Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.585.2020.2.MP
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wypłaty środków z zakładowego planu emerytalnego, otrzymywanego ze Szwajcarii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wypłaty środków z zakładowego planu emerytalnego, otrzymywanego ze Szwajcarii.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 10 września 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.585.2020.1.MP, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 września 2020 r.). W dniu 4 września 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 1 września 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i szwajcarskie. Wnioskodawczyni przez … lat mieszkała i pracowała w Szwajcarii. W 2013 r. przeszła na emeryturę.

Od stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni zamierza mieszkać w Polsce do końca życia.

Wnioskodawczyni opuszczając Szwajcarię rozliczyła się tam w urzędzie skarbowym. Wnioskodawczyni zostawiła sobie konto emerytalne w banku, w …, na które jest przelewana Jej szwajcarska emerytura, jak również pieniądze z zakładowego planu emerytalnego (omówienie poniżej).

Od obu ww. kategorii przychodów Wnioskodawczyni opłaca w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni w Szwajcarii przez 34 lata co miesiąc odprowadzała - oprócz podstawowych składek emerytalnych – również składki na pracowniczy fundusz emerytalny, a odpowiedni procent tej składki dopłacał również pracodawca. Po przejściu na emeryturę pracownik ma prawo wyboru: może otrzymać całość wpłaconych środków jednorazowo, lub otrzymywać je w miesięcznych ratach. Ponieważ emerytura Wnioskodawczyni jest niewysoka, zdecydowała się Ona na otrzymywanie środków w formie miesięcznych rat, rozłożonych na kilka lat.

W Polsce eksperci podatkowi i urzędnicy skarbowi właściwego dla Wnioskodawczyni Urzędu Skarbowego, z którymi się Ona zetknęła, obsługiwali zazwyczaj osoby powracające z innych krajów Unii Europejskiej (Szwajcaria stanowiła rzadkość). Stąd do rozliczeń podatkowych w Polsce przyjmowane były obie kategorie wypłat ze Szwajcarii (były one sumowane). W ten sposób opodatkowywane były Jej dochody ze Szwajcarii począwszy od stycznia 2015 r. do dnia złożenia wniosku.

Wnioskodawczyni spotkała się z koleżanką, która również powróciła do Polski ze Szwajcarii, na stałe do Polski, otrzymując podobne rodzaje świadczeń. Wnioskodawczyni dowiedziała się wówczas, że świadczenia z pracowniczego funduszu emerytalnego korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wypłata środków następuje z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego przez pracodawcę (…) na rzecz jej pracowników i która działa w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w Szwajcarii, a konkretnie, jak wynika z regulaminu ... (Fundusz Emerytalny H.):

• ustawę „A.” - ubezpieczenia emerytalne i rodzinne oraz federalne ubezpieczenie rentowe;
  

• ustawę federalną „B.” o emeryturach zawodowych, rentach rodzinnych i rentowych;
  

• ustawę federalną „F.” o swobodzie przemieszczania się osób na starość zawodową, rentę rodzinną i rentę inwalidzką;
  

• federalne prawo „W.” dotyczące promocji własności domu ze środków z pracowniczych programów emerytalnych.
  
  

Wypłacającym jest … (…).

Wskazany we wniosku, pracowniczy program emerytalny utworzony zgodnie z regulacjami Szwajcarii - państwa będącego członkiem EOG - działa na zasadach i w zgodności z dyrektywą 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami.

Wnioskodawczyni potwierdza zatem, że dokonywana na Jej rzecz wypłata środków następuje z pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu ww. dyrektywy.

W wieku 62 lat kobiety nabywają w Szwajcarii prawo do wcześniejszej emerytury (zasadniczy wiek emerytalny dla kobiety to 64 lata). Wnioskodawczyni osiągnąwszy … lata zdecydowała się na przejście na emeryturę ze względów zdrowotnych i wówczas nabyła prawo do wypłat z programu (jak szczegółowo informowała we wniosku, miała do wyboru wypłatę jednorazową lub płatności miesięczne - zdecydowała się na te drugą opcję). Wnioskodawczyni potwierdza zatem, że prawo do świadczeń zostało przez Nią nabyte w związku z wcześniejszym przejściem na emeryturę w Szwajcarii.

Wnioskodawczyni w 2015 r. wyprowadziła się na stałe ze Szwajcarii do Polski, wyrejestrowała się wówczas z rezydencji podatkowej w Szwajcarii, zaś nabyła rezydencję podatkową w Polsce.

Wnioskodawczyni od 2015 r. jest zatem rezydentem podatkowym Polski, nie płaci żadnych podatków w Szwajcarii, zaś w Polsce jest opodatkowana od całości Jej światowych przychodów (czyli również dochodów ze Szwajcarii).

Wnioskodawczyni w Polsce otrzymuje emeryturę z tytułu Jej wcześniejszego zatrudnienia w Polsce. Z tego tytułu otrzymuje co roku odpowiedni dokument z ZUS (PIT-40) i na tej podstawie sporządza zeznania roczne (do opodatkowania zgłaszała obok emerytury polskiej również emeryturę szwajcarską oraz – uważa, że błędnie – przedmiotowe świadczenia ze szwajcarskiej ...).

Wnioskodawczyni nadmienia, że przedmiotowe świadczenia są wolne od podatku również w Szwajcarii (jeżeli pozostałaby rezydentem Szwajcarii – nie płaciłaby od nich żadnego podatku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane ze Szwajcarii wypłaty miesięczne ze szwajcarskiego pracowniczego funduszu emerytalnego związanego z przeszłym zatrudnieniem Wnioskodawczyni w Szwajcarii są wolne od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), otrzymywane przez Nią ze Szwajcarii wypłaty miesięczne ze szwajcarskiego pracowniczego funduszu emerytalnego, na którym gromadzone były składki Wnioskodawczyni (jako pracownika) i Jej zakładu pracy (pracodawcy), są wolne od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to dotyczy „wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonanych na rzecz uczestnika”. Otrzymywane przez Wnioskodawczynię wypłaty, dokładnie odpowiadają ww. kategorii przychodów. A zatem od ww. wypłat, nie powinien być odprowadzany podatek dochodowy od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że przedmiotowe świadczenia ze szwajcarskiej ..., podlega opodatkowaniu jedynie w Polsce na podstawie polsko-szwajcarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 18). Jako świadczenie wypłacane na podstawie odpowiednich regulacji szwajcarskich, a także dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami, świadczenie spełnia warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od podatku zwolnione są: „Wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika”.

Podsumowując, Wnioskodawczyni uważa, że przedmiotowe wypłaty są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

Ww. stanowisko jest zgodne z praktyką wielu banków polskich, które administrując wypłatę świadczeń jako płatnik nie pobierają od nich zaliczek na podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce, będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i szwajcarskie. Wnioskodawczyni przez … lat mieszkała i pracowała w Szwajcarii. W 2013 r. przeszła na emeryturę. Od stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni opuszczając Szwajcarię pozostawiła tam konto emerytalne w banku, na które jest przelewana Jej szwajcarska emerytura, jak również środki z zakładowego planu emerytalnego. Od obu ww. kategorii przychodów Wnioskodawczyni opłaca w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni w Szwajcarii przez 34 lata, co miesiąc odprowadzała – oprócz podstawowych składek emerytalnych - również składki na pracowniczy fundusz emerytalny. Wnioskodawczyni osiągnąwszy … lata zdecydowała się na przejście na wcześniejszą emeryturę ze względów zdrowotnych i wówczas nabyła prawo do wypłat z programu. Wnioskodawczyni miała prawo wyboru: może otrzymać całość wpłaconych środków jednorazowo, lub otrzymywać je w miesięcznych ratach. Ponieważ emerytura Wnioskodawczyni jest niewysoka, zdecydowała się na otrzymywanie tych środków w formie miesięcznych rat, rozłożonych na kilka lat. Wypłata ww. środków następuje z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego przez Jej pracodawcę na rzecz pracowników, który działa w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w Szwajcarii, a konkretnie, jak wynika z regulaminu ... (Fundusz Emerytalny H.). Wskazany we wniosku, pracowniczy program emerytalny utworzony zgodnie z regulacjami Szwajcarii – państwa będącego członkiem EOG - działa na zasadach i w zgodności z dyrektywą 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami. Dokonywana na rzecz Wnioskodawczyni wypłata środków następuje z pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu ww. dyrektywy. Przedmiotowe świadczenia z pracowniczego programu emerytalnego są wolne od podatku również w Szwajcarii. Wnioskodawczyni w 2015 r. wyprowadziła się na stałe ze Szwajcarii do Polski, wyrejestrowała się wówczas z rezydencji podatkowej w Szwajcarii, zaś nabyła rezydencję podatkową w Polsce. Wnioskodawczyni od 2015 r. jest rezydentem podatkowym Polski, nie płaci żadnych podatków w Szwajcarii, zaś w Polsce jest opodatkowana od całości Jej przychodów (również dochodów ze Szwajcarii). Wnioskodawczyni w Polsce otrzymuje emeryturę z tytułu Jej wcześniejszego zatrudnienia w Polsce.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, uznać należy, że Wnioskodawczyni aktualnie objęta jest w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji, w odniesieniu do świadczenia, które Wnioskodawczyni otrzymuje ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92), zmieniona Protokołem sporządzonym w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 2011 r., Nr 255, poz. 1533).

Stosownie do art. 18 ust. 1 ww. Konwencji. z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 19 ust. 2 pkt a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast, zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt b) ww. Konwencji, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.

Zatem, w przedmiotowej sprawie świadczenie wypłacane Wnioskodawczyni – osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce – z pracowniczego programu emerytalnego ze Szwajcarii, podlegają opodatkowaniu w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika – z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z art. 21 ust. 33 ww. ustawy, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 850, z późn. zm.), przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy – na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych, zgodnie z którym wypłata następuje:

1. na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;
2. na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia;
3. w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;
4. na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.
   
   

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, w szczególności fakt, że wypłata wskazanego we wniosku świadczenia nastąpiła w związku z wcześniejszym przejściem na emeryturę i miała na celu zabezpieczenie źródła przychodu po przejściu na emeryturę, stwierdzić należy, że świadczenie emerytalne wypłacane (w miesięcznych ratach) Wnioskodawczyni ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.