Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.116.2020.2.MM
z 17 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym opatrzonym datą 6 czerwca 2020 r. (data wpływu 3 czerwca 2020 r.), uzupełnionym 29 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia gospodarstwa rolnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia gospodarstwa rolnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 23 lipca 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.116.2020.1.MM, wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 lipca 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Panią X;

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana Y;

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pani X (Zainteresowana będąca stroną postępowania, dalej jako: Wnioskodawczyni) wraz z małżonkiem Panem Y (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) prowadzą gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 333 ze zm.) o powierzchni 22,7915 ha. Pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa).

W 2017 r. małżonkowie nabyli w drodze licytacji komorniczej gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym o powierzchni 9,1209 ha. W dniu 26 października 2018 r. właściwy sąd wydał postanowienie przysądzające własność ww. gospodarstwa rolnego. Zakupione gospodarstwo rolne zostanie włączone do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez małżonków i stanie się jego integralną częścią. Tak powiększone gospodarstwo rolne będzie miało powierzchnię ogółem 31,9124 ha. Na zakupionych gruntach nie będzie prowadzona działalność inna niż działalność rolnicza w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem będą prowadzić gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Wnioskodawczyni w ostatnich trzech latach kalendarzowych nie korzystała z pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Małżonek Wnioskodawczyni wykorzystał natomiast limit pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu.

Kwota zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych będzie mieściła się w kwocie (limicie) pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne, będzie w całości korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne, będzie w całości korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815 ze zm.), zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego, zawartego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. Przedmiotem sprzedaży są grunty, stanowiące gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym;
2. W wyniku tej sprzedaży zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne;
3. Powierzchnia utworzonego lub powiększonego gospodarstwa rolnego będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha;
4. Utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia;
5. Zwolnienie przedmiotowe stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu.
   
   

Wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione w przedmiotowej sprawie. Nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Nabyte grunty powiększą dotychczas prowadzone przez małżonków gospodarstwo rolne. Powierzchnia tak powiększonego gospodarstwa rolnego będzie wynosiła 31,9124 ha. Wnioskodawczyni i jej małżonek będą prowadzić gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. Wnioskodawczyni w ostatnich trzech latach kalendarzowych nie korzystała z pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu, a kwota zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych będzie mieściła się w kwocie (limicie) pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu.

Co prawda małżonek Wnioskodawczyni (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) wykorzystał swój limit pomocy de minimis w rolnictwie, nie będzie miało to jednak wpływu na uprawnienie Wnioskodawczyni do skorzystania z własnego limitu pomocy do minimis, w odniesieniu do zwolnienia z opodatkowania całej wartości czynności cywilnoprawnej. Należy bowiem zwrócić uwagę, że zwolnienie przedmiotowe zawarte w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi pomoc publiczną w rolnictwie. Przy jej udzielaniu należy stosować rozporządzenie Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 20 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych. Limit pomocy określany jest zatem w stosunku do jednego przedsiębiorstwa, przy czym rozporządzenie nie podaje definicji przedsiębiorstwa. Pojęcie przedsiębiorstwa - jako autonomiczne pojęcie prawa Unii Europejskiej - odnosi się natomiast do ekonomicznego pojęcia jednostki gospodarczej. Przedsiębiorstwo w tym rozumieniu to funkcjonalne prowadzenie działalności gospodarczej przez podmiot, bez względu na formę, w jakiej to się odbywa. W konsekwencji nie ma znaczenia, jaka forma prawna według prawa krajowego (albo według prawa UE, jeśli jednostka działa na podstawie aktu prawa Unii Europejskiej) jest właściwa dla przedsiębiorstwa, jeśli działa ono na rynku.

Za przedsiębiorstwo w tym powyższym rozumieniu - na potrzeby praktyki obrotu - można uznać:

1. Osobę fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą (bądź wspólników spółki cywilnej albo niepubliczną jednostkę oświatową w rodzaju przedszkola z akcesoryjną działalnością gospodarczą, prowadzoną przez osobę fizyczną);
2. Osobę prawną (w szczególności kapitałową spółkę handlową, fundację albo stowarzyszenie rejestrowe, które prowadzą działalność gospodarczą, Europejską Spółkę Akcyjną (SE), spółdzielnie prowadzące działalność gospodarczą i Spółdzielnię Europejską (SCE);
3. Podmiot określony w art. 331 Kodeksu cywilnego (np. osobowe spółki handlowe bądź spółki kapitałowe w organizacji, Europejskie Zgrupowanie (Ugrupowanie) Interesów Gospodarczych).
   
   

Na podstawie powyższego za przedsiębiorstwo nie może zostać uznane ani gospodarstwo rolne, ani małżeństwo osób fizycznych. Podmioty te nie mają bowiem zdolności prawnej. Nie mogą być podmiotami praw i obowiązków, a co za tym idzie nie mogą, na gruncie prawa Unii Europejskiej, być przedsiębiorstwami.

W przedmiotowej sprawie, przedsiębiorstwem, w rozumieniu ww. rozporządzenia Komisji będzie Wnioskodawczyni, oraz przedsiębiorstwem będzie małżonek Wnioskodawczyni. Skoro ww. rozporządzenie Komisji określa limit w stosunku do jednego przedsiębiorstwa, to zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej małżonkowi będzie przysługiwał odrębny limit pomocy publicznej określony w art. 3 ust. 2 ww. rozporządzenia Komisji.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku. Natomiast, jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej.

W przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy ciąży na dwóch podatnikach - Wnioskodawczyni i jej małżonku, którzy są solidarnie zobowiązani do zapłaty podatku. W orzecznictwie powszechnie przyjmowane jest, że w przypadku małżonków posiadających wspólność ustawową, będących stroną czynności cywilnoprawnej, zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych jest jedno i jest to zobowiązanie niepodzielne (por. wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1118/12; wyrok NSA z dnia 24 września 2015 r., sygn. akt II FSK 2094/15; wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2016 r., sygn. akt I FSK 2961/13, Wyrok NSA z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2499/15). Oznacza to, że brak jest podstaw do dzielenia zwolnienia przedmiotowego między Wnioskodawczynią i jej małżonkiem.

Wnioskodawczyni, w ramach przysługującego jej limitu pomocy de minimis, będzie zatem miała prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego obejmującego w całości przedmiot opodatkowania wynikający z czynności cywilnoprawnej opisanej w stanie faktycznym, a zatem sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne, będzie w całości korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy – przepisy ustawy o czynnościach cywilnoprawnych stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody – od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, małżonkowie pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa nabyli w drodze licytacji komorniczej gospodarstwo rolne. W dniu 26 października 2018 r. Sąd wydał postanowienie przysądzające własność ww. gospodarstwa rolnego.

W tym miejscu należy zatem wyjaśnić, że zgodnie z art. 999 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1460 ze zm.) – prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów.

Tym samym uprawomocnienie się postanowienia o przysądzeniu własności powoduje przejście własności w zamian za wcześniej uiszczoną cenę.

Jak wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają orzeczenia sądowe, które wywołują takie same skutki jak czynności cywilnoprawne, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem nabycie nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wywołuje takie skutki prawne jak nabycie tej nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży i z tej przyczyny podlega temu podatkowi na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) w związku z art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Natomiast mając na względzie powyższe przepisy, w szczególności uregulowanie zawarte w art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy stwierdzić, że momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z wydaniem postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości, jest dzień uprawomocnienia się tego postanowienia. Z tym bowiem dniem następuje przeniesienie własności na rzecz nabywcy.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

Należy zauważyć, że w przypadku umowy sprzedaży gdy stroną kupującą jest kilka podmiotów, tj. w sytuacji gdy występuje nabycie rzeczy na współwłasność (niezależnie od rodzaju tej współwłasności), obowiązek podatkowy ciąży na wszystkich kupujących. Podatnikami podlegającymi obowiązkowi podatkowemu na podstawie przepisów cyt. ustawy są wszyscy kupujący. Oznacza to, że jeśli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach, to podmioty te są zobowiązane solidarnie do zapłaty podatku (art. 5 ww. ustawy).

Zatem w przypadku nabycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży przez dwóch kupujących (np. małżonków) – obowiązek zapłaty podatku ciąży na tych dwóch podmiotach kupujących rzecz na współwłasność.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
2. innych praw majątkowych − 1%.
   
   

Reasumując, jak wynika z powołanych przepisów – nabycie przez małżonków w drodze licytacji komorniczej nieruchomości generalnie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) w związku z art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

I tak zgodnie z art. 9 pkt 2 ww. ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, tzn. ma zastosowanie jeżeli zostaną spełnione wszystkie warunki w nim określone. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 333), w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne, a w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest spełnienie warunków do przyznania pomocy de minimis, a więc zawarcie się kwoty zwolnienia (ulgi podatkowej) w przysługującym podatnikowi limicie pomocy de minimis w rolnictwie.

W przypadku niedotrzymania któregokolwiek ze wskazanych w art. 9 pkt 2 ww. ustawy warunków zwolnienie od podatku nie może zostać zastosowane.

Z wniosku wynika, że nabyte przez małżonków gospodarstwo rolne o powierzchni 9,1209 ha zostanie włączone do prowadzonego przez nich gospodarstwa rolnego i stanie się jego integralną częścią. Tak powiększone gospodarstwo będzie miało powierzchnię 31,9124 ha. Na zakupionych gruntach nie będzie prowadzona działalność inna niż działalność rolnicza w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Małżonkowie będą prowadzić gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Wnioskodawczyni w ostatnich trzech latach kalendarzowych nie korzystała z pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Małżonek Wnioskodawczyni wykorzystał natomiast limit pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu.

Kwota zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych będzie mieściła się w kwocie (limicie) pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż na mocy art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 zakup przedmiotowej nieruchomości będzie w całości korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawczyni wskazać należy, iż nie można zgodzić się z jej twierdzeniem, iż opisane w treści wniosku nabycie gospodarstwa rolnego w całości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podkreślić należy, iż omawiane zwolnienie stanowi pomoc de minimis i przy jego udzielaniu powinno się stosować przepisy rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Stosownie do art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 – całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 20 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych.

Zgodnie z treścią pkt 4 preambuły do rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 przedsiębiorstwem jest każda jednostka wykonująca działalność gospodarczą niezależnie od jej formy prawnej i sposobu finansowania. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że wszystkie podmioty, które są kontrolowane (prawnie lub de facto) przez ten sam podmiot, należy traktować jako jedno przedsiębiorstwo.

W myśl art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 1408/2013 – łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku I. Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu (art. 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

Zgodnie z treścią pkt 8 preambuły do rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 – okres trzech lat brany pod uwagę do celów rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych.

Art. 3 ust. 7 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 stanowi, że – jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis zostałyby przekroczone pułapy de minimis, górny limit krajowy lub górny limit sektorowy, o których mowa w ust. 2, 3 i 3a, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem czynności cywilnoprawnej jest gospodarstwo rolne, a nie odrębne udziały w tym gospodarstwie. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli to gospodarstwo do majątku objętego wspólnością ustawową a nie do majątków osobistych. Kwotą pomocy przyznawanej w opisanym przypadku jest zatem całkowita kwota zwolnienia obejmująca należny podatek od umowy sprzedaży gruntów rolnych obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli kwota ta po zsumowaniu z pomocą de minimis udzieloną beneficjentowi w okresie trzech lat podatkowych przekracza dopuszczalną kwotę pomocy de minimis, pomocy się nie przyznaje.

Skoro zatem w opisanym stanie faktycznym małżonkowie pozostający w ustawowej wspólności majątkowej nabyli gospodarstwo rolne do majątku wspólnego to możliwość skorzystania z pomocy winna być rozpatrywana w odniesieniu do gospodarstwa będącego we wspólności majątkowej, a nie oddzielnie prowadzonych gospodarstw. Z opisu wniosku nie wynika by każdy z małżonków prowadził oddzielne gospodarstwo rolne. Aby małżonkowie w ramach gospodarstwa rolnego prowadzonego we wspólności majątkowej mogli korzystać z pomocy de minimis, każdy z małżonków musi posiadać prawo do skorzystania z takiej pomocy. Innymi słowy utrata możliwości korzystania z pomocy de minimis w rolnictwie przez jednego z małżonków w związku z wykorzystaniem limitu tej pomocy, powoduje utratę możliwości korzystania z tej pomocy w ramach gospodarstwa objętego wspólnością majątkową. W sytuacji zatem wykorzystania limitu pomocy de minimis na gospodarstwo rolne zwolnienie wynikające z wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie może być zastosowane. Wobec powyższego nabycie gospodarstwa rolnego w celu włączenia go do gospodarstwa prowadzonego we wspólności majątkowej, z uwagi na nieobjęcie pomocą de minimis, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Zainteresowanych należało tym samym uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.