Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.384.2020.5.MT
z 17 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 czerwca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 24 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.384.2020.2.MT (doręczone Stronie w dniu 8 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług od czynności:

• sprzedaży działki
  

lub

• przekazania działki na rzecz wspólnika
  

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług od czynności sprzedaży działki lub przekazania działki na rzecz wspólnika. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.384.2020.2.MT (skutecznie doręczone Stronie w dniu 8 sierpnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jawna zajmuje się handlem nasion i sadzonek. Jeden z kontrahentów nie płacił za sprzedane towary. Spółka wniosła więc sprawę do kancelarii zajmującej się egzekwowaniem długów. Niestety wierzytelności nie udało się odzyskać. Po pewnym czasie zawarto z dłużnikiem ugodę w formie aktu notarialnego, a transakcja ta nie była objęta podatkiem VAT. W zamian za zwolnienie z długu w maju 2019 roku przejęto nieruchomość gruntową (grunt rolny). Nieruchomość została przyjęta jako środek trwały w spółce, ponieważ pierwotnie miała zostać przeznaczona na potrzeby spółki - spółka zajmuje się sprzedażą nasion i rozsad warzyw więc przyjęto, że grunt ten posłuży do produkcji sadzonek. Jednak z różnych względów, między innymi odległości działki od siedziby spółki, ta koncepcja nie została zrealizowana. Wobec powyższego spółka planuje sprzedać posiadany grunt lub przenieść własność działki na jednego ze wspólników w ramach podziału zysku. Dodatkowo 9 listopada 2018 roku spółka jawna przekształciła się w spółkę komandytową, a w kwietniu 2019 roku zmieniła się także struktura udziałów w spółce. Do dotychczasowych dwóch wspólników (osób fizycznych mających równy udział w spółce), dołączyła jedna osoba fizyczna i jedna osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością).

W piśmie uzupełniającym z dnia 11 sierpnia 2020 r., Wnioskodawca wskazał, że:

Nieruchomość rolna będąca przedmiotem wniosku jest działką niezabudowaną. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia gruntu rolnego będącego przedmiotem wniosku. Grunt rolny będący przedmiotem wniosku nie był wykorzystywany w żaden sposób. Działka rolna będąca przedmiotem wniosku nie była przedmiotem żadnej umowy (najmu, dzierżawy i podobnej). Wnioskodawca nie wykorzystywał gruntu do żadnych czynności. Dla działki będącej przedmiotem wniosku został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - teren ten jest przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną 39MN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wyniku sprzedaży powstanie obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług?
2. Czy w związku z przekazaniem działki na rzecz wspólnika pojawi się obowiązek naliczenia podatku VAT od przekazania majątku spółki na rzecz wspólnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu zwolnienie od podatku VAT dla gruntu rolnego (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług). Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje Mu zwolnienie od podatku VAT dla gruntu rolnego (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  
• wszelkie inne darowizny
  

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyższych przepisów wynika, że aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
  

• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
  

• przekazanie lub użycie towaru następuje na cele osobiste podatnika lub jego pracowników,w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  

• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.
  
  
  

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zajmuje się handlem nasion i sadzonek. Jeden z kontrahentów nie płacił za sprzedane towary i Spółka wniosła sprawę do kancelarii zajmującej się egzekwowaniem długów. Wierzytelności nie udało się odzyskać i Spółka zawarła z dłużnikiem ugodę w formie aktu notarialnego, transakcja ta nie była objęta podatkiem VAT. W zamian za zwolnienie z długu w maju 2019 roku przejęto nieruchomość gruntową (grunt rolny), który został przyjęty jako środek trwały w spółce. Nieruchomość pierwotnie miała zostać przeznaczona na potrzeby spółki - spółka zajmuje się sprzedażą nasion i rozsad warzyw zatem przyjęto, że grunt ten posłuży do produkcji sadzonek. Spółka planuje sprzedać posiadany grunt lub przenieść własność działki na jednego ze wspólników w ramach podziału zysku. Dodatkowo 9 listopada 2018 roku spółka jawna przekształciła się w spółkę komandytową, a w kwietniu 2019 roku zmieniła się także struktura udziałów w spółce. Do dotychczasowych dwóch wspólników (osób fizycznych mających równy udział w spółce), dołączyła jedna osoba fizyczna i jedna osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Nieruchomość rolna jest działką niezabudowaną. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia gruntu rolnego będącego przedmiotem wniosku. Grunt rolny nie był wykorzystywany w żaden sposób. Działka rolna nie była przedmiotem żadnej umowy (najmu, dzierżawy i podobnej). Wnioskodawca nie wykorzystywał gruntu do żadnych czynności. Dla działki został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - teren ten jest przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną 39MN.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług od czynności sprzedaży gruntu rolnego.

Jak wynika z opisu sprawy dla nieruchomości rolnej został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, według którego teren przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W analizowanym przypadku należy stwierdzić, że przedmiotowy grunt stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT do jego dostawy.

Skoro do sprzedaży gruntu nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że transakcja nabycia ww. niezabudowanej nieruchomości rolnej nie była objęta podatkiem VAT. W odniesieniu do czynności nabycia przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości nie wystąpił podatek od towarów i usług, zatem nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działki, lub że takie prawo Wnioskodawcy nie przysługiwało. Tym samym, nie został spełniony jeden z warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższymi okolicznościami w przedmiotowej sprawie dla sprzedaży gruntu rolnego nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji, sprzedaż ww. gruntu będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do sprzedaży gruntu przysługuje zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług od czynności przekazania gruntu na rzecz wspólnika.

Wnioskodawca wskazał, że przekazanie gruntu z majątku Spółki na rzecz jednego ze wspólników ma nastąpić nieodpłatnie w ramach podziału zysku Spółki. Wnioskodawca nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu przeniesienia ww. gruntu do majątku prywatnego wspólnika. Zatem czynność przekazania nieruchomości nastąpi bez jakiejkolwiek odpłatności, tj. zostanie wykonana bez wynagrodzenia.

W analizowanej sprawie, w przypadku przekazania ww. nieruchomości do majątku prywatnego jednego ze wspólników, z uwagi na nieodpłatny charakter tej czynności, nie dojdzie do jej sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Odnosząc powyższe do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że skoro przy nabyciu ww. działki Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tego gruntu do majątku prywatnego jednego ze wspólników w ramach podziału zysku Spółki nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, planowane przez Wnioskodawcę nieodpłatne przekazanie niezabudowanego gruntu na rzecz jednego ze wspólników, nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towaru na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. gruntu. Zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie znajdą zastosowania przepisy zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tutejszy Organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania gruntu) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame. Pierwsze z nich oznacza to, że uregulowania ustawy o VAT nie będą miały zastosowania do czynności przekazania gruntu dla wspólnika Spółki. Natomiast zwrot „zwolnione od podatku” oznacza, że regulacje ustawy o VAT będą miały zastosowanie do danej czynności, jednak będzie ona korzystała ze zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu,o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargiw okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.