Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.196.2020.1.AS
z 23 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływu 23 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, czy dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki, otrzymane jako pomoc de minimis, nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p. − jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2020 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, czy dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki, otrzymane jako pomoc de minimis, nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność w zakresie produkcji i dystrybucji wyrobów piekarniczych.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa energię elektryczną od dostawcy energii elektrycznej. Z uwagi na znaczny wzrost cen energii elektrycznej Spółce przysługiwało dofinansowanie w odniesieniu do energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki. Spółka wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie w ramach pomocy de minimis i po spełnieniu kryteriów taką pomoc otrzymała na podstawie art. 7 ust. 4a-4d ustawy z dnia 28 grudnia 2018r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2538, z późn. zm.). Uzyskana pomoc de minimis spełnia warunki określone w rozporządzeniu Komisji UE Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. U.E. L 352 z 24.12.2013 r.).

W dniu złożenia niniejszego wniosku Spółka otrzymała zaświadczenia o przyznanej pomocy de minimis oraz nastąpiła wypłata kwot pomocy de minimis na rzecz Spółki. Spółka uzyskała kwotę pomocy de minimis oraz otrzymała zaświadczenia o przyznanej pomocy od celowej spółki (…)- Y S.A. Zgodnie z ustawą z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2538 z późn. zm.) to właśnie Y S.A. jest powołany do wypłaty kwot dofinansowania w związku z wzrostem cen energii elektrycznej. Środki na wypłatę dofinansowania otrzymanego przez Wnioskodawcę, a wypłacone przez Y S.A. w całości pochodzą z Funduszu (…), utworzonego na mocy art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z powyższym, część środków zgromadzonym na Funduszu (…), z którego wypłacone zostało przedmiotowe dofinansowanie, pochodzi z dotacji celowych z budżetu państwa, tym samym otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie jest współfinansowane ze środków budżetu państwa. Za realizację programu udzielania dofinansowań na podstawie ww. ustawy − w tym dofinansowania otrzymanego przez Wnioskodawcę − odpowiada minister (…), który zgodnie z powyższą ustawą jest dysponentem Funduszu (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana kwota pomocy de minimis powinna być zakwalifikowana jako przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

otrzymana kwota pomocy de minimis nie powinna być zakwalifikowana jako przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została ujęta w katalogu zawartym w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa energię elektryczną od dostawcy energii elektrycznej. Z uwagi na znaczny wzrost cen energii elektrycznej Spółce przysługiwało dofinansowanie w odniesieniu do energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie w ramach pomocy de minimis i po spełnieniu kryteriów taką pomoc otrzymała na podstawie art. 7 ust. 4a-4d ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym i niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2538 z późn. zm.). Uzyskana pomoc de minimis spełnia warunki określone w rozporządzeniu Komisji UE Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. U.E. L 352 z 24.12.2013 r.).

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę treść art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p, zastosowanie przedmiotowego przepisu jest uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:

• uzyskany przychód musi stanowić wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy, praw czy też innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń;
  

• nieodpłatne świadczenia są finansowane lub współfinansowane ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych;
  

• nieodpłatne świadczenia są finansowane lub współfinansowane w powyższy sposób w ramach programów rządowych.
  
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku stanie faktycznym zostały spełnione wszystkie powyższe przesłanki.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę zostało przyznane na podstawie wniosku Wnioskodawcy, złożonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2538, z późn. zm.). Z samej istoty dofinansowania stanowiącego pomoc de minimis wynika jego nieodpłatny charakter − nie powinno więc budzić wątpliwości, że dofinansowanie stanowi „nieodpłatne świadczenie” w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, warto wskazać, że mimo, że przepisy u.p.d.o.p. nie zawierają definicji nieodpłatnego świadczenia, w art. 17 ust. 1 pkt 21 Ustawodawca wskazał jako przykładowe nieodpłatne świadczenia (które są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych) dotacje, subwencje oraz dopłaty. Tym samym, jeżeli wedle Ustawodawcy, charakter nieodpłatnych świadczeń mają m.in. dopłaty lub subwencje, to podobny charakter powinno mieć dofinansowanie mające charakter pomocy de minimis.

Po drugie, podstawę prawną do otrzymanego przez Wnioskodawcę dofinansowania stanowią przepisy ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2538, z późn. zm.). Jak wynika z art. 10a i art. 11 wskazanej ustawy, kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowe oraz dofinansowania finansowane są z Funduszu (…)(dalej: „Fundusz”). Fundusz ten jest państwowym funduszem celowym, utworzonym na mocy art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2538, z późn. zm.), zaś jego dysponentem jest minister (…). Zarządzanie Funduszem powierzono Y. Źródła przychodów Funduszu zostały wymienione w art. 12 ww. ustawy i są nimi:

1. 80% środków uzyskanych w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1201 i 2538);
2. środki stanowiące zwrot kwot różnicy ceny, rekompensat finansowych oraz dofinansowań;
3. dotacje celowe z budżetu państwa;
4. odsetki od wolnych środków finansowych Funduszu przekazanych w zarządzanie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.);
5. dobrowolne wpłaty, darowizny i zapisy;
6. wpływy z innych środków publicznych;
7. wpływy z innych tytułów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów oraz struktury źródeł przychodu Funduszu należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę nieodpłatne świadczenie (dofinansowanie) jest współfinansowane ze środków budżetu Państwa, gdyż dotacje celowe z budżetu państwa stanowią jedno ze źródeł przychodów Funduszu. Tym samym druga przesłanka określona w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została spełniona − nieodpłatne świadczenie (dofinansowanie) otrzymane przez Wnioskodawcę jest bowiem współfinansowane ze środków budżetu państwa.

Po trzecie należy podnieść, że dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę przyznane jest w ramach programu rządowego. Zaznaczyć należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „program rządowy”. Jednakże dokładna analiza przebiegu procesu legislacyjnego oraz kształtu zastosowanych w ustawie z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2538 z póżn. zm.) rozwiązań wskazuje na to, iż program wypłaty dofinansowań należy uznać za program rządowy.

Projekt ustawy, a co za tym idzie, sama koncepcja mechanizmów mających służyć zapobieżeniu nadmiernemu wzrostowi cen energii oraz ramy prawne dofinansowania jakie otrzymał Wnioskodawca, został opracowany i zgłoszony przez Radę Ministrów. Został on uchwalony bez istotnych poprawek − kształt regulacji został więc de facto ukształtowany przez Radę Ministrów. Już z powyższego można wnioskować, iż istniejące rozwiązania w zakresie łagodzenia skutków wzrostu cen energii elektrycznej, ponieważ zostały opracowane przez Radę Ministrów, stanowią „program rządowy”. Ponadto należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 10a powyższej ustawy, w sprawach decyzji wydawanych przez Y organem wyższego stopnia jest (…). Skoro więc za realizację programu udzielania dofinansowań odpowiada (…), tym bardziej należy uznać że wypłata dofinansowania odbywa się w ramach programu rządowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedstawionym stanie faktycznym, udzielona pomoc de minimis w postaci przyznanej wartości pieniężnej na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p. została wyłączona z przychodów jako wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Jednocześnie, należy wskazać, że pomoc de minimis to szczególny rodzaj wsparcia udzielanego przez państwo przedsiębiorcom, uregulowana przez przepisy wspólnotowe, tj. rozporządzenie Komisji UE Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. U.E. L352 z 24.12.2013 r.).

Identyczne stanowisko, zgodnie z którym pomoc de minimis uzyskana na podstawie art. 7 ust. 4a 4d ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym i niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2538, z późn. zm.), tj. dofinansowanie w odniesieniu do energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych, nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p., zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 14 kwietnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.49.2020.1.MR. Dodatkowo, podobne stanowisko w odniesieniu do opodatkowania pomocy de minimis zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dnia 24 czerwca 2015 r. sygn. IBPB-1-2/4510-29/15/KP oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dnia 6 czerwca 2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510-316/16/AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia, czy dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki, otrzymane jako pomoc de minimis, nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p., jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

• otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (pkt1)
  

• wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (pkt 2).
  
  
  

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne (np. w postaci dofinansowania) stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Katalog przysporzeń nie stanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 updop. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie przychodu podatkowego stanowić nie będzie.

Jak wynika z art. 12 ust. 4 pkt 14 updop, do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”, a zatem w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (sjp.pl).

W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nabywa energię elektryczną od dostawcy energii elektrycznej. Z uwagi na znaczny wzrost cen energii elektrycznej Spółce przysługiwało dofinansowanie w odniesieniu do energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki. Spółka wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie w ramach pomocy de minimis i po spełnieniu kryteriów taką pomoc otrzymała. Wnioskodawca wskazał, że otrzymana pomoc de minimis spełnia warunki określone w rozporządzeniu Komisji UE Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. U.E. L 352 z 24.12.2013 r.). W dniu złożenia niniejszego wniosku Spółka otrzymała zaświadczenia o przyznanej pomocy de minimis oraz nastąpiła wypłata kwot pomocy de minimis na rzecz Spółki. Spółka uzyskała kwotę pomocy de minimis oraz otrzymała zaświadczenia o przyznanej pomocy od celowej spółki Skarbu Państwa - Y S.A. Zgodnie z ustawą z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2538 z późn. zm.) to właśnie Y S.A. jest powołany do wypłaty kwot dofinansowania w związku z wzrostem cen energii elektrycznej. Środki na wypłatę dofinansowania otrzymanego przez Wnioskodawcę, a wypłacone przez Y S.A. w całości pochodzą z Funduszu (…), utworzonego na mocy art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z powyższym, część środków zgromadzonym na Funduszu (….), z którego wypłacone zostało przedmiotowe dofinansowanie, pochodzi z dotacji celowych z budżetu państwa, tym samym otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie jest współfinansowane ze środków budżetu państwa. Za realizację programu udzielania dofinansowań na podstawie ww. ustawy − w tym dofinansowania otrzymanego przez Wnioskodawcę − odpowiada minister właściwy do spraw energii, który zgodnie z powyższą ustawą jest dysponentem Funduszu (...)

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy otrzymana kwota pomocy de minimis powinna być zakwalifikowana jako przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy dofinansowanie w odniesieniu do energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych, nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p.

Odnosząc się do ww. wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że Spółka otrzymała pieniądze jako dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki, natomiast przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 updop, odnosi się do wartości otrzymanych nieodpłatnie (lub częściowo odpłatnie) rzeczy lub prawa, a także innych nieodpłatnych (lub częściowo odpłatnych) świadczeń finansowych.

Zatem otrzymane pieniądze w formie ww. dofinansowania nie mogą stanowić nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w tym przepisie. Ponadto nieodpłatne świadczenia stanowią odrębną, od środków pieniężnych, kategorię przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Biorąc powyższe pod uwagę w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że otrzymane pieniądze podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop i nie korzystają z wyłączenia z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 updop, ponieważ przepis ten dotyczy tylko świadczeń niepieniężnych.

Otrzymane dofinansowanie, o którym mowa w rozpatrywanym wniosku nie stanowi „innego nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia”, co powoduje, ze bez znaczenia pozostaje analizowanie źródła finansowania pod kątem wypełnienia pozostałej przesłanki tego przepisu, tj., czy pochodzi ono ze środków budżetu państwa itp.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę pieniądze stanowiące dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki, nie może zostać objęte dyspozycją art. 12 ust. 4 pkt 14 updop. W związku z czym otrzymaną kwotę środków pieniężnych Wnioskodawca zobowiązany jest uznać za przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko organu potwierdza również powołane przez Wnioskodawcę uzasadnienie do zmian ustawy w zakresie przyznawania dofinansowań, o których mowa we wniosku, z którego wynika między innymi, że: „celem tym było (…) wprowadzenie rozwiązania nadzwyczajnego mającego na celu ochronę w 2019 roku odbiorców energii elektrycznej przed skokowym wzrostem kosztów zaopatrzenia w energię. Potrzeba wprowadzenia ustawy jest związana z występującymi w 2018 roku dynamicznymi wzrostami cen energii elektrycznej na rynku hurtowym. (…) Projekt ustawy wpływa na działalność mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców poprzez wyeliminowanie ryzyka narażenia ich na gwałtowny wzrost cen energii elektrycznej w 2019 roku. Projekt nie określa zasad podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212) – Druk sejmowy nr 3112 i 3112-A.

Z powyższego wynika zatem, że w istocie celem ustawodawcy było jedynie zniwelowanie negatywnych skutków szybkiego wzrostu cen energii elektrycznej dla zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej po cenach akceptowalnych dla odbiorców, a nie wypłacanie środków pieniężnych nie podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przyjęcie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazanej przez Wnioskodawcę skutkowałoby natomiast uzyskaniem przez Wnioskodawcę korzyści ekonomicznych, a nie zniwelowaniem negatywnych skutków wzrostu cen energii elektrycznej.

Z jednej bowiem strony Wnioskodawca posiadałby prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o zapłacone kwoty faktur kosztowych, z drugiej natomiast strony otrzymałby nieopodatkowany zwrot części tej kwoty w postaci dofinansowania, co nie było założeniem ustawodawcy wprowadzającego ww. przepisy.

Na marginesie wskazać również należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawarto żadnego przepisu, który zwalniałby z obowiązku zapłaty podatku z tytułu wskazanego we wniosku dofinansowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia, czy dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, w stosunku do której nastąpił wzrost cen stosowanych wobec Spółki, otrzymane jako pomoc de minimis, nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p., należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Spółkę we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie mogą być one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie nadmienić należy, że stosownie do sformułowanego do wniosku pytania wyznaczającego zakres rozpatrywania wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji była ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie wskazania, czy otrzymane od Y S.A. dofinansowanie z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, stanowiące pomoc de minimis, jest przychodem Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i powoduje powstanie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Tym samym nie była przedmiotem interpretacji kwestia dotycząca uznania ww. dofinansowania za pomoc de minimis, ani też kwestia ewentualnych zwolnień podatkowych w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.