Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.535.2020.3.ENB
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 10 i 17 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w 2020 r. i w latach następnych na statku służącym do pomiarów hydrograficznych eksploatowanym na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 10 i 17 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w 2020 r. i w latach następnych na statku służącym do pomiarów hydrograficznych eksploatowanym na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę w szwedzkiej firmie na czas nieokreślony.

Wnioskodawca mieszka w Polsce, gdzie posiada rodzinę i mieszkanie. Pracę wykonuje na terenie między innymi Szwecji, Wielkiej Brytanii, Danii i Holandii. Pracuje w systemie zmianowym 2 tygodnie na statku, 2 tygodnie odpoczynku w domu.

Złożony wniosek dotyczy roku podatkowego 2020 oraz lat przyszłych.

Statek, na którym Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał pracę, jest statkiem morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym.

Statek służy do pomiarów hydrograficznych, a zatem nie służy do transportu ludzi czy towarów. Jednak według wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. I SA/Gd 1397/14, każdy statek posiadający napęd pozwalający na poruszanie się oznacza, iż statek jest zdatny do wykonywania transportu. W analogicznej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał w dniu 9 stycznia 2013 r. w sprawie o sygnaturze IPBII/1/415-862/12/AŻ interpretację indywidulaną, w której stwierdził, że nie ma zatem podstaw, aby określenie „transport międzynarodowy” zawężać jedynie do statków, które transportują towary lub przewożą pasażerów. W tym ujęciu będzie zatem mieścił się również transport wykonywany przez statki badawcze.

Siedziba i faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek znajduje się w Szwecji.

Statek był i będzie eksploatowany na wodach terytorialnych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, lecz również z dużym prawdopodobieństwem będzie eksploatowany na terenach wód terytorialnych innych państw w przyszłości – w zależności od prowadzonego projektu.

Na statku Wnioskodawca był i będzie zatrudniony jako Offshore Surveyor, co w Polsce ma swój odpowiednik jako Hydrograf/Pomiarowiec, na podstawie szwedzkiej umowy o pracę na czas nieokreślony.

Od początku 2020 r. od dochodu Wnioskodawcy pobierane są zaliczki na podatek dochodowy w Szwecji, jednak zgodnie z decyzją szwedzkiego Urzędu Podatkowego z dnia 28 sierpnia 2020 r. zaliczki na podatek Wnioskodawca ma jedynie odprowadzać, gdy wykonuje swoją pracę na terytorium Szwecji. Od tej decyzji Wnioskodawca złożył odwołanie i prośbę o ponowne rozpatrzenie Jego sytuacji.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że w 2020 r. statek był/będzie eksploatowany najprawdopodobniej tylko na terenie Wielkiej Brytanii, jednak ze względu na dynamiczną sytuację może się również zdarzyć, że statek zostanie skierowany do pracy przy projekcie, na terytorium innego państwa Unii Europejskiej, jak Szwecja, Dania, Holandia czy Norwegia.

W roku 2020 Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Wielkiej Brytanii przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym. Wynagrodzenia były wypłacane przez pracodawcę, który nie miał miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie, w którym Wnioskodawca wykonywał pracę, natomiast istnieje szansa, iż projekt będzie wykonywany również na terytorium Szwecji. Zachodzi wtedy możliwość, iż będzie wykonywał pracę na terytorium Państwa, w którym pracodawca ma swoją siedzibę. Pracodawca nie posiada zagranicznego zakładu lub stałej siedziby w państwach, w których Wnioskodawca wykonywał swoją pracę. Posiada siedzibę i stałe placówki na terytorium jedynie Szwecji, i istnieje szansa, iż w tym roku Wnioskodawca będzie mógł wykonywać pracę właśnie w tym kraju.

W latach następnych statek będzie najprawdopodobniej eksploatowany na terytorium Wielkiej Brytanii, ale również innych państw Unii Europejskiej, jak m.in. Szwecja, Dania, Holandia, Norwegia, Belgia i inne. Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Wielkiej Brytanii i terytorium innych państw przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym. Wynagrodzenia będą wypłacane przez pracodawcę, który nie będzie miał miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie, w którym Wnioskodawca będzie wykonywał swoją pracę, natomiast istnieje szansa, iż projekt będzie wykonywany również na terytorium Szwecji. Zachodzi wtedy możliwość, iż Wnioskodawca będzie wykonywał pracę na terytorium Państwa, w którym pracodawca ma swoją siedzibę. Pracodawca posiada swoją siedzibę i stałe placówki jedynie na terytorium Szwecji, istnieje szansa, iż Wnioskodawca będzie wykonywał pracę również na terytorium tego państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek odprowadzania podatku od dochodu również w Polsce, mimo że dochód uzyskuje z szwedzkiej firmy?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od dochodu powinien odprowadzać na terenie kraju w którym wykonuje pracę, zatem nie ma obowiązku odprowadzania podatku od dochodów również w Polsce, jeśli praca nie jest tutaj wykonywana.

Niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej na statku służącym do pomiarów hydrograficznych eksploatowanym na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii w 2020 r. i w latach następnych. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w 2020 r. i w latach następnych na statku służącym do pomiarów hydrograficznych eksploatowanym na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez państwo rezydencji z państwem, w którym praca jest wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Natomiast według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD do art. 15 ust. 3 do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym lub barek eksploatowanych w żegludze śródlądowej stosuje się zasadę, która w pewnym zakresie jest zgodna z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego; chodzi o to, że podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa. W Komentarzu do art. 8 wskazano, że Umawiające się Państwa mogą uzgodnić między sobą zrzeczenie się prawa do opodatkowania dochodu na rzecz państwa, w którym mieści się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie, statki powietrzne lub barki. Przyczyny wprowadzenia takiej możliwości w przypadku dochodu z żeglugi morskiej, powietrznej lub śródlądowej odnoszą się również do wynagrodzenia załóg. Umawiające się Państwa mogą oczywiście uzgodnić między sobą postanowienie przyznające prawo do opodatkowania państwu przedsiębiorstwa. Takie postanowienie, jak również ust. 3 art. 15 zakładają, że ustawodawstwo wewnętrzne państwa, któremu przyznano prawo do opodatkowania, zezwala temu państwu opodatkować wynagrodzenie osoby zatrudnionej w danym przedsiębiorstwie, bez względu na jej miejsce zamieszkania.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, zasadę, w myśl której występuje opodatkowanie w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa stosuje się do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym.

Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę w szwedzkiej firmie na czas nieokreślony. Wnioskodawca mieszka w Polsce, gdzie posiada rodzinę i mieszkanie. Pracę wykonuje na terenie między innymi Szwecji, Wielkiej Brytanii, Danii czy Holandii. Pracuje w systemie zmianowym 2 tygodnie na statku, 2 tygodnie odpoczynku w domu. Złożony wniosek dotyczy roku podatkowego 2020 oraz lat przyszłych. Statek, na którym Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał pracę, jest statkiem morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym. Statek służy do pomiarów hydrograficznych, a zatem nie służy do transportu ludzi czy towarów. Siedziba i faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek znajduję się w Szwecji. Statek był i będzie eksploatowany na wodach terytorialnych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, lecz również z dużym prawdopodobieństwem będzie eksploatowany na terenach wód terytorialnych innych państw w przyszłości w zależności od prowadzonego projektu. Na statku Wnioskodawca był i będzie zatrudniony jako Offshore Surveyor, co w Polsce ma swój odpowiednik jako Hydrograf/Pomiarowiec, na podstawie szwedzkiej umowy o pracę na czas nieokreślony. Od początku 2020 r., od dochodu Wnioskodawcy pobierane są zaliczki na podatek dochodowy w Szwecji, jednak zgodnie z decyzją szwedzkiego Urzędu Podatkowego z dnia 28 sierpnia 2020 r. zaliczki na podatek Wnioskodawca ma jedynie odprowadzać gdy wykonuje swoją pracę na terytorium Szwecji. Od tej decyzji Wnioskodawca złożył odwołanie i prośbę o ponowne rozpatrzenie Jego sytuacji. W 2020 r. statek był/będzie eksploatowany najprawdopodobniej tylko na terenie Wielkiej Brytanii, jednak ze względu na dynamiczną sytuację może się również zdarzyć, że statek zostanie skierowany do pracy przy projekcie na terytorium innego państwa Unii Europejskiej, jak Szwecja, Dania, Holandia czy Norwegia. W roku 2020 Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Wielkiej Brytanii przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym. Wynagrodzenia były wypłacane przez pracodawcę, który nie miał miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie, w którym Wnioskodawca wykonywał pracę, natomiast istnieje szansa, iż projekt będzie wykonywany również na terytorium Szwecji. Zachodzi wtedy możliwość iż będzie wykonywał pracę na terytorium Państwa, w którym pracodawca ma swoją siedzibę. Pracodawca nie posiada zagranicznego zakładu lub stałej siedziby w państwach, w których Wnioskodawca wykonywał swoją pracę. Posiada siedzibę i stałe placówki na terytorium jedynie Szwecji, i istnieje szansa, iż w tym roku Wnioskodawca będzie mógł wykonywać pracę właśnie w tym kraju. W latach następnych statek będzie najprawdopodobniej eksploatowany na terytorium Wielkiej Brytanii, ale również innych państw Unii Europejskiej, jak m.in. Szwecja, Dania, Holandia, Norwegia, Belgia i inne. Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Wielkiej Brytanii i terytorium innych państw przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym. Wynagrodzenia będą wypłacane przez pracodawcę, który nie będzie miał miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie, w którym Wnioskodawca będzie wykonywał swoją pracę, natomiast istnieje szansa, iż projekt będzie wykonywany również na terytorium Szwecji. Zachodzi wtedy możliwość iż Wnioskodawca będzie wykonywał pracę na terytorium Państwa, w którym pracodawca ma swoją siedzibę. Pracodawca posiada swoją siedzibę i stałe placówki jedynie na terytorium Szwecji, istnieje szansa, iż Wnioskodawca będzie wykonywał pracę również na terytorium tego państwa.

Mając zatem na uwadze, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce, gdzie również posiada rodzinę i mieszkanie uznać należy, że podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 3 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r., nr 26, poz. 193) bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego lub statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Szwecji otrzymuje wynagrodzenie w związku z zatrudnieniem wykonywanym na pokładzie statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez konsorcjum lotnicze Scandinavian Airlines System (SAS), to takie wynagrodzenie będzie opodatkowane tylko w Szwecji.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt f tej Konwencji, określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” oraz „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

W myśl natomiast art. 3 ust. 1 pkt g Konwencji, określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

Cytowany powyżej art. 15 ust. 3 Konwencji znajduje zatem zastosowanie, do wynagrodzeń otrzymywanych za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego lub statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, tj. m.in. przez przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwecji.

Podkreślenia jednakże wymaga, że powyższe przepisy nie precyzują zakresu znaczeniowego określenia „transport”. Tym samym, jego wykładni należy dokonywać w oparciu o językowe znaczenie słowa „transport” oraz łącznie z fragmentem przepisu, który stanowi o „transporcie międzynarodowym”.Poprzez transport (w tym transport międzynarodowy) należy rozumieć zespół czynności związany z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych za pomocą odpowiednich środków (definicja z Internetowej Encyklopedii PWN). Transport (łac. transportare – przenieść, przewieźć) – przemieszczanie ludzi, ładunków (przedmiot transportu) w przestrzeni przy wykorzystaniu odpowiednich środków (środków transportu).

Mając na uwadze powyższe, uznać zatem należy, że „wszelki transport”, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. g) ww. Konwencji, oznacza przewóz statkami, w celach zarobkowych, pasażerów i ładunków przez wody międzynarodowe.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności faktycznych stwierdzić należy, że statek służący do pomiarów hydrograficznych, który – jak zaznaczył Wnioskodawca nie służył do transportu ludzi czy towarów – nie był eksploatowany w transporcie międzynarodowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt g) ww. Konwencji polsko-szwedzkiej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 515/17, w którym stwierdzono, że „zgodzić się należy ze stanowiskiem organu interpretacyjnego, że poprzez transport (w tym transport międzynarodowy) należy rozumieć zespół czynności związany z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych za pomocą odpowiednich środków (tu: za pomocą statków morskich). Transport morski oznacza więc przewóz statkami w celach zarobkowych, pasażerów i ładunków przez wody morskie. Podobnie kwestia ta jest rozstrzygana w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (przykładowo wyroki WSA w Gdańsku z dnia 28 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1514/16 czy z dnia 8 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1502/16)”.

Zatem do opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 3 ww. Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Jednocześnie jednak, z uwagi na to, że w 2020 r. Wnioskodawca uzyskuje oraz będzie uzyskiwał przychody z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim służącym do pomiarów hydrograficznych, który nie służy do transportu ludzi lub towarów, a który jest eksploatowany na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii, konieczne jest zastosowanie przepisów Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840; dalej: Konwencja polsko-brytyjska).

W myśl art. 14 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego bądź statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa może być opodatkowane w tym Państwie (art. 14 ust. 3 Konwencji).

W świetle art. 14 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii. Z kolei w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 14 ust. 2 ww. Konwencji zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

W konsekwencji, ponieważ – jak wskazuje Wnioskodawca – nie przebywał i nie będzie przebywał na terytorium Wielkiej Brytanii przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym oraz przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym, jak również wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Wielkiej Brytanii i nie ma w Wielkiej Brytanii zagranicznego zakładu, należy uznać że zostały łącznie spełnione przesłanki, o których mowa w art. 14 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej.

Oznacza to, że dochody Wnioskodawcy uzyskane w 2020 r. z tytułu pracy wykonywanej na statku morskim służącym do pomiarów hydrograficznych, eksploatowanym na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii, podlegają opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania, czyli w Polsce. Ponadto, w przedmiotowej sprawie, nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody – zgodnie z cytowaną Konwencją – podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

W myśl natomiast art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Natomiast na podstawie art. 44 ust. 7 tej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania. Do obliczenia należnej zaliczki stosuje się odpowiednio ust. 3a oraz 3c.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy).

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ww. ustawy).

Przepisy ust. 1a i 7 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy art. 27 ust. 9 i 9a stosuje się odpowiednio – o czym stanowi art. 44 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od dochodów osiągniętych z tytułu pracy wykonywanej na statku służącym do pomiarów hydrograficznych oraz do złożenia zeznania podatkowego za 2020 r.

Powyższe będzie miało również zastosowanie do opodatkowania opisanych we wniosku dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej na statku służącym do pomiarów hydrograficznych eksploatowanym na terytorium Wielkiej Brytanii w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo zastrzec należy, że tutejszy organ podatkowy wydając interpretację oparł się na opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów oraz interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.