Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.555.2020.3.KR
z 24 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 24 sierpnia 2020 r.), oraz pismem z dnia 7 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1-2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 sierpnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.555.2020.1.KR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 6 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 sierpnia 2020 r.).

W dniu 24 sierpnia 2020 r. (nadano za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 20 sierpnia 2020 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Z uwagi na konieczność doprecyzowania stanu faktycznego, pismem z dnia 28 sierpnia 2020 r., 0113-KDIPT2-2.4011.555.2020.2.KR, ponownie wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie II do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 28 sierpnia 2020 r. (data doręczenia 1 września 2020 r.).

W dniu 8 września 2020 r. (nadano za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 7 września 2020 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca przez 9 lat pracował w USA i w 2009 r. przeszedł na emeryturę socjalną z powodu złego stanu zdrowia (zbyt krótki staż pracy na normalną wypracowaną emeryturę). Ww. emerytura była wypłacana w USA i tam też wykorzystywana i rozliczana. W 2017 r. Wnioskodawca miał niedokrwienny udar mózgu, co spowodowało paraliż lewej części Jego ciała. Wnioskodawca jest leżący, sparaliżowany i to uniemożliwiło Mu dalszych wyjazdów na leczenie do USA. Wnioskodawca złożył więc dokumenty w USA o przepisanie emerytury na bank w Polsce i od 2019 r. emerytura jest odbierana i wykorzystywana w Polsce.

W USA jest to właśnie świadczenie socjalne, a nie wypracowana emerytura, która w Stanach Zjednoczonych podlega zwolnieniu od podatku. Zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pkt 8), świadczenia socjalne nie podlegają rozliczeniu podatku, a to świadczenie właśnie takie jest. W Stanach Zjednoczonych od świadczeń „SOCIAL SECURITY” nie ma i nie pobiera się podatków, zwłaszcza że świadczenie to nie jest wysokie i wynosi rocznie 3 455 $ (kwota netto). W świadczeniu tym uwzględniony jest także zasiłek pielęgnacyjny przysługujący Wnioskodawcy ze względu na Jego wiek. Wnioskodawca w Polsce pobiera emeryturę, ma także przyznaną I grupę inwalidzką i dodatek do emerytury ze względu właśnie na posiadaną I grupę inwalidzką. W związku z powyższym zaistniałym stanem faktycznym w 2019 r. Wnioskodawca pobrał świadczenie „SOCIAL SECURITY” z USA, od którego nie był On zobowiązany uiścić podatek dochodowy, oraz emeryturę krajową, z której podatek został odprowadzony, co jest sprawa oczywistą. Wnioskodawca otrzymał więc dochód z dwóch źródeł. Świadczenie „SOCIAL SECURITY” jest równocześnie odpowiednikiem polskiego świadczenia rodzinnego, co w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazane jest jako świadczenie zwolnione od podatku dochodowego. Wskazane we wniosku świadczenie, które Wnioskodawca otrzymuje z USA jest świadczeniem w postaci świadczenia rodzinnego, które otrzymał On na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wszystko wskazuje na to, że można je zakwalifikować do zasiłku rodzinnego oraz dodatku do tego zasiłku, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy świadczenie „SOCIAL SECURITY” otrzymywane ze Stanów Zjednoczonych w 2019 r. i użytkowane w Polsce podlega opodatkowaniu? Czy należy rozliczyć to razem z pobieraną w Polsce emeryturą?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie otrzymane z USA nie powinno podlegać opodatkowaniu, gdyż nie jest to wysoka kwota, w Stanach Zjednoczonych uważana jest za świadczenie socjalne, od którego nie pobiera się podatku. W Polsce zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia socjalne nie podlegają opodatkowaniu, tym bardziej, że świadczenie „SOCIAL SECURITY”, które Wnioskodawca otrzymuje z USA jest odpowiednikiem krajowego świadczenia rodzinnego, które w świetle przepisów ustawy o podatku od osób fizycznych wolne jest od podatku. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że świadczenie otrzymywane z USA jest świadczeniem rodzinnym, które w Polsce nie powinno być rozliczane.

Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca oparł na art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 ww. ustawy) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (art. 4a ww. ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca przez 9 lat pracował w USA i w 2009 r. przeszedł na emeryturę socjalną z powodu złego stanu zdrowia. Ww. emerytura była wypłacana w USA i tam też wykorzystywana i rozliczana. W 2017 r. Wnioskodawca miał niedokrwienny udar mózgu, co spowodowało paraliż lewej części Jego ciała. Wnioskodawca jest leżący, sparaliżowany i to uniemożliwiło Mu dalszych wyjazdów na leczenie do USA. Wnioskodawca złożył więc dokumenty w USA o przepisanie emerytury na bank w Polsce i od 2019 r. emerytura jest odbiera i wykorzystywana w Polsce. W USA jest to świadczenie socjalne, a nie wypracowana emerytura. W Stanach Zjednoczonych od świadczeń „SOCIAL SECURITY” nie ma i nie pobiera się podatków. W świadczeniu tym uwzględniony jest także zasiłek pielęgnacyjny przysługujący Wnioskodawcy ze względu na Jego wiek. Wnioskodawca w Polsce pobiera emeryturę, ma także przyznaną I grupę inwalidzką i dodatek do emerytury ze względu na posiadaną I grupę inwalidzką. W 2019 r. Wnioskodawca pobrał świadczenie „SOCIAL SECURITY” z USA, od którego nie był On zobowiązany uiścić podatek dochodowy. Ww. świadczenie „SOCIAL SECURITY jest świadczeniem w postaci świadczenia rodzinnego, które otrzymał On na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wszystko wskazuje na to, że można je zakwalifikować do zasiłku rodzinnego oraz dodatku do tego zasiłku, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111, z późn. zm.).

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania emerytury bądź świadczeń, wypłacanych z systemu ubezpieczeń socjalnych Stanów Zjednoczonych Ameryki. Oznacza to, że dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

W myśl art. 5 ust. 1 ww. Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Przepis art. 5 ust. 2 ww. Umowy stanowi, że postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 3 ww. Umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować, dochód uzyskany z tytułu świadczenia socjalnego (emerytury) wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych, osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia socjalnego (emerytury), osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Do opodatkowania przedmiotowego świadczenia socjalnego (emerytury) ze Stanów Zjednoczonych stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami polsko-amerykańskiej umowy o uniknięciu podwójnego opodatkowania (…), Polska ma prawo opodatkować świadczenie socjalne (emeryturę) otrzymywane ze Stanów Zjednoczonych Ameryki przez osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce.

Jednocześnie jednak, gdy przyznane na podstawie regulacji obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki świadczenie stanowi odpowiednik świadczenia rodzinnego w rozumieniu polskich przepisów, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym.

Reasumując, zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie socjalne (emerytura) otrzymywane przez Wnioskodawcę w 2019 r. ze Stanów Zjednoczonych Ameryki podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie, przyjmując za Wnioskodawcą, że świadczenie które otrzymuje ze Stanów Zjednoczonych Ameryki jest świadczeniem w postaci świadczenia rodzinnego otrzymanego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.