Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.313.2020.1.BJ
z 25 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lipca 2020 r. (data wpływu 27 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zmiana stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, możliwa jest nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zmiana stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, możliwa jest nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność finansową, w szczególności w zakresie zawierania umów leasingu operacyjnego i finansowego oraz udzielania klientom finansowania w formie pożyczek. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto, rok podatkowy Spółki równy jest kalendarzowemu.

Działalność Wnioskodawcy polega w szczególności na zawieraniu transakcji gospodarczych, których przedmiotem jest świadczenie usług lub dostawa towarów wynikających z realizacji umów finansowania pod postacią umów leasingu oraz umów pożyczek. W tym więc zakresie. Spółka jest właścicielem bardzo dużej ilości środków trwałych oddanych do używania klientom w ramach umów leasingu o których mowa w Rozdziale 4a ustawy o CIT.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych korzystając z metod amortyzacji określonych w ustawie o CIT, w tym m.in. wg metody określonej w art. 16h (metoda liniowa), art. 16j (indywidualne stawki amortyzacji) oraz art. 16k (metoda degresywna). Wybór metody następuje każdorazowo przed rozpoczęciem amortyzacji danego środka trwałego. Wybraną metodę, Spółka stosuje do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Dla środków trwałych amortyzowanych według metody liniowej Spółka:

• stosuje podstawowe stawki amortyzacji podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o CIT (dalej: Wykaz) albo
• podejmuje decyzję o obniżeniu podanych w Wykazie stawek dla poszczególnych środków trwałych albo
• rezygnuje ze stosowania obniżonych stawek amortyzacji.
  
  

Spółka dokonuje zmiany stawki amortyzacji począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższe decyzje są podejmowane każdorazowo w oparciu o bieżącą prognozę przyszłych przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu w rozumieniu ustawy o CIT i mają na celu przygotowanie prognoz realizacji aktywa z tytułu odroczonego podatku odroczonego w sposób nieprowadzący do osiągania strat podatkowych.

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie zmiany stawki amortyzacji wynikającej z metody liniowej dokonywania odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 16h ustawy o CIT, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT. Zmiana będzie polegała na obniżeniu stawek amortyzacji wynikających z Wykazu lub na rezygnacji ze stosowania obniżonych stawek amortyzacji.

Spółka w zakresie wybranych grup środków trwałych stosuje stawki amortyzacji:

i. z Wykazu lub

ii. stawki obniżone.

Ponadto odpisy amortyzacyjne dokonywane są w zgodzie z treścią art. 16h ust. 4 ustawy o VAT a mianowicie w równych ratach co miesiąc. Spółka nadal zamierza dla wybranych grup środków trwałych dokonywać odpisów z zastosowaniem zróżnicowanych stawek amortyzacji, tj. zachowując wartości z Wykazu lub dokonując obniżenia stawek przy czym zamierza w przyszłości zmienić częstotliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych poprzez dokonywanie odpisu amortyzacyjnego jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Zmiana częstotliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych następować będzie także w odniesieniu do wybranych grup środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Wskazać należy, iż nie później niż w momencie dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na koniec roku a więc nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego miałoby miejsce ostateczne określenie stawki amortyzacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie prawidłowości dokonania zmiany stawek amortyzacji, tj. w zakresie momentu, do którego powinna zostać podjęta decyzja w zakresie zmiany stawek amortyzacji oraz momentu, do którego należałoby wprowadzić odpowiednie zapisy w ewidencji środków trwałych w tym zakresie przy dokonaniu odpisu amortyzacyjnego jednorazowo na koniec roku podatkowego (naliczenie jednorazowej zbiorczej rocznej obniżonej raty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zmiana stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, możliwa jest nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest stanowisko Spółki, iż zmiana stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, możliwa jest nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na prawidłowość przedstawionego stanowiska wskazuje przede wszystkim wykładnia językowa/literalna analizowanego przepisu art. 16i ust. 5 przy uwzględnieniu treści art. 16h ust. 4 (zdanie pierwsze) ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16h ust. 4 ustawy o CIT, zdanie pierwsze „Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i”. Natomiast zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT „Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.” Zgodnie z literalnym brzmieniem powyżej wskazanych przepisów, podatnik może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych (amortyzowanych metodą liniową), wyłącznie:

• w momencie wprowadzenia środka trwałego do ewidencji - wtedy amortyzacja ustalona na podstawie obniżonych stawek amortyzacyjnych będzie naliczana począwszy od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia środka trwałego do używania albo
• począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego
• dokonując odpisu równego co miesiąc lub co kwartał albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.
  
  

W ocenie Spółki, przewidziana przez ustawodawcę druga opcja w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, wskazuje na moment od którego powinno być skuteczne obniżenie stawki amortyzacji i wysokości odpisów amortyzacyjnych. Należy uznać, iż obniżony odpis amortyzacyjny powinien być stosowany przez cały rok podatkowy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego a w sytuacji gdy Spółka planuje ponadto dokonanie jednorazowego odpisu na koniec roku podatkowego to tym samym powinno to nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym, czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego.

Na prawidłowość stanowiska Spółki wskazuje również dokonana wykładnia celowościowa i autentyczna. Spółka stoi na stanowisku, że wolą ustawodawcy było i jest pozostawienie podatnikowi prawa do podjęcia indywidualnej i swobodnej decyzji w omawianym zakresie, z zastrzeżeniem ograniczenia, iż wybór dotyczy całego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka będzie miała możliwość dokonania zmiany (obniżenia lub rezygnacji ze stosowania obniżonych stawek) stawek amortyzacji dla wybranych grup środków trwałych amortyzowanych liniowo gdzie dokona odpisu amortyzacyjnego jednorazowo na koniec roku podatkowego nie później niż w ostatnim dniu tego roku. Poprzez dokonanie trwałego zapisu w ewidencji środków trwałych, a dalej także zapisu księgowego wynikającego z naliczonej jednorazowej zbiorczej rocznej raty amortyzacji Spółka w prawidłowy sposób, w ostatnim dniu roku, rozpozna koszty podatkowe wynikające z planu amortyzacji dla danej wybranej grupy środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Oznacza to, iż w efekcie zmiana stawki amortyzacji nastąpi na koniec roku podatkowego (w ostatnim dniu), jednak przed dokonaniem trwałego naliczenia, zatwierdzenia i zaksięgowania raty amortyzacji, a więc ze skutkiem począwszy od pierwszego miesiąca tegoż roku podatkowego. Zbiorczy jednorazowy odpis amortyzacyjny, zgodnie z treścią art. 16h ust. 4 ustawy o CIT dokonuje się jednorazowo na koniec roku podatkowego, należy więc wskazać, że planowane działanie Spółki będzie również zgodne z przepisami określonymi w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Jako bezsprzeczny argument, potwierdzający w pełni prawidłowość planowanego działania po stronie Spółki można wskazać na m.in. treść uzasadnienia projektu nowelizacji ustawy o CIT, w szczególności dotyczącego nowelizacji art. 16i ust. 5 ustawy o CIT (druk sejmowy nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.). Z uzasadnienia wynika, iż: „Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (..) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

Wyżej wskazane przez Spółkę stanowisko znajduje uzasadnienie w wielu interpretacjach indywidualnych:

1. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 maja 2008 r., Znak: ITPB3/423-125/08/AW „W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.”
2. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 lipca 2008 r., Znak: „W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.”
3. c) interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 grudnia 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-1158/10/CzP „W przypadku obniżenia /podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż stosownie do art. 16i ust. 5 updop Spółka ma prawo, na zasadach wyżej przedstawionych, dokonać obniżenia lub podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop.”
4. d) interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 grudnia 2011 r., Znak: IPTPB3/423-270/11-4/PM „W konsekwencji, obniżenie lub podwyższenie uprzednio obniżonej stawki w trakcie roku podatkowego powinno zostać uwzględnione nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego, stosownie do art. 16h ust. 4 ww. ustawy.”
5. e) interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 listopada 2012 r., Znak: ILPB4/423-283/12-2/DS „(...) dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż zmiana stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, możliwa jest nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle tego przepisu, Podatnik może dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem ww. przepis umożliwił podatnikom obniżanie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Jednocześnie brzmienie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie pozostawia wątpliwości co do momentu, w którym może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu – jest to (w odniesieniu do środków będących już w ewidencji) – pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawki nie może być więc dokonana, jak twierdzi Spółka, w trakcie roku podatkowego. Gdyby istniała taka możliwość przepis art. 16i ust. 5 musiałby mieć brzmienie: „zmiany stawki można dokonać w trakcie roku podatkowego ze skutkiem począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego”. Należy zauważyć, że z brzmienia przepisu nie wynika możliwość obniżenia stawki w stosunku do stawki z Wykazu w miesiącu dokonania pierwszego w roku odpisu amortyzacyjnego (co zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT może mieć miejsce co miesiąc, co kwartał lub raz w roku). Potwierdzenie powyższego znajdujemy w prawomocnym wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2817/11, jak również w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 1 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Go 975/07.

W związku z powyższym, ww. art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie daje podstaw do dokonania zmiany stawki amortyzacyjnej, a więc podjęcia przez podatnika decyzji w tym zakresie, w miesiącu innym niż pierwszy miesiąc każdego roku podatkowego, przy czym ustawa nie wskazuje, w jaki sposób decyzja podatnika ma znaleźć odzwierciedlenie w jego dokumentacji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym zmiana stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy założeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku podatkowego, możliwa jest nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym czyli odpowiednio nie później niż w ostatnim dniu roku podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych zauważyć należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, osadzonych w konkretnych stanach faktycznych zdarzeniach przyszłych. Co równie istotne nie zostały one wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i dotyczyły samej tylko możliwości obniżenia lub podwyższenia (uprzednio obniżonych) odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.