INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 01.09.2011 r. (data wpływu 05.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody osoby fizycznej - rozumiane jako przychód (z konkretnego źródła przychodu) pomniejszony o koszty uzyskania przychodu.

Art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT stanowi, iż katalog źródeł przychodów jest katalogiem otwartym - „inne źródła”, natomiast art. 20 ustawy o PIT wymienia katalog przykładowych „innych źródeł” przychodów, który także jest katalogiem otwartym.

Pacjenci szpitali otrzymują w trakcie pobytu w szpitalu produkty lecznicze. Wszystkie leki są podawane pacjentom szpitala nieodpłatnie. Część z tych leków znajduje się w posiadaniu szpitala, w wyniku dokonania na jego rzecz darowizny przez producenta leków.

Lek, który otrzymuje pacjent - Wnioskodawca nie jest finansowany przez Ministra Zdrowia w drodze refundacji ani rozliczania świadczeń, czyli gdyby pacjent chciał go kupić sam, to musiałby zakupić go za całkowitą odpłatnością. Jednak z racji otrzymania przez szpital tego leku w darowiźnie od firmy farmaceutycznej, pacjent w ramach pobytu w szpitalu otrzyma go bezpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pacjent przebywający w szpitalu, który w ramach pobytu szpitalnego otrzymuje leki konieczne do wykonania świadczenia związanego z hospitalizacją, a które to leki były przedmiotem darowizny np. firmy farmaceutycznej czy fundacji przekazanej szpitalowi, jest podatnikiem podatku dochodowego z tytułu uzyskania nieodpłatnego świadczenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, na pacjencie nie ciąży obowiązek podatkowy w tytułu nieodpłatnego świadczenia w związku z otrzymaniem leków, które są niezbędne do wykonania świadczenia związanego z hospitalizacją, a które były przedmiotem darowizny na rzecz szpitala. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pacjent nigdy nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci podania leków w trakcie pobytu w szpitalu.

Zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. Dz.U.08.164.1027 ze zm.), świadczeniobiorcy przyjętemu do szpitala zapewnia się bezpłatnie leki i wyroby medyczne, jeżeli są one konieczne do wykonania świadczenia. Oznacza to, iż pacjent przyjęty do szpitala nie ponosi kosztów leków, które to koszty musiałby ponieść w wypadku ich zażywania poza pobytem w szpitalu. Dotyczy to zarówno leków wydawanych bez recepty jak i leków wydawanych na receptę - pacjent szpitala nie płaci za żadne leki podane mu w szpitalu, również niezależnie od tego, czy lek ten jest finansowany z Budżetu Państwa.

Nie jest więc przysporzeniem majątkowym pewnego rodzaju oszczędność, w postaci braku konieczności kupienia leków przez pacjenta, przebywającego w szpitalu.

Nie może być to uznane za przysporzenie majątkowe, jako że stanowi podstawową zasadę konstrukcyjną systemu ochrony zdrowia. Pacjent chory - leczony w szpitalu nie może być obciążony żadnymi kosztami wynikającymi z leczenia. W przeciwnym razie naruszone byłoby konstytucyjne prawo do ochrony zdrowia. Ponadto, należy zwrócić uwagę na fakt, iż konstrukcja podatku od świadczenia nieodpłatnego ma na celu wyeliminowanie nierówności w sytuacji podatkowej podatników. Nie sposób jednak uznać, iż pacjent otrzymujący lek jest faworyzowany w stosunku do innych osób fizycznych nie otrzymujących danego leku. Z punktu widzenia pacjenta nie może mieć miejsce różnicowanie sytuacji podatkowej pacjenta, który otrzymuje leki kupione przez szpital w stosunku do pacjenta, który otrzymuje leki darowane szpitalowi. Pacjent nie jest w stanie zweryfikować, czy podawane mu leki są nabyte przez szpital w drodze kupna, czy też w drodze darowizny. Nawet przy założeniu, iż w przypadku gdyby darowizna nie została przekazana szpitalowi nie mógłby on podać pacjentowi konkretnego leku (gdyż lek nie jest przez szpital kupowany w związku z wysoką ceną), nie można obciążać pacjenta ciężarem podatku dochodowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Przeciwna interpretacja prowadziłaby do sytuacji, w której należało by uznać, iż ciężko chorzy pacjenci otrzymują świadczenie nieodpłatne w naturze. Podstawą opodatkowania świadczenia nieodpłatnego w naturze jest wartość pieniężna świadczenia w naturze określona na podstawie rynkowych cen - art. 11 ust. 2 ustawy o PIT. Cena rynkowa otrzymanego leku jest bardzo wysoka, więc podatek pacjenta z tytułu otrzymania leku byłby dla niego ogromnym obciążeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła.

Stanowiąc o nieodpłatnych świadczeniach, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie zdefiniował przy tym tego pojęcia. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 35 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) świadczeniobiorcy przyjętemu do szpitala lub innego przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz przy wykonywaniu zabiegów leczniczych i pielęgnacyjnych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych przez podmioty uprawnione do udzielania świadczeń, a także przy udzielaniu przez te podmioty pomocy w stanach nagłych, zapewnia się bezpłatnie leki i wyroby medyczne, jeżeli są one konieczne do wykonania świadczenia.

W świetle powyższego, w sytuacji przyjęcia pacjenta do szpitala w ramach leczenia schorzenia, z powodu którego został on hospitalizowany, zakład ten musi mu zapewnić bezpłatne zaopatrzenie w leki i wyroby medyczne konieczne do wykonania świadczeń związanych z hospitalizacją.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, jako pacjent, w trakcie pobytu w szpitalu otrzyma nieodpłatnie produkty lecznicze, niezbędne do wykonania świadczenia związanego z hospitalizacją. Część z tych leków znajduje się w posiadaniu szpitala w wyniku dokonania na jego rzecz darowizny przez producenta leków.

Mając na uwadze ww. okoliczności nie można zatem stwierdzić, iż Wnioskodawca otrzyma od szpitala „nieodpłatne świadczenie" w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach leczenia schorzenia, w związku z którym zostanie hospitalizowany, szpital musi bowiem zapewnić Mu bezpłatne zaopatrzenie w leki i wyroby medyczne konieczne do wykonania świadczeń związanych z hospitalizacją. Bez znaczenia pozostanie przy tym okoliczność, że produkty te szpital nabył w drodze darowizny. W konsekwencji - w sytuacji przedstawionej we wniosku - po stronie Wnioskodawcy (pacjenta) nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób, fizycznych i nie wystąpi obowiązek zapłaty tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.