Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.93.2020.4.BB
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2020 r. (data wpływu – 25 czerwca 2020 r.), uzupełnionym 10 i 15 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wniesienia bezzwrotnych dopłat do kapitału Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wniesienia bezzwrotnych dopłat do kapitału Spółki .

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 31 sierpnia 2020 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.270.2020.2.SK, 0111-KDIB2-3.4014.199.2020.3.BB, 0111-KDIB2-3.4015.93.2020.3.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 10 września 2020 r. (wpływ brakującej opłaty) i 15 września 2020 r (pozostałe braki formalne).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 07 grudnia 2011 r. Pan E.W. (Pożyczkodawca) udzielił pożyczki Wnioskodawcy (dalej zwanej Spółką) w wysokości 100.000 zł (zwrot do dnia 31 grudnia 2021 r.), a następnie 29 października 2012 r. pożyczki w wysokości 1.200.000 zł (zwrot do dnia 31 grudnia 2022 r.), które w całości zostały przeznaczona na pokrycie długów Spółki. Obie pożyczki nie były oprocentowane.

W dniu udzielania pożyczek było 3 wspólników Spółki: Pan E.W. (Pożyczkodawca) – 234 udziały (22,8 %, o łącznej wartości 117.000 zł), Pan P. Z. – 560 udziałów (54,6 %, o łącznej wartości 280.000 zł), Pan S.W. – 232 udziały (22,6%, o łącznej wartości 116.000 zł).

W dniu 06 marca 2020 r. Pożyczkodawca kupił od Pana P. Z. 560 udziałów, w związku z czym posiada 794 udziały (77,4 %). Spółka nie uzyskała przychodu możliwego do spłacenie pożyczki. W dniu składania wniosku Spółka nie prowadzi żadnej działalności, nie posiada żadnych zobowiązań za wyjątkiem pożyczki w łącznej wysokości 1.300.000 zł wobec Pożyczkodawcy.

W dniu składania wniosku umowa Spółki w § 15 ust. 1 przewiduje, że wspólnicy mogą zostać zobowiązani do wnoszenia dopłat, których jednorazowa wysokość nie może przekroczyć jednokrotnej nominalnej wartości ich udziałów.

Pożyczkodawca pełni funkcję Prezesa Zarządu, a Pan S.W. pełni funkcję Wiceprezesa Zarządu, w związku z czym ponoszą odpowiedzialność za długi Spółki.

Powyżej opisany stan zaistniał do dnia sporządzenia wniosku o przedmiotową interpretację.

Ponieważ Spółka faktycznie nie działa i wspólnicy zamierzają zakończyć jej działanie poprzez likwidację została podjęta decyzja o konwersji całej kwoty pożyczki w wysokości 1.300.000 zł na dopłaty do kapitału, co pozwoli na umorzenie pożyczki i na zlikwidowanie Spółki.

W tym celu:

1. Do dnia 31 maja 2021 r. zostanie zmieniona umowa Spółki w zakresie § 15 ust 1, w ten sposób, że otrzyma brzmienie: "Wspólnicy mogą zostać zobowiązani do wniesienia dopłat, których wartość nie może przekroczyć 1.300.000 zł”. W § 15 ust. 2 umowy Spółki zostanie dodane na końcu zdanie: "W przypadku przeznaczenia dopłat na pokrycie strat, dopłaty nie zostaną zwrócone”.
2. Po zmianie umowy spółki opisanej w pkt 1 Pożyczkodawca nabędzie pozostałe 232 udziały, w związku z czym stanie się jedynym wspólnikiem Spółki.
3. Po zmianie umowy spółki (pkt 1) i nabyciu 232 udziałów (pkt 2) Zgromadzenie wspólników (z udziałem jedynego wspólnika) podejmie uchwałę zobowiązującą wspólnika do dopłaty w wysokości 1.300.000 zł na pokrycie strat, co pozwoli na dokonanie konwersji pożyczki 1.300.000 zł na dopłaty o tej samej wysokości i w konsekwencji na umorzenie całej pożyczki. Konwersji podlegać będzie kwota pożyczki na dopłaty ze skutkiem na dzień zawarcia porozumienia kompensacyjnego.
4. Następnie zostanie przeprowadzona likwidacja Spółki, kończąca jej byt prawny.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy podjęcie przez wspólnika decyzji w drodze uchwały o bezzwrotnych dopłatach do kapitału w wysokości 1.300.000 zł, będzie traktowane jako umorzenie pożyczki, będącym przychodem po stronie Spółki, co należałoby traktować jako darowizna wspólnika na rzecz Spółki – dot. art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, uchwalone dopłaty, nie powinny zostać uznane za przychód spółki (art. 12 ust 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i nie powinny zostać uznane za darowiznę Pana E.W. na rzecz Spółki w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 179 § 1 Kodeksu spółek handlowych dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym. W przedmiotowej sprawie Spółka ma stratę w wysokości 1.300.000 zł, w związku z czym uchwalone dopłaty, nie powinny zostać uznane za przychód spółki (art. 12 ust 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i nie powinny zostać uznane za darowiznę Pana E.W. na rzecz Spółki w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych bezzwrotnych dopłat do kapitału Spółki (Wnioskodawcy). W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, określając przedmiot opodatkowania ustawodawca wprowadził tylko jedno ograniczenie, co do zakresu podmiotowego ustawy, a mianowicie objął podatkiem tylko te przypadki, w których nabycie następuje przez osobę fizyczną. W konsekwencji, w przypadku nabycia na podstawie któregoś z tytułów określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie, pod warunkiem, że nabywcą będzie osoba fizyczna.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w drodze uchwały Spółki jej wspólnik będzie zobowiązany do bezzwrotnej dopłaty do kapitału tej Spółki (Wnioskodawcy) w wysokości 1.300.000 zł,

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz zakres podmiotowy ustawy o podatku od spadków i darowizn należy stwierdzić, że Wnioskodawca – będący spółką z o.o. – wyłączony jest z zakresu stosowania tej ustawy, ponieważ zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne.

Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, czy opisana we wniosku czynność może być uznana za darowiznę w rozumieniu przepisów cywilnoprawnych (Kodeksu cywilnego).

Organ interpretacyjny wydając interpretacje ogranicza się do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Organ interpretacyjny uprawniony jest zatem do dokonywania prawnopodatkowej kwalifikacji zdarzeń. Innymi słowy, aby Organ mógł wskazać jakie regulacje bądź skutki podatkowe związane są z dokonaniem konkretnej czynności – czynność ta musi być jednoznacznie określona i nazwana w świetle odrębnych – pozapodatkowych instytucji. W przedmiotowej sprawie Organ nie ma zatem prawa rozstrzygać czy rzeczywiście w opisanej sytuacji opisana czynność będzie darowizną.

Niemniej jednak mając na uwadze literalne brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, z którego wynika, że podmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn są jedynie osoby fizyczne, Organ interpretacyjny stwierdza, że nawet jeśli opisana czynność w istocie wypełniałaby definicję darowizny, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, aczkolwiek z innych przyczyn niż Wnioskodawca wskazał w swojej argumentacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.