Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.249.2020.1.AM
z 18 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (który w tym samym dniu wpłynął za pośrednictwem e-puap), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z pełnieniem bez wynagrodzenia funkcji członków zarządu Wnioskodawcy, przez osoby fizyczne będące jedynymi wspólnikami, jedynego wspólnika Wnioskodawcy oraz członkami jego zarządu, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z pełnieniem bez wynagrodzenia funkcji członków zarządu Wnioskodawcy, przez osoby fizyczne będące jedynymi wspólnikami, jedynego wspólnika Wnioskodawcy oraz członkami jego zarządu, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X. GMBH (spółka prawa niemieckiego) jest jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Członkami zarządu Wnioskodawcy są A. i B. (osoby fizyczne). Jednocześnie obaj członkowie zarządu Wnioskodawcy są wspólnikami w X., przy czym każdy z nich posiada 50% udziałów w tej spółce. Ponadto obaj wspólnicy są członkami zarządu spółki X.

A. i B. nie otrzymują wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członków zarządu u Wnioskodawcy. A. i B. są zgłoszeni jako beneficjenci rzeczywiści w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych prowadzonym przez Ministra Finansów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskutek pełnienia przez członków zarządu Wnioskodawcy swoich funkcji bez wynagrodzenia, przy uwzględnieniu iż ci członkowie zarządu są jednocześnie jedynymi wspólnikami jedynego wspólnika Wnioskodawcy oraz jego członkami zarządu, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865 - dalej zwanej: „ustawą o CIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w związku z pełnieniem przez członków zarządu Wnioskodawcy swoich funkcji bez wynagrodzenia, przy uwzględnieniu, iż ci członkowie zarządu są jednocześnie jedynymi wspólnikami jedynego wspólnika Wnioskodawcy oraz jego członkami zarządu.

Naczelny Sąd Administracyjny w jednym ze swoich najnowszych wyroków z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3717/17, orzekł, że pełnienie funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia może być traktowane jako nieodpłatne świadczenie, chyba że ten członek zarządu jest akcjonariuszem lub udziałowcem spółki, w której pełni tę funkcję. Jeśli zatem członek zarządu jest jednocześnie wspólnikiem spółki, NSA we wskazanym wyżej wyroku przesądza, że taka spółka nie uzyska nieodpłatnego świadczenia z tytułu czynności wykonywanych przez tego wspólnika bez ekwiwalentu. Naczelny Sąd Administracyjny zakłada niejako, że świadczenie dla takiego wspólnika znajduje odzwierciedlenie w postaci ekwiwalentu, jakim jest dywidenda.

Członek zarządu, będący jednocześnie wspólnikiem, jest zainteresowany osiąganiem zysku przez spółkę i zwiększaniem wartości jej majątku, gdyż prawo do udziału w zyskach spółki stanowi u niego źródło przychodów. W takim przypadku wystąpi zatem świadczenie drugiej strony - spółki na rzecz jej wspólnika, wykluczające tym samym nieodpłatność świadczenia. Taki pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawiony w wyroku z 30 października 2019 r. był już wcześniej wyrażony przez NSA w wyroku z 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1094/12. Sąd ten wówczas doszedł do wniosku, że „w przypadku pełnienia funkcji członka zarządu przez akcjonariusza - wspólnika, nie mamy do czynienia z nieodpłatnymi świadczeniami, ponieważ wspólnik/akcjonariusz może uzyskać w przyszłości określone świadczenia ze spółki, stanowiące dla niego w rzeczywistości także ekwiwalent podejmowanych przez niego czynności zarządczych. Może to być np. prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników/akcjonariuszy, prawo do zbycia udziałów/akcji, prawo do ich umorzenia, czy uzyskania określonej kwoty z tytułu likwidacji podmiotu. W takiej sytuacji, gdy członek zarządu będący akcjonariuszem/wspólnikiem pełni swoje funkcje bez wynagrodzenia, jest on jednak zainteresowany osiąganiem zysku przez spółkę i zwiększaniem wartości jej majątku, a te mogą mu przynieść obecnie i w przyszłości określone korzyści majątkowe. Przyjmuje się wobec tego, że taka sytuacja nie powoduje powstania po stronie spółki kapitałowej przychodu do opodatkowania.”

To samo podejście znaleźć można w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 18 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 949/09, który również stwierdził, że nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jeżeli wspólnik tego podatnika (spółki) pełni funkcję prezesa lub członka zarządu bez wynagrodzenia, a wspólnik ten uzyska lub ma uzyskać w przyszłości wzajemnie pewną korzyść majątkową, np. dywidendę. -„Reasumując, świadczenie otrzymane przez podatnika - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w postaci pełnienia przez wspólnika tejże spółki funkcji prezesa lub członka zarządu bez wynagrodzenia - w sytuacji, gdy spełniający uzyska lub ma uzyskać w przyszłości wzajemnie pewną korzyść majątkową (w szczególności tzw. dywidendę) – nie jest „nieodpłatnym świadczeniem” w rozumieniu art. 12 ust 1 pkt 2 u.p.d.o.p. Nie ma przy tym znaczenia, czy to świadczenie wzajemne ma taką samą, czy też zbliżoną wartość ekonomiczną’’- stwierdził WSA.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.574.2016.3.AG, w której stwierdzono, że: „w ramach stosunków łączących spółkę kapitałową ze wspólnikami takiej spółki szczególną rolę odgrywają świadczenia wynikające z umowy spółki. Do takich świadczeń zaliczyć można między innymi obowiązek wniesienia wkładu na kapitał zakładowy spółki, obowiązek wnoszenia dopłat uchwalonych przez zgromadzenie wspólników, pełnienie funkcji w organach spółki itp. W przypadku tego rodzaju świadczeń wspólników na rzecz spółki nie można uznać, że spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie, nawet jeżeli nie zostało określone z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie wspólników. W takim bowiem przypadku wynagrodzeniem wspólnika jest prawo do udziału w zysku tej osoby prawnej. Wspólnikowi z tytułu posiadania udziałów w spółce kapitałowej przysługują bowiem określone prawa majątkowe, w szczególności prawo do dywidendy, czy prawo do otrzymania majątku spółki w razie jej likwidacji. Oznacza to, że nieodpłatne (bez wynagrodzenia) zarządzanie spółką może przynieść wspólnikowi wymierne korzyści ekonomiczne. Innymi słowy członek zarządu, pełniący w zamian za sprawowane w ramach swojej funkcji usługi, mimo braku „bezpośredniego” wynagrodzenia, otrzymuje korzyści ekonomiczne przykładowo w postaci dywidendy. Nie ma mowy w takim przypadku o braku ekwiwalentności, stanowiącego warunek konieczny do powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń” - potwierdził stanowisko wnioskodawcy Dyrektor. Powyższe stanowisko zostało także potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-146/16/AnK, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 sierpnia 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-230/15-2/AO, oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 lipca 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-181/15-4/AO.

Jednolity jest zatem pogląd orzecznictwa, że świadczenie wspólnika polegające na pełnieniu funkcji w organach spółki nie jest świadczeniem nieodpłatnym w rozumieniu ustawy o CIT. Przyjąć zatem należy, że nie ma znaczenia czy mamy do czynienia ze wspólnikiem bezpośrednim - któremu bezpośrednio przysługują udziały w spółce, w której pełni funkcję członka zarządu, czy też ze wspólnikiem pośrednim - któremu przysługują udziały w spółce poprzez osobę prawną, w której to posiada udziały. W każdym bowiem wypadku taki członek zarządu otrzyma wynagrodzenie, o którym mowa w przytoczonym orzecznictwie w postaci np. prawa do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników/akcjonariuszy, prawa do zbycia udziałów/akcji, prawa do ich umorzenia, czy uzyskania określonej kwoty z tytułu likwidacji podmiotu. Oczywiście, w pierwszej kolejności wynagrodzenie takie otrzyma wspólnik bezpośredni, a dopiero za jego pośrednictwem - wspólnik pośredni - członek zarządu. Nie ma to jednak istotnego znaczenia, skoro beneficjentem tego wynagrodzenia będzie i tak członek zarządu i wspólnik pośredni spółki.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia również argument z zasady domniemania racjonalności ustawodawcy podatkowego. Te same czynności wykonywane przez wspólnika na rzecz spółki stanowią lub nie stanowią nieodpłatne świadczenie. Uzależnianie ich kwalifikacji jako odpłatnej lub nieodpłatnej od tego czy wspólnikiem jest osoba fizyczna czy osoba prawna, jest sprzeczna z domniemaniem racjonalności ustawodawcy podatkowego.

Zgodnie z prawem polskim nie wszystkie czynności na rzecz spółki może wykonywać każdy jej wspólnik. Przykładowo, stosownie do art. 18 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej „k.s.h.”), członkiem zarządu może być tylko osoba fizyczna, która ma pełną zdolność do czynności prawnych. Z kolei zgodnie z art. 200 § 3 k.s.h. do zarządu mogą być powołane osoby spośród wspólników lub spoza ich grona. W przypadku Wnioskodawcy jedynym wspólnikiem jest osoba prawna X. Zatem wspólnik ten nie mógł być jej członkiem zarządu stosownie do art. 18 § 1 k.s.h. Natomiast postanowiono o powołaniu do zarządu Wnioskodawcy obu wspólników X., będących osobami fizycznymi.

Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia orzeczenia NSA z 30 października 2019 r., prowadząca do wniosku, że te same czynności wykonywane przez wspólnika na rzecz spółki stanowią nieodpłatne świadczenie w zależności od tego czy wspólnikiem spółki jest osoba fizyczna czy osoba prawna, byłaby sprzeczna z domniemaniem racjonalności ustawodawcy podatkowego. Przyjąć należy, że czynności związane z zarządem spółką nie stanowią nieodpłatnego świadczenia dla takiej spółki niezależnie czy wykonuje je osoba fizyczna będąca wspólnikiem bezpośrednio czy też choć pośrednio, ale także będąca wspólnikiem.

Słusznie także zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzeczeniu z 30 października 2019 r., że ekwiwalent uzyskuje zawsze jedynie pracodawca członka zarządu, a nie koniecznie pracownik. Konsekwentnie zatem należy zweryfikować kto jest beneficjentem rzeczywistym wspólnika, który ostatecznie uzyskuje wspomniany ekwiwalent W przedmiotowej sprawie wspólnikiem Wnioskodawcy jest osoba prawna. Natomiast beneficjentami rzeczywistymi Wnioskodawcy są A. i B. - wspólnicy jedynego wspólnika Wnioskodawcy. Pełnienie przez nich funkcji członków zarządu u Wnioskodawcy, zgodnie z przytoczonym na wstępie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3717/17, nie należy zatem wiązać z powstaniem nieodpłatnego świadczenia po stronie Wnioskodawcy.

Podsumowując opisane wyżej rozważania, Wnioskodawca nie uzyska przychodu z tytułu pełnienia funkcji zarządu bez wynagrodzenia przez wspólników jedynego wspólnika Wnioskodawcy z dwóch powodów:

1. świadczenia wspólnika na rzecz spółki zawsze znajdują odzwierciedlenie w ekwiwalencie (np. w postaci dywidendy lub możliwości zbycia udziałów) i nie ma znaczenia czy mówimy o wspólniku bezpośrednim, czy pośrednim (który ten sam ekwiwalent w tej samej procedurze uzyska od wspólnika bezpośredniego);
2. jeśli określone świadczenie wspólnika na rzecz spółki nie stanowi dla niej nieodpłatnego świadczenia, to okoliczność czy wspólnik jest osobą prawną czy fizyczną jest obojętna podatkowo.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 201 § 1-3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Zarząd składa się z jednego albo większej liczby członków. Do zarządu mogą być powołane osoby spośród wspólników lub spoza ich grona. Natomiast § 4 tego przepisu stanowi, że członek zarządu jest powoływany i odwoływany uchwałą wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Przez użyte w § 4 ww. przepisu sformułowanie „powołanie” należy rozumieć ustanowienie zarządu. Powołanie jest więc ogólnym terminem obejmującym każdą formę prowadzącą do nawiązania stosunku organizacyjnego do pełnienia funkcji. Od woli spółki zależy, czy powołanie będzie wyłączną podstawą wykonywania obowiązków, czy też nawiązana będzie umowa o pracę, czy umowa o zarządzanie/kontrakt menedżerski.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie łączą wykonywania funkcji członka zarządu z wynagrodzeniem. Należy więc przyjąć, że możliwa jest i przez prawo dopuszczalna sytuacja pełnienia funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia.

Tak więc, wykonywanie czynności wynikających z prawa handlowego, a właściwych dla wypełnienia obowiązków zarządu spółki, może być nieodpłatne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stanowiąc o wartości nieodpłatnych świadczeń, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenia, ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 6 updop wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu – w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W art. 12 ust. 6a updop wskazano, że wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W świetle powyższych przepisów, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Jak wcześniej wskazano, ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”, a więc w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym, podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego.

Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego X. GMBH (spółka prawa niemieckiego) jest jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Członkami zarządu Wnioskodawcy są A. i B. (osoby fizyczne), którzy nie pobierają z tego tytułu wynagrodzenia. Jednocześnie obaj członkowie zarządu Wnioskodawcy są wspólnikami w X. GMBH, przy czym każdy z nich posiada 50% udziałów w tej spółce. Ponadto obaj wspólnicy są członkami zarządu spółki X.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy w związku z pełnieniem bez wynagrodzenia funkcji członków zarządu Wnioskodawcy, przez osoby fizyczne będące jedynymi wspólnikami, jedynego wspólnika Wnioskodawcy oraz członkami jego zarządu, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Ustalenie, czy określone świadczenie uzyskane przez podatnika nieodpłatnie stanowi dla niego przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, wymaga oceny charakteru dokonanego rodzaju czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje korzyść majątkową.

W ramach stosunków łączących spółkę kapitałową ze wspólnikami takiej spółki szczególną rolę odgrywają świadczenia wynikające z umowy spółki. Do takich świadczeń zaliczyć można między innymi obowiązek wniesienia wkładu na kapitał zakładowy spółki, obowiązek wnoszenia dopłat uchwalonych przez zgromadzenie wspólników, pełnienie funkcji w organach spółki itp. Zatem w takim przypadku nie można mówić o powstaniu przychodu z nieodpłatnych świadczeń, ponieważ wspólnikowi przysługują określone prawa majątkowe, takie jak możliwość osiągniecia przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w spółce lub z umorzenia udziałów, prawo do dywidendy czy też prawo do otrzymania majątku spółki w razie jej likwidacji. Ponadto, gdy funkcję członka zarządu pełni bez wynagrodzenia osoba będąca wspólnikiem spółki lub np. pracownik wspólnika, czy też członek zarządu (powołany do pełnienia tej funkcji), to po stronie tej spółki nie powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń. Jest to spowodowane tym, że wspólnik lub jego pracownik (członek zarządu) może uzyskać w przyszłości określone świadczenia od spółki (np. dywidendę). Jest on zatem zainteresowany osiąganiem zysku przez spółkę i zwiększaniem wartości jej majątku, które mogą mu przynieść obecnie i w przyszłości określone korzyści majątkowe. Nie ma znaczenia, że w przypadku wspólnika będącego osobą prawną funkcje zarządcze pełnione są przez powołanego do tego celu np. pracownika/współpracownika. Wspólnik - osoba prawna - nie może wszak sam zasiąść w zarządzie i tym samym oddelegowuje do pełnienia tej funkcji, np. swojego pracownika, który wykonywał będzie te wszystkie czynności, jakie wykonywałby wspólnik będąc osobą fizyczną i mając uprawnienie do zasiadania w zarządzie. Osoba fizyczna wyznaczona przez wspólnika, pełniąc funkcje zarządcze, realizuje wyłącznie cele gospodarcze wspólnika co do spółki zależnej. Nie stanowi ona niezależnej osoby realizującej własne cele gospodarcze, a jako osoba specjalnie wyznaczona przez wspólnika, świadczy usługi w jego imieniu. Pomimo więc braku wynagrodzenia członek zarządu uzyskuje lub może uzyskać korzyści ekonomiczne będące ekwiwalentem wynagrodzenia za świadczone w spółce usługi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie pełnienie funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia przez wyłącznych udziałowców jedynego wspólnika Spółki będących jednocześnie członkami jego zarządu nie stanowi dla Wnioskodawcy nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki, iż nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w związku z pełnieniem przez członków zarządu Wnioskodawcy swoich funkcji bez wynagrodzenia, przy uwzględnieniu, iż ci członkowie zarządu są jednocześnie jedynymi wspólnikami jedynego wspólnika Wnioskodawcy oraz jego członkami zarządu, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.