Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.304.2020.1.ŚS
z 24 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2020 r. (data wpływu do Organu 27 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z przejęciem Spółki Jawnej i mającą w związku z tym miejsce konfuzją wierzytelności/zobowiązania z tytułu Obligacji, po stronie Spółki z o.o. powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z przejęciem Spółki Jawnej i mającą w związku z tym miejsce konfuzją wierzytelności/zobowiązania z tytułu Obligacji, po stronie Spółki z o.o. powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Spółka z o.o.” lub „Wnioskodawca”).

Udziałowcami Wnioskodawcy są 2 osoby fizyczne (polscy rezydenci podatkowi), z których jedna jest również wspólnikiem w spółce jawnej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka Jawna”).

Spółka Jawna jest aktualnie wierzycielem z tytułu obligacji (dalej: „Obligacje”) wobec Wnioskodawcy. Spółka Jawna nabyła Obligacje od poprzedniego obligatariusza. Obligacje są oprocentowane; termin wykupu/spłaty jeszcze nie upłynął.

Aktualnie, w związku z planowaną reorganizacją grupy mającą na celu uproszczenie struktury właścicielskiej i dopasowanie struktury grupy do funkcji jaką poszczególne podmioty pełnią w ramach grupy, planowane jest połączenie przez przejęcie Spółki Jawnej (wierzyciela z tytułu Obligacji) przez Spółkę z o.o. (dłużnika z tytułu Obligacji).

Planowane przejęcie nastąpi w trybie przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 505 dalej: „KSH”). Wybór takiej formy przejęcia jest ściśle związany i wprost wynika z regulacji KSH - które nie przewidują możliwości przejęcia spółki kapitałowej przez spółkę osobową. Z tego względu planowana forma przejęcia musi polegać na przejęciu Spółki Jawnej przez Spółkę z o.o. - jest to jedyny możliwy sposób przeprowadzenia połączenia/przejęcia na gruncie KSH.

W wyniku połączenia byt Spółki Jawnej zakończy się, a Spółka z o.o. przejmie cały majątek Spółki Jawnej. Oznacza to również, że zobowiązanie z tytułu Obligacji jakie ma Spółka z o.o. względem Spółki Jawnej (do wykupu Obligacji i zapłaty naliczonych odsetek) wygaśnie - będzie mieć bowiem miejsce konfuzja (dłużnik stanie się jednocześnie wierzycielem z tego samego stosunku/tytułu prawnego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przejęciem Spółki Jawnej i mającą w związku z tym miejsce konfuzją wierzytelności/zobowiązania z tytułu Obligacji, po stronie Spółki z o.o. powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane przejęcie Spółki Jawnej i mającą w związku z tym konfuzja wierzytelności z tytułu Obligacji, nie spowoduje po jego stronie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 505 dalej: „KSH”), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną. Jedną z metod połączenia spółek jest połączenie przez przejęcie.

Stosownie do art. 492 § 1 pkt 1 KSH, połączenie przez przejęcie polega na przeniesieniu całego majątku spółki przejmowanej na inną spółkę przejmującą za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej.

Zgodnie z art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy uznać, że na skutek połączenia Spółka z o.o. (spółka przejmująca) stanie się następcą prawnym Spółki Jawnej (spółki przejmowanej) i wstąpi we wszelkie jej podatkowe prawa i obowiązki oraz przejmie majątek Spółki Jawnej, obejmujący również wierzytelności z tytułu Obligacji. W efekcie tego dojdzie do wygaśnięcia tej wierzytelności w drodze konfuzji - Spółka z o.o. stanie się bowiem dłużnikiem i wierzycielem z tytułu Obligacji.

Konfuzja jest instytucją prawa cywilnego, która prowadzi do wygaśnięcia wierzytelności/zobowiązania na skutek połączenia w rękach tego samego podmiotu prawa i związanego z nim obowiązku. Zdaniem Wnioskodawcy, konfuzja wierzytelności z tytułu Obligacji, do której dojdzie w wyniku połączenia Wnioskodawcy ze Spółką Jawną, nie spowoduje po jego stronie powstania przychodu na gruncie ustawy o CIT. Przemawia za tym zarówno brak jakiejkolwiek regulacji w ustawie o CIT, z której wprost wynikałaby możliwość opodatkowania w takiej sytuacji, jak również to, że w związku z konfuzją Wnioskodawca nie otrzyma faktycznie żadnego przysporzenia/jego majątek w żaden sposób nie ulegnie zwiększeniu (z jednej strony wygaśnie jego dług, z drugiej jednak - wygaśnie wierzytelność która przejmie w wyniku przejęcia Spółki Jawnej), co jest podstawową przesłanką wystąpienia przychodu podatkowego. W szczególności nie znajdzie również zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT (zgodnie z którym przychodem podatkowym jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań), gdyż w tej sytuacji nie wystąpi umorzenie lub przedawnienie zobowiązań - zobowiązanie z tytułu Obligacji wygaśnie w związku z połączeniem dłużnika i wierzyciela (a nie w wyniku przedawnienia/umorzenia).

Mając na względzie powyższe, oczywiste jest, że konfuzja wierzytelności/zobowiązania z tytułu Obligacji, do jakiej dojdzie w wyniku planowanego przejęcia Spółki Jawnej (wierzyciela z tytułu Obligacji) przez Wnioskodawcę (dłużnika z tytułu Obligacji), nie będzie podlegać opodatkowaniu CIT po stronie Wnioskodawcy.

Zaprezentowane powyżej przez Wnioskodawcę stanowisko jest również zbieżne z podejściem sądów administracyjnych - które wielokrotnie oceniały skutki podatkowe konfuzji. Aktualne orzecznictwo jest w tym zakresie jednolite i potwierdza, że konfuzja jest neutralna na gruncie CIT. Tytułem przykładu można wskazać na wyrok WSA w Warszawie z 7 czerwca 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 2196/18), w którym sąd stwierdził: „W tym przypadku zatem, w ocenie Sądu, nie można uznać, że wygaśnięcie wierzytelności odsetkowej w związku z konfuzją stanowi szczególny rodzaj jej spłaty. Organ upatruje wystąpienie wskazanej spłaty w wygaśnięciu wierzytelności (z tytułu odsetek) w zamian za ekwiwalentne wygaśnięcie zobowiązań (z tytułu odsetek). Wspomniane wygaśnięcie - w następstwie połączenia praw i obowiązków w rękach jednej osoby – nie stanowi jednak zaspokojenia wierzyciela (nie generuje żadnego przyrostu majątku) i jako takie nie stanowi spłaty. Dodać należy, że skoro jak wskazano wyżej - nikt nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia ani też go egzekwować, to nie można również siebie samego spłacać, a tym samym, wygaśnięcia z powodu konfuzji wierzytelności (w części odsetkowej) nie można uznawać za spłatę wierzytelności. Organ nie uzasadnił szerzej w jakim zakresie powołanie się na autonomię prawa podatkowego umożliwia dokonanie zaproponowanej przez Organ wykładni interpretowanego przepisu. Niezależnie od tego, że należy korzystać wstrzemięźliwie z możliwości autonomicznego określania pojęć w prawie podatkowym (por. uchwała w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 września 2018 r., sygn. akt II FPS 1/18), Sąd nie dostrzegł w sprawie argumentów, które pozwalałyby - z powołaniem się na przedmiotową zasadę lub bez - na przyjęcie wykładni art. 12 ust. 4g u.p.d.o.p. takiej jak uczynił to Organ w zaskarżonej interpretacji. Mając na uwadze powyższe zasadny jest zarzut naruszenia art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. a w zw. z art. 12 ust. 4g u.p.d.o.p. polegający na przyjęciu, że niespłacona część odsetkowa wierzytelności 2 tytułu weksli własnych, wydawana wspólnikowi spółki komandytowej w wyniku jej rozwiązania i ulegająca wygaśnięciu stanowi przychód wobec braku zastosowania do niej art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. a w z w. z art. 12 ust. 4g u.p.d.o.p. Również wobec przedmiotowej niespłaconej części odsetkowej wierzytelności z tytułu weksli własnej, wydawane, wspólnikowi spółki komandytowej w wyniku jej rozwiązania i ulegającej wygaśnięciu, zastosowanie znajdą wskazane przepisy, w szczególności z uwagi na to, że jej wygaśnięcie wskutek konfuzji nie stanowi „spłaty”, o której mowa w art. 12 ust. 4g u.p.d.o.p.”,

Podobne stanowisko prezentują również organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji z 19 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.132.2020.l.MZA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „W analizowanej sytuacji dojdzie do zmniejszenia aktywów będących przed połączeniem własnością Spółki Przejmującej i zmniejszenia zobowiązań ciążących przed połączeniem na Spółce Przejmowanej. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że wskazane zdarzenie spowoduje jakiekolwiek przysporzenie i w konsekwencji, że skutkować będzie powstaniem przychodu. W szczególności, w omawianym przypadku nie dochodzi do umorzenia przedmiotowego zobowiązania, o czym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT.

Zgodnie z tą regulacją przychodem jest m.in. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8 (wyłączenie to nie ma zastosowania w przedmiotowe, sprawie), umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek, z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy oraz umorzonych lub przedawnionych środków na rachunkach bankowych. Jak wynika z przytoczonego przepisu, wartość przedawnionych lub umorzonych zobowiązań stanowi przychód. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie nastąpi przedawnienie, o którym mowa w art. 117 § 1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm., dalej: „k.c.”), gdyż do momentu przejęcia Spółki Przejmowanej nie upłynie okres niezbędny do przedawnienia tego rodzaju zobowiązania. Zgodnie natomiast z art. 508 k.c., zobowiązanie wygasa poprzez umorzenie, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Z treści tego przepisu wynika, że jest to umowa dwustronna i wymaga akceptacji dłużnika. Natomiast w przypadku łączenia się spółek wygaśnięcie zobowiązań następuje nie w wyniku umorzenia, lecz w konsekwencji podjęcia decyzji o połączeniu spółek, a co za tym idzie - konfuzji, która następuje z mocy prawa. Nie można zatem stwierdzić, że w związku z połączeniem dochodzi do umorzenia zobowiązania - w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT. Co więcej, zdarzenie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie spowoduje również powstania prawa do rozliczenia kosztu uzyskania przychodu, ponieważ ze swej natury prowadzi do wygaśnięcia stosunku zobowiązaniowego bez zaspokojenia wierzyciela. Nie można tym samym uznać powyższej czynności za uregulowanie zobowiązania. Podsumowując powyższe, w przedmiotowej sprawie dochodzi zatem do wygaśnięcia wzajemnych wierzytelności i zobowiązań nie w wyniku umorzenia zobowiązania, lecz na skutek konfuzji. W tej sytuacji wygaśnięcie wierzytelności, jak i zobowiązania, w wyniku przejęcia Spółki Przejmowanej, nie będzie prowadziło do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego ani powstania prawa do rozliczenia kosztu uzyskania przychodu. Wygaśnięcie wierzytelności i zobowiązania będzie więc dla Wnioskodawcy neutralne podatkowo”.

Podobnie wypowiedział się również m.in.:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 listopada 2019 r., Znak: 0114- KDIP2-2.4010.422.2019.l.SJ - w której za prawidłowe zostało uznane następujące stanowisko przedstawione przez podatnika: „Podsumowując powyższe, w przedmiotowej sprawie dochodzi zatem do wygaśnięcia wzajemnych wierzytelności i zobowiązań nie w wyniku umorzenia zobowiązania, lecz na skutek konfuzji. W tej sytuacji wygaśnięcie wierzytelności, jak i zobowiązania, w wyniku przejęcia Spółki Przejmowanej, nie będzie prowadziło do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego ani powstania prawa do rozliczenia kosztu uzyskania przychodu. Wygaśnięcie wierzytelności i zobowiązania będzie więc dla Wnioskodawcy neutralne podatkowo”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 23 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.358.2019.l.SG - w której za prawidłowe zostało uznane następujące stanowisko przedstawione przez podatnika: „Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie wskutek konfuzji zobowiązań długoterminowych (w tym odsetek) powstałych w wyniku pożyczek udzielonych na rzecz Spółki przejmującej nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jak zostało to wskazane wyżej, konfuzja zobowiązań nie jest powiązana z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Wnioskodawcę. Nietrafnym byłoby stwierdzenie, że zdarzenie te spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy p.d.o.p. po stronie Spółki przejmującej, gdyż co do zasady zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, przychodami podatkowymi są przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, powiększające aktywa podatnika”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 6 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.322.2019.1.SG - w której za prawidłowe zostało uznane następujące stanowisko przedstawione przez podatnika: „Konfuzja nie powoduje zatem żadnego przyrostu majątku, zaś brak przysporzenia skutkuje brakiem obowiązku rozpoznania przychodu na gruncie ustawy o p.d.o.p. Dodatkowo należy podkreślić, że wygaśnięcie z mocy prawa zobowiązania w wyniku konfuzji nie zostało wymienione w katalogu przychodów podatkowych zawartym w art. 12 ustawy o p.d.o.p., przepisy podatkowe należy interpretować ściśle, a ich interpretacja rozszerzająca nie jest dopuszczalna jeśli prowadzi do zwiększenia ciężarów podatkowych”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 8 sierpnia 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.233.2019.2.AM - „Należy zaznaczyć, że sam efekt w postaci konfuzji wierzytelności i zobowiązania nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, które mogłoby stanowić przychód podatkowy na gruncie ustawy o CIT. W wyniku konfuzji wygaśnięciu ulega zarówno dług, jak i odpowiadająca mu wierzytelność (wraz z ewentualnymi odsetkami stanowiącymi świadczenie akcesoryjne). Konsekwentnie, zmniejszeniu ulegną zarówno aktywa, jak i pasywa spółek biorących udział w połączeniu. Tym samym nie sposób przyjąć, że konfuzja doprowadzi do osiągnięcia przez podmiot przejmujący przychodu rozumianego, jako przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa jego aktywa. Konfuzja nie powoduje zatem żadnego przyrostu majątku, zaś brak przysporzenia skutkuje brakiem obowiązku rozpoznania przychodu na gruncie ustawy o CIT. Dodatkowo, należy podkreślić, iż wygaśnięcie z mocy prawa zobowiązania w wyniku konfuzji nie zostało wymienione w katalogu przychodów podatkowych zawartym w art. 12 ustawy o CIT”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 28 maja 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.133.2018.1.AT - w której za prawidłowe zostało uznane następujące stanowisko przedstawione przez podatnika: „Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku w którym do wygaśnięcia zobowiązania dochodzi na skutek konfuzji cywilnoprawnej) wynikającej z połączenia spółek, zdarzenie to jest neutralne podatkowo zarówno dla spółki przejmowanej, jak i spółki przejmującej. Wygaśnięcia zobowiązania w drodze konfuzji nie można bowiem utożsamiać ze zwolnieniem z długu (takie zdarzenie prawne co do zasady prowadzi natomiast do konieczności wykazania przychodu podlegającego opodatkowaniu przez podmiot, który został zwolniony z długu). (...) Należy bowiem uznać, że w przypadku konfuzji zobowiązań ani Spółka przejmująca ani Spółka przejmowana nie otrzymają żadnego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji u żadnego z podmiotów uczestniczących w połączeniu nie dojdzie do powstania przychodu podatkowego z tytułu wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań i należności w związku z zaistnieniem konfuzji. Konfuzja zobowiązań Spółki przejmowanej wobec Spółki przejmujące, nie będzie stanowiła bowiem formy zapłaty tych zobowiązań. W związku z konfuzją nie dojdzie do spełnienia świadczenia, a zatem u żadnej z łączących się spółek nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. Wygaśnięcie zobowiązań Spółki przejmowanej, do którego dojdzie na skutek przejęcia tego podmiotu przez Spółkę przejmującą będzie zdarzeniem neutralnym podatkowo na gruncie podatku CIT dla obu spółek uczestniczących w połączeniu. W szczególności wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji, do której dojdzie w momencie połączenia Spółki przejmującej i Spółki przejmowanej, nie powinno być traktowane jako umorzenie zobowiązania, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT. Umorzenie zobowiązania jest bowiem konsekwencją zwolnienia dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienia dłużnika z długu”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 24 stycznia 2018 r., Znak: 0115- KDIT2-3.4010.360.2017.l.KP - „W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, planowane jest połączenie Spółek poprzez przejęcie całego majątku Spółki przejmowanej (Wnioskodawcy, przez Spółkę Przejmującą. (...) Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, że opisana w zdarzeniu przyszłym konfuzja wzajemnych zobowiązań 1 wierzytelności z tytułu zobowiązań, o których mowa we wniosku, zaistniała w związku z połączeniem podmiotów (Spółki przejmowanej i Spółki przejmującej), nie została bezpośrednio wymieniona w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako skutkująca albo nie skutkująca powstaniem przychodu. (...) Ponadto, w wyniku połączenia nie dojdzie również do umorzenia zobowiązań, zatem w omawianym przypadku zastosowania nie może mieć również art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań z tytułu zaciągniętych pożyczek, z wyjątkami, które jednak nie mają zastosowania w analizowanym przypadku. W wyniku konfuzji wygasną zarówno długi, jak i odpowiadające mu wartością ekonomiczną wierzytelności. W związku z połączeniem ten sam podmiot stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem.
• Resumując, w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w postaci zaistnienia przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym. Przedmiotowe zdarzenie, tj. konfuzja nie stanowi zapłaty (spełnienia świadczenia), a zatem nie powstanie jakiekolwiek przysporzenie majątkowe dla żadnej z łączących się spółek. Zatem, zaistnienie konfuzji zobowiązań, o których mowa we wniosku na skutek połączenia Spółki przejmującej i Spółki przejmowanej, będzie czynnością neutralną podatkowo dla Wnioskodawcy (Spółki przejmowanej) na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
  
  

Reasumując, konfuzja wierzytelności/zobowiązania z tytułu Obligacji, jaka może mieć miejsce w związku planowanym połączeniem Spółki Jawnej i Spółki z o.o. (Wnioskodawcy), nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.