Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.455.2020.2.MSO
z 28 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2020 r. (data wpływu 16 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej „do zera” w związku z odmową przyjęcia faktury korygującej przez kontrahenta za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej do „do zera” w związku z odmową przyjęcia faktury korygującej przez kontrahenta za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę.

Pismem z 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem z 31 lipca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.455.2020.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z wprowadzeniem stanu epidemii na terenie kraju na zlecenie kontrahenta w miesiącu (…) i (…) 2020 r. Spółka (…) wykonała dezynfekcję infrastruktury bloków mieszkalnych (klamek, drzwi wejściowych, poręczy). Za powyższą usługę Spółka wystawiła fakturę VAT. Kontrahent odmawia przyjęcia faktury twierdząc, że zastosowane środki dezynfekujące nie spełniały norm określonych przez Główny Inspektorat Sanitarny i że usługa została wykonana nienależycie. Spółka rozlicza się na podstawie KPiR i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ewidencji Spółka ujęła fakturę zarówno w KPiR i w rejestrze VAT.

Pismem z 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek m.in. o następujące informacje:

1. Faktura sprzedaży VAT została wystawiona w dniu (…) 2020 r. roku i jej odbiór potwierdził kontrahent.
2. Faktura została ujęta w rejestrze sprzedaży i deklaracjiVAT-7 za miesiąc (…). Podatek VAT został odprowadzony do (…) Urzędu Skarbowego w (…) w wysokości (…) zł.
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie, doprecyzowane w piśmie z 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.):

Czy Wnioskodawca może anulować fakturę „do zera”, skorygować deklarację VAT-7 i wystąpić do (…) Urzędu Skarbowego (…) o zwrot podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy, doprecyzowane w piśmie z 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.):

Biorąc pod uwagę fakt, że kontrahent Spółki nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT nie przyjmuje wystawionej przez Spółkę faktury VAT Spółka chce wystawić fakturę VAT korygującą „do zera” opierają się na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dopuszczalność anulowania faktur potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 grudnia 2007 r. (sygn. akt III SA 1715/99, publ. „Przegląd podatkowy” 2001/5/61), który jest aktualny również obecnie. Sąd stwierdził, że (…) możliwość anulowania faktur, mimo, że nie jest dopuszczalna wyraźnie przez ustawę o VAT należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę „wycofania się” podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 u.p.t.u. w przypadku gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury – podatnik wystawi fakturę korygującą.

Według oceny Wnioskodawcy: inna pozycja faktury to dezynfekcja klamek, dezynfekcja poręczy, które (wg oceny kontrahenta nie zostały wykonane zgodnie z zamówieniem), a tym samym usługa nie została wykonana.

Wystawienie faktury sprzedaży korygującej „do zera” – jest spowodowane odmową zapłaty za usługi dezynfekcji, które (według oceny kontrahenta Wnioskodawcy), nie spełniały norm określonych przez GIS, czyli w rezultacie usługi dezynfekcji nie były wykonane. Faktura korygująca wystawiona by była w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Sprzedażą jest (…) odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, (…) (art. 2 pkt 22 ustawy).

Z konstrukcji podatku VAT wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Kwestię te reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106i ust. 1 fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

W świetle art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

–podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
      
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego. Anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca na zlecenie kontrahenta w miesiącu (…) i (…) 2020 r. wykonał dezynfekcję infrastruktury bloków mieszkalnych (klamek, drzwi wejściowych, poręczy). Faktura sprzedaży VAT została wystawiona w dniu (…) 2020 r. roku i jej odbiór potwierdził kontrahent. Kontrahent odmawia zapłaty twierdząc, że zastosowane środki dezynfekujące nie spełniały norm określonych przez Główny Inspektorat Sanitarny i że usługa została wykonana nienależycie. Faktura została ujęta w rejestrze sprzedaży i deklaracji VAT-7 za miesiąc (…) 2020 r., a należny podatek VAT został odprowadzony do urzędu skarbowego.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii anulowania „do zera” faktury dokumentującej wykonaną usługę, z uwagi na nienależyte wykonanie tej usługi oraz odmowę zapłaty przez kontrahenta za usługi udokumentowane wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma możliwości anulowania wystawionej faktury, bowiem czynność udokumentowana fakturą została faktycznie wykonana (w opinii nabywcy nienależycie) a faktura została wprowadzona do obiegu prawnego.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi. Faktura jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W rozpatrywanej sprawie, nie ulega wątpliwości, że usługa została wykonana i powstał z tytułu jej wykonania obowiązek podatkowy. Istotne znaczenie ma fakt, że usługa została wykonana, a w następstwie czego doszło do wykonania czynności opodatkowanej podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje, że na gruncie ustawy wystąpiła czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem.

Przepis art. 106j ust. 1 ustawy o VAT ściśle określa sytuacje, w których można wystawić fakturę korygującą.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, w których Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest również uprawniony do skorygowania deklaracji VAT-7 i wystąpienia o zwrot podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do wystawienia faktury korygującej do zera, jest nieprawidłowe.

Ponadto w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. akt III SA 1715/99, należy stwierdzić, że rozstrzygnięcie wynikające z powołanego ww. wyrok nie wpływa na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie, bowiem dotyczy on stanu faktycznego innego aniżeli przedstawiony w niniejszej sprawie.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej – przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn.zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.