Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.47.2020.1.DK
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2020 r. (data wpływu 24 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej wystawiania informacji PIT-11 – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej dołączania do informacji PIT-11 informacji dodatkowych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę i oddelegowuje ich do pracy w Niemczech na podstawie aneksu do umowy o pracę i zaświadczenia A1. Pracownicy są oddelegowani do Filii Wnioskodawcy, która ma siedzibę w Niemczech i jest odrębnym podmiotem, posiadającym niemiecki numer podatkowy, własną księgowość, podmiotem samodzielnie rozliczającym się podatkowo i regulującym zobowiązania podatkowe tylko w Niemczech.

Wynagrodzenie dla pracowników oddelegowanych jest wypłacane w Niemczech przez Filię w walucie euro i tam opodatkowane. Ciężar wynagrodzeń ponosi Filia i tam są sporządzane listy płac. W Polsce są wyliczane i odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W trakcie zatrudnienia pracownicy oddelegowani otrzymują wynagrodzenie:

1. tylko z Niemiec – wypłacone i opodatkowane w Niemczech z tytułu pracy w Niemczech;
2. z Niemiec i Polski – wypłacone i opodatkowane w Niemczech z tytułu pracy w Niemczech i wypłacone i opodatkowane w Polsce z tytułu pracy w Polsce.
   
   

Ad 1. Dla pracowników, którzy uzyskali wynagrodzenie tylko w Niemczech Wnioskodawca nie wystawia informacji PIT-11. Pracownicy do rozliczenia rocznego otrzymują informację o przychodach w formie niemieckiej karty podatkowej Lohnsteuerbescheinigung wraz z informacją dodatkową zawierającą okres pracy w Niemczech i wysokość potrąconych i odprowadzonych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, nie odliczaniu przez pracodawcę 30% diety.

Ad. 2. Dla pracowników, którzy uzyskali wynagrodzenie w Niemczech i Polsce Wnioskodawca wystawia informację PIT-11, w której zawarte są tylko przychody uzyskane i opodatkowane w Polsce oraz wysokość potrąconych i odprowadzonych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od wynagrodzeń z Niemiec i Polski. Wraz z informacją PIT-11 pracownicy oddelegowani oraz właściwe urzędy skarbowe otrzymują informację dodatkową do PIT-11 zawierającą: uzyskanie przychodu opodatkowanego w Niemczech, okres pracy w Niemczech, potrąconych i odprowadzonych składkach na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zawartych w PIT-11, nie odliczaniu przez pracodawcę 30% diety. Pracownik otrzymuje również niemiecką kartę podatkową Lohnsteuerbescheinigung.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nie będąc płatnikiem wynagrodzeń dla pracowników, którzy otrzymują wynagrodzenie w Niemczech Wnioskodawca powinien wystawiać PIT-11 i zawierać to wynagrodzenie w rubryce jako dochód zwolniony od podatku?
2. Czy przedstawione w stanie faktycznym sposoby sporządzania informacji PIT-11 dla pracowników otrzymujących wynagrodzenie w Niemczech i Polsce są prawidłowe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dla pracowników oddelegowanych do pracy w Niemczech Spółka w Polsce nie jest płatnikiem wynagrodzeń, nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy, nie reguluje zobowiązań podatkowych związanych z wynagrodzeniami i w związku z tym nie sporządza informacji PIT-11. Sporządza informacje dodatkowe zawierające dane niezbędne do rozliczenia rocznego w Polsce, które wraz z niemiecką kartą podatkową Lohnsteuerbescheinigung są wysyłane pracownikom.

Informacje PIT-11 sporządzane są dla pracowników, dla których Spółka w Polsce jest płatnikiem wynagrodzeń, pobiera zaliczki na podatek dochodowy i reguluje zobowiązania podatkowe z tego tytułu. Składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne są odprowadzane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Polsce w związku z tym Spółka zwiera informacje o wysokości tych składek w PIT-11 lub w informacji dodatkowej do rozliczenia rocznego. Do PIT-11 dołączona informacja dodatkowa i niemiecka karta podatkowa Lohnsteuerbescheinigung.

Otrzymanie powyższej interpretacji jest niezbędne do prawidłowego sporządzenia informacji PIT-11 za 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

• w części dotyczącej wystawiania informacji PIT-11 – prawidłowe,
• w części dotyczącej dołączania do informacji PIT-11 informacji dodatkowych – nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Źródłem obowiązków płatnika mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego. Stosownie do art. 3 pkt 2 ww. ustawy do przepisów prawa podatkowego zaliczamy przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zatem nałożenie na określony podmiot zadań płatnika musi wynikać z ww. przepisów.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Zgodnie z art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

W myśl art. 42g ust. 1, płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1. urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;
2. podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
   
   

Stosownie natomiast do art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 powinny być uwzględnione również dochody wolne od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. Dochody chociaż zwolnione od podatku dochodowego w Polsce, to w przypadku uzyskiwania przez podatnika innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce – zgodnie z treścią art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wpłyną na wysokość podatku w Polsce.

Obowiązek ujęcia w informacji PIT-11 dochodów zagranicznych wolnych od podatku dotyczy wyłącznie dochodów, które zostały uzyskane za pośrednictwem podmiotu będącego płatnikiem sporządzającym informację roczną.

Z powyższego wynika, że obowiązki płatnika, w tym obowiązek wystawienia informacji PIT-11 spoczywają na podmiocie, który wypłaca wynagrodzenie i inne świadczenia oraz który reguluje zobowiązania podatkowe.

Zakład, który nie wypłaca wynagrodzenia i nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy nie wystawia informacji PIT-11.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę i oddelegowuje ich do pracy w Niemczech na podstawie aneksu do umowy o pracę i zaświadczenia A1. Pracownicy są oddelegowani do Filii Wnioskodawcy, która ma siedzibę w Niemczech i jest odrębnym podmiotem, posiadającym niemiecki numer podatkowy, własną księgowość, podmiotem samodzielnie rozliczającym się podatkowo i regulującym zobowiązania podatkowe tylko w Niemczech. Wynagrodzenie dla pracowników oddelegowanych jest wypłacane w Niemczech przez Filię w walucie euro i tam opodatkowane. Ciężar wynagrodzeń ponosi Filia i tam są sporządzane listy płac.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika w stosunku do pracowników oddelegowanych do pracy w Niemczech i uzyskujących wynagrodzenie wyłącznie od innego podmiotu (zakładu znajdującego się na terenie Niemiec).

Natomiast w odniesieniu do pracowników uzyskujących świadczenia zarówno od zakładu znajdującego się w Polsce jak i od zakładu z Niemiec, Wnioskodawca będzie obowiązany do spełnienia obowiązków płatnika w zakresie świadczeń, które on wypłaca.

Odnośnie zaś opisanych przez Wnioskodawcę informacji dodatkowych wskazać należy, że przepisy prawa nie zabraniają przekazać pracownikom informacji, które pracodawca sam uzna za stosowne bądź pomocne. Jednakże z przepisów polskiego prawa podatkowego nie wynika obowiązek sporządzenia przez pracodawcę informacji dodatkowych zawierających dane odnośnie świadczeń wypłacanych przez inne podmioty (tym samym brak jest również uregulowań odnośnie danych, jakie informacja ta winna zawierać).

Reasumując Wnioskodawca w informacji PIT-11 wskazuje tylko świadczenia, wobec których jest płatnikiem (które wypłaca).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że wydając interpretacje indywidualne Organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku opis sprawy i przyjmuje argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.