Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDWPT.4011.108.2020.2.MH
z 25 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 3 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.108.2020.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 3 sierpnia 2020 r. (data doręczenia 7 sierpnia 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 13 sierpnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lipca 2020 r., Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku w 2019 r. W dniu 12 listopada 2019 r. sporządzony został częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności. Na mocy ww. umowy zostały przekazane dwie nieruchomości. Jedna w udziale 1/1 Wnioskodawczyni w kwocie 180 000 zł, a druga bratu Wnioskodawczyni w udziale 1/1 w kwocie 180 000 zł. Trzeci spadkobierca – matka Wnioskodawczyni otrzymała środki pieniężne zgromadzone na wspólnym rachunku bankowym ze zmarłym mężem w kwocie 200 000 zł. Środki zostały wykazane w zgłoszeniu SD-Z2. Zatem, trzech spadkobierców podzieliło się majątkiem po równo. Częściowy dział spadku odbył się bez spłat i dopłat, nieodpłatnie. Nabyte nieruchomości wykazane w częściowym dziale spadku stanowiły majątek wspólny matki oraz zmarłego ojca Wnioskodawczyni.

W piśmie złożonym w dniu 18 sierpnia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem odpłatnego zbycia w dniu 30 czerwca 2020 r. (pierwotnie omyłkowo wskazano datę 1 lipca 2020 r.) był lokal mieszkalny (kserokopia aktu dołączona do pisma), nabyty w drodze spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez rodziców Wnioskodawczyni do ustawowej wspólności małżeńskiej w 2013 r. W dniu 11 października 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego zgłoszenie SD-Z2, w którym wykazała rzeczy i prawa majątkowe według stanu w dniu nabycia (kserokopia zgłoszenia dołączona do pisma). W treści zgłoszenia wykazano:

• lokal mieszkalny X w udziale 1/6, wartość rynkowa 43 333 zł,
  

• samochód osobowy marki…, rok prod. 2009 w udziale 1/6, wartość rynkowa udziału 1 333 zł,
  

• środki pieniężne zgromadzone na koncie rodziców Wnioskodawczyni w udziale 1/6, wartość udziału 33 333 zł,
  

• środki trwałe w spółce cywilnej, której wspólnikami byli ojciec i brat Wnioskodawczyni, udział 1/6, wartość rynkowa udziału 27 000 zł,
  

• lokal mieszkalny Y o pow. 74,9 m2, w udziale 1/6, wartość rynkowa udziału 45 000 zł,
  

• samochód osobowy marki…, rok prod. 2007, udział 1/6, wartość rynkowa udziału 4 166 zł.
  
  

Dnia 25 października 2019 r. sporządzono akt poświadczenia dziedziczenia w formie aktu notarialnego (kserokopia aktu dołączona do pisma), w którym wskazano, że spadek po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni na podstawie ustaw nabyli:

• matka Wnioskodawczyni w udziale 1/3 części wprost,
  

• Wnioskodawczyni w udziale 1/3 części wprost,
  

• brat Wnioskodawczyni w udziale 1/3 części wprost.
  
  

Nie wystąpiły żadne spłaty, dopłaty. W dniu 12 listopada 2019 r. zawarta została umowa o częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności w formie aktu notarialnego, na mocy której Wnioskodawczyni przypadło mieszkanie, lokal mieszkalny X, a bratu Wnioskodawczyni przypadł lokal mieszkalny Y. W paragrafu 4 umowy zawarto m.in. że spadkobiercy dokonali podziału pozostałego spadkowego majątku ruchomego we własnym zakresie.

Zgodnie z zapisem par. 4 ww. umowy, w dniu 12 listopada 2019 r. spadkobiercy sporządzili umowę o częściowy dział spadku po zmarłym. W treści umowy spadkobiercy wymienili majątek, którego pozostali współwłaścicielami:

• samochód osobowy…, rok prod. 2009, o wartości rynkowej 8 000 zł,
  

• środki pieniężne zgromadzone na koncie rodziców Wnioskodawczyni o wartość 245 109 zł 89 gr,
  

• środki trwałe w spółce cywilnej, której wspólnikami byli ojciec i brat Wnioskodawczyni w wys. 162 000 zł,
  

• samochód osobowy marki…, rok prod. 2007, o wartości rynkowej 25 000 zł.
  
  

Na mocy zawartej umowy, spadkobiercy dokonali podziału ww. masy spadkowej w formie nieodpłatnego zniesienia współwłasności, bez żadnych spłat i dopłat, w sposób następujący:

• matka Wnioskodawczyni przejmuje samochód osobowy marki…, rok prod. 2009 oraz środki pieniężne zgromadzone na koncie w kwocie 245 109 zł 89 gr - a Wnioskodawczyni i Jej brat nieodpłatnie znoszą współwłasność na rzecz matki,
  

• brat Wnioskodawczyni przejmuje środki trwałe w spółce cywilnej, której wspólnikami byli zmarły ojciec i brat w kwocie 162 000 zł oraz samochód osobowy marki…, rok prod. 2007 - a Wnioskodawczyni i Jej matka nieodpłatnie znoszą współwłasność na rzecz brata.
  
  

Konkludując, w efekcie sporządzonych umów: aktu poświadczenia dziedziczenia oraz umów o częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności:

• matka Wnioskodawczyni odziedziczyła środki pieniężne w kwocie 245 109 zł 89 gr oraz samochód marki w kwocie 8 000 zł,
  

• brat Wnioskodawczyni lokal mieszkalny o wartości 180 000 zł, środki trwałe w kwocie 162 000 zł, samochód marki … o w kwocie 25 000 zł,
  

• Wnioskodawczyni lokal mieszkalny o wartości 180 000 zł.
  
  

Łączna kwota całej masy spadkowej to 800 109 zł 89 gr. Odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 13 sierpnia 2020 r.:

Czy wystąpi wobec Wnioskodawczyni konieczność opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku nie wystąpi po Jej stronie obowiązek opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości z uwagi na fakt, że zawarta została umowa częściowego działu spadku w wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku. Nieodpłatny dział spadku nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadł spadkobiercy w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Powyższy przepis stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotem odpłatnego zbycia w dniu 30 czerwca 2020 r. był lokal mieszkalny, nabyty przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po zmarłym ojcu. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez rodziców Wnioskodawczyni do ustawowej wspólności małżeńskiej w 2013 r. W dniu 11 października 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego zgłoszenie SD-Z2, w którym wykazała rzeczy i prawa majątkowe według stanu w dniu nabycia. W treści zgłoszenia wykazano:

• lokal mieszkalny w udziale 1/6, wartość rynkowa 43 333 zł,
  

• samochód osobowy marki…, rok prod. 2009 w udziale 1/6, wartość rynkowa udziału 1 333 zł,
  

• środki pieniężne zgromadzone na koncie rodziców Wnioskodawczyni w udziale 1/6, wartość udziału 33 333 zł,
  

• środki trwałe w spółce cywilnej, której wspólnikami byli ojciec Wnioskodawczyni i Jej brat, udział 1/6, wartość rynkowa udziału 27 000 zł,
  

• lokal mieszkalny o pow. 74,9 m², w udziale 1/6, wartość rynkowa udziału 45 000 zł,
  

• samochód osobowy marki…, rok prod. 2007, udział 1/6, wartość rynkowa udziału 4 166 zł.
  
  

Dnia 25 października 2019 r. sporządzono akt poświadczenia dziedziczenia w formie aktu notarialnego, w którym wskazano, że spadek po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni na podstawie ustaw nabyli:

• matka Wnioskodawczyni, w udziale 1/3 części wprost,
  

• Wnioskodawczyni, w udziale 1/3 części wprost,
  

• brat Wnioskodawczyni, w udziale 1/3 części wprost.
  
  

Nie wystąpiły żadne spłaty, dopłaty. W dniu 12 listopada 2019 r. zawarta została umowa o częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności w formie aktu notarialnego, na mocy której Wnioskodawczyni przypadło mieszkanie, lokal mieszkalny. W paragrafu 4 umowy zawarto m.in. że spadkobiercy dokonali podziału pozostałego spadkowego majątku ruchomego we własnym zakresie.

Zgodnie z zapisem par. 4 ww. umowy, w dniu 12 listopada 2019 r. spadkobiercy sporządzili umowę o częściowy dział spadku po zmarłym. W treści umowy spadkobiercy wymienili majątek, którego pozostali współwłaścicielami:

• samochód osobowy marki …, rok prod. 2009, o wartości rynkowej 8 000 zł,
  

• środki pieniężne zgromadzone na koncie rodziców Wnioskodawczyni o wartość 245 109 zł 89 gr,
  

• środki trwałe w spółce cywilnej, której wspólnikami byli zmarły ojciec i brat Wnioskodawczyni w wys. 162 000 zł,
  

• samochód osobowy marki…, rok prod. 2007, o wartości rynkowej 25 000 zł.
  
  

Na mocy zawartej umowy, spadkobiercy dokonali podziału ww. masy spadkowej w formie nieodpłatnego zniesienia współwłasności, bez żadnych spłat i dopłat, w sposób następujący:

• mama Wnioskodawczyni przejmuje samochód osobowy marki…, rok prod. 2009 oraz środki pieniężne zgromadzone na koncie Jej i zmarłego męża w kwocie 245 109 zł 89 gr - a Wnioskodawczyni i Jej brat nieodpłatnie znoszą współwłasność na rzecz mamy,
  

• brat Wnioskodawczyni przejmuje środki trwałe w spółce cywilnej, której wspólnikami byli brat Wnioskodawczyni i zmarły ojciec w kwocie 162 000 zł oraz samochód osobowy marki…, rok prod. 2007 - a Wnioskodawczyni i Jej mama nieodpłatnie znoszą współwłasność na rzecz brata Wnioskodawczyni.
  
  

Konkludując, w efekcie sporządzonych umów: aktu poświadczenia dziedziczenia oraz umów o częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny o wartości 180 000 zł. Łączna kwota całej masy spadkowej to 800 109 zł 89 gr. Odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem spadkodawca (ojciec Wnioskodawczyni) nabył nieruchomości do ustawowej wspólności małżeńskiej w 2013 r., należy uznać, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkujący powstanie źródła przychodu z odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię w 2020 r. lokalu mieszkalnego, w części dotyczącej udziału nabytego w spadku, upłynął w dniu 31 grudnia 2018 r., gdyż przy obliczaniu pięcioletniego okresu należy uwzględnić moment nabycia nieruchomości przez spadkodawcę (2013 r.).

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości i odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię tego udziału podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy odnieść się do regulacji zawartych w art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Należy wskazać, że z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z kolei, celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. I tak, zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo, że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości, ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności. Jeżeli natomiast w wyniku zniesienia współwłasności udział się nie zwiększa, wówczas datą nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest data pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości, a nie data zniesienia współwłasności.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z treści wniosku wynika, że wartość majątku uzyskanego przez Wnioskodawczynię na skutek przeprowadzonego w 2019 r. działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości majątku nabytego w masie spadkowej oraz że dział spadku i zniesienie współwłasności nastąpiło bez jakichkolwiek spłat i dopłat. Wnioskodawczyni nie nabyła nic więcej, niż nabyła pierwotnie, Jej majątek nie uległ zwiększeniu.

Wobec powyższego, uznać należy, że dział spadku i zniesienia współwłasności nie stanowiły dla Wnioskodawczyni nowego nabycia, w rozumieniu przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w związku z odpłatnym zbyciem przedmiotowego lokalu mieszkalnego w 2020 r., przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 tej ustawy, należy liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawcę, tj. 2013 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2020 r. lokalu mieszkalnego nabytego na wyłączną własność w wyniku zniesienia współwłasności, w sytuacji, gdy wartość tej nieruchomości nie przekracza udziału przysługującego Wnioskodawczyni w masie spadkowej po ojcu, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę, tj. 2013 r. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo wskazać należy, iż dokumenty załączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.