co nastąpiło 21 sierpnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej X Group (dalej: „Grupa”).

Działalność produkcyjna Spółki polega przede wszystkim na produkcji elementów wyposażenia wnętrz samochodowych z użyciem skóry i skóry sztucznej.

Wnioskodawca w celu prowadzenia swojej działalności produkcyjnej, zawarł ze spółką z Grupy umowę licencyjną (dalej: „Umowa”). Spółką, która świadczy usługi w tym zakresie jest podmiot prawa niemieckiego - Y GMBH z siedzibą z siedzibą w Niemczech (dalej: „Y”).

Umowa licencyjna zawarta z Y dotyczy licencjonowania tzw. know-how w zakresie technologii produkcyjnych produktów będących efektem działalności Spółki (patenty, informacje zastrzeżone, umiejętności w zakresie procesów i technologii związanych z projektowaniem, rozwojem, produkcją, używaniem i naprawami produktów). Y jest właścicielem zdefiniowanej w Umowie wiedzy specjalistycznej. Jednocześnie przedmiot Umowy w postaci wiedzy specjalistycznej jest konieczny w procesie produkcyjnym Spółki niezależnie od jego formy (tj. formy pisemnej, zapisanej elektronicznie czy też osobistych doświadczeń).

Zawarcie Umowy dotyczycącej korzystania know-how w zakresie technologii produkcji jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Zapewnienie najwyższej jakości produktów jest znakiem rozpoznawczym całej Grupy, a nie byłoby ono możliwe, gdyby nie technologia produkcyjna opracowana przez Y, a następnie licencjonowana na rzecz Spółki.

Tytułem korzystania z wiedzy specjalistycznej będącej przedmiotem Umowy, Spółka ponosi opłatę licencyjną, której wartość stanowi wynagrodzenie za korzystanie z wartości niezbędnych dla realizacji przedmiotu działalności produkcyjnej Spółki. Przedmiotowa opłata licencyjna obejmująca zapłatę za korzystanie z wszystkich wyżej wymienionych elementów jest łącznie dalej nazywana jako: „Opłata licencyjna”.

Opłata licencyjna kalkulowana jest przez Y w oparciu o wysokość poniesionych przez Y kosztów rzeczywistych lub budżetowanych, na podstawie kluczy dystrybucji, według katalogu usług, ryczałtowo bądź godzinowo lub na podstawie transferu kosztów rzeczywistych z narzutem lub bez. Y podejmuje decyzję o sposobie rozliczenia usługi przy uwzględnieniu poniesionych nakładów oraz uzyskanych korzyści.

Opłata licencyjna ponoszona jest na rzecz Y, tj. podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT (dalej również jako: .Podmiot powiązany ”)

Nabywanie przez Spółkę usług na podstawie Umowy zapewnia jej odpowiednie i niezbędne wsparcie w procesie produkcyjnym. Bez zapewnienia sobie możliwości korzystania wiedzy będącej przedmiotem Umowy, Spółka nie mogłaby w sposób legalny wykorzystywać patentów i technologii stworzonych i należących do Y w procesie produkcyjnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Opłata licencyjna za wiedzę specjalistyczną będącą przedmiotem Umowy, wykorzystywaną do działalności produkcyjnej Spółki będzie uznawana za koszt bezpośrednio związany z odpowiednio wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata licencyjna za wiedzę specjalistyczną będącą przedmiotem Umowy, wykorzystywaną do działalności produkcyjnej Spółki stanowi koszt bezpośrednio związany odpowiednio z wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi i tym samym ograniczenia wynikające z art. 15e ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT’) nie znajdują w stosunku do nich zastosowania.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Powyższe ograniczenie - zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem, aby ustalić czy koszty ponoszone przez Spółkę na podstawie Umowy są wyłączone z ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, należy w pierwszej kolejności zbadać znaczenie „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”, którym to sformułowaniem posłużył się ustawodawca w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Jak zostało wskazane w uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej art. 15e ust. 11 pkt 1 do ustawy o CIT, celem analizowanego wyłączenia było uwzględnienie sytuacji, gdy „cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej” (Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, druk sejmowy nr 1878.).

Przy ustalaniu znaczenia art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT warto odnieść się także do wyjaśnień opublikowanych przez Ministerstwo Finansów (Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów z dnia 23 kwietnia 2018 r. „Koszty usług i praw bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”; dalej: „Wyjaśnienia”). Wynika z nich, że kosztów „bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie należy utożsamiać z kosztami „bezpośrednio związanymi z przychodami” z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Jak wskazano w wyjaśnieniach, przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 nie odnosi się do sposobu związania kosztu z przychodami, ale do bezpośredniego związku poniesionego kosztu z czynnością wytworzenia czy nabywania towaru lub świadczenia usługi. Zaś funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się - w świetle Wyjaśnień - do poszukiwania związku z samym przedmiotem (efektem) czynności wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym towarem lub określoną usługą.

Ponadto, zgodnie z Wyjaśnieniami, koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi są kosztami „inkorporowanymi” w produkcie, towarze albo usłudze. Oznacza to, że koszty te kształtują finalną cenę towaru albo usługi, a ich poniesienie jest niezbędne w procesie produkcji, dystrybucji towarów lub świadczenia usług. Jednocześnie koszt usług „bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” powinien być możliwy do zidentyfikowania w cenie danego towaru albo usługi jako czynnik, który obiektywnie kształtuje cenę danego towaru lub usługi. Zatem, za koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi nie należy uznawać kosztu poniesionego na rzecz ogólnej działalności podatnika, którego nie da się przyporządkować do konkretnego towaru lub usługi.

Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów podają również przykład modelu funkcjonowania grupy kapitałowej w tym zakresie. Przykład ten obrazuje możliwość skorzystania z wyłączenia na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie z przedstawionym w Wyjaśnieniach przykładem, bezpośredni związek poniesionego kosztu z wytworzeniem towaru zachodzi w szczególności wówczas, gdy spółka polska zawarła z innymi podmiotami z grupy kapitałowej umowy licencyjne, których przedmiotem było prawo do wykorzystywania przez polską spółkę znaków towarowych, nazw poszczególnych produktów oraz ich wzorów graficznych na opakowaniach produktów za wynagrodzeniem uzależnionym od wartości sprzedaży towarów, które w danym okresie rozliczeniowym zostały oznaczone znakami towarowymi, będącymi przedmiotem licencji (stanowiącym określony procent obrotu tymi towarami). Z przykładu przedstawionego w Wyjaśnieniach wynika też, że brak możliwości korzystania z praw przewidzianych licencją oznaczałby w praktyce uniemożliwienie wytworzenia produktów będących wynikiem prowadzonej przez Spółkę działalności, a zatem również ich sprzedaży.

Ani uzasadnienie ustawy wprowadzającej art. 15e ustawy o CIT ani Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów nie mają charakteru wiążącego, jednakże wskazują one intencję, jaką kierował się ustawodawca wprowadzając art. 15e do ustawy o CIT. Zdaniem Spółki nie sposób pominąć tych okoliczności w procesie wykładni art. 15e ustawy o CIT.

Na konieczność zbadania znaczenia „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” zwraca uwagę również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w swoim wyroku z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1044/19. Wskazuje on bowiem, że spełnienie warunku „bezpośredniego związku” powinno być każdorazowo badane na tle konkretnych okoliczności stanu faktycznego. Wyrok WSA w Warszawie z 11 lutego 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 627/19 natomiast odnosi się do samej treści przepisu i wskazuje, że „W analizowanym przepisie chodzi o taką usługę niematerialną, której nabycie jest absolutnie konieczne do tego, aby wytworzyć towar lub świadczyć usługę, następnie sprzedawaną przez spółkę. Spółka wyraźnie akcentowała, że ponoszony przez nią wydatek na zakup usług doradczych od podmiotów powiązanych jest niezbędny do powstania towaru i usługi sprzedawanych następnie przez spółkę. W konsekwencji należy uznać, iż zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p., wynagrodzenie uiszczane przez spółkę za nabywane usługi może zostać rozpoznane w wyniku podatkowym spółki w pełnej wysokości, tj. z pominięciem ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wynikającego z art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p.” (uzasadnienie ustne), co jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez Spółkę. Spółka pragnie także podkreślić, że przedstawiony powyżej argument uzyskał poparcie Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 23 stycznia 2020 r. sygn. akt II FSK 1750/19, w którym Sąd wskazuje, że spełnienie warunku „bezpośredniego związku” powinno być każdorazowo badane na tle konkretnych okoliczności stanu faktycznego. Zatem w sytuacji, gdy nie ma wątpliwości, że wydatki na nabycie usług niematerialnych są bezpośrednio związane z wytworzeniem produktów lub świadczeniem usług, to wydatki te nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych - nawet jeżeli koszt nabytych usług nie znajduje wprost odzwierciedlenia w finalnej cenie sprzedawanych produktów lub świadczonych usług.

W przypadku Spółki Opłata licencyjna znajduje odzwierciedlenie w finalnej cenie sprzedawanych towarów. Spółka kalkuluje Opłatę licencyjną ponoszoną na rzecz Y do bazy kosztowej będącej podstawą kalkulacji ceny za sprzedane towary (wyprodukowane dzięki pozyskaniu od Y niezbędnego know-how).

Przenosząc powyższe na grunt zdarzenia przyszłego, będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w opinii Spółki, do ponoszonej przez nią Opłaty licencyjnej na rzecz Y ma zastosowanie wyłączenie z limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu, które ustawodawca ustanowił w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Ponoszone Opłaty licencyjne wykazują cechy, które kategoryzują je jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi, na które zwraca się uwagę w Wyjaśnieniach i aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych.

W tym miejscu szczególnie należy zwrócić uwagę na fakt, że korzystanie przez Spółkę z praw przewidzianych licencją, która została udzielona Spółce przez Y, jest konieczne w procesie produkcji, który jest podstawowym przedmiotem działalności Spółki. Jak wynika wprost z Umowy, wiedza specjalistyczna, do której Spółka ma dostęp jako licencjobiorca to patenty, informacje zastrzeżone, umiejętności w zakresie procesów i technologii związanych z projektowaniem, rozwojem, produkcją, używaniem i naprawami produktów, a wiedza ta jest niezbędna w procesie wykonania produktów pod marką Grupy. Bez udzielenia Wnioskodawcy przedmiotowej licencji Spółka nie mogłaby wytwarzać tych produktów, ponieważ nie posiadałaby odpowiedniego doświadczenia w tym zakresie, czy praw do użycia technologii, wzorów, modeli, itp. Zatem brak posiadania przedmiotowej licencji w zasadzie uniemożliwiłby Spółce prowadzenie działalności gospodarczej, tym samym nieuiszczenie Opłaty licencyjnej na rzecz Y uniemożliwiałoby Spółce prowadzenie działalności gospodarczej. Opłata licencyjna ponoszona przez Spółkę jest również kalkulowana do bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia ceny towarów, co potwierdza tylko, w ocenie Spółki, jej bezpośredni związek z działalnością Spółki, a więc z wytwarzaniem lub nabywaniem towarów albo świadczeniem usług, w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Fakt, że Spółka nie mogłaby prowadzić swojej działalności bez uzyskania licencji będącej przedmiotem m.in. wniosku jest argumentem, w świetle którego WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 2 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Po 339/19 określił swoje stanowisko w odniesieniu do kwalifikacji Opłaty licencyjnej jako kosztu bezpośrednio związanego z wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi. Dodatkowo WSA w Poznaniu zgodził się, że nie można utożsamiać wytworzenia/nabycia towaru lub świadczenia usługi z efektem tych czynności, czyli produktem i rezultatem usługi. Zdaniem Sądu, użycie w treści przepisu rzeczowników odczasownikowych (wytworzenie, nabycie, świadczenie) wskazuje, że chodzi o proces, czyli czynności składające się na wytworzenie/nabycie/świadczenie, a zatem ograniczeniu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie podlegają te opłaty, które wprost dotyczą wyprodukowania lub nabycia towaru lub świadczenia usługi.

Podsumowując, w świetle przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego, zdaniem Spółki, do Opłaty licencyjnej ponoszonej przez nią na rzecz Y ma zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, na podstawie którego Spółka może wyłączyć z limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, koszt Opłaty licencyjnej, stanowiącej w mniemaniu Spółki koszt bezpośrednio związany wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi. W efekcie ponoszony koszt Opłaty licencyjnej powinien w całości stanowić koszt uzyskania przychodu po spełnieniu generalnych przesłanek uznania tego wydatku za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidulanych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych, między innymi w Interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

• 12 lutego 2020 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.560.2020.1.RK,
• 10 grudnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.454.2019.1.PP,
• 19 listopada 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.412.2019.2.BJ,
• 5 grudnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.408.2019.3.JG,
• 8 października 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.338.2019.2.PP,
• 21 sierpnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.202.2019.2.MK.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Opłata licencyjna ponoszona przez Spółkę na rzecz Y, stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towarów lub świadczeniem usługi (w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT).

Tym samym ograniczenie w zaliczaniu niektórych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT) nie znajdzie zastosowania do Opłaty licencyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.