Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.465.2020.2.JG
z 25 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 3 września 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.465.2020.1.JG (doręczone Stronie w dniu 7 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa dostawy części nieruchomości (działki nr 1) w zamian za odszkodowanie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa dostawy części nieruchomości (działki nr 1) w zamian za odszkodowanie. Złożony wniosek został uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 3 września 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.465.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem nieruchomości. W odniesieniu do części tej nieruchomości została wydana decyzja na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Na podstawie art. 12 ust. 4 tej ustawy część nieruchomości własności Spółki stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Następnie na podstawie przepisów tej samej ustawy została wydana decyzja o przyznaniu Spółce odszkodowania za przejętą z mocy prawa część jej nieruchomości określonej w decyzji ZRID. Spółka korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy VAT. Część nieruchomości - własność Spółki objęta decyzją ZRID wyżej opisana przeznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego jako 3/MN55 - teren budowlany, na którym można budować drogi i elementy towarzyszące.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że numer ewidencyjny wywłaszczonej działki to 1. Wywłaszczona w trybie decyzji ZRID część nieruchomości stanowiąca wyodrębnioną ewidencyjnie działkę jest niezabudowana. Nabycie nieruchomości, której część stanowiła przedmiotowa działka ewidencyjna wywłaszczona w trybie decyzji ZRID nie było udokumentowane fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT. Nieruchomość wraz z przedmiotową działką ewidencyjną wywłaszczoną w trybie decyzji ZRID była wykorzystywana do działalności opodatkowanej i zwolnionej (usługi w zakresie ochrony zdrowia i wynajem lokali). W odniesieniu do działki 1 obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego, a przedmiotowa działka ewidencyjna wywłaszczona w trybie decyzji ZRID była przeznaczona jako: 3/MN55 - teren budowlany, na którym można budować drogi i elementy towarzyszące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa części nieruchomości na podstawie ustawy o szczególnych podstawach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (ZRID), stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT po stronie Spółki i jest czynnością wyłączoną spod zwolnienia podmiotowego i Spółka ma obowiązek opodatkować takie przeniesienie własności części tej nieruchomości z mocy prawa?

Zdaniem Wnioskodawcy: wyzbycie się własności nieruchomości w drodze decyzji ZRID jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt l, art. 7 ust. 1 pkt 1. Zgodnie zaś z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 ppkt d) z uwagi na okoliczność, że towarem jest grunt przeznaczony pod budowę dróg to spełnia kryterium określone jako: dostawa terenów budowlanych. Wobec powyższego czynność ta - pomimo, że Spółka korzysta z zwolnienia podmiotowego w VAT - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, a obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie z chwilą otrzymania przez Spółkę odszkodowania za przejętą na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa do nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Zasadne jest również wskazanie, że na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Według regulacji art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
   
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych,
   

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Z art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wynika, że odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości. W odniesieniu do części tej nieruchomości została wydana decyzja na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Na podstawie art. 12 ust. 4 tej ustawy część nieruchomości własności Spółki stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Następnie na podstawie przepisów tej samej ustawy została wydana decyzja o przyznaniu Spółce odszkodowania za przejętą z mocy prawa część jej nieruchomości określonej w decyzji ZRID. Spółka korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy VAT. Część nieruchomość - własność Spółki objęta decyzją ZRID wyżej opisana przeznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego jako 3/MN55 - teren budowlany, na którym można budować drogi i elementy towarzyszące.

W tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął w wątpliwość, czy przejęcie z mocy prawa przez Skarb Państwa w zamian za odszkodowanie części nieruchomości należącej do Spółki, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Wyjaśnić jednak należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości gruntowej w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

W przedmiotowej sprawie, wywłaszczenie nastąpiło w zamian za odszkodowanie, gdyż jak wskazał Wnioskodawca została wydana decyzja o przyznaniu Spółce odszkodowania za przejętą z mocy prawa część jej nieruchomości. Odszkodowanie pełni więc funkcję wynagrodzenia, a wywłaszczona część nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym dostawa niezabudowanej działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z wniosku wynika, że w odniesieniu do działki nr 1 obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka ta przeznaczona jest jako teren budowlany, na którym można budować drogi i elementy towarzyszące.

Zatem, działka nr 1 przeznaczona jest pod zabudowę i jednocześnie dla celów podatku VAT stanowi teren budowlany. Mając na uwadze powyższe okoliczności, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie znajdzie zastosowania do planowanej sprzedaży ww. działki.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT, wynikające z art. 43 ust. l pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

• towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej (w tym np. tej o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy);
  

• nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że nabycie nieruchomości, której część stanowiła przedmiotowa działka ewidencyjna nie była udokumentowana fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT, zatem w związku z nabyciem ww. działki nie wystąpił podatek od towarów i usług. Z tego względu nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro nabycie nieruchomości nie było w ogóle objęte tym podatkiem. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość wraz z przedmiotową działką ewidencyjną była wykorzystywana do działalności opodatkowanej i zwolnionej, (usługi w zakresie ochrony zdrowia i wynajem lokali).

Należy zatem stwierdzić, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, Spółka w odniesieniu do sprzedawanej działki nr 1 nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. Zatem dostawa ww. działki jako gruntu przeznaczonego pod zabudowę będzie podlegać opodatkowaniu VAT wg właściwej stawki.

Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, że Wnioskodawca w prowadzeniu działalności gospodarczej korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Spółki wyzbycie się własności nieruchomości w drodze decyzji ZRID jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca powołał się na art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d z uwagi na okoliczność, że towarem jest grunt przeznaczony pod budowę dróg, to spełnia kryterium określone jako dostawa terenów budowlanych.

W tym miejscu zasadnym jest więc przeanalizowanie przesłanek zwolnienia od podatku VAT wynikających z art. 113 ustawy.

I tak, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Uwzględniając zatem powyższe stwierdzić należy, że przeniesienie z nakazu władzy publicznej własności posiadanej przez Wnioskodawcę części nieruchomości w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów, a zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak z wniosku wynika podlegająca dostawie części nieruchomości przeznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren budowlany, na którym można budować drogi i elementy towarzyszące, w związku z tym, pomimo że Spółka w swojej działalności korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, to zgodnie z dyspozycją art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, w odniesieniu do dostawy części nieruchomości stanowiącej teren budowlany nie może korzystać ze zwolnienia wskazanego w powyższym przepisie.

Reasumując, w związku z przedstawionymi wyżej okolicznościami, do czynności przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa posiadanej przez Wnioskodawcę własności działki nr 1 stanowiącej teren budowlany, nie znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2, art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy. Oznacza to, że przejęcie z mocy prawa przez Skarb Państwa w zamian za odszkodowanie należącej do Spółki działki nr 1, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wg właściwej stawki, a Wnioskodawca będzie zobligowany przed jej rozliczeniem dokonać rejestracji dla potrzeb podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego w zakresie opodatkowania dostawy części nieruchomości przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym .

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.