Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.399.2020.5.LS
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 25 maja 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 20 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.399.2020.1.LS (data doręczenia 25 sierpnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 7 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.399.2020.4.LS (data doręczenia 11 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
  Panią A.D.:
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana P. D.,
  
  

Przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną oraz osoba zainteresowana niebędąca stroną (zwani dalej: „Wspólnikami”) są wspólnikami spółki jawnej (zwanej dalej: „Spółką), która zajmuje się w głównej mierze produkcją papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań z papieru i tektury (PKD 17.21.Z). W dniu 30 października 2019 r. Spółka uzyskała decyzję o wsparciu na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, zwaną dalej: „ustawą o WNI” na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych lub usług świadczonych. Decyzja została wydana na okres 15 lat na realizację nowej inwestycji (budowy hali produkcyjnej) spełniającej kryteria, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o WNI. Spółka wypełniając dyspozycję art. 10 ust. 4 ustawy zawarła również umowę o świadczenie usług wsparcia nowej inwestycji ze Specjalną Strefą Ekonomiczną.

Spółka zobowiązała się do:

1. poniesienia na terenie realizacji inwestycji kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w rozumieniu § 4 oraz § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (t.j. Dz. U. 2018 poz. 1713) zwanego dalej: „Rozporządzeniem”,
2. zatrudnienia po wydaniu decyzji o wsparciu na terenie realizacji inwestycji, określonej liczby pracowników i utrzymania tego poziomu zatrudnienia przez co najmniej 3 lata,
3. zakończenia inwestycji do dnia 30 czerwca 2021 r.

Spółka zawarła również umowę o dofinansowanie projektu „Uruchomienie produkcji łatwo otwieralnego opakowania kartonowego o wysokiej odporności na działanie olejków eterycznych” w ramach poddziałania 3.2.1 Badania na rynek Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Spółka, sporządzenie dokumentacji do pozyskania powyższego dofinansowania, powierzyła zewnętrznemu podmiotowi z tytułu czego poniosła wydatek udokumentowany stosownymi fakturami. Zakupione maszyny oraz budynek sfinansowane z w/ w dotacji docelowo będą znajdowały się na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Pismem z dnia 20 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.399.2020.1.LS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. uiszczenie brakującej opłaty w wysokości odpowiadającej ilości przedstawionych we wniosku stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych na rachunek bankowy Krajowej Informacji Skarbowej: 25 1010 1212 0064 6422 3100 0000 i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu.
   
   

Pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

Ponadto dnia 7 września 2020 r. przeprowadzono rozmowę telefoniczną. Wnioskodawczyni podczas rozmowy wskazała, że prowadzi działalność na podstawie ksiąg rachunkowych.

Następnie pismem z dnia 7 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.399.2020.4.LS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez jednoznaczne wskazanie:
   1. na jakiej podstawie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (księgi rachunkowe, książka przychodów i rozchodów)?
      
   2. czy Wnioskodawczyni uzyskała bądź uzyska w przyszłości zezwolenie na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej?
   3. czy koszty związane ze sporządzeniem dokumentacji o dofinansowanie, zostały poniesione przed uzyskaniem zezwolenia czy po uzyskaniu zezwolenia?
      
   
   

Pismem z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawczym prowadzi księgi rachunkowe na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. 2019 poz. 351 ze zm.).
2. Wnioskodawczym nie uzyskała zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej oraz, na ten moment, nie planuje ubiegać się o te zezwolenie. Nie może jednak wykluczyć, że w przyszłości, wraz z rozwojem firmy, będzie się o nie ubiegała. Wnioskodawczym uzyskała jednak decyzję o wsparciu na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji w dniu 30 października 2019 r.
   
3. Wnioskodawczyni domniema, że pytanie nr 3 jest zależne od pytania nr 2 zadanego przez organ interpretacyjny i wskazuje tym samym, iż nie uzyskała zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w związku z tym nie może wskazać, czy koszty związane ze sporządzeniem dokumentacji o dofinansowanie zostały poniesione przed uzyskaniem zezwolenia czy po uzyskaniu zezwolenia, gdyż takowego zezwolenia nie było. Wnioskodawczym może jednak odnieść występowanie poniesionych kosztów do daty otrzymania decyzji o wsparciu nowej inwestycji. Wskazuje tym samym, że koszty związane ze sporządzeniem dokumentacji o dofinansowanie zostały poniesione po uzyskaniu decyzji o wsparciu nowej inwestycji.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i kiedy wydatek poniesiony przez Wspólników na sporządzenie dokumentacji potrzebnej do pozyskania dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego może być uznany za koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony przez Wspólników na sporządzenie dokumentacji potrzebnej do pozyskania dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego może być uznany za koszt uzyskania przychodu w okresie, w którym został poniesiony, tj. zgodnie z art. 22 ust. 5c-5d ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Za koszty podatkowe uznaje się zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również te, których nie sposób powiązać z konkretnym przychodem, jednak ich poniesienie jest uzasadnione - rozumiane w świetle ustawy o PIT jako koszty pośrednie. Koszty, w zależności czy uznane są za koszty bezpośrednie czy pośrednie, są potrącane w różnych okresach. Pierwszą zatem kwestią jaką należy rozpatrzyć jest prawidłowe zakwalifikowanie wydatku jaki został poniesiony przez Wspólników na sporządzenie dokumentacji niezbędnej do pozyskania dofinansowania unijnego. Wskazać należy, że wydatek ten nie był bezwzględnie obowiązkowy przy ubieganiu się Wspólników o uzyskanie dofinansowania, jednak zwiększył powodzenia całego procesu, przyczyniając się w sposób pośredni do przyszłego uzyskania przychodów, a więc wypełniając dyspozycję przewidzianą w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Wnioskodawca wskazuje, że owszem, poniesiony wydatek jest związany z inwestycją, z której dochód w przyszłości będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT, ale ustawodawca wprost nie przewidział wyłączenia takowych wydatków z kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca ponosił go na bieżąco. Uzasadnione jest zatem stanowisko, iż koszt ten uznać należy za pośrednio związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako taki podlega potrąceniu w dacie jego poniesienia, co wynika wprost z art. 22 ust. 5c ustawy o PIT. „Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Koszty sporządzenia wniosku o dotację z funduszy unijnych, mogą zostać potraktowane jako koszty funkcjonowania podatnika, prawidłowego prowadzenia przez niego działalności, a więc jako koszty ponoszone w celu zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów” (interpretacja Dyrektora KIS z dnia 21 marca 2018 r., nr 0115- KDIT3.4011.90.2018.1.MR).

Analogiczne stanowisko organów interpretacyjnych odnaleźć można w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2010 r., w której również uznano, iż wydatek poniesiony na sporządzenie wniosku o dotację na zakup środka trwałego, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako koszt pośrednio związany z prowadzeniem tej działalności (nr IPPB1/415-852/10-2/ MS). W podobnym tonie wyraził się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji podatkowej z dnia 30 października 2009 r. (nr ITPB1/415-671/09/PSZ). Stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy o PIT Wnioskodawca uważa, iż w tej sytuacji prawidłowym jest uznanie za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, dnia, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury.

Warto również wskazać, iż wydatek poniesionych przez Spółkę na sporządzenie dokumentacji niezbędnej do pozyskania dofinansowania ze środków Europejskiej Funduszu Rozwoju Regionalnego nie wpisuje się w katalog kosztów kwalifikowanych wskazanych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia. Jedynie wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej mogą być uznane za koszty kwalifikowane. Tymczasem pozyskanie funduszy unijnych jest niezależne od otrzymanej decyzji o wsparciu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a Spółka nie ubiegała się o nie w związku z jej realizacją. Uzyskanie funduszy unijnych i wcześniejsze przygotowanie przez zewnętrzny podmiot dokumentacji potrzebnej do tego procesu było odrębnym działaniem Spółki. NSA w wyroku z dnia 27 sierpnia 2013 r. stwierdził, że jedynie działania niezbędne i warunkujące możliwość prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej objętej zezwoleniem, mogą być uznane za koszt kwalifikowany (sygn. akt II FSK 2463/11). Za taki nie sposób uznać kosztu jaki został poniesiony przez Spółkę na sporządzenie dokumentacji, która przyczyniła się do uzyskania dofinansowania ze środków europejskich, który stanowi odrębną pomoc publiczną niezależną od otrzymanej decyzji o wsparciu. Wskazać bowiem należy, że działalność w specjalnej strefie ekonomicznej i realizacja inwestycji, na które Spółka otrzymała wsparcie nie wymaga od niego uzyskania innego zewnętrznego finansowania, w tym wypadku z funduszy unijnych, a tym bardziej do ponoszenia wydatku, który przyczynić się ma do jego uzyskania.

Mając powyższe na względzie, wydatek poniesiony przez Wspólników na sporządzenie dokumentacji potrzebnej do pozyskania dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego może być uznany za koszt uzyskania przychodu w okresie, w którym został poniesiony, tj. zgodnie z art. 22 ust. 5c-5d ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Według art. 8 ust. 1 ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że ocena racjonalności poniesienia konkretnych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu musi być dokonana w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej z uwzględnieniem istniejących czynników ekonomicznych, prawnych i innych mogących mieć wpływ na przedmiot działalności gospodarczej podatnika, przy uwzględnieniu płynności zmieniających się czynników wpływających na sytuację ekonomiczną przedsiębiorcy.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, mają związek z prowadzoną działalnością i przekładają się na uzyskanie bądź zabezpieczenie źródła przychodu przedsiębiorcy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ustawy – wymaga bowiem indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Kosztami mogą być zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź zachowania źródła przychodów nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wynika z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 5a ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego,

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

W myśl art. 22 ust. 5c koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania związane z prowadzeniem działalności podatnika, a których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

W ocenie tutejszego organu odnosząc się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sporządzenie dokumentacji potrzebnej do pozyskania dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego wskazać należy, że wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże w związku z tym, iż są kosztami ogólnymi związanymi z funkcjonowaniem i rozwojem firmy, należy zakwalifikować je do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, bowiem nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika. Zatem, stosownie do treści art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedmiotowy wydatek zaliczyć należy do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Uznanie kosztów sporządzenia dokumentacji potrzebnej do pozyskania dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego za koszty pośrednie oznaczać będzie, iż podlegać będą one potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Henryka Sienkiewicza 84, 15-005 Białystok, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z póżn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.