Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.325.2020.3.MB
z 1 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania otrzymanej w ramach tarczy finansowej subwencji finansowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania otrzymanej w ramach tarczy finansowej subwencji finansowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jawna prowadząca działalność pod firmą: X Spółka jawna z siedzibą w miejscowości Y (zwana dalej: podatnikiem, Spółką lub Wnioskodawcą), prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie sprzedaży (…). Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych.

Wnioskodawca, po złożeniu sformalizowanego wniosku w ramach tzw. tarczy antykryzysowej do spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: A Spółka Akcyjna z siedzibą w (…), KRS: (…), zwanej dalej w skrócie Spółką Akcyjną, zawarła w dniu 11 maja 2020 r. umowę o nazwie umowa subwencji finansowej, w ramach której to umowy strona otrzymała na rachunek bankowy w dniu 14 maja 2020 r. od spółki akcyjnej subwencję o nazwie B. A w kwocie (…) zł ((…)), zwaną dalej w skrócie subwencją od spółki akcyjnej. Kwotę ww. subwencji strona w przyszłości zamierza przeznaczyć na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, tj. wynagrodzeń pracowników, koszty biura, koszty nabycia (…) itp. Z zawartej umowy ze spółką akcyjną wynika, iż w przyszłości Spółka będzie zobowiązana do spłaty ww. subwencji w 24 równych ratach, od 13 miesiąca licząc od miesiąca otrzymania ww. subwencji oraz strona może się zwrócić do spółki akcyjnej o umorzenie części otrzymanej przez Spółkę subwencji.

W piśmie z 21 września 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowany poinformował, że:

1. Wnioskodawca otrzymał subwencję w ramach tzw. tarczy antykryzysowej od spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: A S.A. w ramach „(…)”.
2. Wnioskodawca wskazuje, iż otrzymaną subwencję przeznacza wyłącznie na cele związane z prowadzoną przez siebie samodzielną działalnością gospodarczą. Jednocześnie strona wyjaśnia że przyznane jej dofinansowanie określane jako subwencja:
   1. nie stanowi w przypadku Wnioskodawcy (w całości lub w części) dopłaty do ceny konkretnych świadczonych przez podatnika usług lub też sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów – innymi słowy:
      • dzięki otrzymanemu dofinansowaniu, klienci nabywający od Wnioskodawcy towary i usługi, nie będą uiszczali niższych cen,
      • uzyskana subwencja ma wyłącznie tzw. charakter zakupowy tzn. została przyznana i jest wykorzystywana przez Spółkę wyłącznie na sfinansowanie kosztów działalności Wnioskodawcy, tj. pokrycie ponoszonych przez stronę wydatków związanych z działalnością gospodarczą. Do dnia sporządzenia uzupełnienia do wniosku, większość subwencji została przeznaczona na sfinansowanie należnych pracownikom wynagrodzeń oraz na sfinansowanie należnych od Spółki składek na ubezpieczenia społeczne,
      • zawarta umowa przez Spółkę ze spółką akcyjną nie zawiera informacji, iż otrzymana subwencja ma charakter pożyczki zwrotnej. Nazwa ww. umowy brzmi: umowa subwencji finansowej, co stanowi że umowa subwencji nie powinna być zaliczona do umów pożyczek, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nadto w ramach ww. umowy Wnioskodawca może wystąpić o umorzenie całości i części subwencji przez spółkę akcyjną, co nie występuje w typowych umowach pożyczek, które mają przede wszystkim charakter zwrotny.
3. Otrzymana przez Wnioskodawcę subwencja nie stanowi dopłaty do cen konkretnych świadczonych przez Spółkę usług lub sprzedawanych towarów i z tego tytułu nie będzie podlegała w całości zwrotowi.
4. W większości sprzedawane przez stronę towary i usługi są opodatkowane stawką podatkową w wysokości 23%. Sporadycznie strona dokonuje (…) sprzedaży towarów opodatkowanych stawką podatkową w wysokości 8%.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uzyskaną w miesiącu maju 2020 r. subwencję od spółki akcyjnej, Wnioskodawca ma obowiązek uznać za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od której powinien być naliczony oraz zadeklarowany należny podatek od towarów i usług według stawki podatkowej w wysokości 23% ? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uzyskane przez podatnika dotacje lub subwencje, mające wpływ na cenę sprzedawanej usługi lub towaru, stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wskazać należy, iż mamy do czynienia z sytuacją szczególną, gdyż uzyskana subwencja faktycznie ma wpływ na ceny sprzedaży towarów przez Spółkę, gdyż okresowo będą z niej finansowane w ramach tzw. tarczy antykryzysowej wydatki związane z zakresem prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej.

Wskazać jednakże należy, że spółka akcyjna może żądać w całości lub części od Spółki ww. subwencji, co stanowi że faktycznie jest to wyłącznie forma pomocy w finansowaniu działalności Wnioskodawcy, a nie pomoc w uzyskaniu lepszych wyników finansowych (wyższych cen) przez Wnioskodawcę.

Dlatego też, reasumując powyższe należy uznać, iż uzyskaną w miesiącu maju 2020 r. subwencję od spółki akcyjnej Wnioskodawca nie ma obowiązku uznać za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od której powinien być naliczony oraz zadeklarowany należny podatek od towarów i usług według stawki podatkowej w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl ust. 6 powołanego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Powyższe regulacje wskazują, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje, których nie da się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Należy uznać, że opodatkowanie dotacji stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są dotacjami związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko dotacje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Inne dotacje nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotne zatem, dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja mająca bezpośredni wpływ na cenę”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach: C-184/00 z dnia 22 listopada 2001 r. Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu oraz C-353/00 z dnia 13 czerwca 2002 r. Keeping Newcastle Warm Limited przeciwko Commissioners of Customs and Excise.

I tak, w wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca, po złożeniu sformalizowanego wniosku w ramach tzw. tarczy antykryzysowej do spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: A Spółka Akcyjna, zawarł umowę o nazwie umowa subwencji finansowej, w ramach której to umowy strona otrzymała na rachunek bankowy w dniu 14 maja 2020 r. od spółki akcyjnej subwencję o nazwie B. Kwotę ww. subwencji strona w przyszłości zamierza przeznaczyć na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, tj. wynagrodzeń pracowników, koszty biura, koszty nabycia (…) itp. Z zawartej umowy ze spółką akcyjną wynika, iż w przyszłości Spółka będzie zobowiązana do spłaty ww. subwencji w 24 równych ratach, od 13 miesiąca licząc od miesiąca otrzymania ww. subwencji oraz strona może się zwrócić do spółki akcyjnej o umorzenie części otrzymanej przez Spółkę subwencji. Wnioskodawca otrzymał subwencję w ramach tzw. tarczy antykryzysowej od spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: A S.A. w ramach „(…)”.

Wnioskodawca wskazuje, iż otrzymaną subwencję przeznacza wyłącznie na cele związane z prowadzoną przez siebie samodzielną działalnością gospodarczą. Jednocześnie strona wyjaśnia że przyznane jej dofinansowanie określane jako subwencja:

1. nie stanowi w przypadku Wnioskodawcy (w całości lub w części) dopłaty do ceny konkretnych świadczonych przez podatnika usług lub też sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów – innymi słowy:
   • dzięki otrzymanemu dofinansowaniu, klienci nabywający od Wnioskodawcy towary i usługi, nie będą uiszczali niższych cen,
   • uzyskana subwencja ma wyłącznie tzw. charakter zakupowy tzn. została przyznana i jest wykorzystywana przez Spółkę wyłącznie na sfinansowanie kosztów działalności Wnioskodawcy, tj. pokrycie ponoszonych przez stronę wydatków związanych z działalnością gospodarczą. Do dnia sporządzenia uzupełnienia wniosku, większość subwencji została przeznaczona na sfinansowanie należnych pracownikom wynagrodzeń oraz na sfinansowanie należnych od Spółki składek na ubezpieczenia społeczne,
   • zawarta umowa przez Spółkę ze spółką akcyjną nie zawiera informacji, iż otrzymana subwencja ma charakter pożyczki zwrotnej. Nazwa ww. umowy brzmi: umowa subwencji finansowej, co stanowi, że umowa subwencji nie powinna być zaliczona do umów pożyczek, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nadto w ramach ww. umowy Wnioskodawca może wystąpić o umorzenie całości i części subwencji przez spółkę akcyjną, co nie występuje w typowych umowach pożyczek, które mają przede wszystkim charakter zwrotny.

Otrzymana przez Wnioskodawcę subwencja nie stanowi dopłaty do cen konkretnych świadczonych przez Spółkę usług lub sprzedawanych towarów i z tego tytułu nie będzie podlegała w całości zwrotowi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy uzyskaną w miesiącu maju 2020 r. subwencję od spółki akcyjnej, Wnioskodawca ma obowiązek uznać za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od której powinien być naliczony oraz zadeklarowany należny podatek od towarów i usług według stawki podatkowej w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przywołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w związku z otrzymaną przez Wnioskodawcę w ramach B A subwencją finansową nie dojdzie do sytuacji, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Kwotę ww. subwencji Spółka zamierza przeznaczyć (i już przeznacza) na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu sprawy, uzyskana subwencja ma wyłącznie tzw. charakter zakupowy tzn. została przyznana i jest wykorzystywana przez Spółkę wyłącznie na sfinansowanie kosztów działalności Wnioskodawcy, tj. pokrycie ponoszonych przez stronę wydatków związanych z działalnością gospodarczą. Większość subwencji została już przeznaczona na sfinansowanie należnych pracownikom wynagrodzeń oraz na sfinansowanie należnych od Spółki składek na ubezpieczenia społeczne.

Tym samym, w związku z tym, że subwencja finansowa będąca przedmiotem wniosku, przeznaczona będzie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to nie ma ona wpływu na cenę świadczonych przez Spółkę usług, czy też sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów i nie stanowi ona podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. W konsekwencji subwencja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego Wnioskodawca, uzyskanej w miesiącu maju 2020 r. subwencji od spółki akcyjnej, nie ma obowiązku uznać za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ subwencja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy lub własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, wniosek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.