Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.342.2020.1.SK
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu alokacji kosztów uzyskania przychodów do źródła przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu alokacji kosztów uzyskania przychodów do źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka oraz określone spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową (dalej: „PGK”) w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą ww. PGK jest Spółka - jako spółka dominująca w Grupie Kapitałowej (dalej: GK). Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy z dnia 1 5 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawy o CIT”), w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Spółka posiada bezpośrednio lub pośrednio udziały w innych spółkach (krajowych i zagranicznych).

W związku z nowelizacją ustawy o CIT, m.in. art. 7 ust. 1 oraz art. 7a ust. 1, od 1 stycznia 2018 r. Spółka (jako spółka wchodząca w skład PGK) zobowiązana jest do odrębnego określenia wysokości dochodu/straty osiągniętego z tytułu zysków kapitałowych (dalej: „dochód z zysków kapitałowych”) oraz dochodu/straty osiągniętego z pozostałych źródeł (dalej: „dochód z działalności operacyjnej”), co będzie mieć wpływ na podstawę opodatkowania PGK.

Podstawowy zakres działalności gospodarczej Spółki, dla którego została powołana Spółka, obejmuje kopalnictwo rud i produkcję (z tych rud) metali, które są przedmiotem sprzedaży. Dochody z tej działalności mieszczą się w zakresie dochodów z działalności operacyjnej.

Spółka (z uwagi na posiadanie pozycji spółki dominującej w GK), może uzyskiwać również dochody, które od początku 2018 r. kwalifikowane są do dochodów z zysków kapitałowych, zdefiniowanych w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. Dochody te (z zysków kapitałowych) stanowią jednak marginalną część dochodów ogółem uzyskiwanych przez Spółkę. Spółka przewiduje, że (tak jak w latach ubiegłych), główną kategorię przychodów z zysków kapitałowych będą tworzyć transakcje sporadyczne wynikające z posiadania/obejmowania udziałów w innych spółkach, takie jak: przychody z udziału w zyskach osób prawnych (głównie dywidendy), przychody z zysków osób prawnych przeznaczone na podwyższenie kapitału, przychody z tytułu zbycia/wymiany akcji/udziałów oraz objęcia udziałów w wyniku wniesienia wkładów niepieniężnych czy też przychody z papierów wartościowych lub z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Spółka nie wyklucza również, że w przyszłości może uzyskać inne rodzaje przychodów, kwalifikowane do przychodów z zysków kapitałowych.

Spółka nie posiada odrębnych rachunków bankowych dedykowanych dla prowadzenia/finansowania działalności w ramach danego źródła dochodów (jak ma to miejsce np. w przypadku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, gdzie przepisy ustawy o ZFŚS zobowiązują podatników do prowadzenia odrębnego rachunku, z którego finansowana jest ta działalność). Stąd też, pomimo, iż przepisy ustawy o CIT zobowiązują podatników CIT (tu: Spółkę oraz PGK) do odrębnego określania dochodów z poszczególnych źródeł, działalności te mogą być realizowane i finansowane z dochodów uzyskiwanych z drugiego źródła (np. dochody z działalności operacyjnej mogą być wykorzystywanie dla uzyskania dochodów z zysków kapitałowych i odwrotnie).

W związku z zakresem działalności gospodarczej, Spółka posiada stosowną strukturę, w ramach której wyodrębnione są organizacyjnie poszczególne Oddziały. Oddziały, stanowią jednostki organizacyjne, które realizują poszczególne fazy procesu ciągu technologicznego, którego efektem jest produkcja metali. W związku z tym każdy Oddział jest wyposażony w wymagane zasoby, niezbędne dla realizacji danego etapu produkcji czy też obsługi około/po produkcyjnej. Stąd też cykl produkcyjny rozpoczyna się w Oddziałach Górniczych (kopalniach) - gdzie wydobywane są rudy, poprzez Oddział Zakłady Wzbogacania Rud - gdzie rudy zawierające ok. 2% Cu, przetwarzane są do postaci koncentratów zawierających ok. 20% Cu, zaś kończy się w Oddziałach Hutniczych (hutach) - gdzie z koncentratów oraz innych materiałów wsadowych produkowane są metale.

Ponadto w ramach Spółki istnieje Centrala, w której wyodrębnione są poszczególne piony (podległe właściwym Prezesom Spółki). Centrala odpowiada za całokształt działalności Spółki, co przejawia się przez wyodrębnienie komórek organizacyjnych, których zadania i odpowiedzialności dotyczą następujących obszarów:

• Zarządzanie strategiczne (Spółką, jak i GK), obsługa i prowadzenie polityki zakupów w Spółce, CSR, administracja, relacje inwestorskie, HR, audyt wewnętrzny, obsługa prawna oraz ochrona i zabezpieczenia (działalności Spółki), nadzór korporacyjny nad spółkami krajowymi GK (w których Spółka posiada udziały bezpośrednio lub pośrednio), zarządzanie zasobami ludzkimi i wynagrodzeniami oraz systemami motywacyjnymi, koordynacja mobilności międzynarodowej (przemieszczeń pracowników między spółkami GK w ramach oddelegowań);
• Handel i logistyka (sprzedaż), badania i innowacje, zarządzanie rozwojem, wdrażanie strategii zrównoważonego rozwoju;
• Planowanie produkcji, polityki ekologicznej, BHP i ryzyko zawodowe, inżynieria produkcji (zabezpieczenie w czynniki energetyczne, w tym produkcja energii elektrycznej oraz energii w skojarzeniu), hutnictwo, górnictwo;
• Nadzór nad aktywami zagranicznymi (w których Spółka posiada udziały pośrednio) z podziałem na aktywa górnicze oraz produkcyjne i rozwojowe, a także obszar rozpoznania ekspansji zagranicznych oraz koordynacji uczestnictwa w organizacjach międzynarodowych (związanych przede wszystkim z działalnością górniczo-hutniczą oraz rynkami metali produkowanych przez Spółkę);
• Finanse i zarządzanie ryzykiem (w tym rynkowym, kredytowym, lokowanie wolnych środków, kredytowanie), kontroling i analizy ekonomiczne, obsługa księgowo - podatkowa Spółki oraz sprawozdawczość.
  
  

Ewidencja rachunkowa prowadzona przez Spółkę pozwala na określenie kosztów rodzajowych (zespół 4) ponoszonych przez Centralę j.n.:

• Koszty amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych przez Centralę (głównie amortyzacja budynków/budowli),
• Koszty zużycia materiałów i energii, w tym w części, która podlega odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności operacyjnej,
• Koszty zakupu usług obcych (są to m.in. koszty usług transportowych-przewóz pracowników, remontów, konserwacji, koszty usług telekomunikacyjnych, pocztowych, najmu, obsługi bankowej, informatycznej, doradztwa prawno-podatkowego, ochrony mienia, szkoleń, koszty ponoszone w celu pozyskania koncesji na rozpoznanie/eksploatację złóż, koszty obowiązkowych audytów),
• podatki i opłaty (przede wszystkim podatek od kopalin, akcyza, opłaty skarbowe, podatek od nieruchomości, VAT nie podlegający odliczeniu, PFRON, PCC, opłaty notarialne),
• Wynagrodzenia wraz z narzutami ZUS obciążającymi pracodawcę (Centralę) oraz odpisy na ZFŚS dotyczące pracowników zatrudnionych w Centrali (w tym na umowach zlecenia/o dzieło czy umowach cywilnoprawnych),
• pozostałe koszty rodzajowe, na które składają się np.: koszty reklamy, koszty ubezpieczeń majątkowych i osobowych, czy koszty podróży służbowych.
  
  

Jednocześnie ewidencja prowadzona przez Spółkę umożliwia w odniesieniu do Centrali na określenie wysokości kosztów (wg rodzajów kosztów jw.), które przypadają na :

1. koszty funkcjonowania poszczególnych komórek organizacyjnych, w tym:
   
   1. koszty produkcji energii elektrycznej oraz energii w skojarzeniu w BGP, która jest zużywana w procesach produkcyjnych realizowanych w Spółce lub odsprzedawana (dalej: „koszty energii BGP”),
   2. koszty sprzedaży wyrobów Spółki tj. koszty związane z logistyką sprzedawanych wyrobów (np. transport, ubezpieczenia, opłaty administracyjno-celne itp.; dalej: „koszty sprzedaży wyrobów”).
2. koszty poszczególnych Projektów Celowych realizowanych w Centrali (dalej: „koszty Projektów”) - koszty te, z uwagi na cel danego Projektu, można bezpośrednio alokować do dochodów z działalności operacyjnej lub dochodów z zysków kapitałowych.
   
   

Decyzje i działania oraz obsługa czynności, które kwalifikują się do przychodów z zysków kapitałowych (w rozumieniu art. 7b ust. 1 ustawy o CIT) podejmowane są w Centrali. Przy czym do procesów związanych z planowanym obejmowaniem/nabyciem udziałów w innych spółkach (w tym przez wymianę udziałów), likwidacją, podziałem i łączeniem spółek (w których Wnioskodawca posiada udziały) czy też zbywaniem posiadanych udziałów, angażowani mogą być pracownicy różnych komórek organizacyjnych Centrali (z uwagi na konieczność wszechstronnej analizy wskazanych transakcji i ich wpływu na pozycję Spółki w różnych obszarach).

W przypadku planowanych transakcji (innych niż kwalifikowanych do Projektów Celowych - vide: pkt 2 powyżej), których przedmiotem mogą być głównie udziały (ale również i inne przychody zaliczane do dochodów z zysków kapitałowych), Spółka korzysta ze wsparcia podmiotów zewnętrznych. W związku z tym ponosi wydatki na doradztwo transakcyjne, prawne, podatkowe, księgowe i finansowe, którego koszty mogą być alokowane do różnych komórek, które uczestniczą w przygotowaniu i ocenie planowanej transakcji. Wskazane koszty doradztwa (obciążają koszty rodzajowe Centrali) i dotyczą głównie: badania due diligence, przeprowadzenia analizy opłacalności transakcji, wskazania możliwych (prawnie dopuszczalnych) wariantów transakcji, potencjalnych źródeł finansowania, konsekwencji planowanych transakcji w różnych obszarach działalności Spółki (biznes, podatki, księgowość, sprawozdawczość itp.). Zakres tych usług jest uzależniony od typu planowanej transakcji, przy czym informacje uzyskane w wyniku nabycia w/w usług doradczych wykorzystywane mogą być również w celu sprawowania nadzoru nad posiadanymi aktywami, a jednocześnie ich poniesienie nie przesądza o dojściu do skutku danej transakcji (kwalifikowanej do przychodów z zysków kapitałowych).

W przypadku dojścia do transakcji, która generowałaby przychody z zysków kapitałowych, koszty bezpośrednio związane z takimi transakcjami (np. wydatki na nabycie zbywanych udziałów), nie są ewidencjonowane w ciężar kosztów rodzajowych (lecz obciążają koszty operacyjne).

Koszty ponoszone przez Centralę, dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania oraz zobowiązania w CIT, podlegają odpowiednim korektom o pozycje, które zgodnie z ustawą o CIT nie są uznawana za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca ponadto informuje, że Spółka do końca 2018 r. był członkiem podatkowej grupy podatkowej PGK, która utraciła byt prawny w związku z upływem czasu na który została powołana ta PGK.

PGK, jako podatnik podatku CIT, w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku - zwróciła się o wydanie interpretacji indywidualnej. Prawidłowość stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę w złożonym wówczas wniosku - potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 28 marca 2018 r. Znak:0111-KDIB1- 2.4010.56.2018.1.MS.

Z uwagi na fakt, iż od dnia 1 stycznia 2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK (w skład którego wchodzi Spółka, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty rodzajowe Centrali stanowiące koszty uzyskania przychodów - po wyłączeniu kosztów energii BGP, kosztów sprzedaży wyrobów oraz kosztów Projektów, winny być traktowane jako koszty o charakterze pośrednim (inne niż bezpośrednie), które są alokowane do dochodów z działalności operacyjnej oraz dochodów z zysków kapitałowych przy pomocy klucza przychodowego (o którym mowa w art. 15 ust. 2b ustawy o CIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty rodzajowe jakie ponosi Centrala Spółki, stanowiące w świetle ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów (danego okresu podatkowego), po wyłączeniu:

• kosztów energii BGP,
• kosztów sprzedaży wyrobów oraz
• kosztów Projektów,

-stanowią koszty o charakterze pośrednim, które winny być odnoszone do poszczególnych źródeł dochodów (operacyjnych lub kapitałowych) za pomocą klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2b ustawy o CIT na moment powstania przychodów z obu źródeł.

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT, w podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3. W myśl zaś art. 7 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jednocześnie art. 7b ust. 1 ustawy o CIT wprowadza zamknięty katalog przychodów z zysków kapitałowych. W przypadku uzyskania tych przychodów, podatnik zobowiązany jest do przyporządkowania wydatków, kwalifikowanych do kosztów uzyskania przychodów, które dotyczą tego źródła - zarówno kosztów bezpośrednich, jak i kosztów o charakterze pośrednim.

W ocenie Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, które koszty należy rozpoznać jako koszty bezpośrednie dotyczące przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT (z zysków kapitałowych), gdyż ustawa o CIT w odniesieniu do tych kosztów w przeważającej liczbie przypadków wypowiada się wprost (np. art. 16 ust. 1 pkt 8 czy art. 15 ust. 1m w związku z art. 15 ust. 4 i 4b ustawy o CIT).

Kwestią wątpliwą jest natomiast określenie kosztów o charakterze pośrednim, które mogą się odnosić do przychodów z zysków kapitałowych. Zauważyć bowiem należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT wskazał, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. (...). Jednocześnie art. 15 ust. 2b ustawy o CIT wskazuje, że w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Oznacza to, że koszty te, o ile z obiektywnych powodów nie jest możliwe przypisanie ich do poszczególnych źródeł, winny być alokowane do dochodów z działalności operacyjnej lub dochodów z zysków kapitałowych w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Jak wskazuje literatura przedmiotu oraz orzecznictwo sądowe koszty pośrednie to takie koszty, które są związane z ogólnym funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego, przy czym koszty te nie są bezwzględnie konieczne dla uzyskania przychodu oraz nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskiwanych przychodach.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w uchwale z 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10, podjętej w składzie siedmiu sędziów, w której Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w świetle art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 u.p.d.o.p. w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy, wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów [pośrednimi - przypis Spółki]. Do tego rodzaju wydatków niewątpliwie należy zaliczyć opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych. Innymi słowy, tylko wydatki bezpośrednio związane z emisją akcji, nie są zaliczane w związku z art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodów [pośrednich- przypis Spółki]. Natomiast pozostałe wydatki, to jest takie, które są tylko pośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego (np. uzyskanie opinii prawnej), stanowią koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. jako że związane są z ogólnym funkcjonowaniem spółki, służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, chociaż niekoniecznie zachowują bezpośredni związek z konkretnym przychodem.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki będące przedmiotem Wniosku, tj. wydatki ponoszone przez Centralę po wyłączeniu kosztów energii BGP, kosztów sprzedaży wyrobów oraz kosztów Projektów, nie są bezpośrednio powiązane z uzyskiwanymi przychodami, gdyż nie są to wydatki bezpośrednio warunkujące uzyskanie przychodów. Stąd też do tej grupy wydatków znajdą zastosowanie przepisy dotyczące rozliczania kosztów pośrednich. Spółka stoi również na stanowisku, iż koszty te (o charakterze pośrednim), co do zasady ponoszone są w związku z głównym zakresem działalności Spółki (jakim jest produkcja i sprzedaż metali), z której dochody (w rozumieniu ustawy o CIT) kwalifikowane są do dochodów z działalności operacyjnej. Koszty te nie dają się również w sposób bezpośredni i na podstawie obiektywnych przesłanek, przyporządkować do poszczególnych źródeł dochodów (określonych ustawą o CIT), gdyż jak wskazano powyżej dochody uzyskiwane na jednym źródle mogą finansować działalność na drugim źródle (co wiązałoby się z koniecznością wstecznej alokacji kosztów między źródłami, czego jednak nie przewiduje ustawodawca). Stąd też Spółka uważa, że wskazane koszty Centrali stanowią koszty wspólne dotyczące dochodów uzyskiwanych z obu źródeł. W konsekwencji koszty te winny być alokowane do poszczególnych źródeł dochodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2b ustawy o CIT, tj. proporcjonalnie do przychodów uzyskanych w danym roku podatkowym (okresie podatkowym) z poszczególnych źródeł (co również potwierdza wskazana w opisie stanu faktycznego interpretacja Znak: 0111-KDIB1-2.4010.56.2018.1.MS, uzyskana przez działającą do końca 2018 r. PGK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.