2020.09.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.128.2020.2.JS
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 10 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie elementów stanowiących podstawę opodatkowania akcyzą nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych dopuszczonych wcześniej do obrotu w innym państwie UE oraz w zakresie obowiązku przedkładania każdorazowo łącznie z deklaracją AKC-U/S opinii biegłego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie elementów stanowiących podstawę opodatkowania akcyzą nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych dopuszczonych wcześniej do obrotu w innym państwie UE oraz w zakresie obowiązku przedkładania każdorazowo łącznie z deklaracją AKC-U/S opinii biegłego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 9 września 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.128.2020.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym dla celów podatku akcyzowego, importu oraz podatku od towarów i usług. Prowadzi firmę zajmującą się sprzedażą samochodów osobowych oraz innych środków transportu w formie jednoosobowej działalności gospodarczej osoby fizycznej. Samochody, które stanowią przedmiot obrotu są importowane na terytorium Unii Europejskiej ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, a następnie bez dokonywania przez Wnioskodawcę ich rejestracji są sprzedawane na terytorium kraju. Wnioskodawca wyszukuje na rynku amerykańskim pojazd, który go interesuje, następnie zleca firmie z siedzibą na terytorium USA zakup tego pojazdu. Firma w USA kupuje pojazd we własnym imieniu i na swoją rzecz, po czym wystawia Wnioskodawcy fakturę sprzedaży tego pojazdu. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za pojazd przelewem bankowym. Po otrzymaniu płatności kontrahent w USA dokonuje załadunku pojazdu i wysyła go drogą morską do (…) w Niemczech na warunkach dostawy Incoterms CIF.

(…) jest portem obszaru celnego Unii Europejskiej, do którego pojazd Wnioskodawcy dociera w pierwszej kolejności. Odbiorcą towaru jest agencja celna posiadająca stałe upoważnienie Wnioskodawcy do działania w jego imieniu przed organem celnym. Agencja celna rozładowuje pojazd z kontenera i jako przedstawiciel bezpośredni Wnioskodawcy na podstawie otrzymanych od Wnioskodawcy dokumentów handlowych dokonuje zgłoszenia celnego oraz prowadzi procedurę dopuszczenia do obrotu na terytorium UE. W trakcie odprawy celnej niemiecki organ celny weryfikuje przedłożoną przez agencję celną dokumentację, w tym fotografie pojazdu wykonane przez agencję celną po rozładunku. Jeżeli niemiecki organ celny uzna, iż podana w zgłoszeniu celnym wartość pojazdu przyjęta do obliczenia należności celnych jest zaniżona, dokonuje rewizji celnej pojazdu, która podlega opłacie w wysokości 60 euro na rzecz niemieckiego organu celnego. Jeżeli w wyniku czynności weryfikacyjnych (porównanie stanu technicznego pojazdu oraz wartości wskazanej na fakturze od Firmy amerykańskiej) niemiecki organ celny w dalszym ciągu kwestionuje ustaloną wartość pojazdu może zażądać przedstawienia przez agencję celną opinii biegłego rzeczoznawcy niemieckiego, który wycenia pojazd i ustala jego wartość według amerykańskich cen rynkowych. Tak ustalona cena pojazdu jest przyjmowana do wartości celnej. Wszelkie korekty wartości celnej dokonane przez niemiecki organ celny są widoczne w zgłoszeniu celnym. Do wartości celnej agencja włącza również poniesione do granicy UE koszty transportu oraz ubezpieczenia.

Po otrzymaniu od agencji celnej informacji o zakończeniu odprawy celnej oraz wysokości ustalonych należności celnych, Wnioskodawca na podstawie otrzymanej od agencji celnej faktury (z wyszczególnionymi należnościami celnymi, kosztem obsługi agencji celnej, kosztem składowania pojazdu jeżeli zaistnieje konieczność przetrzymania towaru powyżej 7 dni, opłatami związanymi z rewizją towaru, kosztami rozładunku pojazdu z kontenera itp.) dokonuje zapłaty całości należności przelewem bankowym na konto agencji celnej. Po zwolnieniu spod procedury celnej Wnioskodawca odbiera z magazynu agencji celnej pojazd i przemieszcza go na terytorium kraju swoim własnym transportem.

Następnie w ciągu 14 dni od daty wprowadzenia pojazdu na terytorium kraju, Wnioskodawca wypełnia i składa druk AKC-U/S do (…). Jako podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym zgodnie z art. 104 ust. 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722) Wnioskodawca przyjmuje wartość celną, którą określił dla celów odprawy celnej niemiecki organ celny w (…) powiększoną o należne cło.

Wnioskodawca w podstawie opodatkowania ujmuje również wynikające z otrzymanej od agencji celnej faktury koszty poniesione w jego imieniu przez agencję celną, tj.:

koszty rozładunku,
koszty rewizji celnej,
koszty magazynowania pojazdu w czasie procedury celnej,
wynagrodzenie agencji celnej za obsługę odprawy celnej.

Dla potrzeb obliczenia podatku akcyzowego kwoty wykazane w euro przeliczane są na walutę polską według kursu NBP z dnia przekroczenia granicy niemiecko-polskiej. Potwierdzenia poniesienia wyżej wymienionych kosztów są przedkładane łącznie z deklaracją AKC-U/S. Do czasu uiszczenia podatku akcyzowego Wnioskodawca nie dokonuje w pojeździe żadnych napraw, ani zmian technicznych.

Wnioskodawca sporządza we własnym zakresie dokumentację fotograficzną oraz rzetelnie i drobiazgowo opisuje stan techniczny pojazdu w dokumencie informacyjnym składanym wraz z deklaracją AKC-U/S. W części D deklaracji w polu „Stan techniczny” Wnioskodawca zaznacza pozycję „uszkodzony bez opinii biegłego” nie dołączając do deklaracji opinii biegłego rzeczoznawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym w przypadku samochodu osobowego, który po dopuszczeniu do obrotu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, bez zarejestrowania na terytorium tego państwa członkowskiego, jest przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia?
Czy Wnioskodawca ma obowiązek zawsze przedkładać łącznie z deklaracją AKC-U/S opinię biegłego, nawet jeżeli nie zaistniały przesłanki określone w art. 104 ust. 8 oraz 9 ustawy o podatku akcyzowym – tj. organ podatkowy nie zakwestionował podstawy opodatkowania i nie wezwał Wnioskodawcy do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub złożenia wyjaśnień w zakresie ustalonej przez niego podstawy opodatkowania?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Ustawa o podatku akcyzowym określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, a także organizację obrotu wyrobami akcyzowymi oraz oznaczanie znakami akcyzy.

Samochody osobowe, zgodnie z art. 100 ust. 4 ustawy, są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Przy czym pozycja CN 8703 — zgodnie z Zeszytem metodologicznym Nomenklatury scalonej CN Głównego Urzędu Statystycznego z 2019 r. — obejmuje pojazdy wielofunkcyjne, takie jak pojazdy silnikowe, które mogą przewozić zarówno osoby, jak i towary, włącznie z niektórymi pojazdami typu pick-up, czy van.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości (art. 100 ust. 3 ustawy). Stosownie do art. 100 ust. 6 ustawy, do opodatkowania akcyzą samochodów osobowych stosuje się odpowiednio art. 10 ust. 12 i 13, art. 14 ust. 1-4, 6, 8, 10 i 11, art. 16, art. 18 ust. 1, 2 i 2a, art. 19, art. 21 ust. 5 i art. 27-29a oraz przepisy wydane na podstawie art. 20. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego, rozumiane jako czynność polegająca na przemieszczeniu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej zgodnie z przepisami o ruchu drogowym w kraju, z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Art. 104 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania w przypadku samochodu osobowego jest:

kwota należna z tytułu sprzedaży samochodu osobowego na terytorium kraju pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy należne od tego samochodu osobowego;
kwota, jaką podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy – w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podstawą opodatkowania jest średnia wartość rynkowa samochodu osobowego pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy;
wartość celna samochodu osobowego powiększona o należne cło – w przypadku importu tego samochodu, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Natomiast w ust. 6. ustawa reguluje kwestię ustalania podstawy opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z przepisami celnymi, ale niezarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego. W takim przypadku podstawą opodatkowania jest wartość celna, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną.

Zgodnie z art. 104 ust. 8 i nast. w przypadku gdy w odniesieniu do pojazdów importowanych lub stanowiących przedmiot nabycia wewnątrzwspólnotowego wysokość podstawy opodatkowania bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy określi wysokość podstawy opodatkowania. Jeżeli wysokość podstawy opodatkowania ustalona z uwzględnieniem opinii biegłego odbiega co najmniej o 33% od zadeklarowanej podstawy opodatkowania, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi podatnik. Średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz – jeżeli jest to możliwe do ustalenia – z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy.

Istotną kwestią w przedmiotowej sprawie jest przede wszystkim wyjaśnienie pojęcia wartości celnej w kontekście określenia podstawy opodatkowania akcyzą samochodów osobowych. Ustawa o akcyzie nie odnosi się do tego zagadnienia, zatem w niezbędnym zakresie zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego, a w szczególności Unijnego Kodeksu Celnego, który został wprowadzony rozporządzeniem PE i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającym Unijny Kodeks Celny (Dz. U.UE.L 269 z 10.10.2013 r.); zwanym dalej: UKC.

Zgodnie z art. 70 ust. 1 i 3 UKC, zasadniczą podstawą wartości celnej towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii. Wartość transakcyjna towarów sprowadzanych na obszar Unii jest wynikiem zasady swobodnego zawierania umów handlowych, a jej podstawą, w konkretnym przypadku jest wynegocjowana między stronami umowy cena sprzedaży. Cena faktycznie zapłacona lub należna to całkowita płatność, która została lub ma zostać dokonana przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego stronie trzeciej na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności, które zostały lub mają zostać dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów. Cena faktycznie zapłacona lub należna w rozumieniu art. 70 ust. 1 i 2 UKC obejmuje wszystkie płatności, które zostały lub mają zostać dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów przez kupującego.

Jak wynika z art. 71 UKC przy ustalaniu wartości celnej metodą wartości transakcyjnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się między innymi: nie ujęte w cenie zapłaconej za towary koszty prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu; koszt pojemników, koszty pakowania, materiały, komponenty, narzędzia, matryce, formy, materiały zużyte przy produkcji przywożonych towarów oraz prace inżynieryjne, badawcze, projektowe itp. wykonywane poza Unią i niezbędne do produkcji przywożonych towarów; honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, które kupujący musi opłacić bezpośrednio lub pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów; koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywożonych towarów.

Jednocześnie UKC w art. 72 przewiduje katalog kosztów, których nie wlicza się do wartości celnej, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej. Są to: koszty transportu przywożonych towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii; koszty związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną, wykonywanymi po wprowadzeniu towarów na obszar celny Unii; odsetki wynikające z umowy o finansowaniu zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów; opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów w Unii; prowizje od zakupu; należności celne przywozowe lub inne opłaty należne w Unii z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.

Podstawowym dokumentem handlowym służącym ustaleniu wartości transakcyjnej towaru jest faktura. To samo odnosi się do elementów doliczanych bądź odliczanych w celu ustalenia wartości celnej (np. faktura za transport, usługę montażu itp.). W przypadku braku faktury importer ma obowiązek dostarczyć dokumenty, które mogą być rozpatrywane jako równoważne fakturze (np. rachunek, umowa kupna-sprzedaży). Należy mieć na uwadze, że w każdym przypadku musi to być dokument, stanowiący podstawę do dokonania zapłaty pomiędzy kupującym i sprzedającym. Nie może to być np. faktura proforma czy prowizoryczna, czyli dokument, który – w przeciwieństwie do faktury handlowej – nie jest dokumentem księgowym, ale pełni jedynie funkcję informacyjną.

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów ustawy o podatku akcyzowym i unijnego kodeksu celnego oraz w odniesieniu do zaistniałego u Wnioskodawcy stanu faktycznego należy wskazać, iż w przypadku samochodu osobowego, który po dopuszczeniu do obrotu w państwie członkowskim UE, bez zarejestrowania na terytorium tego państwa członkowskiego, jest przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, prawidłowym jest ustalenie podstawy opodatkowania akcyzą poprzez zsumowanie wartości celnej (wartości transakcyjnej oraz kosztów przewidzianych UKC) i kwoty należnego cła, a także kosztów prowizji, transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w wartości celnej, a zostały poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie pojazdu procedurą celną. Podstawa opodatkowania nie obejmuje zatem wydatków, które Wnioskodawca poniósł w związku z nabyciem pojazdu, ale które nie są wymienione w ustawie, takich jak: koszty rewizji celnej, koszty magazynowania pojazdu na terenie portu na czas trwania odprawy celnej oraz wynagrodzenia agencji celnej.

Przy czym, w odniesieniu do pojęcia „wartość celna” należy mieć na uwadze, iż jest to wartość towaru wraz z wszelkimi kosztami dodatkowymi stanowiąca podstawę do wyliczania należności celnych i podatkowych przy przywozie towarów spoza UE. Wartość celna jest stosowana do celów wspólnej taryfy celnej oraz środków pozataryfowych ustanowionych w przepisach unijnych. Na obszarze UE obowiązuje wspólna dla wszystkich państw członkowskich taryfa celna, która w większości zawiera stawki wyrażone procentowo w stosunku do wartości celnej towarów. W związku z tym, prawidłowe ustalenie wartości celnej jest bardzo ważne, ponieważ ma bezpośredni wpływ na określenie należności przywozowych towarów wprowadzanych na terytoriom UE bez względu na miejsce tego wprowadzenia. Prawo unijne nakazuje zapłatę cła w państwie, w którym ma miejsce odprawa celna. Wysokość cła również wynika z prawa unijnego i powinna być taka sama w całej Unii Europejskiej. W przypadku Wnioskodawcy agencja celna działająca w jego imieniu oblicza wartość celną oraz wysokość należności celnych i odprowadza naliczone w Niemczech cło na konto organu podatkowego.

W konsekwencji powyższego, treść art. 104 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym należy odczytywać w ten sposób, że podstawą opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z przepisami celnymi, ale niezarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego jest wartość celna, stanowiąca podstawę naliczenia należności celnych na terytorium państwa członkowskiego, gdzie pojazd ten przekroczył granice Unii. Oznacza to, iż dla celów uwzględnienia w deklaracji AKC-U/S kwoty podstawy podatkowania podatkiem akcyzowym (część D kolumna d) Wnioskodawca jest zobowiązany przeliczyć na walutę polską wyrażoną w euro wartość celną ze zgłoszenia celnego złożonego do niemieckiego organu celnego. Polski organ podatkowy nie ma tym samym podstaw prawnych, aby żądać od Wnioskodawcy określenia podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym w oparciu o dokumenty handlowe otrzymane od Firmy z USA z pominięciem dokumentów potwierdzających zamknięcie odprawy celnej. Oznaczałoby to wówczas konieczność ustalania przez Wnioskodawcę kolejnej wartości celnej wyliczanej nie dla potrzeb procedury celnej, lecz dla potrzeb polskiego podatku akcyzowego, co nie znajduje uzasadnienia ani w przepisach celnych, ani w ustawie o podatku akcyzowym.

Ad. 2 Zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację uproszczoną, według ustalonego wzoru, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Następnie, bez wezwania organu podatkowego podatnik dokonuje obliczenia i zapłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego akcyzy w terminie 30 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (art. 106 ust. 3 ustawy). Zatem w określonym ustawą terminie Wnioskodawca składa w (…) (organ właściwy zgodnie z regulacjami Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 lutego 2017 r. w sprawie właściwości urzędów skarbowych i izb administracji skarbowej w zakresie akcyzy) deklarację uproszczoną według wzoru określonego według wzoru określonego w Rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 5 listopada 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji uproszczonej dla podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego. Wypełniając część D formularza Wnioskodawca oblicza wysokość podatku przyjmując jako podstawę opodatkowania wartość zgodnie z art. 104 ust. 6 ustawy tj. wartość celną samochodu osobowego powiększoną o cło, uwzględniająca prowizję, koszty transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną oraz zaznaczając w polu „Stan techniczny” pozycję „uszkodzony bez opinii biegłego”.

Jednakże, jak stanowi art. 104 ust. 8 w przypadku, gdy wysokość podstawy opodatkowania w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego.

Zatem, jedyną przesłanką do odstąpienia przez organ podatkowy od przyjęcia jako podstawy opodatkowania akcyzą wartości celnej jest zaistnienie znacznej różnicy pomiędzy przyjętą przez podatnika podstawą opodatkowania, a średnią wartością rynkową. Organ w pierwszej kolejności jest zobowiązany ustalić czy odstępstwo od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego jest znaczne (istotne). Pojęcie „znacznego” odstępstwa od średniej wartości rynkowej, do której odwołują się ww. przepisy nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku akcyzowym, tym samym przy ustalaniu jego znaczenia sięgnąć należało do jego znaczenia językowego. Według słownika języka polskiego (https://sjp.pwn.pl) „znaczny” to: dość duży, ważny, znaczący, wyróżniający się czymś. Tym samym znacznym odstępstwem od średniej wartości rynkowej będzie, tylko takie odstępstwo, które jest dość duże (istotne). W doktrynie wskazuje się, że znaczne odstępstwo od średniej wartości rynkowej powinno dotyczyć sytuacji, kiedy cena taka jest niższa o co najmniej 30% od średniej wartości rynkowej (por. Szymon Parulski komentarz do art. 104 ustawy o podatku akcyzowym w: „Akcyza, Komentarz”, LEX 2010, wyd. II).

Dopiero jeżeli zaistnieje powyżej scharakteryzowana dysproporcja wartości, organ jest zobligowany do ustalenia, czy przyczyny wskazane przez podatnika uzasadniają to, że podana podstawa opodatkowania znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu. Jeżeli organ uzna, że obniżenie podstawy jest nieuzasadnione, wówczas na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia przyjętej przez niego podstawy opodatkowania. W tym momencie podatnik może posłużyć się dla obrony swojego stanowiska sporządzoną przez biegłego rzeczoznawcę wyceną pojazdu. Reasumując, w świetle przytoczonych przepisów oraz na podstawie zaprezentowanej argumentacji należy stwierdzić, iż wypełniając deklarację podatkową AKC-U/S dla uszkodzonego pojazdu ustawa nie wskazuje, aby Wnioskodawca miał zawsze obowiązek przedkładania jednocześnie z deklaracją opinii biegłego i zaznaczenia w jej treści w części D deklaracji w polu „Stan techniczny” pozycji „uszkodzony z opinią biegłego”. Abstrahując od powyższego, w przedmiotowej sprawie sytuacja przewidziana w przepisach art. 104 ust. 8 jest cokolwiek nieprawdopodobna z uwagi, iż wartość celna (której zasadniczym elementem jest cena transakcyjna pojazdu) została skrupulatnie zweryfikowana przez niemiecki organ celny, jako iż stanowiła podstawę naliczenia należności celnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie elementów stanowiących podstawę opodatkowania akcyzą nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych dopuszczonych wcześniej do obrotu w innym państwie UE oraz w zakresie obowiązku przedkładania każdorazowo łącznie z deklaracją AKC-U/S opinii biegłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722), dalej zwana „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy ˗ art. 1 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 7 lit. a ustawy, import to przywóz samochodów osobowych z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy, dostawa wewnątrzwspólnotowa to przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

W myśl art. 102 ust. 1 ustawy, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2.

Jak stanowi art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju – jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel – jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym – jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.

Jak stanowi art. 104 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania w przypadku samochodu osobowego jest:

kwota należna z tytułu sprzedaży samochodu osobowego na terytorium kraju pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy należne od tego samochodu osobowego;
kwota, jaką podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy – w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podstawą opodatkowania jest średnia wartość rynkowa samochodu osobowego pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy;
wartość celna samochodu osobowego powiększona o należne cło – w przypadku importu tego samochodu, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Podstawa opodatkowania w przypadku importu samochodu osobowego obejmuje również prowizję oraz koszty transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały do niej włączone, a zostały już poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego samochód jest importowany – art. 104 ust. 4 ustawy.

Do podstawy opodatkowania z tytułu importu samochodu osobowego dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli urzędy celno-skarbowe mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu samochodu – art. 104 ust. 5 ustawy.

Podstawą opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z przepisami celnymi, ale niezarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego jest wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną – art. 104 ust. 6 ustawy.

Jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2, bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego – art. 104 ust. 8 ustawy.

W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy określi wysokość podstawy opodatkowania – art. 104 ust. 9 ustawy.

Jeżeli wysokość podstawy opodatkowania ustalona z uwzględnieniem opinii biegłego odbiega co najmniej o 33% od zadeklarowanej podstawy opodatkowania, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi podatnik – art. 104 ust. 10 ustawy.

Średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz – jeżeli jest to możliwe do ustalenia – z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy – art. 104 ust. 11 ustawy.

Do przeliczenia podstawy opodatkowania wyrażonej w walucie obcej stosuje się bieżący kurs średni waluty obcej wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w dniu powstania obowiązku podatkowego – art. 104 ust. 12 ustawy.

W przypadku gdy w dniu powstania obowiązku podatkowego nie został wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski bieżący kurs średni waluty obcej, do przeliczenia podstawy opodatkowania wyrażonej w walucie obcej stosuje się ostatni, przed dniem powstania obowiązku podatkowego, bieżący kurs średni wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski – art. 104 ust. 13 ustawy.

Podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację uproszczoną, według ustalonego wzoru, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym – art. 106 ust. 2 ustawy.

Podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego dokonać obliczenia i zapłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego akcyzy w terminie 30 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym – art. 106 ust. 3 ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory:

deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1,
deklaracji uproszczonych, o których mowa w ust. 2

-wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego składania tych deklaracji, informacje o terminach i miejscu ich składania, pouczenie, że deklaracje stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, jak również zapewniając możliwość prawidłowego obliczenia wysokości akcyzy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania akcyzą samochodu osobowego, który po dokonaniu przywozu z USA do Niemiec (dopuszczeniu do obrotu), bez zarejestrowania na terytorium tego państwa członkowskiego jest przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia na terytorium kraju.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca dokonuje importu samochodu osobowego z USA na terytorium Niemiec za pośrednictwem agencji celnej posiadającej stałe uprawnienie Wnioskodawcy do działania przed właściwym organem celnym w jego imieniu, a następnie Wnioskodawca przemieszcza przedmiotowy samochód osobowy na terytorium kraju własnym transportem.

Należy zauważyć, że w przedstawionej we wniosku sytuacji zastosowanie znajdzie art. 104 ust. 6 ustawy, który stanowi, że podstawą opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z przepisami celnymi, ale niezarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego jest wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną. Przy czym, wskazany ust. 1 pkt 3 cytowanego art. 104 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania samochodu osobowego jest wartość celna samochodu osobowego, powiększona o należne cło – w przypadku importu tego samochodu.

Mając powyższe na względzie, należy zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy przedstawionym w jego własnym stanowisku, że w opisanej sprawie prawidłowym jest ustalenie podstawy opodatkowania akcyzą poprzez zsumowanie:

wartości celnej,
kwoty należnego cła,
kosztów prowizji, transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w wartości celnej, a zostały poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie pojazdu procedurą celną.

Podstawa opodatkowania nie obejmuje natomiast wydatków, które Wnioskodawca poniósł w związku z nabyciem pojazdu, ale które nie są wymienione w ustawie, takich jak:

koszty rewizji celnej,
koszty magazynowania pojazdu na terenie portu na czas trwania odprawy celnej,
koszty wynagrodzenia agencji celnej.

Do przeliczenia podstawy opodatkowania wyrażonej w walucie obcej, zgodnie z art. 104 ust. 12 ustawy, Wnioskodawca winien stosować bieżący kurs średni waluty obcej wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w dniu powstania obowiązku podatkowego, tj. w dniu przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju.

Jednocześnie nadmienić należy, że w celu zapobieżenia nieprawidłowościom w postaci zaniżania podstawy opodatkowania, przepisy ustawy zawierają unormowania dające możliwość określenia podstawy opodatkowania przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej samochodu osobowego, zarejestrowanego na terytorium kraju. Stosownie bowiem do przepisu z art. 104 ust. 8 ustawy, jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego.

W przypadku nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wysokość podstawy opodatkowania.

Powyższe zasady ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o średnią wartość rynkową pojazdów wprowadzono w celu określenia tej podstawy w szczególnych sytuacjach – najczęściej wówczas, gdy podatnik nie posiada dokumentu, z którego wynika wartość pojazdu lub, gdy wartość towaru odbiega w istotny sposób od wartości rynkowej pojazdu.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, tj. w kwestii wskazania, co stanowi podstawę opodatkowania akcyzą w przypadku samochodu osobowego, który po dopuszczeniu do obrotu w Niemczech bez dokonywania rejestracji na terytorium tego państwa członkowskiego jest przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia w Polsce – w ocenie tut. Organu jest prawidłowe.

Przy czym, Organ pragnie zaznaczyć, że przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji jest wyłącznie wskazanie na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym, co wchodzi do podstawy opodatkowania samochodów osobowych sprowadzonych z państwa trzeciego i dopuszczonych do obrotu w innym państwie członkowskim, które są następnie przemieszczane na terytorium kraju bez ich rejestracji w kraju przywozu. Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie było natomiast pojęcie „wartości celnej” obowiązujące na gruncie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny – wersja przekształcona (Dz.U.UE.L.2013.269.1), ani też określenie wartości celnej, którą właściwy organ podatkowy w prowadzonym postepowaniu przyjmuje dla potrzeb ustalenia podatku akcyzowego.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1 ustawy, organami podatkowymi właściwymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego i dyrektor izby administracji skarbowej, z zastrzeżeniem ust. 1b. Jak natomiast wynika z art. 14 ust. 1b ustawy, z tytułu importu i eksportu, z wyłączeniem poboru, oraz w zakresie wydania decyzji w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości przez ten organ w wyniku przeprowadzonej kontroli celno-skarbowej, organem podatkowym właściwym w zakresie akcyzy jest naczelnik urzędu celno-skarbowego.

Tym samym, to właściwe organy podatkowe w prowadzonym postępowaniu są uprawnione do wydawania decyzji w zakresie podatku akcyzowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego i mają możliwość ewentualnego wezwania podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego w sytuacjach, gdy ustalona w oparciu o art. 104 ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego. Natomiast w kompetencjach tut. Organu, wydającego interpretację indywidualną w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie leży rozstrzygnięcie oraz ocena działań innych organów w ramach przysługujących im kompetencji. Wynika to wprost z art. 14b § 2a pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z kolei w odniesieniu do pytania Wnioskodawcy oznaczonego nr 2, tj. w zakresie wymogu przedkładania każdorazowo łącznie z deklaracją AKC-U/S opinii biegłego, nawet jeżeli nie zaistniały przesłanki określone w art. 104 ust. 8 oraz 9 ustawy o podatku akcyzowym (w sytuacji, gdy organ podatkowy nie zakwestionował podstawy opodatkowania i nie wezwał Wnioskodawcy do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub złożenia wyjaśnień w zakresie ustalonej przez niego podstawy opodatkowania) – należy stwierdzić, że ustawa o podatku akcyzowym nie nakłada na Wnioskodawcę takiego obowiązku.

Dopiero bowiem w sytuacji, w której wysokość podstawy opodatkowania w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego przez Wnioskodawcę bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, właściwy organ podatkowy w prowadzonym przez siebie postepowaniu wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy określi wysokość podstawy opodatkowania.

Raz jeszcze podkreślić jednak należy, że ostatecznej oceny, czy w danym przypadku zaistnieją przesłanki do wezwania podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego oraz ewentualnego określenia wysokości podstawy opodatkowania samochodu osobowego, dokonuje właściwy organ podatkowy w odpowiednim postępowaniu. Natomiast nie może tego uczynić tut. Organ w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odpowiadając zatem ściśle na pytanie Wnioskodawcy oznaczone nr 2 we wniosku, tj. czy ma on obowiązek zawsze przedkładać łącznie z deklaracją AKC-U/S opinię biegłego rzeczoznawcy – stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ma on takiego obowiązku, należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytania postawione w przedmiotowym wniosku, tj. w zakresie elementów stanowiących podstawę opodatkowania akcyzą nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych dopuszczonych wcześniej do obrotu w innym państwie UE oraz w zakresie obowiązku przedkładania każdorazowo łącznie z deklaracją AKC-U/S opinii biegłego, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wyraźnie podkreślić, że w interpretacji udzielono odpowiedzi wyłącznie w zakresie zadanych przez Wnioskodawcę pytań, ściśle w odniesieniu do okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami – w tym kwestie, które Wnioskodawca przedstawił we własnym stanowisku, odwołujące się do uprawnień i obowiązków organów podatkowych – nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin