2020.09.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.206.2020.2.SP
z 22 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2020 r. (data nadania 17 czerwca 2020 r., data wpływu 17 czerwca 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 3 września 2020 r. (data nadania 3 września 2020 r., data wpływu 8 września 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 21 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.206.2020.1.SP (data nadania 21 sierpnia 2020 r., data doręczenia 27 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła z tytułu ponoszonych wydatków na zakup oprogramowania lub licencji w celu dalszej odsprzedaży, nie obejmujące przekazania praw autorskich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła z tytułu ponoszonych wydatków na zakup oprogramowania lub licencji w celu dalszej odsprzedaży, nie obejmujące przekazania praw autorskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dalej: „Wnioskodawca”, „Podatnik”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Podstawową działalność Wnioskodawcy stanowi działalność oznaczona w PKD kodami 62.01.Z, 62.03.Z oraz 62.09.Z, tj. odpowiednio:

działalność związana z oprogramowaniem,
działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi,
pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

Spółka w swojej ofercie posiada rozwiązania dla procesów biznesowych banków, systemy automatyzacji procesów biznesowych, projektowanie oprogramowania, doradztwo strategiczne w formie doradztwa architektonicznego, segmentacji rynku, analizy konkurencji, zarządzania ryzykiem.

W zakresie stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży oprogramowania komputerowego (oprogramowanie) i licencji na użytkowanie oprogramowania komputerowego (licencja) wraz z prawem do aktualizacji tego oprogramowania w czasie trwania umowy.

W celu realizacji przyjętego modelu biznesowego Wnioskodawca zawiera dwie pisemne dwustronne umowy o współpracy:

z dostawcą oprogramowania i licencji z siedzibą np. w Republice Irlandii (dalej: Dostawca, Kontrahent I),
z zamawiającym oprogramowanie i licencje z siedzibą w Republice Białorusi (dalej: Zamawiający, Kontrahent II).

Wnioskodawca nie posiada powiązań kapitałowych, ani osobowych z żadnym z ww. Kontrahentów. W ramach swojej działalności Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży oprogramowania i licencji według następującego scenariusza: klient Zamawiającego (podmiot, który nabywa oprogramowanie lub licencję z przeznaczeniem wykorzystania na własne potrzeby/w ramach własnej działalności - dalej: Użytkownik Końcowy) składa u tego podmiotu zamówienie na zakup określonego oprogramowania bądź licencji.

Zamawiający zleca zamówienie na nabycie tego określonego oprogramowania bądź licencji u Wnioskodawcy. Wnioskodawca, działając jako pośrednik, w związku z zamówieniem wystawia Kontrahentowi II fakturę dokumentującą sprzedaż oprogramowania lub licencji, które było przedmiotem zamówienia złożonego przez Użytkownika Końcowego.

Następnie wnioskodawca nabywa to określone oprogramowanie lub licencję od Dostawcy.

Dostawca wystawia fakturę Wnioskodawcy, która dokumentuje sprzedaż określonego oprogramowania lub licencji, które zamówił Użytkownik Końcowy.

Dostawcą i licencjodawcą oprogramowania jest Kontrahent I (Dostawca).

Wnioskodawca dokonuje zatem dystrybucji oprogramowania lub licencji przy udziale Zamawiającego na rzecz Użytkownika Końcowego – sprzedaż egzemplarzy oprogramowania komputerowego lub licencji, które Wnioskodawca nabył od Dostawcy w celu dalszej odsprzedaży na rzecz dalszego pośrednika (czyli Zamawiającego), który dostarcza oprogramowanie lub licencję bezpośrednio Użytkownikowi Końcowemu. Wnioskodawca nie nabywa praw do modyfikacji oprogramowania, nie jest jego użytkownikiem, a jedynie pośredniczy w sprzedaży na rzecz Zamawiającego dostarczającego produkt Użytkownikowi Końcowemu. Wnioskodawca jako pośrednik dokonuje płatności na rzecz Dostawcy, który udostępnił klucze instalacyjne/świadectwa uprawniające do korzystania z oprogramowania.

Reasumując Wnioskodawca jest jedynie dystrybutorem pośrednikiem oprogramowania lub licencji dla kolejnego pośrednika (Zamawiającego), który przekazuje produkt Użytkownikowi Końcowemu zgodnie ze złożonym przez niego zamówieniem.

Powyższe oznacza, że na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione jakiekolwiek prawa autorskie, bądź też prawa majątkowe, uprawniające do rozpowszechniania, udzielania sublicencji innym podmiotom, dokonywania zmian w oprogramowaniu.

Wnioskodawca nie ma prawa do korzystania z utworu (udzielona licencja nie przenosi żadnych praw autorskich ani nie uprawnia do korzystania z licencji) – z licencji mogą korzystać Użytkownicy Końcowi, a nie Wnioskodawca, który pełni w tym zakresie rolę pośrednika. Wnioskodawca nie ma prawa do powielania czy zwielokrotniania oprogramowania lub przedmiotu licencji. Wnioskodawca jedynie pośredniczy w relacji Dostawca – Zamawiający – Użytkownik Końcowy. Użytkownik Końcowy również nie ma prawa do kopiowania, rozpowszechniania, powielania, bądź modyfikowania będącego przedmiotem licencji oprogramowania, jak również nie ma prawa do udzielania sublicencji.

Wnioskodawca zaznacza, iż umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i Dostawcą jest umową globalną, co pozwala na zakup oprogramowania lub licencji od dowolnego podmiotu wchodzącego w skład grupy kapitałowej Dostawcy na całym świecie. Na dzień składania przedmiotowego wniosku Spółka nie sprzedaje sprzętu wraz z wgranym oprogramowaniem/licencją, jednakże nie wyklucza takiej możliwości w przyszłości w zależności od potrzeb Zamawiającego oraz Użytkowników Końcowych.

Umowa z Dostawcą przewiduje m. in. następujące postanowienia:

Na mocy zawartej umowy Wnioskodawca nie jest uprawniony do:

usuwania lub modyfikowania jakichkolwiek oznaczeń programów lub jakichkolwiek informacji o prawach własności przysługujących Dostawcy lub licencjodawcom Dostawcy;

udostępniania własności Dostawcy jakimkolwiek stronom trzecim, w jakikolwiek sposób, w celu jej wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez takie strony trzecie (chyba że dostęp taki został wyraźnie przewidziany w udzielonej Partnerowi licencji na dany program lub rezultatach wynikających z usług świadczonych Partnerowi przez B.);

odtwarzania kodu źródłowego programów, dokonywania ich dezasemblacji lub dekompilacji ani zezwalania na takie działania, chyba że ich podejmowanie jest prawnie wymagane w celu zapewnienia współdziałania z innymi programami (powyższy zakaz obejmuje m.in. przegląd struktur danych lub podobnych materiałów generowanych przez programy);

ujawniania wyników jakichkolwiek testów porównawczych programów bez uprzedniej pisemnej zgody Dostawcy;

korzystania z własności Dostawcy w sposób, który wprowadza w błąd co do relacji Wnioskodawcy z Dostawcą lub co do innych okoliczności, bądź w sposób, który źle świadczy o Dostawcy;

wykorzystywania lub powielania własności Dostawcy udostępnionej Wnioskodawcy przez Dostawcę w celu innym niż określony w zasadach programu Dostawcy lub wyraźnie określony w umowie, a także udostępniania własności Dostawcy nieupoważnionym stronom trzecim;

wykorzystywania własności Dostawcy we własnej działalności gospodarczej lub w działalności gospodarczej stron trzecich oraz udostępniania jej stronom trzecim do własnej działalności gospodarczej, a także wykorzystywania jej do celów komercyjnych lub produkcyjnych;

angażowania się w jakiekolwiek działania, które mogą być szkodliwe dla Dostawcy lub dla własności Dostawcy; lub

podejmowania zobowiązań, które wymagają od Wnioskodawcy działań sprzecznych z postanowieniami niniejszej umowy.

Jeśli Wnioskodawca chce wykorzystywać własność Dostawcy do innych celów niż prace programistyczne, integracja lub prezentacje dozwolone na mocy niniejszej umowy, w tym prawo do dystrybuowania programów, musi zawrzeć stosowną umowę z Dostawcą, przyznającą mu odpowiednie prawa.

Umowa z Zamawiającym przewiduje m. in. następujące postanowienia:

Przedmiot umowy.

Umowa reguluje prawa Wnioskodawcy i Zamawiającego dotyczące dystrybucji oprogramowania lub licencji z zapewnieniem prawa do użytkowania oprogramowania Dostawcy wraz ze wsparciem Technicznym Oprogramowania. Zgodnie z postanowieniami umowy Zamawiający przekazuje do Wnioskodawcy elektroniczny raport o dystrybucji do Użytkowników Końcowych pakietów oprogramowania za miesiące, w których zostały zawarte odpowiednie transakcje. Na warunkach zawartych umów Wnioskodawca przekazuje Zamawiającemu licencje na prawo użytkowania oprogramowania Dostawcy wraz ze wsparciem Technicznym Programów i ich późniejszą realizacją dla Użytkownika Końcowego.

Obowiązki stron.

Wnioskodawca zobowiązuje się do:

informowania Zamawiającego o wszelkich zmianach związanych z warunkami dystrybucji, płatnościami i przekazaniem licencji i praw do oprogramowania Dostawcy wraz ze wsparciem Technicznym Oprogramowania jeżeli takie zmiany wpłyną na spełnienie warunków niniejszej umowy przez obie strony;

na podstawie przyjętego sprawozdania Zamawiającego w ciągu pięciu dni kalendarzowych Wnioskodawca ma przesłać zamówienie do Dostawcy na licencjonowanie oprogramowania Dostawcy udostępniane Użytkownikom Końcowym; informować Zamawiającego o wszelkich zmianach związanych z warunkami dystrybucji, płatności i przyznawania licencji uprawniających do korzystania z oprogramowania Dostawcy przy wsparciu technicznym dla oprogramowania, jeżeli takie zmiany mogą wpłynąć na wykonanie przez strony warunków umowy.

do 16 dnia następującego po miesiącu sprawozdawczym dokonać opłaty należności na rzecz Dostawcy za licencjonowanie oprogramowania Dostawcy, rozpowszechnianego przez Zamawiającego na rzecz Końcowych Użytkowników;

zapewnienia poprawnego wypełnienia Technicznego Wsparcia Systemu zabezpieczającego dostawę (przekazanie) na terytorium Republiki Białorusi nośników nowych wersji oprogramowania Dostawcy, dokumentacji i innych materiałów przedstawionych Dostawcy w ramach Technicznego Wsparcia Systemu, jeśli zostało to określone w zamówieniu,

nie podejmowania żadnych działań marketingowych lub innych mających na celu zaszkodzenie Zamawiającemu.

Zamawiający zobowiązany jest do:

przestudiowania oferty oprogramowania Dostawcy;

działań marketingowych i promocyjnych oprogramowania Dostawcy na rynku;

w terminie do 10 dnia następnego po miesiącu rozliczeniowym przedstawić w formie uzgodnionej z Wnioskodawcą sprawozdania dot. dystrybucji oprogramowania Użytkownikom Końcowym;

w terminie do 20 dnia następnego po miesiącu rozliczeniowym wykonać opłatę za fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę za licencjonowanie oprogramowania Dostawcy, przekazanych Użytkownikom Końcowym;

nie podejmowania żadnych działań marketingowych lub innych mających na celu zaszkodzenie Wnioskodawcy.

Pismem z dnia 3 września 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca zawiera umowy o współpracy jedynie ze wskazanymi we wniosku Dostawcą oraz Zamawiającym. Nie wyklucza także zawierania innych umów z innymi partnerami biznesowymi.

Z wiedzy Wnioskodawcy wynika, że Zagraniczni Dostawcy są rzeczywistymi właścicielami należności.

Z wiedzy Wnioskodawcy wynika, że Zagraniczni Dostawcy opisani we wniosku posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej swoje biuro, lecz transakcje Wnioskodawcy nie są związane z działalnością tego biura.

Ponadto, Wnioskodawca podał dane identyfikacyjne zagranicznych podmiotów wskazanych we wniosku:

(…)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę jako pośrednika/dystrybutora z tytułu zakupu oprogramowania lub licencji w celu ich dalszej odsprzedaży na rzecz Zamawiającego (który następnie zbywa produkt na rzecz Użytkownika Końcowego), które nie obejmują przekazania Spółce żadnych praw autorskich, a oprogramowanie lub licencja udzielane są przez inny niż Spółka podmiot (Dostawcę), mieszczą się w katalogu świadczeń zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 updop, a w konsekwencji Spółka jako płatnik jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła na zasadach przewidzianych w art. 26 ust. 1 i dalsze updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z dystrybucją oprogramowania albo oprogramowania i licencji w celu ich dalszej odsprzedaży na rzecz Zamawiającego, który następnie zbywa produkt na rzecz Użytkownika Końcowego, nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, dalej „u.p.d.o.p.”), a tym samym Wnioskodawca (jako płatnik) nie jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła na zasadach przewidzianych w art. 26 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie ustawodawca przewidział zamknięty katalog zdarzeń, podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła, w zakresie których obowiązek pobrania podatku ciąży na podmiocie dokonującym wypłaty należności na rzecz podmiotu zagranicznego, działającego jako płatnik.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
– ustala się w wysokości 20% przychodów.
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera – ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przywołany katalog obejmuje w szczególności dochód z tytułu przychodów uzyskanych między innymi z praw autorskich lub pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw. W celu właściwego określenia zakresu regulacji należy odwołać się do przepisów ustawy o prawie autorskim (UPA).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 UPA, utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Z kolei na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 UPA, za przedmiot prawa autorskiego uznaje się w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)

Zgodnie z art. 41 ust. 2 UPA licencją jest umowa uprawniającą do korzystania z utworu na określonych polach eksploatacyjnych. Celem licencji jest upoważnienie do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego użytku – bez przeniesienia praw autorskich. Odrębne pola eksploatacji stanowią to art. 50 UPA w szczególności:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Ponieważ programy komputerowe zostały wymienione obok utworów literackich i naukowych, to są one samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich (programy komputerowe mają odrębny charakter, który nie pozwala ich zaliczyć do kategorii utworu literackiego, artystycznego czy naukowego). W myśl art. 74 ust. 1 UPA programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 pkt 1 i pkt 3 UPA autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, obejmują prawo do:

trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,

rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Umowa licencji oprogramowania nie przenosi więc na uprawnionego prawa własności określonych praw majątkowych, ale uprawnia go do korzystania z danego oprogramowania na określonych polach eksploatacji.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest dystrybutorem/ pośrednikiem dokonującym sprzedaży oprogramowania komputerowego lub licencji poprzez udostępnienie kluczy instalacyjnych/świadectw uprawniających do korzystania z oprogramowania na rzecz Zamawiającego, który następnie zbywa je na rzecz Użytkowników Końcowych. Wnioskodawca wskazuje, iż ani On, ani Zamawiający nie są użytkownikami nabytego egzemplarza oprogramowania komputerowego lub licencji, a co za tym idzie nie są stronami umowy, zawieranej między Dostawcą a Końcowym Użytkownikiem oprogramowania. Użytkownicy Końcowi na podstawie udostępnionych kluczy instalacyjnych/świadectw uprawniających do korzystania z oprogramowania uzyskują dostęp do wersji instalacyjnych oprogramowania, akceptują postanowienia umowy licencji udostępnionej przez producenta/dysponenta praw do oprogramowania, a następnie pobierają i instalują oprogramowanie na posiadanym sprzęcie komputerowym.

Uprawnienia nabywane przez Użytkownika Końcowego obejmują prawo do korzystania z oprogramowania na ograniczonych polach eksploatacji tj. prawo do: (i) instalacji, uruchamiania, przechowywania i korzystania, (ii) konfiguracji w ramach infrastruktury techniczno-systemowej, (iii) wykonywania kopii zapasowych. Użytkownicy Końcowi co do zasady nie posiadają prawa do (i) kopiowania, modyfikowania, dystrybuowania oprogramowania, (ii) deasemblowania, dekompilowania oprogramowania oraz dokonywania jego translacji w inny sposób ani odtwarzanie kodu źródłowego, (iii) używania jakichkolwiek komponentów programu, jego plików, modułów, treści audiowizualnych, (iv) udzielania dalszych licencji na oprogramowanie, wypożyczania go ani wydzierżawiania.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca nie nabywa, ani nie udziela żadnych praw autorskich do oprogramowania.

Jak wskazano w opisanym stanie faktycznym, w szczególności w postanowieniach umowy zawartej z Dostawcą, Wnioskodawca nie nabywa prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania, rozpowszechniania licencji lub oprogramowania komputerowego. W związku z powyższym nie dochodzi do przekazania praw do używania praw autorskich w firmie Wnioskodawcy. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy z tytułu nabycia oprogramowania komputerowego nie są objęte zakresem przepisów art. 21 u.p.d.o.p.

W konsekwencji, skoro przepisy art. 26 u.p.d.o.p. (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) odnoszą się wyłącznie do należności wypłacanych z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., Spółka (jako płatnik) nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła, ani też do dochowania należytej staranności w zakresie weryfikowania warunków zastosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podobne stanowisko w tym zakresie zostało zaprezentowane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych m.in.:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.111.2017.1.BJ, w której organ wyraził stanowisko zgodnie z którym: „na Wnioskodawcę nie są przenoszone jakiekolwiek prawa autorskie, bądź też prawa majątkowe, uprawniające go do rozpowszechniania, udzielania sublicencji innym podmiotom, dokonywania zmian w oprogramowaniu. Wnioskodawca jedynie pośredniczy w sprzedaży licencji na oprogramowanie komputerowe. Wnioskodawcy nie przysługują prawa tzw. ostatecznego użytkownika; licencja na oprogramowanie udzielona jest odbiorcy ostatecznemu (klientowi Wnioskodawcy) bezpośrednio przez właściciela oprogramowania. Wnioskodawca nie nabywa, ani nie udziela żadnych, praw autorskich do oprogramowania. W związku z powyższym, na gruncie niniejszej sprawy nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich, ani do przekazania praw do używania praw autorskich. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Zatem, wynagrodzenie przekazywane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy dystrybucyjnej właścicielowi programu komputerowego nie będzie stanowić należności licencyjnych objętych dyspozycją art. 21 u.p.d.o.p. (w związku z umową polsko-francuską). Oznacza to, że w związku z przekazaniem takiej należności (wynagrodzenia) na rzecz francuskiego rezydenta podatkowego (właściciela programu komputerowego), Wnioskodawca nie będzie obowiązany do potrącenia od niego zryczałtowanego podatku dochodowego.”

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2015 r., sygn. IPPB5/4510- 747/15-2/MW, w której zostało wskazane, że: „(...) na Spółkę nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych ani do przekazania licencji na użytkowanie praw autorskich do programu komputerowego. Spółka jest jedynie dystrybutorem oprogramowania opracowanego przez Kontrahentów. Spółka nie staje się użytkownikiem dystrybuowanego oprogramowania, nie nabywa też prawa do kopiowania, powielania oraz modyfikowania programu komputerowego. Nie udziela również jakiejkolwiek licencji na oprogramowanie, ani sublicencji - gdyż nie posiada żadnego uprawnienia do udzielania licencji. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.”

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPB4/423- 150/14- 4/MC, wskazując, że: „Jak wskazano wyżej Wnioskodawca nabywa od firmy irlandzkiej licencje na oprogramowanie w celu ich odsprzedaży, w związku z czym nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do przekazania tych praw do używania Wnioskodawcy. Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz firmy z siedzibą w Irlandii nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca nie ma więc obowiązku potrącenia od nich podatku u źródła”.

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dania 26 maja 2014 r., sygn. IPPB5/423- 285/14- 2/AM, w której potwierdził, że: „Spółka jest tylko pośrednikiem w sprzedaży licencji na oprogramowanie komputerowe. Działalność Spółki polega na sprzedaży licencji na konkretny egzemplarz oprogramowania komputerowego, który Spółka nabyła od kontrahenta cypryjskiego w celu jego odsprzedaży. Zatem płatności dokonywane przez polską spółkę na rzecz podmiotu zagranicznego nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że Wnioskodawca dokonując płatności na rzecz cypryjskiego kontrahenta nie będzie obowiązany do potrącenia od tej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego.”

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2016, sygn. IPPB5/4510- 1043/15- 4/RS „(...) płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Wydawców nie będą objęte dyspozycją art. 21 i 26 ustawy o p.d.o.p., gdyż Wnioskodawca będzie dokonywał wyłącznie dystrybucji (odsprzedaży) gier komputerowych czy filmów za pośrednictwem Platformy, nie będąc jednocześnie użytkownikiem końcowym dystrybuowanych produktów oraz nie nabywając żadnych autorskich praw majątkowych do produktów. Oznacza to w opinii Wnioskodawcy, że Spółka, dokonując wypłaty Należności Wydawców, nie będzie obowiązana do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również orzecznictwo NSA, który w wyroku z dnia 27 maja 2015 r. o sygn. II FSK 300/15 wskazał, że: „(...) W Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD wskazuje się, że należności licencyjne w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczą wynagrodzeń wypłacanych za użytkowanie lub praw do użytkowania wymienionych praw niezależnie od tego, czy są one zarejestrowane we właściwych rejestrach państwowych oraz bez względu na to, czy są to zwykłe opłaty dokonane w wyniku umów licencyjnych, czy też kwoty wypłacane z tytułu odszkodowania za bezprawne kopiowanie naruszanie takich praw. Pojęcie należności licencyjnych zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z kontraktami, których przedmiotem są prawa na dobrach niematerialnych, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania. Tym samym zapłata za przeniesienie własności danego prawa nie może być uważana za należność licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tego rodzaju płatności podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, jako zyski z działalności gospodarczej lub zyski z przeniesienia własności majątku. (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła z tytułu ponoszonych wydatków na zakup oprogramowania lub licencji w celu dalszej odsprzedaży, nie obejmujące przekazania praw autorskich – za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Ponadto tut. Organ wskazuje, że interpretacja dotyczy wyłącznie płatności na rzecz podmiotów wymienionych we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin