Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.283.2020.2.BJ
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.), uzupełnionym 10 września 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy połączenie Spółki Przejmującej i Spółki Przejmowanej spowoduje skupienie w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) praw i obowiązków wierzyciela i dłużnika wynikających z wzajemnych zobowiązań (w tym Obligacji w części nominalnej jak i odsetkowej) Wnioskodawca będzie obowiązany do uwzględnienia jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych (w swoim imieniu lub w imieniu Spółki Przejmowanej), niezależnie czy połączenie będzie skutkować wygaśnięciem z mocy prawa tych zobowiązań czy też do ich wygaśnięcia konieczne będą dodatkowe czynności techniczno-prawne (umorzenie dokumentów Obligacji) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy połączenie Spółki Przejmującej i Spółki Przejmowanej spowoduje skupienie w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) praw i obowiązków wierzyciela i dłużnika wynikających z wzajemnych zobowiązań (w tym Obligacji w części nominalnej jak i odsetkowej) Wnioskodawca będzie obowiązany do uwzględnienia jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych (w swoim imieniu lub w imieniu Spółki Przejmowanej), niezależnie czy połączenie będzie skutkować wygaśnięciem z mocy prawa tych zobowiązań czy też do ich wygaśnięcia konieczne będą dodatkowe czynności techniczno-prawne (umorzenie dokumentów Obligacji).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 sierpnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.283.2020.1.BJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka Przejmująca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca należy do polskiej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), specjalizującej się w handlu hurtowym ziarnami, orzechami i suszonymi owocami.

W celu uproszczenia zarządzania Grupą planowane jest dokonanie połączenia Wnioskodawcy z jego spółką zależną - Sp. z o.o (dalej: „Spółka Przejmowana”), w której posiada 100% udziałów. Spółka przejmowana, podobnie jak Wnioskodawca, również jest podatnikiem CIT oraz polskim rezydentem. Planowane połączenie jest efektem strategii Grupy, motywowanej przesłankami natury biznesowej, w szczególności potrzebą zwiększenia efektywności Grupy oraz ograniczenia kosztów działalności.

Połączenie nastąpi w trybie przewidzianym w art. 492 § pkt 1 Kodeksu spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 505 ze zm.; dalej: „KSH”), tzw. łączenie się przez przejęcie. W wyniku połączenia dojdzie do ustania bytu prawnego Spółki Przejmowanej, której majątek zostanie przeniesiony na Spółkę Przejmującą, będącą następcą prawnym Spółki Przejmowanej.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku nie podjęto jeszcze decyzji dotyczących rachunkowej metody rozliczenia połączenia (tj. czy połączenie zostanie przeprowadzone w ramach tzw. metody nabycia udziałów czy też metody łączenia udziałów - zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.; dalej: „ustawa o rachunkowości”) ani o zamknięciu ksiąg rachunkowych.

W chwili połączenia (tzw. dzień połączenia) pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Przejmowaną mogą istnieć wzajemne zobowiązania. Na moment połączenia może więc dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca będzie wierzycielem lub dłużnikiem Spółki Przejmowanej. W szczególności, na dzień połączenia Wnioskodawca może być wierzycielem (obligatariuszem) z tytułu obligacji imiennych wyemitowanych przez Spółkę Przejmowaną (dalej: „Obligacje”). Obligacje są obligacjami oprocentowanymi, gdzie wartość oprocentowania różni się w zależności od okresu odsetkowego. Należność z tytułu odsetek ma zostać wypłacona w dniu wykupu Obligacji.

W wyniku połączenia Wnioskodawca nabędzie (wejdzie w) całokształt praw i obowiązków, których podmiotem była dotychczas Spółka Przejmowana. W konsekwencji, w dniu połączenia może dojść do skupienia w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) praw i obowiązków wierzyciela i dłużnika w odniesieniu do wzajemnych zobowiązań (w tym wynikających z emisji Obligacji). W związku z połączeniem może również dojść do tzw. konfuzji wzajemnych praw i obowiązków tj. ich wygaśnięcia z mocy prawa (choć w przypadku praw i obowiązków wynikających z emisji Obligacji, zgodnie z niektórymi głosami doktryny prawniczej, do ich wygaśnięcia może być konieczne także wyeliminowanie z obrotu przez Wnioskodawcę dokumentu Obligacji, jako konsekwencja połączenia w jednej osobie praw i obowiązków emitenta oraz obligatariusza). Wnioskodawca nie zamierza przy tym dokonywać jakiegokolwiek obrotu Obligacjami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy połączenie Spółki Przejmującej i Spółki Przejmowanej spowoduje skupienie w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) praw i obowiązków wierzyciela i dłużnika wynikających z wzajemnych zobowiązań (w tym Obligacji w części nominalnej jak i odsetkowej) Wnioskodawca będzie obowiązany do uwzględnienia jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych (w swoim imieniu lub w imieniu Spółki Przejmowanej), niezależnie czy połączenie będzie skutkować wygaśnięciem z mocy prawa tych zobowiązań czy też do ich wygaśnięcia konieczne będą dodatkowe czynności techniczno-prawne (umorzenie dokumentów Obligacji)?

Zdaniem Wnioskodawcy, (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku z 8 września 2020 r.), skupienie w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) praw i obowiązków wierzyciela i dłużnika w odniesieniu do wzajemnych zobowiązań (w tym wynikających z Obligacji) pozostanie neutralne z perspektywy podatku dochodowego i Wnioskodawca nie będzie obowiązany do uwzględnienia jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych (w swoim imieniu lub w imieniu Spółki Przejmowanej), niezależnie czy połączenie będzie skutkować wygaśnięciem z mocy prawa tych zobowiązań czy też do ich wygaśnięcia dojdzie w wyniku dodatkowych czynności techniczno-prawnych (umorzenia dokumentów Obligacji).

Uzasadnienie:

Kwestie połączenia spółek kapitałowych regulują przepisy KSH. Zgodnie z art. 493 § 1 KSH, spółka przejmowana zostaje rozwiązana bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego w dniu wykreślenia z rejestru. Zgodnie z art. 494 § 1 KSH spółka przejmująca wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika, że w momencie połączenia wszystkie prawa oraz obowiązki Spółki Przejmowanej (w tym zobowiązania z tytułu Obligacji) zostaną przejęte przez Spółkę Przejmującą, a Spółka Przejmowana ulegnie rozwiązaniu z mocy prawa.

Zatem w efekcie przejęcia Spółki Przejmowanej przez Wnioskodawcę może dojść do połączenia zobowiązań i wierzytelności z tytułu wzajemnych umów w jednej osobie. Zasadniczo będzie to prowadzić do ich wygaśnięcia bez zaspokojenia wierzyciela - zdarzenie to określa się jako konfuzję. Pomimo, że w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.: dalej: „Kodeks cywilny”) brak jest przepisu, który wprost odnosiłby się do konfuzji, to w doktrynie i orzecznictwie, przyjmuje się, że norma taka nie jest konieczna, gdyż z samego charakteru i natury zobowiązania wynika, że konieczne jest istnienie dwóch stron stosunku zobowiązaniowego, a w przypadku połączenia w ręku jednej osoby długu i wierzytelności stosunek ten wygasa z mocy prawa. Podobny skutek powinien nastąpić również w zakresie Obligacji, choć w niektórych tezach doktryny prawnej można doszukać się twierdzenia, że połączenie w jednej osobie praw i obowiązków obligatariusza i emitenta choć nosi znamiona konfuzji, to wymaga do wygaśnięcia stosunku również umorzenia dokumentów Obligacji (czynność ta będzie w istocie czynnością jednostronną, o charakterze „porządkującym”).

Ostatecznie więc planowane połączenie spółek będzie wiązało się z efektywnym wygaśnięciem wzajemnych zobowiązań, również tych wynikających z Obligacji związanych z częścią nominalną oraz odsetkową (niezależnie czy nastąpi to z mocy prawa czy też będzie wymagać podjęcia dodatkowej czynności w postaci umorzenia dokumentu Obligacji ponieważ czynność ta będzie w istocie jedynie czynność ą porządkującą stan prawny po połączeniu).

Pomimo że ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu podatkowego, co do zasady za taki przychód uważa się każdą wartość powiększającą majątek podatnika w sposób realny oraz trwały. Ustawa wskazuje przy tym katalog przykładowych przysporzeń, które są uznawane za przychód podatkowy (art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „Ustawa CIT”). Ustawodawca wskazał również kategorie wpływów, które są wyłączone z przychodów podatkowych, wymieniając je w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. W konsekwencji, aby można było mówić o powstaniu przychodu podatkowego, po stronie podatnika musi dojść do przysporzenia majątkowego, które nie jest jednocześnie ujęte w katalogu art. 12 ust. 4 ustawy.

Mająca miejsce w opisanym zdarzeniu przyszłym konfuzja wzajemnych zobowiązań i wierzytelności z tytułu zobowiązań, jak również wejście w prawa emitenta przez obligatariusza, w związku z połączeniem spółek (tu Spółki Przejmującej i Spółki Przejmowanej) nie została przy tym bezpośrednio uregulowana w przepisach ustawy o CIT – jako czynność skutkująca albo nieskutkująca powstaniem przychodu podatkowego. Z tego powodu należy ocenić tą sytuację w oparciu o zasady ogólne dotyczące powstania przychodu podatkowego.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania w szczególności art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Konfuzja nie będzie bowiem wiązała się w żaden sposób z realną korzyścią osiągniętą przez Spółkę Przejmującą, nie sposób więc przyjąć, że wiązać się będzie z uzyskaniem świadczenia, czy to nieodpłatnego czy też częściowo nieodpłatnego. Podobnie nie będzie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu jeżeli w wyniku połączenia konieczne będzie dokonanie umorzenia dokumentu Obligacji (w celu uporządkowania stanu prawnego i de facto realizacji skutków konfuzji) - Wnioskodawca nabędzie bowiem prawa i obowiązki wynikające z Obligacji w wyniku następstwa prawnego, nie wystąpi więc żadna dodatkowa czynność pomiędzy łączącymi się podmiotami aby móc mówić o czynności nieodpłatnej lub częściowo nieodpłatnej. Umorzenie dokumentu Obligacji (jeżeli będzie konieczne) będzie wówczas jedynie czynnością „porządkującą” nieprowadzącą przy tym do powiększenia majątku Wnioskodawcy (ponieważ w wyniku takiej czynności dokona w istocie zbilansowania swoich praw i obowiązków wynikających z tych Obligacji, bez dokonywania dodatkowych czynności z podmiotami trzecimi). Na moment umorzenia dokumentu Obligacji (gdyby było to konieczne) nie będzie bowiem występował odrębny od Wnioskodawcy podmiot któremu przysługiwałyby prawa lub obowiązki z tytułu tych Obligacji (będzie to więc czynność w istocie jednostronna).

Zdaniem Wnioskodawcy opisanych sytuacji nie powinno się również utożsamiać z umorzeniem zobowiązania, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, przychodami jest w szczególności wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Dotyczy to jednak sytuacji, w których podatnik uzyskuje przychód, czyli realną korzyść z tytułu umorzenia bądź zmniejszenia zobowiązania, do której zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie dojdzie. Przez umorzenie zobowiązania należy bowiem rozumieć zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania (tj. zwolnienie go z długu). Zgodnie natomiast z art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Celem zwolnienia dłużnika z długu, konieczne jest więc złożenie stosownego oświadczenia woli przez wierzyciela, a także stosowne oświadczenie dłużnika potwierdzające przyjęcie owego zwolnienia. W analizowanym przypadku do takiej sytuacji nie dojdzie - w przypadku wygaśnięcia w wyniku konfuzji (gdyż zobowiązanie wygasa wówczas z mocy prawa z uwagi na połączenie w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi oraz obowiązków dłużnika), jak i gdy będzie konieczne umorzenie dokumentu Obligacji (wówczas bowiem również nie dochodzi do zwolnienia dłużnika ponieważ czynność ta jest dokonywana przez jeden podmiot - Wnioskodawca nie będzie miał bowiem po połączeniu żadnych zobowiązań wynikających z tych Obligacji wobec innych podmiotów).

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, także kwota naliczonych odsetek od Obligacji (które efektywnie również wygasną w sposób opisany wyżej) nie będzie wiązać się z powstaniem przychodu podatkowego (w rozumieniu ustawy o CIT). Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek. W konsekwencji, jako że konfuzja (lub umorzenie dokumentu Obligacji) nie prowadzi do efektywnego uregulowania zobowiązania, a jedynie powoduje jego wygaśnięcie z mocy prawa bez zaspokojenia wierzyciela, analizowana wierzytelność odsetkowa w żaden sposób nie zostanie uregulowana. Tym samym, kwota odsetek naliczonych od należności wygasającej na skutek konfuzji nie będzie stanowić przychodu w myśl art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy połączenie spółek skutkuje tym, że ten sam podmiot (Spółka Przejmująca) stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem z tytułu tego samego stosunku zobowiązaniowego. Niezależenie czy w takim przypadku dojdzie do wygaśnięcia stosunku prawnego (konfuzji) z mocy prawa (czy też w przypadku gdy do ich wygaśnięcia konieczne będzie dodatkowa czynność - umorzenie Obligacji), nie można uznać że w wyniku takiej transakcji powstanie przychód po stronie jakiegokolwiek podmiotu (a przez to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pokazania przychodu podatkowego w swoich rozliczeniach podatkowych, w tym rozliczeniach dokonywanych jako następca prawny Spółki Przejmowanej). Transakcja ta nie będzie się bowiem wiązać z żadną z kategorii przychodu opisanych w ustawie o CIT, ponieważ nie wiąże się z nią uzyskanie żadnego trwałego przysporzenia.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko jest również potwierdzane przez organy podatkowe w interpretacjach indywidulanych, tak np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) z 7 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.105.2020.1.JKT, w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym wygaśnięcie zobowiązań w drodze konfuzji, do której dojdzie w wyniku planowanego połączenia spółki przejmowanej z wnioskodawcą, będzie neutralne na gruncie przepisów ustawy o CIT, tj. nie spowoduje powstania przychodu podatkowego ani kosztów uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy jako spółki przejmującej oraz następcy prawnego Spółki Przejmowanej;
• interpretacja indywidualna DKIS z 27 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.506.2019.2.AR: w której organ wskazał, w związku z konfuzją zobowiązań i wierzytelności na skutek połączenia spółki przejmującej przez przejęcie spółki przejmowanej, po stronie wnioskodawcy jako spółki przejmującej nie dojdzie do powstania przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Podobnie w tam też cytowanych: interpretacjach indywidualnych DKIS m.in.: z 14 sierpnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.258.2019.1.AM, z 10 grudnia 2018 r.; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.511.2018.1.SJ, z 28 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.7.2018.1.PB;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-875/15/JW., w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że wygaśnięcie zobowiązania do wykupu obligacji i zapłaty odsetek na skutek konfuzji, do której doszło w wyniku połączenia, nie generuje po stronie spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 czerwca 2014 r. Znak: IPPB3/423-320/14-4/AG, w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że wygaśnięcie w drodze konfuzji wzajemnych wierzytelności wnioskodawcy i zobowiązań spółki przejmowanej w zakresie kwoty wykupu obligacji i odsetek od obligacji, w następstwie połączenia, nie spowoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych ani po stronie spółki przejmującej, ani po stronie spółki przejmowanej.
  
  

Podsumowując, mając na uwadze powyższą argumentację oraz stanowisko przedstawione w powołanych interpretacjach, zdaniem Wnioskodawcy, połączenie w jednej osobie (w wyniku planowanego połączenia spółek) wierzytelności i długu w ramach zobowiązania cywilnoprawnego (w tym wynikającego z Obligacji w zakresie wartości nominalnej jak i części odsetkowej) zarówno jeżeli doprowadzi do wygaśnięcia zobowiązań z mocy prawa jak i w przypadku gdy do wygaśnięcia zobowiązań będzie konieczne techniczne umorzenie dokumentu Obligacji, nie spowoduje powstania jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym Wnioskodawca nie będzie obowiązany do uwzględnienia jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych (w swoim imieniu lub w imieniu Spółki Przejmowanej jako jej następca prawny).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.