Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.517.2020.1.TR
z 11 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wypłaca uposażenie rodzinne należne po zmarłym prokuratorze na podstawie art. 102 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 52 t. j.) w zw. z art. 127. § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2017 r. poz. 1767 t. j.).

Wnioskodawca nadmienił, że od wynagrodzenia prokuratora ze stosunku służbowego odprowadza się składkę na ubezpieczenie zdrowotne, co wynika z art. 66 ust. 1 pkt 15 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, natomiast nie jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne zgodnie za art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawa z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Uprawnione do pobierania uposażenia rodzinnego są dzieci zmarłego prokuratora. Pełnoletnia córka lat 23 jest studentką, natomiast małoletni syn jest uczniem liceum ogólnokształcącego. Ojciec samotnie wychowuje dzieci i dlatego korzysta z prawa do ulgi z tytułu wychowania dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy uposażenie rodzinne po zmarłym prokuratorze kwalifikuje się do źródła przychodu z tytułu stosunku służbowego (PIT-11 część E wiersz 1 i wiersz 2) czy z innych źródeł (PIT-11 część E wiersz 8)?

Skoro zakwalifikowanie do przychodów ze stosunku służbowego wiąże się ze zwolnieniem z podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 updof, czy w takim przypadku przedmiotowe zwolnienie jest zasadne (PIT-11 część E wiersz 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, uposażenie rodzin należy zakwalifikować do źródła przychodów z tytułu należności ze stosunku służbowego w ten sposób, że w rozliczeniu rocznym PIT-11 za 2019 r. ujęto otrzymane przez dzieci uposażenie po zmarłym prokuratorze w części E wiersz 1 oraz 2, tj. należności otrzymane przez podatników od dnia 1 sierpnia 2019 r. do ukończenia 26 roku życia.

Wnioskodawca podjął decyzję o wpisaniu do rozliczenia PIT-11 za 2019 r. uposażenia otrzymanego przez dzieci zmarłego prokuratora w części E wiersz 1 oraz 2, tj. należności otrzymane przez podatników od dnia 1 sierpnia 2019 r. do ukończenia 26 roku życia, z uwagi na reprezentowane niezmiennie do dnia dzisiejszego jeszcze przez Prokuraturę Generalną stanowisko oparte na wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2008 r. (I UK 239/07). Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że uposażenie rodzinne należne członkom rodziny zmarłego sędziego lub sędziego w stanie spoczynku - odpowiednio prokuratora lub prokuratora w stanie spoczynku nie jest rentą rodzinną należną członkom rodziny zmarłego pracownika. Renta rodzinna jak wskazał Sąd Najwyższy to świadczenie z ubezpieczenia społecznego (pochodne od emerytury lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy), natomiast uposażenie rodzinne jest świadczeniem także pochodnym, ale od świadczenia ze stosunku służbowego sędziego lub odpowiednio prokuratora. W istocie zatem poza odesłaniem do przepisów ubezpieczeniowych w zakresie warunków uprawniających członka rodziny do świadczenia nie ma żadnych innych normatywnych przesłanek do traktowania uposażenia rodzinnego jak renty rodzinnej. Funkcjonalne podobieństwo obu tych świadczeń nie zmienia bowiem ich prawnego charakteru i nie uzasadnia przenoszenia zasad oraz rozwiązań legislacyjnych właściwych stosunkom ubezpieczenia społecznego na stosunki zobowiązaniowe prawa pracy.

Z powyższych względów – zgodnie z oceną Wnioskodawcy – zakwalifikowano źródło przychodów jakim jest uposażenie rodzinne w informacjach PIT-11 i wykazano je w pozycjach do zwolnienia przedmiotowego z tytułu przychodów uzyskanych przez podatnika od dnia 1 sierpnia 2019 r. do ukończenia 26 roku życia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 127 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (Dz. U z 2019 r., poz. 740, z późn. zm.), do prokuratorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 69-71, art. 73, art. 74, art. 76, art. 85 § 4, art. 94d-94g, art. 99-102 i art. 104 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Przewidziane w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych uprawnienia Krajowej Rady Sądownictwa i Ministra Sprawiedliwości przysługują w stosunku do prokuratorów Prokuratorowi Generalnemu, a uprawnienia kolegiów i prezesów właściwych sądów - właściwym prokuratorom przełożonym.

Stosownie natomiast do art. 102 § 1 ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 365, z późn. zm.), w razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku, członkom jego rodziny, spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przysługuje uposażenie rodzinne w wysokości:

1. dla jednej osoby uprawnionej - 85%,
2. dla dwóch osób uprawnionych - 90%,
3. dla trzech lub więcej osób uprawnionych - 95%

− podstawy wymiaru.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz opisany stan faktyczny, należy zauważyć, że uprawnionymi do pobierania uposażenia rodzinnego są dzieci zmarłego prokuratora spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zatem, w pojęciu „świadczenie rentowe”, którym posługuje się przepis art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy mieści się uposażenie rodzinne, o którym mowa w art. 102 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 127 § 1 ustawy Prawo o prokuraturze.

Uposażenie rodzinne, o którym mowa w art. 102 Prawo o ustroju sądów powszechnych – wypłacane dzieciom zmarłego prokuratora – w związku z art. 127 § 1 ustawy Prawo o prokuraturze, pełni więc funkcję renty rodzinnej.

Członkowie rodziny zmarłego prokuratura muszą bowiem spełniać warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów „o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych”.

Zatem należy stwierdzić, że „uposażenie rodzinne”, o którym mowa w art. 102 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, w związku z art. 127 § 1 ustawy Prawo o prokuraturze, dzieciom zmarłego prokuratora jest – na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych, „świadczeniem rentowym” – rentą (rentą rodzinną), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 12 ust. 7 ww. ustawy.

Wreszcie, ocena, zgodnie z którą uposażenie rodzinne otrzymywane przez dzieci zmarłego prokuratora stanowi dla tychże dzieci przychód z renty w rozumieniu art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej jest aprobowana w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, na potwierdzenie czego można przywołać prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2788/11, w którym rozstrzygnięto, że: „"uposażenie rodzinne", o którym mowa w art. 102 u.p.s., wypłacane przez Prokuraturę, w związku z art. 62a ust. 1 ustawy o prokuraturze, członkom rodziny zmarłego prokuratora albo zmarłego prokuratora w stanie spoczynku jest, na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych, "świadczeniem rentowym" – rentą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. w związku z art. 12 ust. 7 u.p.d.o.f. Konieczne w związku z tym będzie wskazanie, w którym punkcie – 1 czy 3 formularza PIT-11 Prokuratura ma obowiązek wskazać przychody ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. w związku z art. 12 ust. 7 u.p.d.o.f.”.

Reasumując: na gruncie stanu faktycznego opisanego we wniosku należy stwierdzić, że wypłacane „świadczenie rentowe” dla dzieci pobierających uposażenia rodzinne po zmarłym prokuratorze stanowi dla tychże dzieci przychód z renty w rozumieniu art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej.

Tym samym, kwalifikacja rzeczonego przychodu dokonana przez Wnioskodawcę jest błędna.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, co następuje.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Norma ta została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych artykułem 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1394).

Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Podmiotowy, bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26. roku życia. Przedmiotowy, bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia; dotyczy ono bowiem jedynie przychodów enumeratywnie wymienionych w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 148, którymi są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8. Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił bowiem od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem; zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej. Są to warunki sine qua non zastosowania zwolnienia.

Jak podano na stronie 1 uzasadnienia do projektu wprowadzającej analizowany przepis ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Druk Sejmowy VIII kadencji nr 3551, Warszawa, 25 czerwca 2019 r.): Projekt ustawy stanowi realizację zapowiedzi zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie likwidacji podatku PIT dla młodych do ukończenia 26. roku życia. Celem tych zmian jest obniżenie obciążeń fiskalnych młodych osób, które wykonują pracę na podstawie stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej lub umów zlecenia zawartej z firmą. Jest to pierwszy krok w kierunku zmniejszenia klina podatkowego. Zmniejszenie obciążeń pozwoli młodym ludziom łatwej rozpocząć pracę i równocześnie da możliwość powrotu na rynek pracy osobom pracującym w szarej strefie, Przyczyni się to do poprawy współczynnika aktywności zawodowej osób młodych oraz spadku bezrobocia wśród tej grupy wiekowej (…). Jednocześnie na stronie 5 tegoż uzasadnienia wyjaśniono, że: Tak ukształtowany zakres podmiotowy i przedmiotowy zwolnienia wynika z celu, który ma być zrealizowany. Jak wskazano na wstępie, celem tym ma być aktywizacja zawodowa osób młodych poprzez ułatwienie im wejścia na rynek pracy. Stąd zwolnienie od podatku adresowane jest do podatników do 26. roku życia, czyli starszych o rok od osób, które co do zasady kończą naukę i podejmują stałą pracę (vide art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy PIT). Jednocześnie nie chodzi o każdy rodzaj pracy zarobkowej, a wyłącznie wykonywanej w ramach stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, pracy nakładczej, służby oraz umowy zlecenia zawartej z firmą, będących najpopularniejszymi formami zatrudnienia organizowanymi przez zatrudniającego. Stąd zakresem zwolnienia nie będą objęte przychody z innych źródeł, np. z praktyk absolwenckich, umów o dzieło czy samozatrudnienia.

Przedmiotem wątpliwości na gruncie analizowanej sprawy jest natomiast możliwość zwolnienia od podatku dochodowego – na podstawie właśnie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jak już wykazano wyżej, przychodu z renty w rozumieniu art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej wypłacanego dzieciom zmarłego prokuratora, które nie ukończyły 26. roku życia: tj. 23-letniej córce oraz małoletniemu synowi.

Co do przesłanki podmiotowej zastosowania omawianego zwolnienia wątpliwości na gruncie opisanego stanu faktycznego nie ma; spełnienie tej przesłanki metrykalnej jest bezsporne i oczywiste, bowiem ww. dzieci zmarłego prokuratora nie ukończyły 26. roku życia.

Wątpliwości natomiast wzbudza i wymaga rozważenia spełnienie przesłanki przedmiotowej zastosowania zwolnienia.

Tymczasem jak już wykazano wyżej, od strony przedmiotowej omawiane zwolnienie może mieć zastosowanie jedynie do przychodów ze:

• stosunku służbowego,
• stosunku pracy,
• pracy nakładczej,
• spółdzielczego stosunku pracy oraz
• umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawodawca na zasadzie zamkniętej listy wskazał zatem wprost źródła przychodów objętych zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; do żadnych innych źródeł przychodów, nawet bardzo podobnych, zwolnienie zastosowania mieć zatem nie może, co jest zresztą zgodne z przywołanym wyżej uzasadnieniem wprowadzenia omawianego unormowania, a także z samą racjonalnością ustawodawcy, definiującego co należy rozumieć przez poszczególne źródła przychodów. Gdyby wola ustawodawcy była inna, wskazałby to w przepisie, jak to uczynił np. art. 20 ust. 1 ustawy cyt. ustawy podatkowej, gdzie wymienione źródła przychodów opatrzył klauzulą „w szczególności”, na skutek czego oprócz wprost wymienionych przychodów, dopuścił jeszcze inne, niewymienione wprost.

Źródła przychodów zostały wskazane przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, gdzie wymieniono je w punktach.

W tym miejscu warto zaakcentować, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późń. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienia winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowe uposażenia rodzinne wypłacane przez Wnioskodawcę nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ mimo spełnienia przesłanki podmiotowej zastosowania analizowanego zwolnienia, nie została spełniona przesłanka przedmiotowa, co z kolei wyklucza możliwość zastosowania ww. zwolnienia.

Przedmiotowe uposażenie rodzinne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychód ze źródła, o którym mowa w art. 12 ust. 7 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy podatkowej, a ta kategoria przychodów nie mieści się w żadnej enumeratywnie wymienionej przez ustawodawcę w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 148 kategorii przychodów, uprawniających do zastosowania rzeczonego zwolnienia.

W konsekwencji, przedmiotowe świadczenia podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Przechodząc natomiast do obowiązków podatkowych Wnioskodawcy, należy wskazać, co następuje.

Z dyspozycji art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz rodzicielskich świadczeń uzupełniających.

Artykuł 34 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zaliczki, o których mowa w ust. 1, za miesiące od stycznia do grudnia, ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, odejmując kwotę obliczoną zgodnie z art. 32 ust. 3 miesięcznie. Przepis art. 27 ust. 1b pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 34 ust. 7 ww. ustawy, organy rentowe są obowiązane sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych i rodzicielskich świadczeń uzupełniających oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania; obowiązek ten nie dotyczy podatników:

1. w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek;
2. którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4;
3. w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy;
4. którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
5. którzy przed końcem roku podatkowego złożyli organowi rentowemu wniosek o niesporządzanie rocznego obliczenia podatku;
6. u których suma zaliczek pobranych w roku podatkowym przewyższa kwotę podatku obliczonego przez organ rentowy za ten rok.
   
   

W przypadku gdy organ rentowy nie jest obowiązany do dokonania rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 7, sporządza imienną informację o wysokości uzyskanego dochodu, według ustalonego wzoru, i przekazuje podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, organ rentowy sporządza również w przypadku, gdy dokonuje wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2, 75 i 100 (art. 34 ust. 8 ww. ustawy).

Z art. 34 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że jeżeli podatnik poza dochodami uzyskanymi od organu rentowego:

1. nie uzyskał w roku podatkowym innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 10-10b,
3. nie korzysta z możliwości łącznego opodatkowania jego dochodów z dochodami małżonka bądź nie korzysta z możliwości opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4,
4. nie uzyskał dochodów powodujących obliczenie należnego podatku w sposób określony w art. 27 ust. 8,
5. (uchylony),
6. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 11,

− podatek wynikający z rozliczenia rocznego obniżony o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w roku podatkowym przez organ rentowy ze środków podatnika, jest podatkiem należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w innej wysokości.

W konsekwencji należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca wypłacając wyżej wymienione świadczenie działa jako płatnik (organ rentowy), o którym mowa w art. 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego jest obowiązany do poboru zaliczek miesięcznych od dokonywanych wypłat i sporządzenia rocznego obliczenia podatku (PIT-40A) albo informacji o dochodach (PIT-11A).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.